ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Όλοι ανεξαιρέτως παιδείας, ιδεολογικής τοποθέτησης, αξιών, προσανατολισμούς γενικώς σχολιάζουν ή αναδημοσιεύουν σχόλια άλλων για τις εξελίξεις στην πολιτική επικαιρότητα. Και πολύ καλά κάνουν. Πρέπει να μάθουμε όλοι να μιλάμε και να εκφράζουμε τις απόψεις μας ή να συμμεριζόμαστε ή να διαφωνούμε με άλλες, όποιες κι αν είναι, είτε έχουμε χάρισμα να τα γράφουμε καλά είτε όχι. Εννοείται ότι οι συμμαχίες και οι πόλεμοι των απόψεων πρέπει να φροντίσουμε να γίνονται χωρίς βίαιες αντιδράσεις...
Αυτό, λοιπόν, συμβαίνει μέσω ιντερνετ στα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα έστω και σαν χόμπυ ή εν παση περιπτώσει διέξοδο των ανθρώπων σε μια ανάγκη νέας κοινωνικοποίησης όταν αυτή που έχουμε στον πραγματικό μας περίγυρο δεν μας ικανοποιεί ή δεν μας αρκεί. Κι επειδή είναι λίγος ο καιρός που μας έχει προσφερθεί και αυτή η δυνατότητα, δεν πειράζει που οι απόψεις δεν πάντα πολύ ειλικρινείς, θαρραλέες, καλοδιατυπωμένες, σαφείς, ξεκάθαρες κ.ο.κ γιατί θα περάσει ο καιρός και το εργαλείο αυτό θα το κατακτήσουμε προς όφελός μας ακόμα περισσότερο και καλύτερα απο τώρα. Ήδη όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που συμμετέχουν και δημοσιεύουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και δεν εννοώ επαγγελματίες του κυβερνοχώρου ή της γνώσης των κοινωνικο/οικονομικο/πολιτικών πράγματων αλλά κανονικούς, καθημερινούς ανθρώπους.
Αν πρέπει να σχολιάσω κι εγώ κάτι ακόμα, αν και το κάνω έως έναν βαθμό στο facebook, θα πω ότι ο λόγος που δεν αντέχονται και δεν ειναι επιθυμητές πλέον οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις απο την κοινωνία είναι γιατί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε αυτές. Θα μου πεις ένα συνονθύλευμα κομμάτων, απο στελέχη που μέχρι χτες έθαβαν ή συγκάλυπταν το ένα το άλλο, θα μπορέσει να λειτουργήσει ως κυβέρνηση συνεργασίας όταν μάλιστα μέχρι χτες κυβερνούσαν αυτοδύναμα; Μας δημιουργεί αίσθημα εμπιστοσύνης ο εξ' ανάγκης κυβερνητικός αχταρμάς; Όχι αλλά τουλάχιστον μέχρι να άλλαξουν πολλά στο θεσμικό μας σύστημα και γενικά στο σύνταγμά μας, ας ελπίζουμε ότι θα φυλάει ο ένας από τις στραβές του άλλου μέχρι να μάθουνε και να μάθουμε κι εμείς ότι χωρίς συλλογική εργασία και σεβασμό στις καλές ιδέες και πρακτικές απο όπου και αν προέρχονται, δουλειά δεν γίνεται μόνο με αυταρχικές εντολές και αποφάσεις του κάθε αυτοδύναμου κόμματος που θα εξουσιάζει το κράτος και όλους μας στο όνομα της δημοκρατίας. Αυτά για τώρα.
Καλή ψήφο εύχομαι με αποτέλεσμα μια σοβαρή και αποτελεσματική κατά το δυνατόν κυβέρνηση γιατί δεν πάει άλλο αυτή η αβεβαιότητα και το ξεχαρβάλωμα.

Ζήλεια και εγωισμός

"Εχει εγωισμό αυτός" λέμε σαν να θαυμάζουμε όποιον έχει εγωισμό, ίσως επειδή συγχέουμε τον εγωισμό με τον ισχυρό χαρακτήρα ενός ανθρώπου που είναι ανθεκτικός στις κακουχίες μιας άκρως ανταγωνιστικής και κατακερματισμένης κοινωνίας. Είναι τελικά καλό πράγμα να έχεις εγωισμό; Όμως τι νόημα έχει να αναρωτιόμαστε κάτι τέτοιο όταν όλοι οι άνθρωποι είναι όντα εγωιστικά; Άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο παλεύουν με τον εγωισμό τους σαν να προσπαθούν να υπερασπιστούν την αυτο-εκτίμησή τους απέναντι σε συμπεριφορές που θίγουν τον εγωισμό τους. Έστω λοιπόν ότι είναι καλό να υπερασπίζεσαι την αυτοεκτίμησή σου αλλά όταν ο εγωισμός είναι πολύς και μεγάλος πληρώνεις και μεγάλο τίμημα: ζαρώνει και γερνάει τον άνθρωπο ο εγωισμός και συρρικνώνει τη ζωή του μέσα κι έξω γιατί συνδυάζεται εύκολα με αρνήσεις που τον καταπίνουν και τον αλλοιώνουν σε σημείο να απομένει το ίζημα μιας ιδιότυπης εσωστρέφειας που στερεί το υποκείμενο απο πολλές στιγμές χαράς. Κι όσο για τη ζήλεια, σου κόβει στη μέση αν δεν σε αποστερεί εντελώς από όποιο συναίσθημα χαράς θα ήσουν ικανός να νιώσεις από τη χάρα άλλου ανθρώπου στο περιβάλλον σου.
Συμπέρασμα: διώξτε τη ζήλεια και τον πολύ μεγάλο εγωισμό απο την καθημερινότητά σας κι έτσι ποτέ δεν θα ζαρώσετε ούτε θα στεγνώσετε. Πάντως όχι  απο την έλλειψη θετικών συναισθημάτων!