Η ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΣΦΑΙΡΑ
Νηφαλιότητα και ορθή κρίση
Επανέρχομαι σήμερα, έχοντας συζητήσει το θέμα επι μακρόν με ανθρώπους των οποίων την κρίση σέβομαι και εμπιστεύομαι. Μού είπαν: "Ήσουν αυστηρή και απόλυτη" όταν διάβασαν τη χτεσινή μου ανάρτηση γι αυτό που συνέβη στη Σαντορίνη. Τι συνέβη όλοι το ξέρουμε:
Ένας άνδρας έκοψε το κεφάλι της γυναίκας του αφού προηγουμένως είχε αποκεφαλίσει το σκύλο της και κατόπιν, κρατώντας το κομένο κεφάλι της γυναίκας, περιφερόταν στους δρόμους, σκορπίζοντας αίμα και πανικό, προκάλεσε τον τραυματισμό και άλλων ανθρώπων ενώ η αστυνομία προσπαθούσε να τον συλλάβει. Όλοι είπαν ότι ο άνδρας βρισκόταν σε κατάσταση υπερδιέργερσης, αν και οι αυτόπτες μάρτυρες ισχυρίζονταν ότι ήταν ψύχραιμος και μάλιστα ότι τους καθησύχαζε να μη φοβούνται γιατί αυτούς δεν θα τους πείραζε. Προσποιήθηκε τον λιπόθυμο ώστε να αιφνιδιάσει τους αστυνομικούς και να διαφύγει. Έκλεψε το περιπολικό, συγκρούστηκε με δίκυκλο και τραυματίστηκαν δυο κοπέλες που επέβαιναν σ' αυτό ενώ μια σφαίρα αστυνομικού εξοστρακίστηκε και τραυμάτισε διερχόμενη τουρίστρια.
Αλλά και δική μου προσπάθεια, χτες, να αναλύσω το γεγονός απο μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, εξοστρακίστηκε. Όσα έγραψα χτες το πρωί τα διέγραψα χτες το βράδυ. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ήταν λάθος μα το θέμα είναι εξαιρετικά περίπλοκο και πολύ εύκολο για κάποιον να με παρερμηνεύσει. Κανονικά θα έπρεπε να αφήσω το κείμενο στη θέση του και να επανέλθω, διορθώνοντας ατυχείς εκφράσεις και συμπληρώνοντας το σκεπτικό μου.
Ναι, απολογούμαι κατά κάποιον τρόπο γιατί όσο κι αν κάποιοι νομίζουν ότι στα blogs έχεις την άνεση να γράφεις ό,τι σου γουστάρει κι όπως σου γουστάρει, προσωπικά, θεωρώ ότι ειδικά στο blog πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός. Απηχείς, ως blogger, στον όποιο βαθμό σου αναλογεί, τη φωνή του κόσμου, όσων πολιτών που ακόμα κι αν δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να ακουστούν σε ιστοσελίδες, εφημερίδες, περιοδικά και άλλα ΜΜΕ, πάντως, συζητούν τα γεγονότα και τις απόψεις που βλέπουν απο εμάς που έχουμε κάποιο δημόσιο βήμα.
Με αφορμή αυτη την ακραία εγκληματική συμπεριφορά προσπάθησα να προσεγγίσω το θέμα όχι απο την πράξη και μετά, αλλά απο την πράξη και πριν. Το να μου λένε ότι ήταν ψυχοπαθής, ότι έπαιρνε φάρμακα, ότι τη ζήλευε για τούτον ή τον άλλο λόγο δεν μου αρκεί.
Ενας άνδρας 31 ετών παντρεύεται πριν απο μόλις ένα χρόνο μια γυναίκα 25 ετών και ζούν στην Σαντορίνη. Εκείνη είναι δασκάλα σε σχολείο κι εκείνος είναι μάγειρας σε ταβέρνα.
Μια μέρα ο σύζυγος κόβει το κεφάλι του κατοικίδιου και το πετάει στο δρόμο κι αμέσως μετά αποκεφαλίζει και τη γυναίκα του...
1) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος μέσα στο σπίτι του είχε αποκεφαλίσει μόνο το σκύλο του;
2) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος μέσα στο σπίτι του είχε αποκεφαλίσει μόνο τη γυναίκα του;
3) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος είχε συλληφθεί χωρίς να προκληθεί ουδεμία άλλη βλάβη;
Η πρώτη περίπτωση θα απασχολούσε μόνο κάποιους ευαίσθητους φιλόζωους, θα γραφόταν και καμιά ειδησούλα για την πράξη του άκαρδου ανθρώπου και τέλος;
Η δεύτερη περίπτωση θα γινόταν πρωτοσέλιδα περι του στυγερού συζυγοκτόνου, που ήταν ψυχοπαθής;
Η τρίτη περίπτωση θα μας ικανοποιούσε και θα λέγαμε τίποτα;
Στην πρώτη περίπτωση άκουσα μαρτυρίες γειτόνων να λένε για τις στριγγλιές:
"Εμείς νομίζαμε ότι απλώς επειδή σκότωσε το σκύλο.... ". Δηλαδή αν ο άκαρδος νοικοκύρης έσφαζε το ζώο του, ίσως να φρικάραμε λίγο, αλλά δεν ήταν και φόνος... φόνος κανονικός.
Στη δεύτερη περίπτωση, το πράγμα αλλάζει διότι η επίθεση στρέφεται κατά ανθρώπου δηλαδή δεν είναι καν ότι έβαλε π.χ. επίτηδες μια φωτιά κι έκαψε ένα δάσος, δεν είναι καν ότι εσφαξε τον όμοιό του σε καυγά ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών να πεις τα 'θελαν και τα 'παθαν.
Μια καλή, αθώα γυναίκα, τη γυναίκα του, έσφαξε, που ήταν η δασκάλα των παιδιών.
Στην τρίτη περίπτωση, αν η Αστυνομία είχε τύχη να μην ανοίξει μύτη κατά την καταδίωξη και τη σύλληψη του δράστη, τότε, όλα θα ήταν καλά.
Μου είπε κάποιος: "Γι αυτό υπάρχει αστυνομία, γι αυτό υπάρχει στρατός για όλα αυτά... ".
Επειδή υπάρχουν άνθρωποι άρρωστοι στα μυαλό και την ψυχή τους, επειδή υπάρχουνε κακοί άνθρωποι απο επιλογή, που δεν διστάζουνε να βλάψουν άλλους, επειδή υπάρχουν και ανοήτοι άνθρωποι που προκαλούν βλάβες απο βλακεία, επειδή υπάρχουνε μεγάλοι και μικρότεροι κίνδυνοι που μας απειλούν καθημερινά.
Γι αυτό έχουμε τα Σώματα Ασφαλείας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τους ειδικούς φρουρούς, τους "μπράβους", μάλλον, επειδή η κοινωνία είναι έτσι και δεν αλλάζει, ας προσέχει ο καθένας πώς επιλέγει ανθρώπους, τόπους, πού και πώς θα ζεί κι ας είναι ο Θεός ή ό,τι άλλο νομίζετε βοηθός και προστάτης .... Κατά τύχη ζούμε λίγο ή περισσότερο; Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να πω, Τι φταίει απο το φόνο και πριν! Είτε αυτόν τον φόνο είτε έναν άλλο φόνο με διαφορετικά χαρακτηριστικά είτε μια massive δολοφονία είτε μια γενοκτονία...
"Γενικεύεις... " μου λένε
"Ήθελα να το δω πιο σφαιρικά... " αλλά μάλλον και η δική μου σφαίρα αυτή τη φορά... εξοστρακίστηκε.
Για όσους δεν πρόλαβαν να διαβάσουν τη χτεσινή (διαγραμμένη πλέον ανάρτηση) είχα ισχυριστεί, ανεπιτυχώς, ότι η επιλογή δασκάλας να παντρευτεί μάγειρα ήταν μοιραία.
Ήταν λάθος και ζητώ συγνώμη. Θα προσέχω.
Επανέρχομαι σήμερα, έχοντας συζητήσει το θέμα επι μακρόν με ανθρώπους των οποίων την κρίση σέβομαι και εμπιστεύομαι. Μού είπαν: "Ήσουν αυστηρή και απόλυτη" όταν διάβασαν τη χτεσινή μου ανάρτηση γι αυτό που συνέβη στη Σαντορίνη. Τι συνέβη όλοι το ξέρουμε:
Ένας άνδρας έκοψε το κεφάλι της γυναίκας του αφού προηγουμένως είχε αποκεφαλίσει το σκύλο της και κατόπιν, κρατώντας το κομένο κεφάλι της γυναίκας, περιφερόταν στους δρόμους, σκορπίζοντας αίμα και πανικό, προκάλεσε τον τραυματισμό και άλλων ανθρώπων ενώ η αστυνομία προσπαθούσε να τον συλλάβει. Όλοι είπαν ότι ο άνδρας βρισκόταν σε κατάσταση υπερδιέργερσης, αν και οι αυτόπτες μάρτυρες ισχυρίζονταν ότι ήταν ψύχραιμος και μάλιστα ότι τους καθησύχαζε να μη φοβούνται γιατί αυτούς δεν θα τους πείραζε. Προσποιήθηκε τον λιπόθυμο ώστε να αιφνιδιάσει τους αστυνομικούς και να διαφύγει. Έκλεψε το περιπολικό, συγκρούστηκε με δίκυκλο και τραυματίστηκαν δυο κοπέλες που επέβαιναν σ' αυτό ενώ μια σφαίρα αστυνομικού εξοστρακίστηκε και τραυμάτισε διερχόμενη τουρίστρια.
Αλλά και δική μου προσπάθεια, χτες, να αναλύσω το γεγονός απο μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, εξοστρακίστηκε. Όσα έγραψα χτες το πρωί τα διέγραψα χτες το βράδυ. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ήταν λάθος μα το θέμα είναι εξαιρετικά περίπλοκο και πολύ εύκολο για κάποιον να με παρερμηνεύσει. Κανονικά θα έπρεπε να αφήσω το κείμενο στη θέση του και να επανέλθω, διορθώνοντας ατυχείς εκφράσεις και συμπληρώνοντας το σκεπτικό μου.
Ναι, απολογούμαι κατά κάποιον τρόπο γιατί όσο κι αν κάποιοι νομίζουν ότι στα blogs έχεις την άνεση να γράφεις ό,τι σου γουστάρει κι όπως σου γουστάρει, προσωπικά, θεωρώ ότι ειδικά στο blog πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός. Απηχείς, ως blogger, στον όποιο βαθμό σου αναλογεί, τη φωνή του κόσμου, όσων πολιτών που ακόμα κι αν δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να ακουστούν σε ιστοσελίδες, εφημερίδες, περιοδικά και άλλα ΜΜΕ, πάντως, συζητούν τα γεγονότα και τις απόψεις που βλέπουν απο εμάς που έχουμε κάποιο δημόσιο βήμα.
Με αφορμή αυτη την ακραία εγκληματική συμπεριφορά προσπάθησα να προσεγγίσω το θέμα όχι απο την πράξη και μετά, αλλά απο την πράξη και πριν. Το να μου λένε ότι ήταν ψυχοπαθής, ότι έπαιρνε φάρμακα, ότι τη ζήλευε για τούτον ή τον άλλο λόγο δεν μου αρκεί.
Ενας άνδρας 31 ετών παντρεύεται πριν απο μόλις ένα χρόνο μια γυναίκα 25 ετών και ζούν στην Σαντορίνη. Εκείνη είναι δασκάλα σε σχολείο κι εκείνος είναι μάγειρας σε ταβέρνα.
Μια μέρα ο σύζυγος κόβει το κεφάλι του κατοικίδιου και το πετάει στο δρόμο κι αμέσως μετά αποκεφαλίζει και τη γυναίκα του...
1) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος μέσα στο σπίτι του είχε αποκεφαλίσει μόνο το σκύλο του;
2) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος μέσα στο σπίτι του είχε αποκεφαλίσει μόνο τη γυναίκα του;
3) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος είχε συλληφθεί χωρίς να προκληθεί ουδεμία άλλη βλάβη;
Η πρώτη περίπτωση θα απασχολούσε μόνο κάποιους ευαίσθητους φιλόζωους, θα γραφόταν και καμιά ειδησούλα για την πράξη του άκαρδου ανθρώπου και τέλος;
Η δεύτερη περίπτωση θα γινόταν πρωτοσέλιδα περι του στυγερού συζυγοκτόνου, που ήταν ψυχοπαθής;
Η τρίτη περίπτωση θα μας ικανοποιούσε και θα λέγαμε τίποτα;
Στην πρώτη περίπτωση άκουσα μαρτυρίες γειτόνων να λένε για τις στριγγλιές:
"Εμείς νομίζαμε ότι απλώς επειδή σκότωσε το σκύλο.... ". Δηλαδή αν ο άκαρδος νοικοκύρης έσφαζε το ζώο του, ίσως να φρικάραμε λίγο, αλλά δεν ήταν και φόνος... φόνος κανονικός.
Στη δεύτερη περίπτωση, το πράγμα αλλάζει διότι η επίθεση στρέφεται κατά ανθρώπου δηλαδή δεν είναι καν ότι έβαλε π.χ. επίτηδες μια φωτιά κι έκαψε ένα δάσος, δεν είναι καν ότι εσφαξε τον όμοιό του σε καυγά ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών να πεις τα 'θελαν και τα 'παθαν.
Μια καλή, αθώα γυναίκα, τη γυναίκα του, έσφαξε, που ήταν η δασκάλα των παιδιών.
Στην τρίτη περίπτωση, αν η Αστυνομία είχε τύχη να μην ανοίξει μύτη κατά την καταδίωξη και τη σύλληψη του δράστη, τότε, όλα θα ήταν καλά.
Μου είπε κάποιος: "Γι αυτό υπάρχει αστυνομία, γι αυτό υπάρχει στρατός για όλα αυτά... ".
Επειδή υπάρχουν άνθρωποι άρρωστοι στα μυαλό και την ψυχή τους, επειδή υπάρχουνε κακοί άνθρωποι απο επιλογή, που δεν διστάζουνε να βλάψουν άλλους, επειδή υπάρχουν και ανοήτοι άνθρωποι που προκαλούν βλάβες απο βλακεία, επειδή υπάρχουνε μεγάλοι και μικρότεροι κίνδυνοι που μας απειλούν καθημερινά.
Γι αυτό έχουμε τα Σώματα Ασφαλείας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τους ειδικούς φρουρούς, τους "μπράβους", μάλλον, επειδή η κοινωνία είναι έτσι και δεν αλλάζει, ας προσέχει ο καθένας πώς επιλέγει ανθρώπους, τόπους, πού και πώς θα ζεί κι ας είναι ο Θεός ή ό,τι άλλο νομίζετε βοηθός και προστάτης .... Κατά τύχη ζούμε λίγο ή περισσότερο; Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να πω, Τι φταίει απο το φόνο και πριν! Είτε αυτόν τον φόνο είτε έναν άλλο φόνο με διαφορετικά χαρακτηριστικά είτε μια massive δολοφονία είτε μια γενοκτονία...
"Γενικεύεις... " μου λένε
"Ήθελα να το δω πιο σφαιρικά... " αλλά μάλλον και η δική μου σφαίρα αυτή τη φορά... εξοστρακίστηκε.
Για όσους δεν πρόλαβαν να διαβάσουν τη χτεσινή (διαγραμμένη πλέον ανάρτηση) είχα ισχυριστεί, ανεπιτυχώς, ότι η επιλογή δασκάλας να παντρευτεί μάγειρα ήταν μοιραία.
Ήταν λάθος και ζητώ συγνώμη. Θα προσέχω.
posted by Mirella Kalostipi | 12:05 π.μ.
1 Comments:
Μέ αφορμή τό συγκεκριμένο περιστατικό νά μού επιτρέψετε νά εκφράσω μία γενικευμένη άποψη τού όλου θέματος.
Ή επικοινωνία σέ ένα ζευγάρι διευκολύνεται όταν τά μέλη πού τό απαρτίζουν είναι τού ιδίου μορφωτικού επιπέδου, διαφορετικά καί εκτός αυτού υποβαθμίζεται κανείς όταν σχετισθεί μέ κάποιον ή κάποια μέ υποδεέστερα προσόντα όσον αφορά τό μορφωτικό.
Ή επιθυμία γιά μόρφωση στίς ημέρες μας δέν στοχεύει απλώς καί μόνον στήν διάθεση γιά προσφορά, αλλά στοχεύει καί στήν απόκτηση συντρόφου πού νά διαθέτει ίδιο ή υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο καί επομένως κοινωνικό. Οπωσδήποτε ό άνδρας ό οποίος δέν είναι τού ιδίου τουλάχιστον επιπέδου θά αισθάνεται δυσάρεστα απέναντί της καί ακόμα περισσότερο στίς κοινωνικές των συναναστροφές, μέ αποτέλεσμα όσο καλές καί άν είναι οί προθέσεις τών μελών μοιραία κάποια στιγμή θά επέλθει ή ρήξις.
Βεβαίως υπάρχουν παραδείγματα τά οποία αναιρούν τήν άποψη αυτήν, όπως στήν περίπτωση τού Γκαίτε, ό οποίος καί παρά τό γεγονός ότι είχε σχετισθεί μέ κυρίες υψηλοτάτου επιπέδου, έν τέλει αυτός προτίμησε νά παντρευτεί μία περιβολάρισσα. Ή περίπτωσις όμως αυτή δέν πρέπει νά εκπλήσσει, διότι ό άνθρωπος ήταν σοφός.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home