efimerida sfaira

Η αλήθεια όπως την πιστεύεις στ' αλήθεια με θάρρος για κάθε καινούρια αρχή, θέλοντας ή μη

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Athens, Attika, Greece

Σάββατο, Ιουνίου 30, 2007

ΠΕΛΑΓΟΔΡΟΜΙΕΣ


Σε μια κουταλιά νερό


Λοιπόν, μα την αλήθεια, μερικές διαφημίσεις δημιουργούν σοβαρά ερεθίσματα για κοινωνικό διάλογο και προβληματισμό: Τι κάνετε, ας πούμε, όταν το αγόρι σας δεν βοηθά τι να παραγγείλετε στην καφετερία; Μήπως δεν νοιάζεται πραγματικά για σάς; Λέτε να είναι λίγο τσιγκούνης και να μην το έχετε καταλάβει; Ή απλώς ξενέρωτος; Από την άλλη, τι περνάει απ’ το νου σας όταν το κορίτσι δεν ξέρει τι θέλει; Όταν ζητάει απεγνωσμένα τη γνώμη σας για το πιο απλό πράγμα; Είναι μόνο ναζιάρα ή είναι χαζοβιόλα; Σε ένα ραντεβουδάκι «για καφέ», τρόπος του λέγειν, υπάρχουν άραγε σημάδια που συντείνουν να συναχθεί ένα πρώτο συμπέρασμα τι μέρος του λόγου μπορεί να είναι ο άλλος; Κάποτε, μου εξομολογήθηκε ένας άντρας (φίλος σήμερα), είχε βγει ραντεβού με μια τύπισσα που το ’παιζε σοβαρή και δεν μιλούσε πολύ, μόνο τον άκουγε προσεκτικά, κι αυτός κολακευόταν και νόμιζε ότι από ευφυΐα ήταν λιγομίλητη – ε, ναι, ευφυΐα είναι να ξέρεις ότι άμα βγαίνεις πρώτη φορά μ’ έναν άντρα αρκετά μορφωμένο καλύτερα να σωπαίνεις – επίσης από το τι παραγγέλνει ο άλλος μέχρι το πώς το παραγγέλνει, από το πόσο γρήγορα βάζει και κυρίως βγάζει το χέρι στην τσέπη όταν έρθει ο λογαριασμός (γιατί υπάρχουν κάποιοι που είτε δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη είτε το βάζουν μεν αλλά αργούν πολύ να το βγάλουν) μέχρι το αν και πόσο pourboire αφήνει στο γκαρσόνι· λέτε να βοηθούν αυτά στην εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σ’ ένα rendez-vous με κάποιον;

Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις μας έδωσε μια ραδιοφωνική διαφήμιση όπου: ζευγαράκι έχει πάει για… καφέ. Εκείνος παραγγέλνει μόνο νεράκι εμφιαλωμένο (πώς λέμε «καταξοδεύτηκε»;). Εκείνη πελαγώνει. Εκείνος δεν μπαίνει σε καμιά διαδικασία να τη διευκολύνει, αντιθέτως, διώχνει το γκαρσόνι. «Ελάτε σε κάνα χρόνο» λέει επειδή αυτή αργεί να αποφασίσει.
Τώρα θα μου πεις πολλά μπορεί να συμβαίνουν: να την ξέρει καλά πόσο αναποφάσιστη είναι και να’ χει βαρεθεί ο άνθρωπος, μπορεί να’ χαν τσακωθεί λίγο πριν και να τους πιάσαμε πάνω που πάνε να τα βρούνε (μόλις δέκα λεπτά νωρίτερα τσακώθηκαν και του είπε: «Δεν θα μου λες εσύ τι θα κάνω, εντάξει;»), μπορεί γενικά να είναι η γκόμενα που όλα τα θέλει και τίποτα δεν θέλει, μπορεί να είναι παχουλή και να την έχει πιάσει πανικός, μπορεί να είναι απλώς ένα άβουλο πλασματάκι, ή να’ χει ορμονικό πρόβλημα. Ακόμα μπορεί ο νέος να παραείναι γρήγορος και σίγουρος για τις επιλογές του οπότε να την αγχώνει. Ξέρω ’γω; Μπορεί να είναι just another spot, kai na to ’houme kanei… big deal.
Γι αυτό let’s cool it με ένα ποίημα αφιερωμένο για το Σαββατοκύριακο.

Αυτός κι αυτή είναι μαζί / λίγο καιρό ή πιο πολύ / θα δείξει στην πορεία /
Κι εφόσον βγαίνουνε μαζί / κάθονται σ’ ένα magazi / Αυτός αποφασιστικός /
έξυπνος και κανονικός / Αυτή γκρινιάρα και χαζή / Λιγάκι εκνευριστική /
Δεν ξέρει τι να πάρει / Να πιει χυμό, να πει ποτό; / Ζητά να τη βοηθήσει /
Πες μου κι εσύ, βρε Τάκη / Αχ, τι να πιω; Α, όχι αυτό / Αγχώνεται, παραληρεί /
ο Τάκης δείχνει υπομονή / σιωπά μα δεν αδημονεί / Έρχεται το γκαρσόνι /
Για μένα πιάσε ένα νερό / ΑΥΡΑ που ’ναι και δυνατό / Ξέρεις καλά τι κάνει /
Και δεν του καίγεται καρφί / που η χαζή δεν θα το πιει / Σάμπως θα βγούνε πάλι;

Τι; Πώς; Τι έγινε με το Θανάση; Ποιον Θανάση; ΤΟΝ Θανάση; Τον γλυκούλη μου; Τον κοινωνικό; Που έχει ξύπνια φατσούλα κι είναι και αληθινά αστείος; Μια χαρά! Όλα τα λεφτά, χτες βράδυ, πρώτο θέμα διαφήμιση ήταν στο διάλειμμα της ΕΛΛΑΔΑΣ που ’χει ΤΑΛΕΝΤΟ. Δεν ξέρω ποιος κατεβάζει τις ιδέες, αν είναι ο ίδιος κειμενογράφος, πάντως όποτε δοθούν βραβεία καλύτερης διαφήμισης παίζει δυνατά.

Αλλά μ’ εκείνον εκεί τον άλλον, τον… πώς να τον πω; Δεν θέλω να πω το όνομά του παρότι το ξέρω γιατί άμα θέλουνε να ξέρεις πως λένε κάποιον δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξέρεις. «Τσιμπλή» τον λέω εγώ, ναι, κι όλο θέλω κάτι να σχολιάσω κι όλο μου κόβεται η όρεξη, ρε γαμώτο, με χαλάει λίγο. Άσε δε λέω τίποτα επειδή δεν με πείθει ούτε με εμπνέει κι ούτε πίνω το χυμό που μου προτείνει· ούτε για νερό ούτε για καφέ ούτε πουθενά πήγαινα μαζί του. Ενώ με τον Θανάση… Μονάχους Μονάχους κι ένα καράβι φίλους (και η θεία μαζί, ας είναι).