ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ.. ΝΤΡΟΠΕΣ

Επί του... προϋπολογισμού

Ο καιρός είναι αίθριος σήμερα, μέρα ηλιόλουστη, κατάλληλη να τραβήξουμε τα μάτια μας απο τα θέματα που καίνε, καθώς μας λένε, και να σκεφτούμε για αλλαγή τα καυτά και καίρια (επίκαιρα, θανάσιμα, επικίνδυνα, εύθετα) προβλήματα που τα επεξεργάζονται οι βουλευτές μας στις περίφημες επιτροπές της Βουλής, νομοπαρασκευαστικές και άλλες.

Λοιπόν, άκουσα μια μέρα, βροχερή ήταν, ότι ένας βουλευτής μπορεί να είναι μέλος σε πολλές επιτροπές, δεν ξέρω αν και οι τριακόσιοι είναι μέλη ή πρόεδροι σε επιτροπές και δεν θυμούμαι πόσες ακριβώς επιτροπές έχει η Βουλή (άμα θέλετε υπάρχει το site). Ξέρουμε όμως για παράδειγμα ότι υπάρχουν επιτροπές όπου γίνεται συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων, βγαίνουν κάποια συμπεράσματα για θέματα ανταγωνισμού, εμπορίου, ναυτιλίας, άμυνας, εξωτερικών, υγείας, θεσμών και διαφάνειας κ.λ.π, κ.λ.π.

Άκουσα εκείνη τη μέρα ότι ο βουλευτής που συμμετέχει σε διάφορες επιτροπές οι οποίες συνεδριάζουν κάθε τόσο, αμείβεται ξεχωριστά, επιπλέον του βουλευτικού του μισθού ανάλογα με τον αριθμό των συνεδριάσεων! Επίσης ότι μπορεί να κανονίζει, μαζί με άλλους ή και μόνος του καμμιά φορά, ταξίδια φιλίας στο εξωτερικό, να ενημερωθεί,να συσφίξει σχέσεις, να ανταποδώσει επισκέψεις, να παρακολουθήσει συνέδρια, γενικά να πάει να φέρει φρέσκο αέρα και ιδέες. Φυσικά τα ταξίδια αυτά - απαραίτητα βεβαίως διότι κάθε βουλευτής εκτός απο εκπρόσωπος του λαού στη Βουλή είναι και εκπρόσωπος της χώρας όπου βρεθεί - είναι και πολυάριθμα αφού στον κόσμο ζούμε, δεν μπορούμε να απουσιάζουμε απο τον κόσμο όπου γίνονται τόσα πράγματα, εκδηλώσεις, κακό, ένα σωρό ευκαιρίες να προωθούνται τα συμφέροντά μας και οι θέσεις μας και οι επιδιώξεις μας ως κράτος και τα λοιπά. Αλίμονο δηλαδή αν οι υποχρεώσεις του βουλευτή εξαντλούνταν μόνο στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου και την ψήφιση ή μη των νομοσχεδίων. Διότι με το να κάθεσαι συνέχεια στα έδρανα και να παρακολουθείς τις ομιλίες των άλλων και να περιμένεις πότε θα έρθει η σειρά σου (αν θέλεις να μιλήσεις) επί της ουσίας ή επί προσωπικού, ε, γρήγορα καταντάει ανιαρό, χώρια που δεν κερδίζεις και τίποτα παραπάνω ούτε καν δημοσιότητα άμα δεν παίζουν στις ειδήσεις τι είπες και τι απάντησες, τζάμπα η κούραση. Πρόσφατα βουλευτής (πρώην συνάδελφος δημοσιογράφος ή ηθοποιός ή αθλητής ή παρουσιαστής ή... όχι, δικηγόρος δεν ήταν ούτε οικονομολόγος) μου έλεγε ακριβώς αυτό, το πόσο βαρετό είναι τελικά να κάθεσαι και να ακούς τι λένε οι άλλοι, μπούρου μπούρου, να σε πιάνει πονοκέφαλος. Οπότε κανονίζεις μερικά ταξιδάκια, κάνεις και τα ψώνια σου, φέρνεις και τον φρέσκο αέρα σου (εντάξει δεν το είπε κι έτσι χοντρά) και νέες ιδέες, παίρνεις και τα παραπανίσια σου λεφτάκια διότι δεν πας για πάρτη σου στο εξωτερικό, πας για το καλό της πατρίδας γι αυτό αποζημιώνει ως σώμα των εκλεκτών της. Τώρα, άσε καλύτερα μη συζητήσουμε και τα περί της ποιότητας και έννοιας του τι εστί Εκλεκτός, ας περιοριστούμε στην απλή ερμηνεία να σημαίνει απλώς Εκλεγμένος. Λοιπόν, τι λέγαμε, ναι, βάλε κι ότι πρέπει να επισκέπτεσαι την περιφέρειά σου σχεδόν κάθε βδομάδα σαν βουλευτής, συν τις τυπικές καθημερινές υποχρεώσεις (καφέδες, τραπέζια, γιορτές και πανηγύρια), να γιατί τα έδρανα είναι αδειανά συχνά πυκνά και πού καιρός για ενδελεχή εξέταση των προβλημάτων της κοινωνίας ή για κοινοβουλευτικό έλεγχο έτσι όπως θα φανταζόταν ενδεχομένως κάποιος που το νομίζει τόσο δύσκολη δουλειά να' σαι βουλευτής. Ακόμα δυσκολότερη είναι διότι να φανταστείς την ίδια ώρα με την ολομέλεια συνεδριάζουν και επιτροπές. Λάστιχο γίνονται οι άνθρωποι, τι να πρωτοπρολάβουν;

Οι επιτροπές πάντως δημιουργούνται ή καταργούνται σύμφωνα με τις ανάγκες - δεν ξέρω ποιές ανάγκες, της πολιτικής ζωής μάλλον. Ο κάθε βουλευτής μπαίνει στην επιτροπή της προτίμησής του ανάλογα με το αν η προτίμησή του περνάει, αλλιώς μπαίνει σε κάποια άλλη επιτροπή λιγότερο δραστήρια. Ή δεν μπαίνει σε καμμιά και περιμένει. Αυτό το τελευταίο, αν υποχρεωτικά και οι τριακόσιοι είναι μέλη σε επιτροπές, δεν το ξέρω στα σίγουρα. Μπορούν όμως να παρακολουθούν αν θέλουν, αλλά όχι ότι θα πληρώνονται κιόλας αν δεν ανήκουν κανονικά σε επιτροπή. Προσπαθώ όσο πιο ευγενικά να πω ότι κατα τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να πληρώνονται επιπλέον χρήματα οι βουλευτές μας για την όποια εργασία κάνουν ή δεν κάνουν στις επιτροπές που ούτως ή άλλως ως εκ του Κανονισμού της Βουλής δεν έχουν και καμμιά φοβερά καθοριστική σημασία. Κουβέντα γίνεται, εμπειρίες ανταλλάσσονται, τη δουλειά τους κάνουν και ο βουλευτικός μισθός ή οι αποζημιώσεις των επαγγελματικών τους ταξιδιών φτάνουν και περισσεύουν σε μια περίοδο προσπάθειας για περικοπή δημοσίων δαπανών και λιτότητας γενικώς, οι εκλεκτοί δεν θα έπρεπε κι αυτοί να συμβάλλουν στερούμενοι κάποιων προνομίων.

Πρόσφατα δημιουργήθηκε μια νέα μόνιμη Επιτροπή που θα συζητά τα προβλήματα του Περιβάλλοντος. Και πολύ καλά θα κάνει. Αλλά γιατί πρέπει να μας κοστίζει; Αλήθεια πόσα χρήματα πληρώνει ετησίως ο Έλληνας φορολογούμενος για τη λειτουργία των Επιτροπών της Βουλής; Κάνω ένα πρόχειρο υπολογισμό: πες 15 επιτροπές επί 2ο μέλη η καθεμια ίσον 300 βουλευτές επί 200 ευρω σου λέω εγώ η καθε συνεδρίαση μας κάνουν 60.000 ευρώ, άρα πες ότι συνεδριάζουν δέκα φορές το χρόνο μας κάνουν 600.000 ευρώ! Ε, είναι λεφτάκια. Δεν είναι; Ντροπή, παιδιά, ντροπή μετά να σου λέει ο προϋπλογισμός που ψηφίσατε 0.80 λεπτά αύξηση τη μέρα στο συνταξιούχο. Δεν πα να΄ναι ηλιόλουστη σαν τη σημερινή, μαύρη είναι.

Αυτά, κύριοι βουλευτές, με όλο το σεβασμό.

(Σημ. Η επιλογή της φωτογραφίας είναι εντελώς τυχαία λόγω των... εδράνων που λέγαμε.)