ΣΚΟΥΛΣ ΑΟΥΤ

Παιδείας παθογένεια

γράφει ο Γιάννης Τσιρώνης

Όταν ξεκίναγε η απεργία των δασκάλων κανείς δεν περίμενε ότι θα αποκτήσει τέτοια μαζικότητα και διάρκεια. Και ίσως θα είχε λήξει από τις πρώτες μέρες αν οι συνδικαλιστές δεν είχαν έναν απρόσμενο σύμμαχο: την υπουργό κ. Μαριέτα Γιαννάκου, που εξέφρασε όλη την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας, και έβγαλε στους δρόμους ακόμα και δασκάλους, που ελάχιστη σχέση έχουν με πορείες.
Η κ. Γιαννάκου εκφράζει ίσως την πλειοψηφία της "κοινής
γνώμης": Μιας κοινής γνώμης, που αδιαφορεί αν η εξαφάνιση κάποιου Άλεξ παραμένει ανεξιχνίαστη, αλλά εξεγείρεται εάν
κάποιο Αλβανάκι σηκώσει την Ελληνική σημαία. Τι μάθαμε λοιπόν από τα τηλεοπτικά παράθυρα, που παριστάνουν την …εκκλησία του Δήμου; Ακούσαμε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν αξιολογούνται!

Δεν ακούσαμε φυσικά ότι, κανείς στο Δημόσιο δεν αξιολογείται, επειδή η δημόσια διοίκηση τα τελευταία 60 χρόνια είναι ανίκανη να αξιολογήσει οποιονδήποτε για οτιδήποτε, εκτός φυσικά από τα … πολιτικά του φρονήματα.

Ακούσαμε ότι οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν λιγότερο.

Δεν ακούσαμε ότι διεθνώς οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν λιγότερο, είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, γιατί είναι αδύνατον να διδάσκεις σε 10-30 παιδιά για περισσότερο από 3- 4
ώρες την ημέρα.

Ακούσαμε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ανεύθυνοι.
Δεν ακούσαμε ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα, που εάν ένα παιδί σκοτωθεί σε τροχαίο, κατά την διάρκεια εκδρομής, κάποιος δάσκαλος θα πάει φυλακή. Αντίθετα βλέπουμε μαθητές άλλων χωρών να κάνουν βόλτες στην Αθήνα ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥ και αν ο μη γένοιτο συμβεί ένα ατύχημα θα φταίει ο οδηγός, ή ο μαθητής, αλλά φυσικά όχι ο δάσκαλος. Ακούσαμε ότι οι δάσκαλοι δεν πρέπει να πληρώνονται περισσότερο επειδή είναι …ανεπαρκείς. Δεν ακούσαμε με ποια "επιστημονικά κριτήρια" βαφτίστηκαν ανεπαρκέστεροι από άλλους
υπαλλήλους του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα.

Δεν ακούσαμε για το πώς η κακή αμοιβή θα βελτιώσει τους ανεπαρκείς και δεν απογοητεύει τους άξιους.

Κυρίως δεν είδαμε στην πολυδιαφημισμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση κανένα μέτρο, που
να βελτιώνει την επάρκεια των δασκάλων. Ποιο μέτρο ουσιαστικής βελτίωσης μπορεί να υπάρξει με το πενιχρό 3.1% του Α.Ε.Π. έναντι 5.3% της Ε.Ε. και περισσότερο από 6% της
πολυδιαφημισμένης Φινλανδίας;

Ας είμαστε ειλικρινείς: Σε δημοκρατία τηλεοπτικού καφενείου το σχολείο περιορίζεται σε πάρκινγκ ανηλίκων για να δουλεύουν απρόσκοπτα οι γονείς, και για αυτό δεν φταίνε οι δάσκαλοι.
Ας είμαστε ειλικρινείς: Οι δάσκαλοι ίσως φταίνε για την ανικανότητα της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας, που δεν κατάφερε να ενημερώσει σωστά την ελληνική κοινωνία και τους γονείς. Για την κατάντια του ελληνικού σχολείου ελάχιστα φταίνε οι δάσκαλοι, και ούτε οι υπόλοιπες χώρες έχουν καλύτερους δασκάλους. Οι περισσότεροι δάσκαλοι πριν διοριστούν δούλευαν στα πολυδιαφημισμένα ιδιωτικά σχολεία. Όσοι όμως μπορούν και διαλέγουν το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο δεν διαλέγουν δάσκαλο: διαλέγουν σωστή οργάνωση και διοίκηση!

Αν λοιπόν δεχτούμε ότι το έργο των δασκάλων αξίζει μόνο 900-1000 ευρώ τον μήνα τότε ένα είναι σίγουρο: Ο μισθός της κ. Γιαννάκου και του κ. Ρουσσόπουλου με βάση το έργο που προσφέρουν πρέπει να περιοριστεί στον βασικό των 520 ευρώ.

Αν μάλιστα αφαιρέσουμε και τις ώρες, που αερολογούν στην τηλεόραση, όπου ο Τράγκας και ο παπα Τσάκαλος εμφανίζονται δωρεάν, τότε θα πρέπει να θεωρηθούν ωρομίσθιοι και να αμειφθούν πολύ λιγότερο.

(Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα "ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ")