ΤΕΛΙΚΑ ΕΤΣΙ ΑΝΑΣΑΙΝΩ...

Οξυγόνο λόγου και γραφής

Αν ξέρατε πόσες φορές έχω πει, Τέρμα, Τέλος, Τίποτα δεν θα ξαναπώ, ούτε θα ξαναγράψω...
Και δεν περνάνε λίγες μέρες κι αντί να ελευθερώνομαι και να ξεγνοιάζω, αρχίζω να πνίγομαι και να δυσφορώ με όλα αυτά για τα οποία είπα να μην ξαναμιλήσω που γίνονται ζιζάνια στον ύπνο και τον ξύπνιο μου και δεν μ' αφήνουν ήσυχη και σκάω. Να, χτες, είχα πάει στο Λαύριο... χμ... Άμα θέλετε πατήστε www.zougla.gr να διαβάσετε τι όφειλα να πω για του στραβού το δίκιο, την κουλτούρα, τη δημοκρατία, τη συμμετοχή, τα τεχνάσματα που κολακεύουν λίγους και δυσαρεστούν πολλούς που ίσως δεν τολμούν να πουν τα πράγματα με το όνομα τους γιατί και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα και το νήμα της αλήθειας.
Προχτές στη Θεσσαλονίκη τα ανθρώπινα σώματα ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για τα αιωρούμενα σωματίδια. Και γιατί δηλαδή έπρεπε να μας απειλήσουν ότι θα κυκλοφορούν ξεβράκωτοι; Όχι ότι το θέαμα για κάποιους δεν είχε πλάκα (αν και για άλλους με μικρά παιδιά δεν είχε καθόλου πλάκα) να βλέπουν γυμνούς μπογιατισμένους ανθρώπους τάχα να καταδιώκουν τους ρύπους της πόλης. Αλλά, λέω, σε τι θα χαλούσε αυτή η φοβερή επικοινωνιακή ιδέα με το να απέφευγαν να προκαλέσουν την αισθητική των άλλων πολιτών, επιλέγοντας να φορέσουν κανονικά μαγιώ και πολύχρωμα καπέλα και μετά... όλοι μαζί με τα ποδήλατα να πέφτανε στη θάλασσα να γίνει ντόρος και το σώσε; Αντ' αυτού προτίμησαν να μας δείξουν τις απόκρυφες χάρες τους με σκοπό να πλακωθούν με την αστυνομία και μερικούς θερμόαιμους περαστικούς.
Τι να πεις; Κουλτούρα και πολιτισμό του κώλου έχουμε για τόσο σοβαρά προβλήματα.
Γιατί, όπως ξέρουμε, επίπεδο Παιδείας δεν έχουμε ανάλογο του αρχαίου μας Πολιτισμού.
Γιατί μπορεί στ' αλήθεια να φταίει ο μολυσμένος αέρας της νέας (και ισχυρής;) Ελλάδας, που καταστρέφει τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Γιατί το έχουμε ξαναπεί: Τι άλλο είναι αλήθεια, αν όχι η πραγματικότητα που ζούμε;