SURVIVAL FOR ALL...

Με ένα πλούσιο πρωινό και άφθονη... τέχνη

Χτες βράδυ μια ταινία στην τηλεόραση μου έκλεισε την ψυχή. Η υπόθεση ούτε καινούργια ούτε παράξενη ήταν. Μηδέ καν από κείνες που θα ’λεγες, Ε, αυτό κι αν είναι απίστευτο! Απεναντίας, πολύ γνωστό, πραγματικό και πιστευτό είναι το γεγονός ότι οι φυσικοί πόροι της γης έχουν περιοριστεί επικίνδυνα και ότι δεν μπορούν πια να θρέψουν επαρκώς τον πληθυσμό της (δεν εννοούμε μόνο τον ανθρώπινο πληθυσμό άρα πόσο μάλλον τον υπόλοιπο πληθυσμό), δίχως τη συστηματική και βίαιη ανθρώπινη παρέμβαση, που ως γνωστόν έχει διαταράξει πλήρως τη βιοποικιλότητα στη χλωρίδα και την πανίδα.
Είναι γνωστό ότι τρώμε και πίνουμε χημικά, δηλητήρια, φάρμακα, αντιβιοτικά που διατίθενται στην ελεύθερη αγορά σε μορφή πολύ ελκυστικών βρώσιμων και πόσιμων αγαθών, που ελέγχονται απολύτως από μετρημένες στα δάχτυλα πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων από την παραγωγή και τη διανομή έως την κατανάλωση και τις τιμές. Φυσικά και μπορώ να παράγω γάλα σε πολύ ανταγωνιστική τιμή για τα μωρά του κόσμου - του δικού μας προηγμένου κόσμου αλλά και του τρίτου κόσμου - ιδιαίτερα σήμερα που πρέπει να επιβιώνουν ανάμεσά μας οι τριτοκοσμικοί ώστε να δουλεύουν σκληρά για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Μόνο που το γάλα αυτό θα είναι πολύ πιο φτηνό γιατί τα ζώα βόσκουν σε μολυσμένη γη, τρώνε σκουπίδια, είναι άρρωστα και μετά ψοφάνε και διατίθενται στην αγορά σε πιο ανταγωνιστική τιμή, έχοντας αποδώσει στο έπακρο το προσδοκώμενο υπερκέρδος στους παντός είδους εκμεταλλευτές πρώτων υλών και φυσικών πόρων.

Στο έργο έδειχναν το πώς ένας (κακός) επιστήμονας με μια (κακή) εταιρεία εκμετάλλευσης “φυσικών” πόρων, έχοντας ως κοινό παρονομαστή για τη συνεργασία τους το υπερκέρδος, παρήγαγαν τρόφιμα που αρρωσταίνουν και σκοτώνουν τους ανθρώπους. Το δίλημμα που διατύπωσε με ρεαλιστικό κυνισμό ο εκπρόσωπος της εταιρείας ήταν τούτο: «Ή θα πεθάνουμε αύριο από την πείνα ή θα αποδεχτούμε το ρίσκο μιας νέας διατροφής ώστε να επαρκεί για όλους.»
Αισίως, 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα στη γη με ρυθμό αύξησης περίπου 70 εκατομμύρια ετησίως, και όλοι αυτοί θα θέλουν και τροφή και νερό!!!

Η οικογένεια, που ξεκληρίστηκε από ένα μυστήριο μύκητα που ζούσε στο λαχανικό, ανήκε στον προηγμένο δυτικό κόσμο και ακολουθούσε κανόνες υγιεινής διατροφής. Το πρωινό γεύμα περιλάμβανε εξωτικά φρούτα με ζωηρό, μάλλον αφύσικο, κατακόκκινο χρώμα και όπως αποκαλύφθηκε ήταν ψεκασμένα με δηλητήριο κάποιου σκορπιού για έντομα, που είχαν γίνει πολύ ανθεκτικά σε άλλα φυτοφάρμακα, επίσης μεταλλαγμένα δημητριακά και γάλα από μάλλον τρελαμένα, λόγω συνθηκών υπερπαραγωγής, ζώα.

Το πρωινό γεύμα είναι το σπουδαιότερο την υγεία και την καλή φυσική κατάσταση!!!

Κάτι παράξενο συμβαίνει πάντως γιατί διακρίνω κάτι σαν δυσπιστία στα πρόσωπα των ανθρώπων όταν μιλούν για την ανάπτυξη που, τι κρίμα, τι κακό, δεν είναι μεγαλύτερη και περισσότερη. Το τι είδους οικονομική ανάπτυξη χρειαζόμαστε για την επιβίωση της ανθρωπότητας εν μέρει φανερώθηκε στον βήχα από θυμό του Μπαράκ Ομπάμα για τα bonus των golden boys (επιστροφή παλιών και μη πληρωμή νέων;;;), και στην απαίτησή του να διατυπωθούν στο Κογκρέσο εποικοδομητικές προτάσεις για την ανάπτυξη, μακριά από λογικές πολιτικαντισμού και ανταγωνισμού!!!
Το τι είδους οικονομική ανάπτυξη χρειαζόμαστε ανά την υφήλιο εν μέρει φανερώθηκε στην άποψη του Νομπελίστα, Πωλ Κρούγκμαν, ότι τα περίπου 800 δισεκατομμύρια δολάρια του πακέτου Ομπάμα για την τόνωση της Οικονομίας δεν καλύπτουν ούτε το 1/3 της μαύρης τρύπας.

Το τι είδους οικονομική ανάπτυξη χρειάζεται η γη για να ορθοποδήσει δεν θα απαντηθεί ποτέ στα σοβαρά εάν προηγουμένως δεν εξαλειφθούν από την ορολογία της πολιτικής και της επιχειρηματικότητας δυο γνωστές λέξεις με βαρύ κι ασήκωτο περιεχόμενο: αισχροκέρδεια και απληστία. Ναι, τόσο πολύ απλά.

Στο τέλος, δεν ξέρω τι έγινε γιατί με πήρε ο ύπνος, εξουθενωμένη καθώς ήμουν από τα προβλήματα και τις σκέψεις της καθημερινότητας για την οποία, επιπροσθέτως, μου καταλογίζεται μερίδιο ευθύνης για την κατάντια της ποιότητας ζωής, την αναξιοκρατία, τη διαφθορά, τη μη χρηστή διοίκηση σε πολλές υπηρεσίες του κράτους, τη βία, τη νοθεία, τον άρτο του φούρναρη ακόμα και τα θεάματα της τηλεόρασης…