Η ΞΑΝΘΙΠΠΗ ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΈς ΠΡΟΣΕΓΓΊΣΕΙς

με την Μαρίνα Τσιγονάκη

Υπάρχουν "indie"-rock μπάντες της εποχής μας που να ηχογραφούν για εταιρείες
σαν την "beggars", και να παραμένουν προσηλωμένες στα "πιστεύω" τους όσον αφορά τη μουσική τους ταυτότητα, έξω από το ομιχλώδες, εμπορικό τοπίο της μουσικής βιομηχανίας; Η απάντηση ευτυχώς είναι:"ναι". Ενημερωτικά, για τους μη
ειδήμονες, η "beggars" υπήρξε η κατεξοχήν εταιρεία-σήμα κατατεθέν πολλών dark-wave σχημάτων. Και το όνομα αυτών, για τους οποίους μιλάμε τώρα και δουλεύουν γι αυτήν, είναι:"Calla'.
Τους Calla, τους είδαμε στο underworld club, στις 25 Ιουλίου.
Διάχυτο συναίσθημα, σκοτεινές ψυχεδελικές μελωδίες, που "παντρεύονται όμως, επιτυχώς, με τις "indie" αναφορές, μα και τον πειραματισμό.
Για την ιστορία λοιπόν, στο ενεργητικό των Calla, συγκαταλέγονται ήδη τέσσερα albums, τιτλοφορούμενα (με χρονική σειρά): "Calla"," Scavengers", "Televise", καθώς και το πιο πρόσφατο:"Collisions" που περιέχει και το κα-τα-πλη-κτι-κό
"it dawned on me" που περιμέναμε πώς και πώς, να το ακούσουμε στο live, και το οποίο, εκτός από το ότι κατά κοινή ομολογία αποτέλεσε το "highlight" της συγκεκριμένης βραδιάς, δικαιώνει και το νόημα του τίτλου του, σηματοδοτώντας ίσως, φερέλπιδα, την κατά τα άλλα, "περίεργη" μετά-interpol εποχή.Χαλεποί καιροί για πρίγκηπες; Θα δείξει… Προς το παρόν, το αμερικάνικο τρίο, με την "pop" θα ’λεγε κανείς (φαινομενικά) αισθητική, σπάει κατά πολύ, το κατεστημένο της χώρας-προέλευσης του, ρίχνοντας "στάχτη στα μάτια" των φανατικά προκατειλημμένων, περί του μόνιμα αντιθέτου σεναρίου. Πάλι Calla.., ε;

- Α, Μαρίνα και μια μια που είμαστε έδώ, να η ευκαιρία, για το θέμα που δεν είχε δημοσιευτεί στην ώρα του. Ποτέ δεν είναι αργά...

Το SYNCH FESTIVAL με CHAP

Τους Chap, τους είχαμε δει πριν από λίγους μήνες, στη σκηνή του Μικρού Μουσικού Θεάτρου στο Κουκάκι, και μας άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Έχοντας συνειδητά επιλέξει σαν σύνθεση της μπάντας, μίνιμαλ αισθητικά δεδομένα και φόρμες, (π. χ ντραμ σετ μ’ ένα πιάτο) καταφέρνουν να παράγουν αποτέλεσμα: Ήχο μεστό και "γεμάτο" που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πιο πολυπληθή αλλά παρωχημένα γκρούπς.
Το σαρκαστικό στιχουργικό τους ύφος καθώς και η" θεατρική" θα ’λεγε κανείς σκηνική τους παρουσία, προκαλούν αίσθηση και τους διαφοροποιούν συνολικά κατά πολύ από τα συνηθισμένα, "κλασσικά εικονογραφημένα" σχήματα τα περισσότερα εκ των οποίων, σημειωτέον, δεν καταφέρνουν δυστυχώς τίποτε παραπάνω από το να αναπαράγουν χιλιοαναμασημένα ακούσματα του παρελθόντος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, πως ένα από τα πλέον έγκυρα διεθνή μουσικά έντυπα, το ΝΜΕ, τους είχε πρόσφατα ως το νούμερο ένα προτεινόμενο άλμπουμ του μήνα.
Παραπέμποντας στη μουσική ευρηματικότητα των Sonic Youth σε κομμάτια σαν το:"now woel", το τετραμελές βρετανικό γκρουπ, δίνει στο κοινό του την ευκαιρία να δει το μπάσο, το βιολί ή τα ντραμς, να χρησιμοποιούνται με τρόπο μακράν πιο εναλλακτικό, από τον μέχρι στιγμής «καθολικό». Συνοπτικά μιλώντας, αυτό είναι και το στοιχείο που τους χαρακτηρίζει:ο πειραματισμός. Σε σημείο που κατά τη διάρκεια του" live", ήτανε μεταξύ σοβαρού και αστείου, έκδηλη στο ακροατήριο, η αναμφίβολη αίσια κατάληξη των μουσικών οργάνων (παρεμπιπτόντως, αν κάποιοι έπρεπε όντως να αγχωθούν, αυτοί θα έπρεπε να είναι οι Raining Pleasure, καθότι τα όργανα, ήταν δική τους ευγενική χορηγία!)
Αυτό που σίγουρα πάντως – προσωπική μου άποψη - έμεινε από το τότε live, δεν ήταν άλλο, από τις ηχητικές "σφήνες", μεταξύ των κομματιών, η μια, φωνή "κόκορα" και η δεύτερη επικρατέστερη σφήνα, μια λούπα από το: "the final countdown" των Europe(!), το οποίο ακουγόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Οι Chap λοιπόν είναι οι: Keith Duncan (ντραμς, κιμπορντς, φωνητικά), Johannes Von Weiszacker (κιθάρα, φωνητικά, τσέλο, κομπιούτερ), Claire Hope (κιμπορντς, φωνητικά, μελλοντικά) καθώς και ο Πάνος Γκίκας (μπάσο, κιμπορντς, βιολί, φωνητικά, κιθάρα), μέλος των δικών μας raining pleasure. Σε πλαίσια κουτσομπολιού, ας σημειώσουμε εδώ πως η Claire και ο Johanne, ειναι και στην προσωπική τους ζωή, ζευγάρι. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως οι ρόλοι του κιμπορντιστα, κιθαρίστα ή τραγουδιστή, εναλλάσσονται μεταξύ των μελών της μπάντας, κι αυτό κάνει τα πράγματα ακόμη πιο ενδιαφέροντα.
Στο δισκογραφικό τώρα, ενεργητικό των Chap, συγκαταλέγονται δυο αλμπουμς. Πρόκειται για τα: "Τhe Horse"(2003),και το πρόσφατο "Ham"(2005).
Υπάρχουν επίσης τα ΕP’s: "Fun"(2002), καθώς και τα singles: "I got flattened by a pig farmer"και:"I’m oosing emotion'(2005).

Το συγκρότημα είχε έλθει στην Αθήνα στο πλαίσιο του "Synch Festival" που έγινε στις 6, 7 και 8 Ιουλίου 2006, αλλά- άσχετο- η "ΣΦΑΙΡΑ" με το καλό χαρτί μόλις είχε μπεί σε μια ας το πούμε... διαδικασία ανασύνταξης δυνάμεων. Με την ευκαιρία, όπως ξέρετε, αναζητούμε πάντα κάποιον ευγενικό χορηγό για να μας κυκλοφορήσει ξανά έξω. Εν τω μεταξύ, εμείς εδώ είμαστε και σιγά- σιγά αποταμιεύουμε... Ε, κάλλιο αργά παρά ποτέ.