ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ

Η Ευρώπη των 27

Μετά το πέρας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των 25 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, το ίδιο ερώτημα ανακύπτει σε ό,τι τουλάχιστον αφορά τα καθ’ ημάς θεωρούμενα ως μείζονα εθνικά ζητήματα: Τι γίνεται με την Τουρκία και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Τι γίνεται με την Κύπρο και το Κυπριακό; Ε, ουδέν νεώτερο από το μέτωπο.
Ο πρωθυπουργός επιχειρώντας να ξεκαθαρίσει τη στρατηγική της κυβέρνησης στο θέμα, επανέλαβε το μότο: «Θέλουμε να ομαλοποιήσουμε κάποτε πλήρως τις σχέσεις μας με την Τουρκία, στηρίζοντας την ευρωπαϊκή της προοπτική υπό την προϋπόθεση “πλήρης συμμόρφωση, πλήρης ένταξη”».
Το μήνυμα που εξέπεμψαν προς την Άγκυρα οι Ευρωπαίοι μέσω του παγώματος των διαπραγματεύσεων για τα οκτώ από τα τριάντα τέσσερα κεφάλαια, είναι καθαρώς συμβολικό δεδομένου ότι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται για κάποια άλλα κεφάλαια, όπου μπορεί και να σημειώνεται κάποια πρόοδος, έστω με βηματισμό χελώνας μέχρι τις εκλογές της γείτονος του χρόνου. Άλλωστε οι διπλωματικοί συμβολισμοί της Ε.Ε. δεν προκαλούν ιδιαίτερη εφίδρωση στην τουρκική πρακτική. Αντιθέτως, δίδουν συχνά λαβή στην Άγκυρα για προσχηματικές αντιδράσεις και αρνητικά σχόλια περί δήθεν κλειστής χριστιανικής λέσχης που τάχα φερόμενη αλαζονικά, θίγει την αξιοπρέπεια του τουρκικού έθνους κλπ. Όπως π.χ. συμβαίνει, κατά την άποψή της, με τον κανονισμό εμπορίου εις βάρος των Τουρκοκύπριων. Είναι, επομένως, πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα χειριστεί το θέμα η επερχόμενη Γερμανική Προεδρία και πώς θα αντιδράσει η Αθήνα σε περίπτωση που η καγκελάριος Μέρκελ ασκήσει πιέσεις για άρση της απαγόρευσης εμπορίου.
«Θα το δούμε…» είναι η απάντηση του κ. Καραμανλή. Και φυσικά, τον πρώτο λόγο έχει πάντα η Κυπριακή κυβέρνηση. Θα επιδιώξουν, άραγε, οι Γερμανοί άρση του εμπάργκο στα Κατεχόμενα με αντάλλαγμα, ας πούμε, την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου για το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα; Κι αν υποθέσουμε ότι αυτή είναι μια ιδέα, πώς θα πραγματωθεί χωρίς να πλήξει το κύρος και την επάρκεια της ελληνικής διπλωματίας, και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης, σε περίπτωση που οι μεν Τούρκοι πετύχουν εμπορική - οικονομική αναγνώριση του ψευδοκράτους ενώ οι ίδιοι, ανοίγοντας ένα λιμάνι ή ένα αεροδρόμιο, θα εξακολουθούν να μην αναγνωρίζουν πολιτικά την Κυπριακή Δημοκρατία. Προς το παρόν ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής βλέπει ότι αυτά «είναι δυο διαφορετικά θέματα».
Κατά τα άλλα περιμένουμε τη νέα χρονιά, που είναι και προεκλογική, μήπως εξελιχθεί εκείνη η προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου για το Κυπριακό επειδή, σύμφωνα με ένα γνωστό μοτίβο, «θα θέλαμε να δούμε κάποια στιγμή να ωριμάζουν οι συνθήκες ώστε να φτάσουμε σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση».
Α, αισίως, τα πατώματα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα γίνονται 27!
Μόνο λίγο τα θεμέλια, προσέχτε παιδιά, γιατί το βλέπω να ζορίζεται.