ΘΥΜΑΜΑΙ...

Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο...

Αυτή τη φράση θυμάμαι σ' όλη μου την παιδική και εφηβική ζωή, αλλά και μετά, να με συμβουλεύουν στο σπίτι: Να 'χω τρόπους και να δείχνω σεβασμό! Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι δεν είναι καθόλου σωστό να δείχνω σεβασμό όταν οι άλλοι είναι ύπουλοι και άδικοι μαζί μου αλλά οι δικοί μου εκεί το βιολί τους: Εσύ, δεν θα πέφτεις στο επίπεδο των άλλων!

Αυτό το "μάθε παιδί μου... τρόπους " είχε και μιαν άλλη διάσταση για μερικά άλλα παιδιά γιατί κι εκείνα τα μάθαιναν τρόπους π.χ. πώς να κάνουν τη ζημιά και μετά να βγαίνουν απο πάνω, πώς να τα κουκουλώνουν και να βγαίνουν λάδι, γενικά πώς να στρίβουν στην κατάλληλη στιγμή και να τη γλιτώνουν, πώς να ρίχνουν το φταίξιμο σε άλλους... Τέτοιοι κωλοπαιδαιρισμοί έπιαναν συχνά τόπο και στο σχολείο και αλλού κι εγώ γινόμουν θηρίο όταν μου έλεγαν στο σπίτι να δείχνω σεβασμό και να μη πέφτω σε αυτό το επίπεδο, ένιωθα πως έτσι διακινδύνευα να με θεωρούν εύκολο στόχο και μεγάλο κορόιδο.

Θυμάμαι μια φορά σε ένα Μεγάλο Μπαζάρ ήταν ένας κοντός, ξερακιανός, σπασίκλας που τον έβαλαν επικεφαλής στο Ταμείο μαζί με δυο τρεις άλλους για να τον βοηθήσουν επειδή όλοι τον αντιπαθούσαν εκτός απο τον Διευθυντή. Στα μέσα της ημέρας μερικά απο τα παιδιά διαμαρτύρονταν ότι οι επικεφαλείς του Μπαζάρ έκαναν χατίρια στους δικούς τους φίλους και μάλιστα έδιναν τζάμπα μερικά απο τα πράγματα που είχαμε φέρει όλοι μας για καλό σκοπό. Έρχονταν και οι μαθητικές εκλογές κι έτσι μερικοί είχανε ανάγκη απο περισσότερους φίλους. Ένα χοντρό παιδί πλησίασε τον ξερακιανό και λέγε- λέγε τον έπεισε να του δώσει μια δερμάτινη μπάλα σχεδόν τζάμπα. Τον είδαν οι άλλοι μα εκείνη την στιγμή δεν μιλήσανε.

Την επόμενη μέρα θα μαζεύονταν για να κάνουν ταμείο αλλά αίφνης ο επικεφαλής κοντός καμώθηκε ασθένεια και την τελευταία στιγμή, αφού ζήτησε να τον αντικαταστήσει ένας ψηλός απο την ομάδα, έγινε μπουχός.

Μέτρησαν λοιπόν τις εισπράξεις και είδαν ότι υπήρχε τρύπα αλλά ο σπασίκλας απο το τηλέφωνο έλεγε: "Εγώ; Πού θέλετε να ξέρω εγώ; Έλειπα. Ρωτήστε τον αντικαταστάτη μου".

Μετά απο αρκετό καιρό επιστρέφει στο σχολείο και στα καλά καθούμενα φωνάζει στον ψηλό:

"Ρε συ... Τι πληροφορήθηκα; Από το Μεγάλο Μπαζάρ το ταμείον βγήκε μείον; Διαφωνώ με τις πράξεις σου...". Αυτό ήταν. Έγινε το έλα να δεις στην τάξη. Θα τη θυμόμαστε εκείνη τη μέρα!

Και μετά σου λένε, Μάθε τρόπους κι έχε σεβασμό... Κοντέ, δεν έχεις δικαίωμα δια να ομιλείς.