POOR

Fifty-fifty chance...

Ε, ναι, στα αγγλικά μου βγαίνει ο τίτλος μια που είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ η συμμαχία κατά της Φτώχειας και οι αριθμοί, παγκόσμιοι κι αυτοί, δίνουν και παίρνουν στα στόματα των τεχνοκρατών την ώρα που τα στόματα των φτωχών ψελλίζουν την πιο μεγάλη αλήθεια: Χα, τη θέλουν αυτοί την φτώχεια να υπάρχει στον πλανήτη… Τους χρειάζεται να είναι οι μισοί φτωχοί γιατί, αλλιώς, ποιος θα εξυπηρετήσει τα μεγάλα συμφέροντα που θέλουν χέρια σκληρά και στόματα πικρά να σιωπούν από ανασφάλεια και φόβο
Δεν γίνεται να είναι όλοι χορτασμένοι, σιδερωμένοι, γραμματισμένοι· όπως επίσης δεν γίνεται να είναι όλοι πεινασμένοι και κατάκοποι απ’ την κάθε βαριά και ανθυγιεινή δουλειά μες το κρύο, τη βροχή, τον καύσωνα…
Χρειάζεται λοιπόν μια ισορροπία fifty – fifty να γυρίζει ο κόσμος around the clock Μαζεύτηκαν εκπρόσωποι από 100 χώρες στην Αθήνα προ καιρού να μιλήσουν για τη ΦΤΩΧΕΙΑ τους και πώς θα περιοριστεί

Στην Ελλάδα οι επίσημες μετρήσεις δείχνουν ένα 20% να ζει ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ και ένα τουλάχιστον 30% να ζει ίσα – ίσα στο όριο: με άλλα λόγια ένα 50% του πληθυσμού στην Ελλάδα αντιμετωπίζει καθημερινά το φάσμα της φτώχειας: ο μισός πληθυσμός της χώρας μας απλώς ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ χωρίς να ξέρει τι θα γίνει αύριο
Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει σχεδόν παντού στη γη γιατί αυτός ήταν πάντα ο στόχος: οι μισοί πλούσιοι και οι άλλοι μισοί φτωχοί!
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό, μη γελιέστε, γιατί ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να είναι όλοι πλούσιοι ή όλοι φτωχοί· το πρόβλημα είναι η ΑΠΛΗΣΤΙΑ
Το ζητούμενο για την ισορροπία του fifty – fifty είναι απληστία που θέτει σε κίνδυνο το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, πράγμα που σημαίνει ότι πολύ λιγότεροι από τους μισούς είναι πάμπλουτοι και πολύ περισσότεροι όχι απλώς φτωχοί μα πάμφτωχοι

Το σκέφτηκαν οι πάμπλουτοι και είπαν: «Κάτι πρέπει να κάνουμε»
Κάτι πρέπει να κάνουν, είπαν, ώστε κάπως να καθησυχάσουν τους απελπισμένους, όσους επιβιώνουν κάτω από το όριο φτώχειας και όσους, όπου να’ ναι, θα σπάσουν την ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΡΔΕΛΑ του ορίου που χρόνια με νύχια και δόντια απέφευγαν μα οι ΑΝΤΟΧΕΣ τους τώρα εξαντλούνται· αρχίζουν οι ΝΕΟΠΑΜΠΤΩΧΟΙ να γίνονται δύστροποι, μη συνεργάσιμοι, επιθετικοί, καχύποπτοι
Το σκέφτηκαν οι πάμπτωχοι και είπαν: «Κάτι πρέπει να κάνουμε»
Κάτι πρέπει να κάνουν, είπαν, ώστε να πάψει ο εφησυχασμός της εξουσίας, κι όσων διαβιώνουν στην απόλυτη χλιδή, κυρίως όσων περπατούν σε ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΑΛΙΑ κάθε φορά που κατεβαίνουν από λιμουζίνες, και κυβερνητικά αεροπλάνα για να επιλύσουν τα προβλήματα του κόσμου…

Ε, όχι, πράγματι δεν μπορούν να είναι όλοι μορφωμένοι με ακριβά βιογραφικά, έτοιμα από πριν γραφεία και μεγαλεία να τους περιμένουν να διοικήσουν· μπορούν, όμως, κάποιοι από τους τυχερούς της ζωής, να συλλογιστούν λίγο καλύτερα το ΣΥΜΦΕΡΟΝ τους, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν θέλουν κάποτε να καθαρίζουν μοναχοί τους τα π(α)τώματα που πατούν, τότε, ας καταπολεμήσουν πρώτα απ' όλα την απληστία τη δική τους και των ομοίων τους
Θα είναι μια υποτυπώδης αρχή στην προσπάθεια καταπολέμησης της φτώχειας

Ε, ναι, απέφυγα τις κανονικές τέλειες “τελείες”
Τέτοιο θέμα τελειώνει ΠΟΤΕ;

Υ.Γ. Και κάτι ακόμα: οι περισσότεροι απ' όσους νομίζουν ότι μέσα στα κουτάκια τους είναι προστατευμένοι, να ξέρουν ότι η δουλειά του εργαζόμενου σε γραφεία-κουτάκια (μπετονένια, αλουμινένια, αμιάντου, γυάλινα, πλαστικά k.o.k) είναι, αν όχι εξίσου βαριά, σίγουρα πολύ πιο ανθυγιεινή από του εργάτη μες τα χωμάτινα χαντάκια
Think about it my... poor man/woman