GLOBAL POSITION SYSTEM

GPS και άλλες σκέψεις κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Όπως υπάρχουν πολλά είδη ζώων στη φύση, έτσι υπάρχουν και πολλά είδη ανθρώπων; Θέλω να πω, βλέποντας τα ντοκιμαντέρ με ελέφαντες, τίγρεις, φίδια, φάλαινες, αετούς και τα λοιπά είδη ζώων με τα χαρίσματά τους, τις ικανότητές τους, τις συνήθειες και τις συμπεριφορές τους, αναρωτιέμαι αν, αντιστοίχως, οι δυνατότητες των ανθρώπων εντοπίζονται μόνο στις διαφορές πολιτισμών που έχουν αναπτυχθεί στις διάφορες περιοχές της γης όπου έζησαν και ζουν, ή μήπως υπάρχουν και άλλες διαφορές; Να εξηγούμεθα. Σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ, ούτε καν υπονοώ, διαφορές σε χρώμα, γλώσσα, θρησκεία, φύλο και τα λοιπά ρατσιστικά.
Τι εννοώ; Αν ο άνθρωπος δεν έχει καμιά συγγένεια με τα ζώα αυτής εδώ της γης, τότε, ίσως αυτός εδώ ο πλανήτης να του είναι ανοίκειος τόπος γι αυτό να θεωρεί εαυτόν ως ανώτερο ον, κι επομένως ίσως έτσι να εξηγείται η καταστροφική συμπεριφορά του. Γιατί ποιος νοιάζεται πραγματικά αν θα υποστεί βλάβη ή ολοκληρωτική καταστροφή οτιδήποτε δεν ανήκει στον ίδιο, ή σε οικείο του αληθινά αγαπημένο πρόσωπο;
Ποιος άνθρωπος στα συγκαλά του θα έβαζε εξεπιτούτου φωτιά στο δικό του σπίτι ή στο σπίτι του διπλανού, θα σκότωνε μέλος της οικογένειας ή του περίγυρου του, ακόμα κι αν δεν υπήρχε κανένας φόβος τιμωρίας από το Νόμο, ποιος και γιατί θα σκεπτόταν να προκαλέσει οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη καταστροφή;
Τα ζώα εκφοβίζουν, σκοτώνουν, επιτίθενται σε ζώα του ιδίου είδους, ή διαφορετικού, για τρεις συγκεκριμένους λόγους: να τραφούν σήμερα, να αντιμετωπίσουν άμεσα μια απειλή κατά της ζωή τους (κι αυτό συνήθως αν δεν μπορούν να αποφύγουν την αναμέτρηση) και να αναπαραχθούν ως είδος αναζητώντας ή διεκδικώντας ταίρι.
Οι άνθρωποι, βέβαια, δεν σκέπτονται σα… ζώα. Είναι όμως ικανοί, πρόθυμοι ή αναγκασμένοι να βλάψουν ανθρώπους του ίδιου (ή διαφορετικού) είδους. Το ερώτημα είναι για ποιους άλλους λόγους πέραν των τριών λόγων που καθορίζουν τη ζωή στις ζούγκλες (δασικές, ωκεάνιες, αστικές και ημιαστικές) υπερισχύει ο φόβος, ο πόνος, ο θάνατος για χάρη της ζωής; Ποιος διαφωνεί εκτός από τους κομπλεξικούς και τους βλάκες του εγωισμού ότι ο Άνθρωπος κάνει μεγαλύτερο Κακό παρά Καλό; Και δεν εννοώ να κάνει καλό (ό,τι καθένας θεωρεί ως «καλό») μονάχα στο δικό του το ανθρώπινο είδος ή την οικογένειά του (υποθέτουμε πως εν αντιθέσει με τον κόσμο των ζώων, το είδος των ανθρώπων είναι ένα και μόνο ένα και δεν ποικίλλει όπως τα ζώα γενικώς μέσα στη φύση του πλανήτη Γη). Να κάνει το καλό σε όλα και για όλα.
Θέτω το θέμα γιατί είμαι απολύτως βέβαιη ότι η Νέα Τεχνολογική Εποχή έχει ήδη εισάγει στη ζωή μας ένα ολότελα νέο είδος ανθρώπου - ανάμεσα στους ανθρώπους -που λέγεται ότι είναι η μοναδική ελπίδα να νιώσουμε κάποτε οικείο τον πλανήτη και το σύμπαν χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη κι αμφισβήτηση. Δεκαετίες τώρα μας προετοιμάζουν μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες για να συνηθίζουμε στην ιδέα. Η αθανασία του ανθρώπου δεν είναι πολύ μακριά· όσοι την επιλέξουν (ή επιλεγούν) θα ονειρεύονται άραγε τον παράδεισο που έκρυβε η άλλοτε ατελής Φύση; Η επερχόμενη τελειοποίηση, μια τέλεια τελεία στην ποίηση, ζητά μονάχα δυο πράγματα για να δώσει ένα σε δυο: παίρνει την Τέχνη και τον Λόγο δίνει την Τεχνολογία. Γιατί παράδεισος στο μυαλό των ανθρώπων ήταν πάντοτε κάτι που έχασε ή εγκατέλειψε.
Η εκ των υστέρων αναζήτηση του χαμένου παραδείσου θα ζωντανεύει στις gps οθόνες μας ή οι μνήμες θα είναι επιλεκτικές για λόγους ασφαλείας;

Υπάρχουν οπωσδήποτε διαφορετικά είδη ανθρώπων αλλά δεν είμαι σε θέση να τα ξεχωρίσω, όπως η γάτα μου εμένα δεν με θωρεί ως ον ανοίκειο προς αυτήν, μα χωρίς αμφιβολία είμαι. Γι αυτό ψυχικά και πνευματικά ανασφαλείς ιδιοκτήτες ζώων, λένε: το ζώο πρέπει να μάθει ποιος είναι αφεντικό! Αλλά το ’χω δει και το ’χω νιώσει να το εφαρμόζουν και σε ανθρώπους οι άνθρωποι. Αφεντικά και δούλοι, ένας διαχωρισμός είδους ανάμεσα στους άνθρώπους που δεν συναντάται σε κανένα από τα είδη των ζώων.

Ο άνθρωπος εξυμνεί όποια ελευθερία του αφήνει περιθώριο επιλογής στην υποδούλωση.

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ... ΖΩΑ (που δεν χαίρονται καθόλου με κανενός είδους εξαναγκαστικό περιορισμό). Δέστε πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι και τα παιδιά στα μικρά διαμερίσματα, τα μεγάλα γυάλινα γραφεία και τα ογκώδη αυτοκίνητα με GPS να μη σκοτίζεσαι πώς πάνε εδώ κι εκεί, σου δείχνει το δρόμο και δεν χρειάζεται να σκεφτείς καθόλου! Σε λίγο χωρίς αυτό θα χάνεσαι, κι ίσως τότε αρχίσεις να ονειρεύεσαι πάλι καινούργιους δρόμους μες τη Φύση.