ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΞΟΝΕΣ

Ρωσία - ΗΠΑ: Σύμμαχοι κατ' ανάγκην
της δημοσιογράφου Ελένης Μπουκαούρη

Καμιά από τις δύο δυνάμεις δεν διστάζει να δείξει τα δόντια της, όταν απειληθούν τα συμφέροντά της, επηρεάζοντας έτσι την παγκόσμια σκακιέρα. Το πεδίο, όπου ο αγώνας διεξάγεται λυσσαλέα, το τελευταίο διάστημα, είναι ο τομέας της ενέργειας, δηλαδή το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, αλλά και η προβλεπόμενη μέχρι το 2030, αύξηση της ζήτησης του μαύρου χρυσού, (κυρίως από ανερχόμενες οικονομικά χώρες της Ασίας) που θα φτάσει από τα 86 εκατομμύρια βαρέλια που είναι σήμερα ημερησίως, στα 118 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, αναμένεται να αποφέρει μεγάλα κέρδη στη Μόσχα. Το φυσικό αέριο, είναι το δεύτερο υπερόπλο της Ρωσίας έναντι του υπόλοιπου κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, η φιλο-αμερικανική στροφή του Κιέβου προκάλεσε την μήνη του Κρεμλίνου και κατά περίεργη σύμπτωση, οι τιμές του φυσικού αερίου για την Ουκρανία, από την οποία τροφοδοτείται η Ευρώπη, αυξήθηκαν κατακόρυφα, στις αρχές του χρόνου, ενώ η ΓΚΑΖΠΡΟΜ, που διαχειρίζεται το φυσικό αέριο, προτίθεται εκ νέου ν' αυξήσει την τιμή παράδοσής του. Σε γενικές γραμμές, η ρωσική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και τα κέρδη καρπώνεται ο πρόεδρος Πούτιν, ο οποίος παρότι δέχεται αυστηρή κριτική από τη Δύση για την έλλειψη δημοκρατίας στη χώρα του, εν τούτοις κατόρθωσε να αυξήσει το ΑΕΠ της κατά 65% από το 1998 έως το 2006 και να βάλει σε σταθερή τροχιά τη διαδικασία αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους. Ο επόμενος μεγάλος οικονομικός στόχος για τη Ρωσία είναι η ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Η χώρα προσβλέπει σε αύξηση των ξένων επενδύσεων, είσοδο στις ευρωπαϊκές αγορές, και η ένταξή της στον ΠΟΕ θα ανοίξει το δρόμο στη ροή δισεκατομμυρίων δολαρίων στο εμπόριο και τις επενδύσεις.
Όμως, τα προβλήματα που μένουν είναι πολλά. Τον εισερχόμενο πλούτο νέμεται η ολιγαρχία και όχι ο λαός, ενώ η διαφθορά και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελούν καθημερινότητα στη χώρα. Ο πληθυσμός της Ρωσίας φθίνει κατά 700 χιλιάδες ετησίως, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις της δεν χαίρουν ιδιαίτερων εξουσιών, σε σημείο που αμφισβητείται η ικανότητά τους να υπερασπιστούν δυναμικά τα σύνορα της χώρας. Τα ΜΜΕ βρίσκονται στα χέρια πολιτικών και επιχειρηματιών, ανελεύθερα και εν πολλοίς κατευθυνόμενα, η Βουλή εκλέγεται και υπάρχει, όμως όλοι αναρωτιούνται αν συζητάει και τι… Είναι λοιπόν σαφές ότι ο πρόεδρος Πούτιν θα πρέπει να συντονίσει και να εμβαθύνει την οικονομική με την πολιτική πρόοδο. Η Ρωσία που διοργάνωσε στα μέσα του περασμένου μήνα τη Σύνοδο Κορυφής των Οκτώ Πλουσιότερων Χωρών της Δύσης (G8), αποσκοπεί να κερδίσει τις εντυπώσεις διεθνώς, ως υπολογίσιμος εταίρος, αλλά και στο εσωτερικό, κολακεύοντας τους νοσταλγούς της πάλαι ποτέ ισχυρής ΕΣΣΔ. Ο αντίπαλος όμως δεν θα είναι εύκολος: η Μόσχα θα υποχρεωθεί να σκληρύνει τη στάση της έναντι του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της ΧΑΜΑΣ, πάγια αιτήματα της Ουάσινγκτον που έτσι δικαιολογεί τον δικό της πόλεμο ενάντια στον άξονα του Κακού! Το αντάλλαγμα θα είναι η στήριξη του στάτους κβο, του ίδιου του Πούτιν ασφαλώς, που εγκαταλείπει το 2008 την προεδρία και θα ήθελε να το κάνει ένδοξα και όχι ως αποδιοπομπαίος τράγος των Αμερικανών και πιθανότατα το καρότο της μελλοντικής ένταξης στον ΠΟΕ. Η Δύση χρειάζεται μια ήρεμη Ρωσία και τούμπαλιν. Και φυσικά υπάρχει πάντα ο ρυθμιστικός παράγων Κίνα, μεταξύ των δύο, ο πρόεδρος Χου Ζιντάο, με τον οποίο ο Πούτιν δεν φείδεται ευκαιρίας να συζητά εφ’ όλης της ύλης διεθνών και περιφερειακών ζητημάτων…