ΕΠΙΦΟΒΑ ΣΧΟΛΙΑ

Μ' αυτά και μ' εκείνα δεν προλάβαμε να πούμε κανένα ψεματάκι να ευχηθούμε Καλό Μήνα.

Τα ψέματα δεν τέλειωσαν γι αυτό κι έπαψαν πια να' ναι της μόδας...

Το να πεις ένα ψέμα την πρωταπριλιά σημαίνει πως όλες τις άλλες μέρες του χρόνου λες την αλήθεια, άρα...

Να καθιερώσουμε την Ημέρα της Αλήθειας: κανείς δεν θα πιστεύει ό,τι κι αν του πεις εκείνη την υποθετική μέρα της αλήθειας! Μπορείς, ας πούμε, να ισχυριστείς ότι το Περιβάλλον δεν κινδυνεύει απο τον Άνθρωπο και τις δραστηριότητές του επί της Γης κι ότι όλα αυτά είναι υπερβολές προκειμένου οι άνθρωποι να φοβηθούν περισσότερο απ' όσο ήδη φοβούνται το τέλος του κόσμου, τη λειψυδρία, και ούτω καθ' εξής διότι, να, όλο βρέχει κι όλο νερό δεν έχει...

Τι γίνεται; Τρύπησε η γη απο κάτω και φεύγει το νερό που ρίχνει απο πάνω; Ξέρεις τι φοβάμαι πιο πολύ; Μη γίνει μόδα το Περιβάλλον και η Φύση. Μόδα, που μια μέρα, όπως όλες οι μόδες θα μας μπουχτίσει και θα ξεπεραστεί κι όποτε οι Κάποιοι, αυτοί που όλα τα καθορίζουν, ανενόχλητοι θα κατασκευάσουν τη Νέα Φύση, που σε τίποτα δεν θα θυμίζει την παλιά (δηλαδή αυτή που τάχα πάμε να προστατέψουμε τώρα) κι έτσι όσα ξέραμε και ζούσαμε κάποτε θα υπάρχουν στα μουσεία της εποχής κι οι νέοι άνθρωποι που θα ζουν ή μάλλον θα υπάρχουν με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι υπήρξαμε, θα λένε: "Ρε συ, το φαντάζεσαι, αυτοί πίνανε νερό, κολυμπούσανε μέσα στη θάλασσα, αναπνέανε ακάλυπτοι τον αέρα... " κι αν υπάρχει ακόμα Θεός (αν κι απο τότε που το σύμπαν άνοιξε ο Θεός, λένε, ότι πέθανε...) θα κάνουν τον σταυρό τους (όπως άλλοτε κι εμείς για τους homo τάδε και δείνα) πώς ζούσανε οι πριν απο αυτούς, εμείς, οι πρώιμοι... Αχ, μα πώς αλήθεια αντέχουμε να ζούμε έτσι; Εκτεθειμένοι...

Αν και κάτι άλλο είναι που με προβληματίζει σχετικά με τα comments τώρα τελευταία

Φοβάμαι να τα ανοίξω, ρε γαμώτο, σαν επικίνδυνα μου φαίνονται...