efimerida sfaira

Η αλήθεια όπως την πιστεύεις στ' αλήθεια με θάρρος για κάθε καινούρια αρχή, θέλοντας ή μη

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Athens, Attika, Greece

Τρίτη, Νοεμβρίου 20, 2007

ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΟ...


...Φέγγε μου και γλίστρησα


Η επαναστατικότητα στα παιδιά είναι καλό πράγμα· μοιάζει με την επανάσταση της φύσης την άνοιξη που όλα ανθίζουν γεμάτα ενέργεια με τη ζωντάνια της ανανέωσης.
Η επαναστατικότητα στους μεγάλους είναι ακόμα καλύτερο πράγμα· δημιουργεί πρότυπα που εμψυχώνουν την ορμή των παιδιών να θέλουν τον κόσμο καλύτερο, ομορφότερο και δικαιότερο. Γενικά είναι καλό το να είναι ο άνθρωπος, μικρός ή μεγάλος σε ηλικία, ικανός και έτοιμος να συγκρουστεί με νοοτροπίες που τού στερούν τα μέσα να καλυτερέψει η ζωή του και κρατούν τη κοινωνία δέσμια συνηθειών, ηθών και εθίμων, προκαταλήψεων και στερεοτύπων που τον θέλουν φοβικό και ανασφαλή για το αύριο, άρα πειθαρχημένο σε λογικές περιορισμού των απαιτήσεων και των προσδοκιών του για έναν απλό λόγο: επειδή οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία είναι συνήθως διεφθαρμένοι, ανίκανοι, αχόρταγοι και οπωσδήποτε αδιάφοροι για την άμορφη μάζα των κατώτερων καταναλωτών τηλεθεατών.
Η ρήξη με κατεστημένες, αδιέξοδες αντιλήψεις για το καλό των πολλών ανθρώπων, είναι καλό. Σε θεωρητικό επίπεδο ποιος θα πει όχι στη δημιουργική κοινωνία, την παραγωγικότερη εργασία, τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου, τις ίσες ευκαιρίες για όλους… κ.λ.π.; Λέω «και τα λοιπά» για όλα τα μεγάλα, τα σοβαρά ζητούμενα σε δημοκρατικές, ανεπτυγμένες, προηγμένες χώρες, αυτά για τα οποία ο κόσμος αγανακτεί επειδή τα αφεντικά, οι κυβερνήσεις, οι αξιωματικές αντιπολιτεύσεις, κοροϊδεύουν και δεν κάνουν τίποτα ποτέ.
Η καραμέλα «πού είναι το κράτος;» αναμασιέται σε στόματα αμόρφωτων ανθρώπων που θέλουν περισσότερα λεφτά, σίγουρη δουλειά, κοινωνική καταξίωση, ακριβά ρούχα, καινούργιο αυτοκίνητο, ευρύχωρο σπίτι, καταθέσεις στην τράπεζα και ξαπλώστρα στον ήλιο.
Όχι δεν θα σας κάνω την χάρη να χρησιμοποιήσω τον όρο "μη προνομιούχοι" γιατί είναι σαν να μπορούσαν όλοι να ειναι προνομιούχοι, χώρια που πρώτα να πει ο καθένας τι εννοεί με την λέξη "προνόμιο"!

Βέβαια όλα αυτά που, άντε, δεν έχουν οι... μη προνομιούχοι, θα μπορούσαν να περιγραφούν με πιο politically correct ορολογία π.χ. από το ψωμί, παιδεία, ελευθερία να καταλήξουμε στο δίπτυχο ανταγωνιστικότητα – απασχόληση. Να λέμε για νέες ευκαιρίες (ανασφάλιστης) εργασίας, επαγγελματικής κατάρτισης, καινοτομίες, επενδύσεις, επιχειρηματικότητα, τραπεζικά δάνεια (ταμείο στήριξης των νέων δηλαδή οι φτωχοί νέοι στο ξεκίνημα της επαγγελματικής ζωής να παίρνουν δάνειο από τις τράπεζες με… ευνοϊκούς όρους κι άμα δεν τα πάνε καλά τότε το κράτος να’ ναι καλά να εγγυάται τα δάνεια, να πληρώνει τόκους; Δεν βάζω και το χέρι στη φωτιά γιατί κάπως με χτύπησε η πρόταση του τέως υποψήφιου προέδρου ρεύματος με υψηλή τάση).
Εν πάση περιπτώσει άλλο ήταν το θέμα: η επαναστατικότητα και η ΑΝΥΠΑΚΟΗ που προτείνει η κυρία Παπαρήγα και πιάνει τόπο στα παιδιά - γιατί τι άλλο συγκινεί περισσότερο από το να τους πεις πως είναι καλό και επαναστατικό να δείχνουν ανυπακοή, αυτή η ανυπακοή είναι ειδική και συνιστά πολιτική, αγωνιστική δράση, ανάληψη ευθύνης για το καλύτερο αύριο που προσδοκούν για τους εαυτούς τους και για τους πατεράδες και τις μανάδες τους, αφού οι γονείς επέδειξαν υπακοή και υπομονή και τίποτα δεν κατάφεραν, ε, καιρός να πάρουν τα παιδιά τις τύχες ολονών στα αθώα χέρια τους. Μάλιστα. Ωραία ιδέα! Να γλυτώσουμε και τα ιδιαίτερα διότι άντε να προχωρήσεις στο σχολείο δίχως ιδιαίτερα. Κι όχι στο δημόσιο μονάχα, χα, στο Κολέγιο να δεις ανταγωνισμός και ιδιαίτερα.
Ε, σε καλεί ο αγώνας κατά του ανταγωνισμού: άσε τα μολύβια, πιάσε τα σπρέι, κάτω τα βιβλία πάνω τα πανό, βάλε αλυσίδες και κλείσου μέσα στις αίθουσες δίχως δασκάλους να μάθει η κοινωνία η άτιμη που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει. Καθίστε με την άνεσή σας, παιδιά, στα προαύλια και τα σπασμένα θρανία αλλά κοιτάξτε αν εκεί, δίπλα, μαζί σας βρίσκονται και τα παιδιά της κάθε Παπαρήγα και του κάθε Αλαβάνου που σίγουρα σας στέλνουν αγωνιστικούς χαιρετισμούς και θα’ θελαν βέβαια να’ ναι κοντά σας μα βλέπεις ο χρόνος πιέζει, δεν προλαβαίνουν γιατί την ώρα του αγώνα και της ανυπακοής έχουν κάτι επείγουσες εργασίες με διδακτορικά Κοινωνιολογικών, Οικονομικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά Κολέγια και Πανεπιστήμια. Υπομονή όμως... Αύριο που θα κληθούν εκείνων τα παιδιά, κι όχι εσείς, να διοικήσουν υπουργεία, επιχειρήσεις, σχολεία να δείτε που όλα θα είναι πολύ καλύτερα για σας. Αμέ, πώς;
Ψεύτρα να βγω αλλά έχω την εντύπωση ότι βάζουν τα παιδιά να επαναστατήσουν μ' αυτόν τον τρόπο για να ’χουν αύριο ανειδίκευτους πελάτες, ωρομίσθιους σε διάφορες επιχειρήσεις να χτυπούν (εκ των έσω) την εκμετάλλευση τού Κεφαλαίου. Έτσι βολεύονται όλοι οι ρόλοι.
Μια καθηγήτρια γυμνασίου και λυκείου στο Λαύριο μου έλεγε ότι τις καταλήψεις τις αρχίζουν πέντε έξι μαθητές, οι χειρότεροι μαθητές, και τις συνεχίζουν μέχρι να βαρεθούν αφού οι περισσότεροι δάσκαλοι προτιμούν να καθίσουν σπίτι τους να κάνουν καμιά δουλειά (ευκαιρίας δοθείσης!) αφού και από το υπουργείο η εντολή είναι: αφήστε τους να εκτονωθούν!!!!Η δασκάλα συμφωνεί, Ναι, να τους αφήσουμε, αλλά να είμαστε εκεί ΟΛΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ στο χώρο του σχολείου, όλες τις ώρες κι όχι να βρίσκουμε δικαιολογία εμείς για κοπάνα και με τη βούλα. Κι οι σύλλογοι γονέων, οι γονείς τι λένε, τι κάνουν; Τι να πουν και τι να κάνουν οι έρμοι; Ριγμένοι στον αγώνα της ζωής, στο μεροκάματο, όπως αύριο τα παιδιά τους που χωρίς προσόντα θα ψάχνουν κανένα μέσο για καμιά δουλίτσα στο δήμο, το εργοστάσιο, τη βιοτεχνία, το σούπερ μάρκετ, το μπαρ, κάπου όπου να’ ναι. Οι δικτυωμένοι όπως πάντα θα βολευτούν σε κανένα υπουργείο. Χα, πελάτες μου, τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη αν έτσι νομίζετε, γελιέστε. Αυτό που κάνουν για το αύριο είναι αυτό ακριβώς που έχουν σχεδιάσει. Χε, χε, χε, χε… Ό,τι και να κάνουμε, φίλε και συμμαθητά, φοβούμαι ότι μας έχουνε στο χέρι. Ναι και πάλι ναι στην επαναστατικότητα των μαθητών αλλά με τρόπο που δεν θα υπονομεύει το μέλλον τους: ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ!!!! Άμα θες...