ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ

Ο Παναγιώτης, ο Τσαρλς κι ο ...Μήτσος

Προ ημερών ο κ. Τσαρλς Ρις, Αμερικανός πρέσβης στη Αθήνα, πήγε στον Πειραιά να επισκεφθεί τον δήμαρχο της πόλης. Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει για τη σπουδαιότητα που έχει το γεγονός να σε υπολογίζει ο αμερικανικός παράγων ως συνομιλητή όταν πρόκειται για ζητήματα «ανάπτυξης διμερών σχέσεων» και «οικονομικής συνεργασίας» καθώς δεν μπορείς να συζητάς τέτοια θέματα όταν δεν υπάρχει κατά βάση μια καλή “πολιτική συνεργασία”.
Διαβάζοντας ωστόσο το Δελτίο Τύπου που εκδόθηκε από το γραφείο του κ. Φασούλα, στέκεται κανείς στη σαφέστατη διευκρίνιση που ευθύς εξαρχής διατυπώνεται ότι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε «μετά από αίτημα του Αμερικανού πρέσβη».
Στη διπλωματία βέβαια τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις πρέσβεων με αξιωματούχους μιας χώρας είθισται να τις ζητά ο εγκατεστημένος σ’ αυτήν πρεσβευτής. Αυτό τουλάχιστον δηλώνεται σχεδόν πάντοτε προς τα έξω ώστε να τηρούνται τα προσχήματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων - αλλιώς, κάθε αξιωματούχος (υπουργός, δήμαρχος κ.ο.κ.) θα έπρεπε να διαθέτει το μισό από το χρόνο του, ζητώντας άνευ λόγου και αιτίας συναντήσεις με τους πρεσβευτές όλων των χωρών. Γι αυτό όταν γίνονται συναντήσεις με πρωτοβουλία της δικής μας πλευράς έχουν ευρύτερο χαρακτήρα π.χ. γεύματος στους πρέσβεις όλων των κρατών μελών της Ε.Ε. ή κάποιας δεξίωσης, εκδήλωσης κ.λ.π. όπου ανάμεσα στα γνωστά πηγαδάκια γίνονται διμερείς συζητήσεις που προκαλούν το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Εκτός πια κι αν πρόκειται για κανένα … διάβημα.

Στην περίπτωση του πρέσβη των Η.Π.Α που κατόπιν επιθυμίας του πήγε να δει τον κ. Φασούλα έγιναν και κάποιες άλλες διευκρινήσεις εκ μέρους του δημάρχου Πειραιά, λες και αισθανόταν υποχρεωμένος να τηρήσει ισορροπίες μεταξύ σημερινής πραγματικότητας και ιστορικού παρελθόντος, μεταξύ αναγκών και ιδεολογίας.
Έκανε λοιπόν λόγο για «διαφορετικές προσεγγίσεις σε πολιτικό επίπεδο» που είναι δεδομένο ότι υπάρχουν. Όπως επίσης υπάρχουν, είπε, και ...βιώματα από ταραγμένες ιστορικές περιόδους. Εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι η τρομοκρατία είναι ένα φαινόμενο που συναντά την αποδοκιμασία όλων των δημοκρατικών πολιτών, επισήμανε ότι «υπάρχουν ενστάσεις και διαφοροποιήσεις για τις μεθόδους που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν» στην καταπολέμηση του φαινομένου. Φυσικά και καταδίκασε ο κ. Φασούλας την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του κτιρίου της πρεσβείας. Φυσικά και αναφέρθηκε στους Έλληνες που πήγαν στην Αμερική και δούλεψαν και πρόκοψαν. Φυσικά και μίλησε για τους δεσμούς και τη φιλία μας.

Η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, είπε, παρ’ όλα αυτά πρέπει να συνεχίσουν να αναζητούν τον κοινό τόπο, τα σημεία πάνω στα οποία μπορούν να συνεργαστούν και να αναπτύξουν δραστηριότητες για την πρόοδο και την ευημερία.
Φυσικά και ο κ. Ρις υπενθύμισε πόσο καλό είναι για τον Πειραιά και για την Ελλάδα γενικότερα να έρχονται Αμερικανοί πολίτες «με τα κρουαζιερόπλοια ή να επιβιβάζονται σε πλοία που φεύγουν από το μεγάλο λιμάνι με προορισμό τα νησιά». Λεφτά αφήνουν, τζίρο.
Αλλά, εννοείται, πρέπει να αισθάνονται και ασφαλείς, αν η Ελλάδα θέλει αμερικανικές επενδύσεις πρέπει να συμμορφωθεί σε όλα όσα της ζητούνται από την Ουάσιγκτον όσον αφορά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Με άλλα λόγια, εννοεί ο κ. Ρις, δεν νοείται να υπάρχουν «ενστάσεις και διαφοροποιήσεις» σ’ αυτό το θέμα που αποτελεί προτεραιότητα της αμερικανικής administration.
Αποκωδικοποιώντας τις δηλώσεις των κ.κ. Φασούλα και Ρις πιθανόν πράγματι τη συνάντηση να τη ζήτησε ο Αμερικανός πρέσβης επειδή ως κύριο αντικείμενο είχε την τρομοκρατία και το πώς μπορεί να συμβάλλει ο Πειραιάς στην καταπολέμησή της.

Ίσως το όραμα να δημιουργηθεί ένα Δίκτυο Πόλεων που να συνδέει όλα τα αρχαία Λιμάνια στη Μεσόγειο (: θυμάμαι μια παλιά ιδέα του Γιώργου Παπανδρέου όταν ως υφυπουργός Εξωτερικών είχε επισκεφθεί στη νότια Γαλλία την παραθαλάσσια πόλη Agde: Αγαθή Τύχη, την οποία είχαν ιδρύσει, προ Χριστού, Φωκαείς προερχόμενοι από το ομώνυμο βασικό λιμάνι της Ιωνίας) να χρειάζεται πολύ ειδική συνεργασία με τις Η.Π.Α. διότι πέρα από τα τεράστια οφέλη που μπορεί να επιφέρει στον τουρισμό, το εμπόριο, τη ναυτιλία, τον πολιτισμό, τη φιλία όλων των μεσογειακών κρατών της Ευρώπης, της Αφρικής, της Μ. Ανατολής και της Ασίας (βλ. Τουρκία), οι Αμερικανοί να βλέπουν ήδη νέους δρόμους μεταφοράς… τρομοκρατών.

Θα μου πείτε γιατί μιλάς τώρα γι αυτό το θέμα ενώ έχουν περάσει τόσες μέρες;
Γιατί κανονικά δεν θα είχα ασχοληθεί καθόλου με την επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη στο δήμαρχο Πειραιά αν δεν τύχαινε να συζητήσω προχτές με κάποιον που είναι σε θέση να καταλαβαίνει το κλίμα στην αμερικανική πλευρά, κι αν δεν διέκρινα μια σαφέστατη διάθεση απαξίωσης προς το πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου τόσο ως προς τους χειρισμούς του ως αρχηγού του ΠΑΣΟΚ όσο και ως προς τη στάση που τηρεί σε πολιτικές επιλογές: ας πούμε, σαν να ενοχλούνται που δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο ρόλο του ως πρόεδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς παρά στην καλλιέργεια των διμερών επαφών με την αμερικανική κυβέρνηση. Με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή επί της πρότασης μομφής του ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση, εκθείασε... τον κ. Γιάννη Μανώλη!
Ε, ναι, ίσως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να κρίνει πως δεν είναι και η καλύτερη κυβέρνηση μιας υπερδύναμης για να ζυμώνεσαι ως πολιτικός αρχηγός μιας μικρής χώρας που αύριο, μεθαύριο μπορεί να βρεθείς στην πρωθυπουργία. Εδώ δεν είναι σίγουρο ότι πολυζυμώνεται μαζί της ο σημερινός πρωθυπουργός, κι αφήνει καλύτερα τη Ντόρα να ζυμώνεται (κι ίσως και να ζημιώνεται με το αζημίωτο μιας που έχει οικογενειακή παράδοση με τους Μπους), κάπως
να ισορροπεί τα πράγματα τώρα που δυσκολεύουν ενόψει εκλογών κι εδώ αλλά κι εκεί.
Κι ίσως έτσι να εξηγούνται οι προσεκτικές και θαρραλέες τοποθετήσεις του δημάρχου στις δηλώσεις με τον Αμερικανό πρέσβη. Το τι είπανε και τι δεν είπανε μέσα, εκείνοι το ξέρουν.

Κλείνοντας έχουμε ένα ανέκδοτο που μας έστειλαν στα αγγλικά.
To lene "Mitsos’ dog":

Mitsos lived above his restaurant with only his beloved pet dog for company.
One day the dog died and Mitsos went to the parish priest and asked, "Father, my dog has died. Could you do a Trisagion for the poor animal? He was like a son to me."
Father Nikos shook his head, "I'm afraid not; we cannot have services for an animal in the church. But, there's a Unitarian church on the next block, and God only knows what they believe and allow -- Maybe they'll do something for your dog.
"Mitsos said, "I'll go right away Father. Do you think $5,000 is enough to donate to them for the service?"
Father Niko exclaimed, "Kyrie Eleison! Vre Mitso, why didn't you tell me the dog was Greek Orthodox?"

(Thanks to Hilda gia to anekdoto) και Καλή σας εβδομάδα.