ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝ ΜΙΑ

Περιοδικές εμφανίσεις

Γράφω, γράφεις, γράφει, γράφουμε, γράφετε, γράφουν! Ωραία. Ε, και; Το περιεχόμενο άλλοτε ενδιαφέρον άλλοτε αδιάφορο όπως και ο τρόπος γραφής. Τα θέματα συγκεκριμένα ή φλου...

Να πω για χτες στο Terravibe; Να πω: Ήταν ωραία μες τη φύση και το πράσινο να γίνεται χαμός... Ήταν ωραία; Ξέρω 'γω; Ήταν; Πρέπει να ήταν για να 'ναι τόσες χιλιάδες άνθρωποι εκεί θα πρέπει να ήταν ωραία, αλλιώς γιατί να γίνεται χ α μ ο ς... Manu Chao Patti Smith ήθελα να δω και είδα να σείεται η γης σκόνη να σηκώνεται με πόδια και με χέρια ψηλά κι από ψηλά τρελοί να πέφτουν στο κενό να αιωρούνται δεμένοι με το ελαστικό σκοινί. Παρά λίγο να το κάνω κι εγώ μα δεν το έκανα. Γιατί; Ε, που να πηδάω τώρα... Καλά καθόμουν εκεί με το ποτό στον πάγο να κάνει πάταγο στα σωθικά μου απ' τις δονήσεις των ήχων. Ωραία, πολύ ωραία... Και τα πουλιά, σκέφτηκα, τα πουλιά μπορούσαν άραγε να ησυχάσουν μόλις έπεσε το φως του ήλιου να κλείσουν τις μεμβράνες των ματιών τους ανάμεσα στους προβολείς του terratostage; Αν ήμουν πουλί θα πηδούσα οπωσδήποτε, δίχως ελαστικό σκοινί, πάνω σε άνθρώπους για δέσιμο κι έναν απέραντο σκουπιδότοπο χαρτιά, πανιά, μπουκάλια, σουβλάκια, τσίκνα... χαμό. Ο ΟΣΕ δε λειτουργεί, είπαν, χιλιόμετρα τα αυτοκίνητα με τη βενζίνα τους να ρέει να φτάσουμε στη Μαλακάσα να κάτσουμε στο χώμα του χαμού να νιώσουμε τάχα ελεύθεροι απο δεσμά του χώρου, του χρόνου, κυβερνήσεις και την κοροϊδία της επιβίωσης, των προστίμων και των παντός είδους οφειλών.

Αλλά αφού δεν είμαι τσίχλα ενσωματώθηκα σε σώματα σαν το δικό μου, που ίδρωναν για κάποιο ξεσάλωμα. Η μουσική, η συν-αυλία, τα χοτ ντογκς, οι μπύρες, τα ποτά, τα νερά, τα μπλουζάκια, τα μπαλόνια, το βόλεμα να βλέπουμε, το περπάτημα που φχαριστήθηκα και πάτησα μια τσίχλα που θα μείνει κολλημένη στο παπούτσι μου σαν τις χιλιάδες τσίχλες που πατήθηκαν απο άλλους, τις μάσησαν, τις έφτυσαν στο χώμα της εξοχικής επικράτειας του ΜαλάκασαΤεραΒαϊμπ.... Δεν μπορώ να πω, όλα ωραία είναι και... όλα για τους ανθρώπους.

Τα πουλιά ας πάνε παρακάτω...