ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ!

Φταίνε οι κυβερνήσεις, φταίνε οι κυβερνήσεις, φταίνε οι κυβερνήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Απο ποιούς αποτελούνται οι κυβερνήσεις; Ποιός αποφασίζει το ποιός θα γίνει κυβέρνηση; Ποιός είναι αυτός που αποφασίζει το ποιός θα είναι υπουργός κάθε φορά μέσα σε κάθε κυβέρνηση;

Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι φταίνε οι κυβερνήσεις! Ποιος άλλος μπορεί να φταίει δηλαδή; Άλλες κυβερνήσεις λιγότερο άλλες περισσότερο, πάντως οι κυβερνήσεις φταίνε, όλες οι κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση και μετά, οι κυβερνήσεις που προκύπτουν απο τις εθνικές εκλογές!

Ποιός θέλατε δηλαδή να φταίει; Φταίει όποιος έχει την εξουσία να λάβει τις τελικές αποφάσεις για όλα τα θέματα και βέβαια να τις εφαρμόσει. Αυτός που κυβερνά ευθύνεται για τα λάθη, τις παραλείψεις, την κακή διοίκηση ή ακόμα και τη συνειδητή τακτική της "ακυβερνησίας" όταν η κεφαλή της κυβέρνησης είναι ακατάλληλη να κυβερνά και τα μέλη της ανίκανα να ανταποκριθούν στις ευθύνες απέναντι στο κράτος, τη χώρα, τις προσδοκίες του λαού της χώρας. Τι θέλετε να πείτε λέγοντας ότι φταίνε όλες οι κυβερνήσεις; Και τι κάνουμε όταν μια κυβέρνηση φταίει; Πάμε κάθε τόσο σε εκλογές και τη ρίχνουμε! Αρκεί λέτε αυτό;
Εγώ λέω ότι αν αυτό αρκεί τότε έχουμε έναν ολοστρόγγυλο φαύλο κύκλο. ¨Οχι, δεν αρκεί η "τιμωρία" να χάσεις τις εκλογές, ω, κακή κυβέρνηση, και μετά να καθίσεις στην άκρη μέχρι να ξεχαστούν όσα έκανες και να ξανάρθεις στην εξουσία δίχως να έχεις απομακρύνεις οριστικά τα διεφθαρμένα μέλη σου. Η ατιμωρισία σε αποθρασύνει και γι αυτό όσοι έκλεψαν ή βοήθησαν άλλους να κλέψουν και να πλουτίσουν στις πλάτες του λαού, πρέπει να πληρώσουν πρωτίστως και κυρίως σε χρήμα και με φυλάκιση αν πρέπει. Να μάθουν άπαξ δια παντός ότι η εξουσία κοστίζει ακριβά σε όποιον την επιθυμεί για προσωπικά οφέλη.

Οι προσδοκίες του λαού! Οι προσδοκίες του λαού! Αυτή είναι μια πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση.
Όλοι οι πολίτες προσδοκούν τα ίδια πράγματα απο μια κυβέρνηση; Η έννοια της δικαιοσύνης και της αδικίας είναι ταυτόσημη για όλους; Μεγάλους και μικρούς; Ισχυρούς και αδύναμους; Έντιμους και επιτήδειους; Επιθυμούν όλοι να ζουν και να δρούν σε μια ευνομούμενη πολιτεία; Προκρίνουν όλοι οι πολίτες τις διαφανείς και τις δίκαιες διαδικασίες σε όλους τους τομείς της ζωής, της εκπαίδευσης, της εργασίας, της παραγωγικότητας κ.ο.κ; Αναρωτιέμαι πραγματικά γιατί δεν ξεχνώ, πριν απο τρία ή τέσσερα χρόνια, τη σοκαριστική πλην όμως απολύτως ειλικρινή ομολογία ένός επιτυχημένου για τα ελληνικά δεδομένα μέσου Έλληνα επιχειρηματία όταν στη διάρκεια μιας ζωηρής πολιτικής συζήτησης που άναψε σε μια φιλική συντροφιά, δήλωνε συμπερασματικά και θρασύτατα:
"Εμένα πάντως με συμφέρει να είναι η χώρα μπάχαλο!"
Τότε όλοι γέλασαν... Τώρα, τι κλαις;

Τι λες; Να μείνουμε για πάντα μπάχαλο; Λέτε να ήταν καλύτερα τελικά; Λέτε λοιπόν ότι μας λένε ψέματα ότι αν συνεχίζαμε έτσι θα πτωχεύαμε και απο τον Ιούνιο-Ιούλιο η χώρα θα πήγαινε να πνιγεί μια για πάντα στη γαλάζια ελληνική θάλασσα;
Λέτε να κάνουμε δημοψήφισμα και να πούμε Όχι στα δημοσιονομικά μέτρα (γιατί αυτό ακριβώς θα πούμε αν γίνει δημοψήφισμα γιατί το κλίμα που καλλιεργείται στα ΜΜΕ είναι κλίμα επαναστατικής αντίδρασης την ώρα που το καράβι του ευρώ εκπέμπει may day). Και φυσικά τα προσωπικά πολιτικά παιχνίδια και οι προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες δεν λείπουν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα αμφισβήτησης του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης μόλις πέντε μήνες μετά την κατάρρευση της προηγούμενης. Ταυτοχρόνως όλοι αποκλείουν την πιθανότητα έστω και ένα μέρος του δημόσιου πλούτου που πήγε σε τσέπες δεκάδων ή εκατοντάδων πολιτικών, επιχειρηματιών, φίλων και οικογενειών να επιστραφούν. Γιατί; Γιατί αυτό να αποκλείεται τόσο κατηγορηματικά και κάθετα;

Τα μέτρα θα είναι δίκαια όταν ο άνθρωπος που υφίσταται το κόστος της οικονομικής κρίσης αντιληφθεί ότι οι έχοντες συσσωρεύσει υπερβολικό πλούτο ως αποτέλεσμα προκλητικών διαδικασιών, υπονομεύοντας βάναυσα την ισονομία και την ισοπολιτεία των μελών μιάς κοινωνίας, θα αποδώσουν αναδρομικά το υψηλό μερίδιο που τους αναλογεί στην κοινή, σκληρή προσπάθεια να πάψει η χώρα να είναι ο αδύναμος κρίκος στον πόλεμο κατά του ευρώ.

Λέτε η λύση να κρύβεται σ' αυτούς που δεν κυβέρνησαν ποτέ άρα για τίποτα δεν φταίνε;
Λέτε η σωτηρία να κρύβεται σ' αυτούς που δεν πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία;
Λέτε να μπορεί να μας σώσει μια "επαναστατική κυβέρνηση" που δεν διεκδικεί εξουσία δια των εκλογών, αλλά θέλει να τιμωρήσει γενικώς όλες τις κυβερνήσεις που μας φέρανε σε αυτό το χάλι; Και πώς, αλήθεια, θα τις τιμωρούσε σε περίπτωση που μια τέτοια κυβέρνηση σωτηρίας αναλάμβανε τις τύχες μας καθώς και τη διεθνή επροσώπηση της Ελλάδος; Και πώς, αλήθεια, θα ανέτρεπε τη διεθνή και την ελληνική ύφεση; Με ποιον τρόπο θα μας έβαζαν αυτοί, που δεν φταίνε γιατί δεν κυβέρνησαν ποτέ, σε τροχιά ταχείας ανάπτυξης και ευημερίας για όλους; Λέτε να είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

Εγώ νομίζω ότι αν ήμουν απο εκείνους που έκαναν μια χοντρή μπάζα με διάφορους ύπουλους τρόπους και μπορούσα τώρα να ζήσω άνετα δέκα χρόνια, χωρίς να εργάζομαι, πρώτη θα γκρίνιαζα και ευχαρίστως θα απεργούσα μαζί με όσους δικαιολογημένα διαμαρτύρονται για τα μέτρα που είναι πράγματι δυσβάσταχτα και θα ζητούσα να τα πάρει αμέσως πίσω η κυβέρνηση επειδή το παίζει σκληρά και βάναυσα όχι γιατί είναι επέιγουσα ανάγκη αλλά γιατί είναι μια κυβέρνηση σαδιστική και διεστραμμένη και γουστάρει να χάσει τη δημοφιλία της έτσι για την πλάκα της ιστορίας.

Είπε κάποιος γελώντας για τα γραφόμενα και τα λεγόμενά μου:
"Βρε, πόσες φορές θα σου το πω; Καλύτερα να 'σαι λαμόγιο και να παριστάνεις πως έχεις κοινωνικές ευαισθησίες παρά να 'σαι τίμιος και ντόμπρος, να κάθεσαι να λες τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, έτσι ψυχρά... Δε λέει... Στην πρώτη περίπτωση πάντα σε αποδέχονται ίσως και να σε θαυμάζουν. Στη δεύτερη σε κοιτούν καχύποπτα και συνήθως σε αντιπαθούν. Αυτή είναι η πραγματικότητα."
Ναι, δεν διαφωνώ, κάπως έτσι φτάσαμε έως το αμήν. Θαυμάζοντας τα λαμόγια και θέλοντας κατά το δυνατόν να τα μιμηθούμε. Να κλέβει αυτός αλλά να κλέβω κι εγώ, σου λέει ο άλλος. Άλλο τι λέμε κι άλλο τι κάνουμε. Υποκρισία ναι, αλλά και η δημοσίευση παραμένει η ψυχή της δικαιοσύνης.

Μπορείς ελεύθερα να διαφωνείς με τις απόψεις μου, αλλά δεν θα αποφύγεις να τις ακούσεις. Όπως κι εγώ τις δικές σου. Αλλά και οι δυο ελπίζω ότι περιμένουμε από τον πολιτικό και την κυβέρνηση να βρίσκεται πιο μπροστά απο την κοινωνία και να τολμά και ό,τι δεν είναι πάντα σύμφωνο με τις κρατούσες αντιλήψεις. Ρισκάρουν το κεφάλι τους ενώ η σωτηρία μας αμφισβητείται έντονα απο πολλούς και δυνατούς, αλλά εγώ προσδοκώ να διαψευσθούν περίτρανα όλοι αυτοί οι σπεκουλαδόροι. Αυτό προσδοκώ να κάνει η κυβέρνηση με τόλμη, σύνεση και ευφυϊα. Αλλιώς προτού πνιγούμε στην όμορφή μας θάλασσα θα τους πνίξουμε, όπως έκανε η φάλαινα με την εκπαιδεύτριά της. Και δεν θα φταίει η φάλαινα...