Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ

Καιρό έχω να γράψω στο blog μου! Όπως έχω ξαναπεί μας παρασύρει ο χρόνος που περνάμε στο facebook. Σήμερα δεν είχα κάτι σύντομο να αναρτήσω στο facebook, αλλά είχα κάτι να γράψω εδώ!

Αναρωτιόμουν, πώς να είναι ο χρόνος για ένα σώμα που βρίσκεται στο κενό; Δεδομένου ότι το κενό υπάρχει, όπως απέδειξε στα μέσα του 17ου αιώνα ο φυσικός Otto von Guericke, αλλά και δεδομένου ότι ο χρόνος είναι συνάρτηση της ταχύτητας με την οποία κινείται ένα σώμα, όπως απέδειξε ο Albert Einstein στις αρχές του 20ου αιώνα.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι θα πρέπει α) να μην λυπούμαστε όταν νιώθουμε κενό, εννοώντας τίποτα, διότι το κενό, δηλαδή το τίποτα, δεν ισχύει και β) να γίνουμε ταχύτατοι διότι έτσι θα κερδίζουμε χρόνο.

Σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος που παραπονείται ότι αισθάνεται ένα κενό είναι αυτός που, πρώτον, αισθάνεται κάτι και, δεύτερον, αυτό που νιώθει είναι ότι ο χρόνος δεν περνάει... Αλλά είναι κι αυτός που, είτε το νιώθει είτε δεν το νιώθει, παραπονείται ή λυπάται επειδή ο χρόνος περνάει γρήγορα.

Ο πρώτος, αυτός που νιώθει ότι ο χρόνος σέρνεται αργά και δεν περνάει, ή δεν είναι ερωτευμένος ή είναι ερωτευμένος χωρίς ανταπόκριση ή απλώς νιώθει ότι δεν περνάει η ώρα μέχρι να συναντηθεί με τον έρωτά του.
Ο δεύτερος, αυτός που νιώθει ότι ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα, σχεδόν χωρίς να τον καταλαβαίνει, είναι σίγουρα ερωτευμένος και μάλιστα με την ανάλογη ανταπόκριση.

Οδηγούμαι έτσι στη σκέψη ότι δυο πράγματα καθορίζουν τη ζωή: Ο έρωτας και ο θάνατος.
Και τα δυο είναι συνάρτηση του κενού και του χρόνου. Και τα δυο είναι συνάρτηση του σώματος.

Ε, τώρα ας μη συνεχίσω με τον χρόνο, το κενό, τον έρωτα, τον θάνατο που δεν αφορούν το σώμα αλλά το πνεύμα γιατί θα μπλέξω και δεν έχω... χρόνο!
Διότι έχω πολλή δουλειά πνευματική και δεν προλαβαίνω.
Γι αυτό πρέπει να περνάμε ωραία τον καιρό μας ακόμα και στο κενό...