Ζήλεια και εγωισμός

"Εχει εγωισμό αυτός" λέμε σαν να θαυμάζουμε όποιον έχει εγωισμό, ίσως επειδή συγχέουμε τον εγωισμό με τον ισχυρό χαρακτήρα ενός ανθρώπου που είναι ανθεκτικός στις κακουχίες μιας άκρως ανταγωνιστικής και κατακερματισμένης κοινωνίας. Είναι τελικά καλό πράγμα να έχεις εγωισμό; Όμως τι νόημα έχει να αναρωτιόμαστε κάτι τέτοιο όταν όλοι οι άνθρωποι είναι όντα εγωιστικά; Άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο παλεύουν με τον εγωισμό τους σαν να προσπαθούν να υπερασπιστούν την αυτο-εκτίμησή τους απέναντι σε συμπεριφορές που θίγουν τον εγωισμό τους. Έστω λοιπόν ότι είναι καλό να υπερασπίζεσαι την αυτοεκτίμησή σου αλλά όταν ο εγωισμός είναι πολύς και μεγάλος πληρώνεις και μεγάλο τίμημα: ζαρώνει και γερνάει τον άνθρωπο ο εγωισμός και συρρικνώνει τη ζωή του μέσα κι έξω γιατί συνδυάζεται εύκολα με αρνήσεις που τον καταπίνουν και τον αλλοιώνουν σε σημείο να απομένει το ίζημα μιας ιδιότυπης εσωστρέφειας που στερεί το υποκείμενο απο πολλές στιγμές χαράς. Κι όσο για τη ζήλεια, σου κόβει στη μέση αν δεν σε αποστερεί εντελώς από όποιο συναίσθημα χαράς θα ήσουν ικανός να νιώσεις από τη χάρα άλλου ανθρώπου στο περιβάλλον σου.
Συμπέρασμα: διώξτε τη ζήλεια και τον πολύ μεγάλο εγωισμό απο την καθημερινότητά σας κι έτσι ποτέ δεν θα ζαρώσετε ούτε θα στεγνώσετε. Πάντως όχι  απο την έλλειψη θετικών συναισθημάτων!