ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗ

Άκουσα τον Αντώνη Σαμαρά να λέει ότι το τραυματισμένο απο την εκλογική συντριβή κόμμα της ΝΔ, συνέρχεται! Άκουσα τον νέο πρόεδρό της να ισχυρίζεται ότι η ΝΔ έχει κάνει την αυτοκριτική της και τώρα είναι έτοιμη να κάνει και την αυτοκάθαρσή της.
Με την αυτοκριτική, που δεν έχω αντιληφθεί πώς ακριβώς έχει γίνει (εκτός αν εννοούν ότι αρκεί η παραδοχή κάποιων στελεχών στα τηλεοπτικά πάνελ ότι τιμωρήθηκαν στις εκλογές άρα έχουν εξιλεωθεί για την κακή διακυβέρνηση της χώρας), μάλλον δεν σκοπεύουν να συνεχίσουν. Κάνουν αυτό που απο την αρχή έκαναν: άλλαξαν αρχηγό, κατηγορούν τη νέα κυβέρνηση για την πολιτική της και διεκδικούν ξανά την εξουσία.
Πάντως είναι εντυπωσιακή η "ασυλία" που απολαμβάνει σήμερα ο κ. Σαμαράς απο τα περισσότερα ΜΜΕ σε σύγκριση με τη σκληρή αντιμετώπιση που είχε τουλάχιστον από το 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009... ο Γιώργος Παπανδρέου.

Με την αυτοκάθαρση της ΝΔ, την οποία εξήγγειλε ο Αντώνης Σαμαράς, τι πρόκειται να γίνει;

Τι εννοεί ο πρόεδρος της ΝΔ ότι δεν έχουν θέση στο κόμμα του όσοι πλήγωσαν τη χώρα;
Όσους πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι την εξουσία απο το 2004 έως το 2009; Αυτό εννοεί;
Αναρωτιέμαι αν ο πρόεδρος της ΝΔ πιστεύει ότι θα ήταν σωστό και δίκαιο για το κοινωνικό σύνολο και για τη χώρα να επιστραφούν, εντόκως, στα δημόσια ταμεία τα ποσά εκείνα, που υπερέβαιναν τις απολαβές του προέδρου του Αρείου Πάγου, από όσους πλούτισαν υπέρμετρα και δυνανάλογα προς κάθε έννοια ισονομίας και ισοπολιτείας, ειπράττοντας επί σειρά ετών μισθούς προκλητικούς στον Δημόσιο Τομέα όταν μάλιστα ο δημόσιος τομέας φορτώθηκε χιλιάδες υπαλλήλους (υπό την ομηρία συμβάσεων ορισμένου χρόνου), δίχως να υπάρχουν πάντα και πραγματικές ανάγκες στις διάφορες υπηρεσίες. Έτσι, οι μόνιμοι υπάλληλοι είτε παραγκωνίζονταν είτε αυτοβούλως υποχωρούσαν και περιέρχονταν σε αδράνεια σκεπτόμενοι ότι βρε, δε βαριέσαι, αφού τους έφεραν ας κάτσουν να κάνουν αυτοί όλη τη δουλειά.
Η χρηστή διοίκηση στο ελληνικό Δημόσιο δεν ήταν ποτέ ό,τι χαρακτήριζε τη χώρα μας.

Ο δημόσιος τομέας νοσεί λόγω μακρόχρονης κακοδιοίκησης. Σε μια μικρή αγορά και κοινωνία, όπως είναι η ελληνική, η αλληλεπίδραση ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είναι μεγάλη και αναπόφευκτη. Όμως δεν καταργείς τον δημόσιο τομέα, ιδιωτικοποιώντας τα πάντα, δεν επιλέγεις την εύκολη λύση να πετάξεις το μπαλάκι των ευθυνών σε κάποιους ιδιώτες, αλλά διορθώνεις την κακοδαιμονία του και βελτιώνεις τον κοινωνικό του ρόλο προκειμένου να επηρεάζει θετικά την ιδιωτική πρωτοβουλία, την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα, λειτουργώντας παράλληλα και ως πρότυπο διασφάλισης των δικαιωμάτων αλλά και των υποχρεώσεων των εργαζομένων απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι κι αυτή μια απαραίτητη "αυτοκάθαρση", που οφείλει άμεσα στους πολίτες η κυβέρνηση.