ΑΕΡΑ... ΑΕΡΑ

Περιβάλλον και Ποιότητα Ζωής στο Άστυ ( μέρος β' )

Παρατηρώντας προσεκτικά τις γειτονιές της Αττικής αντιλαμβανόμαστε τι είναι εκείνο που διαφοροποιεί την μια από την άλλη με αποτέλεσμα κάποιες να είναι «ανθρώπινες» και κάποιες «απάνθρωπες». Για παράδειγμα μια αξιοσημείωτη διαπίστωση είναι η εξής πολύ απλή: Όπου τα δένδρα μιας γειτονιάς, έστω μερικά από αυτά, είναι υψηλότερα ή ίσα σε ύψος από τα κτίρια της περιοχής αυτομάτως η εικόνα του συγκεκριμένου αστικού περιβάλλοντος είναι φιλικό προς τον άνθρωπο.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει όταν τα κτίρια είναι υψηλότερα από τα δένδρα. Αντιλαμβάνεσθε τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν καθόλου δένδρα.
Διευκρινίζω ότι δεν αναφέρομαι στους λεγόμενους «χώρους πρασίνου».Εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο ένα μόνο δένδρο ίσου ύψους με μια πολυκατοικία κάνει τεράστια διαφορά προς το καλύτερο για ολόκληρη τη γειτονιά.

Τι θα λέγατε, παραδείγματος χάριν, εάν ο ΓΟΚ όριζε ότι το ύψος των οικοδομών ανά γειτονιά θα διαμορφώνεται ανάλογα με την ανάπτυξη των υπαρχόντων δένδρων; Ακούγεται ρομαντικό και ουτοπικό ε; Ποιος τα βάζει με εργολάβους και μεγάλα ή μικρά συμφέροντα όταν μάλιστα μας πείθουν ότι είναι προς το δικό μας συμφέρον άλλος ένας όροφος κι άλλοι δύο… Όμως μια όμορφη γειτονιά με ψηλά δένδρα όπου δεν συνωστίζονται οι άνθρωποι σαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αποκτά πολύ μεγαλύτερη εμπορική αξία, ως γνωστόν. Τα δένδρα της γειτονιάς και της πόλης θα πρέπει να αποκτήσουν “ταυτότητα” και να τυγχάνουν φροντίδας και προστασίας τόσο από τους κατοίκους όσο και από το Δήμο ή την Κοινότητα. Αν χωράνε χιλιάδες δίκυκλα και αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια μήπως χωρά και ένα δένδρο με δικαίωμα να ψηλώνει όσο κι ένα ήδη υπάρχον κτίριο;

- έπεται συνέχεια -