ΜΟΝΟ ΒΑΘΥ ΚΟΥΡΕΜΑ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

Συνέντευξη

Ο Μιχάλης Υδραίος είναι ιστορικός-κοινωνιολόγος, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς σκέφτεται τα βασικά προβλήματα της κοινωνίας ένα όχι ιδιαίτερα γνωστό αλλά δραστήριο μέλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Απαντά στις ερωτήσεις της ΣΦΑΙΡΑΣ σχετικά με τα Α.Ε.Ι. της Ελλάδας όπου θεωρεί ότι το βασικό πρόβλημα είναι η ανεπαρκής χρηματοδότηση. Όσον αφορά τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, η λύση πρέπει να αναζητηθεί στη «συνεταιριστική – κοινωνική οικονομία» και υποστηρίζει ότι κύρια προϋπόθεση για να ορθοποδήσει η χώρα, είναι βαθύ κούρεμα του χρέους και αποπληρωμή του υπολοίπου με αναπτυξιακή ρήτρα, μας λέει. Είναι σαφές ότι από τις απαντήσεις του προκύπτουν ερωτήματα προς συζήτηση και προβληματισμό. Αλλά αυτός δεν είναι και ο σκοπός κάθε συνέντευξης…

Σ.:Τι κυρίως φταίει για τα «χάλια» των ελληνικών Α. Ε. Ι.;

Πιστεύετε ότι μόνο αν οι Έλληνες πολίτες πλήρωναν τα μαλλιά της κεφαλής τους για να σπουδάσουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, θα ήταν και στην πατρίδα μας το επίπεδο και η εικόνα των σχολών όπως στα λεγόμενα καλά πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης;

Μ.Υ.: Αρχικά θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν συμμερίζομαι μία  λογική  απαξίωσης των ελληνικών Α.Ε.Ι. Εκτιμώ ότι υπάρχουν ιδρύματα ,σχολές και τμήματα υψηλού επιπέδου, με αποφοίτους που γίνονται εύκολα δεκτοί για μεταπτυχιακές σπουδές σε υψηλού επιπέδου σχολές του εξωτερικού. Το σημειώνω αυτό καθώς ένα κομμάτι του κυρίαρχου συστήματος στην προσπάθεια  του να επισημάνει την υπερίσχυση του ιδιωτικού πανεπιστημίου υπερτονίζει τις αδυναμίες του δημόσιου πανεπιστημίου.

 Όχι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, με κύριο αυτό της υπο-χρηματοδότησης που περιορίζει την ανάπτυξη των ερευνητικών προγραμμάτων και τη γείωση της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης στην παραγωγική και κοινωνική διαδικασία .

Προβλήματα που επιτείνονται καθώς σήμερα η απόλυτη υπο-χρηματοδότηση που επιβάλλουν οι νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, αναγκάζουν  πολλά πανεπιστήμια να αναγκάζονται να αναστείλουν την λειτουργία τους 

(Καποδιστριακό, Ε.Μ.Π.) 

Σ.: Πιστεύετε ότι μόνιμος δημόσιος υπάλληλος σημαίνει συνώνυμο της αδιαφορίας, της ανεπάρκειας και της αγένειας ενώ ιδιωτικός υπάλληλος σημαίνει καλύτερος, προθυμότερος, εξυπνότερος και επαρκέστερος μόνο και μόνο επειδή νιώθει πιο ανασφαλής; 

Η επιχειρηματολογία περί της βλαβερής μονιμότητας αποτελεί ευτελή δικαιολογία ή υπάρχει σοβαρή βάση γι αυτήν; Μια ελληνική κυβέρνηση μπορεί ή όχι να διορθώσει τις δυσλειτουργίες του δημόσιου τομέα αντί να τον καταργεί προκειμένου να τον μετατρέψει σε υπόδειγμα εξυπηρέτησης, ποιότητας και αποτελεσματικότητας παρεχόμενου έργου και υπηρεσιών;

Μ.Υ.: Διαφωνώ πλήρως με αυτήν την ανάλυση, ,εκτιμώ ότι είναι μία  επιδερμική μιντιακή προσέγγιση. Επί της ουσίας πίσω από αυτήν την ανάλυση βρίσκεται η αντίληψη του λιγότερου ή καθόλου κράτους και η επιδίωξη της αποδόμησης των δημόσιων αγαθών (παιδεία-υγεία). Στον αντίποδα του κομματικού αναξιοκρατικού  δημοσίου που συγκροτήθηκε μετεμφυλιακά στη χώρα μας χρειάζεται ένα σύγχρονο, ευέλικτο αξιοκρατικό δημόσιο με αντίστοιχους δημόσιους λειτουργούς. Αυτού του τύπου ο δημόσιος τομέας σε συνεργασία με έναν δίκαιο και οικολογικά προσανατολισμένο ιδιωτικό τομέα μπορούν να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις μίας ισχυρής παραγωγικής ανάταξης. Συνολικά εκτιμώ ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τόσο τις ιδεοληψίες του κρατισμού όσο και αυτές του νεοφιλελευθερισμού και να προχωρήσουμε μπροστά σε μία λογική αλληλοσυμπλήρωσης και συνδημιουργίας  του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα .

Σε ένα τέτοιο σχήμα έχει θέση και ο τομέας της συνεταιριστικής-κοινωνικής οικονομίας.

Σ.: Οι συνταξιούχοι των 400 (κι ακόμα παρακάτω) ευρώ, υπάρχουν επειδή δεν δούλεψαν στη ζωή τους όσο θα έπρεπε ή για άλλους λόγους που δεν μπορούν στο ορατό μέλλον να θεραπευτούν; Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι;

Μ.Υ.: Οι συνταξιούχοι των 400 ευρώ είναι θύματα μία ανάλγητης πολιτικής που με επίφαση την δημοσιονομική κρίση πέφτουν θύματα μίας άγριας αναδιανομής του πλούτου που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Τα τρία μνημόνια τα οποία έχουν ψηφισθεί από το 2010 και μετά άφησαν ανέγγιχτα τα πλουσιότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, υποβαθμίζοντας τα εισοδήματα και την ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Σ.: Συνοπτικά, πέστε μας, με πέντε βήματα, τι χρειάζεται αυτή η χώρα για να ορθοποδήσει και να ευημερήσει;

Μ.Υ.: - Προστασία για τα πιο αδύναμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, γι αυτούς που έχει χτυπήσει πιο πολύ η κρίση. 

- Εξασφάλιση ρευστότητας της αγοράς

- Βαθύ κούρεμα του ελληνικού χρέους και αποπληρωμή του υπόλοιπου τμήματος με αναπτυξιακή ρήτρα (απαραίτητη προϋπόθεση για την εξασφάλιση της ρευστότητας). 

- Αναδιανομή των εισοδημάτων κυρίως μίας τολμηρής φορολογικής μεταρρύθμισης 

- Παραγωγική ανασυγκρότηση με στροφή στις νέες τεχνολογίες, τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας , τη βιολογική γεωργική παραγωγή, τον ήπιο τουρισμό, την έρευνα και την παιδεία.

-Μεταρρύθμιση του κράτους και του δημοσίου, ευελιξία, αξιοκρατία.