ΜΗ ΓΕΛΑΤΕ...

Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, το εισόδημα και οι επενδύσεις

Κάποιοι στο ακροατήριο της Βουλής γέλασαν, ακούγοντας τον πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Γιώργο Παπανδρέου, να δεσμεύεται ότι η δική του διακυβέρνηση θα εξασφαλίσει την Πράσινη Ανάπτυξη που θα έχει επίκεντρο τον Άνθρωπο!
«Γελάτε γιατί εσείς δεν τα κατανοείτε αυτά…» είπε ο κ. Παπανδρέου, που επισήμανε ότι στην Ευρώπη ακόμα και δεξιές κυβερνήσεις (στη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία), σε αντίθεση με την "υπό κατάρρευση" κυβέρνηση της Ελλάδας, επιλέγουν πλέον τις πράσινες επενδύσεις.
Στην Ελλάδα, είπε, δεν χρειαζόμαστε επενδύσεις που θα στηριχτούν στη φθηνή εργασία ούτε σε εργαζόμενους – μηχανές που, χωρίς ανάσα, θα δουλεύουν φοβικά για ένα κομμάτι ψωμί. Στην Ελλάδα, χρειαζόμαστε νέα αναπτυξιακή τροχιά με αξιοπρέπεια για τον πολίτη και εργαζόμενους που θα νιώθουν σιγουριά, ασφάλεια, χωρίς τις απειλές περί… διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Χρειαζόμαστε μια Συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους με στόχο την αύξηση των εισοδημάτων που θα φέρει αύξηση των επενδύσεων. Χρειαζόμαστε ένα κράτος όχι μεγαλύτερο αλλά ισχυρότερο, που θα τολμήσει να εξαιρέσει από το Σύμφωνο Σταθερότητας δημόσιες επενδύσεις όπως είναι π.χ. η Παιδεία!
Τα κατά Παπανδρέου πέντε βήματα εξόδου από την κρίση είναι τα εξής:
1) Το κράτος να εκπονήσει 4ετές πρόγραμμα κάλυψης των ασφαλιστικών εισφορών για νέους έως 30 ετών για νέες θέσεις εργασίας
2) Οι επιχειρήσεις να αναλάβουν το κόστος εκπαίδευσης των εργαζομένων σε αυτές ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές, δίχως απολύσεις
3) Να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού
4) Να υπάρξει πλήρης ιατροφαρμακευτική κάλυψη για τους ανέργους
5) Να επιδοτηθεί η κοινωνική εργασία για ανθρώπους ηλικίας άνω των 40 ετών που έχουν χάσει τη δουλειά τους ώστε να μην νιώθουν περιθωριοποιημένοι.

Ο δρόμος είναι μακρύς
Η ανησυχία του Γιώργου Παπανδρέου για το εάν η κατάρρευση της κυβέρνησης σημαίνει και κατάρρευση της χώρας, εκφράστηκε με εμπιστοσύνη που, όπως είπε, έχει στην κρίση του ελληνικού λαού (τη νοητική εννοείται όχι την οικονομική κρίση), αλλά δεν εκφράστηκε με αίτημα τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Ας μη βιαστεί κανείς να ερμηνεύσει έξω και πέρα από τις πραγματικές πολιτικές διαστάσεις αυτήν την επιλογή δηλαδή το να μη ζητά επισήμως πρόωρες εκλογές, μόλις ένα χρόνο μετά τις προηγούμενες. Είναι καλύτερα να αναρωτηθεί κανείς σχετικά με τους λόγους, που συντηρούν μετ’ επιτάσεως την εκλογολογία, όταν ουδείς εκ των πολιτικών αρχηγών έχει θέσει τέτοιο δίλημμα: εκλογές ή χάος. Το διαχρονικό πρόβλημα δεν είναι η πολιτική δια της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες μα αυτή καθ’ αυτή η Πολιτική, που ενώ χρειάζεται άμεσα Αλλαγή, ούτε πολύ σαφής είναι ούτε απολύτως χειραφετημένη σε κανένα από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας.Μη γελάτε, λοιπόν, γιατί όποιος και να γελάσει τελευταίος δεν θα γελάει καλύτερα.
Έχουμε δρόμο να διανύσουμε αν θέλουμε πραγματικές λύσεις στην πραγματική οικονομία.