ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ...

Το όνομα «Τσόκλης» είναι ένα «κεφάλαιο» στα Εικαστικά! Το λέει άλλωστε ο ίδιος στη συνέντευξη που έδωσε στα ΝΕΑ και την Μαίρη Αδαμοπούλου: «…πρέπει να αξιοποιήσω το κεφάλαιο που έχω, το όνομά μου, για το κοινό καλό».

Διάβασα όμως τη γνώμη του ότι «έπρεπε να φυλακιστεί ολόκληρος ο ελληνικός λαός» και έμεινα άναυδη! Σταχυολογώ από τη συνέντευξη για να σας μεταφέρω την εικόνα που αποκόμισα.

Λέει: «…Με τρομάζει η διάβρωση του ήθους του λαού μας…/… Σου λέει ο άλλος ή μου δίνεις 500.000 ευρώ ή αλλιώς θα πω για σένα τα χειρότερα στα τηλεοπτικά παράθυρα…». Μιλά δηλαδή για εκβιαστές στους οποίους ή υποκύπτεις ή πληρώνεις για να τους δείρουν, αναφέρεται στον υπόκοσμο, τις σκοτεινές δοσοληψίες και πάνω εκεί, στους βρώμικους λογαριασμούς και τα ξεκαθαρίσματα, κολλάει ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Προχωρώ και εντυπωσιάζομαι! Ρίχνει το φταίξιμο στα μέτρα της κυβέρνησης και τους νόμους που δημιούργησαν πανικό κι έτσι, λέει, βρίσκουν χώρο οι εκβιαστές και οι κακοποιοί. Τα ρίχνει κάπως και στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Αλλά έχει ενδιαφέρον η σύνθεση της απάντησής του στο απλό ερώτημα της δημοσιογράφου, Ποιος φταίει;

«Ο πανικός που προκάλεσε η μυστική κακή διαχείριση. Η κυβέρνηση λέει ότι ενώ ήταν έτοιμη να πάρει την εξουσία, δεν γνώριζε την κατάσταση της οικονομίας.» Και μετά συνεχίζει: «…Το αποτέλεσμα της άγνοιας ήταν μέτρα και νόμοι που δημιούργησαν πανικό. Κι εκεί είναι που βρίσκουν χώρο οι εκβιαστές και οι κακοποιοί.»

Κι εγώ αναρωτιέμαι: Ποιος τελικά δημιούργησε πανικό που ευθύνεται για την ύπαρξη εκβιαστών και κακοποιών; Σε ποια μυστική κακή διαχείριση αναφέρεται; Στην κυβέρνηση Καραμανλή, Σημίτη, Παπανδρέου; Ή σε όλες; Συλλήβδην; Ό,τι και να εννοεί, ευθέως κατηγορεί τη σημερινή κυβέρνηση και για άγνοια και για πανικό!

Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό είναι πολύ άδικο εκ μέρους του σεβαστού εικαστικού Τσόκλη, του καλλιτέχνη που ενώ μας προτείνει «να απομυθοποιήσουμε το χρήμα», κι ενώ συμφωνεί με την άποψη του Κούρτοβικ ότι «η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνο πολιτική αλλά πολιτισμική», χαρακτηρίζει τον κοινοβουλευτισμό «δικτατορία» και εκλιπαρεί τους πολιτικούς να μη τους χαλάσουν τη ζωή!!! Ο κύριος Τσόκλης, θεωρεί μάλιστα ότι σε αυτήν την «κακή κοινωνία» όσοι δεν βγάζουνε πάνω από 2.000 ή 3.000 ευρώ είναι είτε γιατί δεν προσπαθούν είτε γιατί δεν είναι ικανοί!!!

Αφού λοιπόν προτείνει στους πραγματικά άνεργους (όχι σε όσους «δουλεύουν σε δυο και τρεις δουλειές» με μαύρα) να πάνε να σκουπίσουνε τις παραλίες ή να πάνε στα χωράφια – κακό δεν είναι αυτό αλλά είναι ο κυνισμός με τον οποίο διατυπώνεται η ιδέα ειδικά από τον κ. Τσόκλη – αφού λέει ότι όσοι δεν έχουμε κλέψει, ζηλεύουμε αυτούς που κλέψανε και έχουμε μετανιώσει που δεν τα καταφέραμε να κλέψουμε.

Ζητάτε, κύριε Τσόκλη, να δοθεί συγχωροχάρτι σε όσους έκλεψαν με το σκεπτικό ότι «Σήμερα το μόνο που μας απασχολεί είναι ότι ορισμένοι έκλεψαν. Και όλοι οι υπόλοιποι που θα ήθελαν να κλέψουν αλλά δεν τα κατάφεραν ή δεν έπαιξαν σωστά ή δεν θέλησαν, κατηγορούν όσους έκλεψαν. Σε τι διαφέρει όμως ηθικά αυτός που σε κλέβει από εκείνον που θέλει να σε κλέψει;»

Με πόση "τέχνη", αλήθεια, κολλάτε αυτούς που δεν θέλησαν να κλέψουν με τους άλλους που θέλησαν! Επειδή, λοιπόν, ανήκω σε αυτούς που δεν θέλησαν, σας παρακαλώ μη με ανακατεύεται στα πολιτικά σας τελάρα με χρώματα και άλλα υλικά, ζωντανά ή νεκρά.

Σας εύχομαι να είστε καλά με τη δόξα, το χρήμα και την οικογένειά σας, παρά τη δυστυχία που νιώθετε επειδή πέρασαν τα νιάτα σας κι επειδή έχετε χάσει τον στόχο σας, όπως μας λέτε. Κάποτε πεινάσατε, λέτε, αλλά σημαίνει πως γι αυτό είστε τάχα πιο δίκαιος ή πιο έντιμος από άλλους ανθρώπους, που δεν πεινάσανε όσο εσείς;

Επιτρέψτε μου να δηλώσω ότι είμαι από εκείνους τους όχι και τόσο φιλοχρήματους για να καταντήσω να σας κλέβω, αλλά και από εκείνους που θυμώνω όταν με κλέβουν με αποτέλεσμα να μη μπορώ κάποτε να δω βελτίωση στην καθαρή και νόμιμη αμοιβή μου ή στη σύνταξη της μάνας μου, άλλο αν δεν έχει καμιά σύνταξη επειδή ο πατέρας μου πέθανε νωρίς, χωρίς να προλάβει να συμπληρώσει χρόνια στο υπουργείο Γεωργίας, και την άφησε χήρα με ένα παιδί δυο χρονών. Η μάνα μου, σύζυγος δημοσίου υπαλλήλου, την εποχή εκείνη, δεν εργαζόταν, όπως οι περισσότερες γυναίκες. Ήταν, άτυχη, αλλά ευτυχώς ήταν και όμορφη οπότε ξαναπαντρεύτηκε έναν καλό άνθρωπο. Το κράτος ήδη από τη δεκαετία του ’60 πολύ που σκοτιζόταν για το τι θα απογινόταν κάθε γυναίκα που έκανε παιδιά και έχανε τον άνδρα της είτε από αιφνίδιο θάνατο είτε από άλλη γυναίκα είτε από οποιονδήποτε άλλο λόγο.

Γι αυτό, ζωγράφε, εικαστικέ, καλλιτέχνη, μη μου μιλάτε για πανικούς και για κακοποιούς που εκβιάζουν. Με όλο το σεβασμό για το έργο σας, θα σας πω τη γνώμη μου. Συμφωνώ μαζί σας, πρέπει να προσπαθείτε, να εξακολουθήσετε να μάχεστε, παρότι ματαιοπονείτε, καθώς λέτε, γιατί πράγματι θα ήταν πολύ κακό στο τέλος να πάψετε να σέβεστε τον εαυτό σας.

Αν και διαφωνώ με την κακοποίηση ζώων, πουλιών ψαριών, ανθρώπων, χάριν της Τέχνης ή της Πολιτικής, τι μπορείς να κάνεις όταν πρόκειται για το... κοινό καλό;