ΑΧ, ΛΑΚΗ ΜΑΚΗ

Λαζοπουλικά μιλώντας

Έτσι... Έτσι είναι: Βγαίνεις, τα λές πολύ ωραία και τσουβαλάτα και με λυτρώνεις. Επιτέλους, κάποιος να μη χαρίζει κάστανα, σκέφτομαι, σ' αυτή την ασχήμια και την κακογουστιά, τα τσόλια, τους αμόρφωτους που ρίχνουν το επίπεδό μας και προσβάλλουν τον πολιτισμό. Ταυτόχρόνως απορώ κι απο μέσα μου, Καλά, βρε παιδί μου, λέω, πώς τον αφήνουνε αυτόν και δεν τον κόβουνε (π.χ. όπως τον Μάκη) τόσα που τους σούρνει συνεχώς χωρίς έλεος; Άρα... τελικά η δημοκρατία μας λειτουργεί μια χαρά! Τα κανάλια απλώς προβάλλουν ό,τι ακριβώς ζητά ο κόσμος, όλοι εμείς που καθορίζουμε την τηλεθέαση. Απόδειξη ο Λάκης! Εντάξει, θα πεισθώ: Αυτά που θέλουμε, αυτά μας δείχνουνε. Αυτοί είμαστε, αυτά βλέπουμε. Τώρα, πώς απο τη μια ζητάμε Λάκη και Μάκη κι από την άλλη Ρούλες και Μπριζόλες, ε, άβυσσος στο μυαλό των ανθρώπων.

Τώρα που το σύστημα, Λάκη, σε τρέμει και σ' έχει αγκαλιάσει με σεβασμό και σ' εχει και θεά γιατί μόνο καλό κάνεις (όπως διαδίδουν και τα... κρεατικά της αγοράς), με τη σάτιρα συνέβαλες στην εκπλήρωση πολλών ονείρων, θέλω να δω πώς θα συνεχίσεις να κάνεις το καλό και για εμάς τους υπόλοιπους, πώς θα σταθείς από εδώ και στο εξής απέναντί τους με την ευφυϊα σου και το χάρισμά σου, μπας και γλιτώσουμε κάποτε απ΄τα σκατά. Αλλά φοβούμαι ότι δε γλιτώνεις. Αν νομίζεις ότι απλώς να τ΄ακούνε και να γελάνε ιδρώνει κανενός τ΄αυτί, γελιέσαι. Μάλλον όχι εσυ, εγω γελιέμαι. Ίσα ίσα άλλο που δε θέλουν όλοι αυτοί: πρώτο θέμα να γίνονται παντού χάρη σε σένα. Τι φταίς εσύ όμως; Τι φταίς;
Lucky τη δουλειά σου. Κι αυτοί το ίδιο. Τι να κάνεις; Ένα νόμισμα με δυο όψεις κυκλοφορεί.