LISBOA

Ετερώνυμοι...

Στη χώρα του Φ. Πεσσόα κάνω ένα διάλειμμα νομίζω πολύ σημαντικό για κάποιες σκέψεις σχετικά με το πώς μια χώρα που κινείται στο ρυθμό της ανάπτυξης με επιδόσεις - κατα τους αριθμητικούς υπολογισμούς - χαμηλότερες απο τη δική μας τη χώρα και όμως στο αποτέλεσμα η εικόνα να υπερτερεί. Η ουσία είναι ότι αυτοί οι ξένοι απο διαφορετικές ζωές και διαφορετικές χώρες αποδείχνουν ο καθένας με τον τρόπο του ότι νοιάζονται για τη χώρα που ζουν και η νοσταλγία της θάλασσας και η αγάπη γι αυτήν ως πηγή ζωής δεν βρίσκεται μονάχα στα fados. Τι κι αν το μπουκαλάκι νερό απο το μπακαλικάκι ενός δρόμου, κάπου εκεί γύρω στην rua da Conceicão (down town Λισσαβώνα) κοστίζει 1,25 ευρώ, οι άνθρωποι έχουν πάρει στα σοβαρά την πορεία τους στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης, κοιτάζοντας το μακρινό τους παρελθόν και τον Βάσκο Ντε Γκάμα και τον Christo Rei κυρίως για να προβάλλουν τις παλιές ανακαλύψεις στον καινούργιο Κόσμο που ανοίγεται στη Γνώση.

Αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει σήμερα στη Lisboa περπατώντας στο Passeio de Teho και το Passeio de Neptuno και φτάνοντας στο Pavilhão do Conhecimento να παρατηρήσει τα παιδιά των σχολείων πώς επικοινωνούν μεταξύ τους και με τη φύση γύρω τους και μέσα τους. 'Ολοι οι ετερώνυμοι έλκονται και έλκουν τον επισκέπτη στον Τάγο και τον Ατλαντικό που δύσκολο να νιώσει σκέτος... περαστικός. Αυτά πρέπει να βλέπουν οι πολιτικοί μας που ταξιδεύουν και να αναλογίζονται την ουσία του ρόλου τους στη ζωή μας.

«Οι ομόλογοι», αν είναι για τις συνομιλίες... αδιεξόδων, δεν αφορούν κανέναν απο εμάς τους ετερώνυμους και ανώνυμους.