ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΟΥ ΛΕΣ...

Καλημέρα σου λέω...

Αποκλείεται με τους ηλίθιους να τα βγάλουμε πέρα. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως ζουν ανάμεσά μας και πώς οι έξυπνοι τους χειραγωγούν με τον πιο γενναιόδωρο τρόπο ώστε ν' ακούγεται πιο δυνατά το φρικαλέο γέλιο τους

Ένας τρόπος υπάρχει: να λιγοστέψουν κάποτε οι ηλίθιοι κι έως τότε να απομονωθούν οι έξυπνοι που τους καλλιεργούν σαν τα βλήτα σε πόλεις, πλατείες, δρόμους, χωριά και σοκάκια

Κι ενώ γράφω τα φληναφήματά μου, νιώθω και κάπως ηλίθια μα τους θεούς όλων των θρησκειών, αναρωτιέμαι πώς γίνεται όλοι να διαφωνούν λυσσαλέα με τις πολιτικές που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, αλλά να είναι έτοιμοι να τις υιοθετήσουν και συναινετικά να προχωρήσουν με μια κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης και εθνικής σωτηρίας

Ρωτήσανε ευθέως οι δημοσιογράφοι τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ αν συμφωνεί να μην πάμε να πληρώσουμε το χαράτσι μέσω ΔΕΗ κι αυτός απάντησε ότι... το χαράτσι είναι βαρύ(βεβαίως βεβαίως)

Όλοι θέλουν να σώσουν την Έρημη Χώρα αρκεί να βρίσκονται όλοι μαζί στην εξουσία.
Τότε προς τι οι εκλογές, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Εξουσία παντού!!! Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει και η νύχτα είναι όμορφη και γοητευτική

Οι απεργίες στην Ελλάδα ήδη απο τις δεκαετίες του '90 και του 2000 γίνονται σαν να μην γίνονται κι έχουν χάσει το νόημά τους. Να μην ξεχνιόμαστε όμως ως προς το μερίδιο εξουσίας του επαγγελματικού συνδικαλισμού και των αρχηγών του. Να εμπεδώνουμε και τη δύναμη του κορπορατισμού έτσι ώστε όλα να αλλάζουν για να μην αλλάζει τίποτα προς το καλύτερο. Φτάσαμε σήμερα να κοιτάζουμε το απεργιακό δελτίο λες και είναι το πρόγραμμα δίαιτας του αγαπημένου μας παχύσαρκου που δεν θα σουλουπωθεί ποτέ γιατί πάει και τρώει κρυφά

Η Αλέκα και ο Αλέκος εκτός που δεν μιλιούνται, εκτός απο γενική ανυπακοή και γενικό μπάχαλο, κι έτσι ηλίθια όπως είμαι εγώ και δεν με λογαριάζουν, δεν μου εξηγούν τι να γίνει με την Ελλάδα είτε μείνει εντός είτε βγει εκτός Ε.Ε. ή/και ευρωζώνης;

Εννοώ τι να γίνει α κ ρ ι β ώ ς! Γιατί όπως έλεγα σε μια φίλη μου - που θαυμάζει την Κανέλλη και την Παπαρήγα και με αποπαίρνει όταν την πειράζω και ρωτάω αν το ΚΚΕ πιστεύει στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία - η κατάσταση μου θυμίζει μια παρέα που κάθεται και κουβεντιάζει και έρχεται η ώρα εκτός απο κουβέντα να κάνουν και περπάτημα για να ξεμουδιάσουν. Λέει ο πρώτος, προτείνω να πάμε προς τα εκεί γιατί έχει θέα, πετάγεται ο δεύτερος και διαφωνεί διότι θεωρεί ότι προς τα εκεί είναι επικίνδυνα επειδή περνούν αυτοκίνητα, τότε, αντιπροτείνει ο τρίτος, να πάμε απο την άλλη μεριά που έχει ησυχία, ξαναπετάγεται ο δεύτερος και προειδοποιεί ότι η άλλη πλευρά είναι ακόμα χειρότερη επειδή τριγυρνούν άγρια σκυλιά. Τι προτείνεις τότε; τον ρωτούν οι άλλοι δύο. Δεν ξέρω, πάντως ούτε απο εδώ ούτε απο εκεί να πάμε, τους απάντησε

Άσχετο (ή σχετικό;): Άμα χρησιμοποιήσω τώρα κι εγώ τον χαρακτηρισμό "γομάρια" για μερικούς μερικούς (ξέρουν αυτοί...) θα βρω και τον μπελά μου, έτσι; Ιέτσι, Ιέτσι...