ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ εντός και εκτός

Σε άπταιστα νατοϊκά και πολύ ευρωπαϊκά

Αφγανιστάν: Η Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, διαθέτει σημαντική παρουσία στο Αφγανιστάν με δυνάμεις που δρουν εντός της πρωτεύουσας. Η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει ενεργά και στην προσπάθεια κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης.

Κοσσυφοπέδιο: Το μέλλον της KFOR και η αποστολή της θα συναρτηθούν με την έκβαση των διαπραγματεύσεων του τελικού καθεστώτος.

Νατοϊκή προοπτική Αλβανίας, Κροατίας, ΠΓΔΜ: Επιβεβαιώσαμε τη βασική αρχή των «ανοικτών θυρών» και την ισχύ της διαδικασίας “performance-driven” και προσδιορίσαμε ως χρονικό ορίζοντα για την πιθανή αποστολή προσκλήσεων την επόμενη Σύνοδο Κορυφής του 2008 για τις τρεις χώρες αλλά δεν μπορεί να αποκλεισθεί η αποσύνδεση των τριών υποψηφιοτήτων.

«Σύμπραξη για την Ειρήνη» της Σερβίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Μαυροβουνίου:
Η Ελλάδα ετάχθη υπέρ του συγχρονισμού των υποψηφιοτήτων και της όσο το δυνατόν ταχύτερης εισδοχής των τριών χωρών.

Ευρωπαϊκή προοπτική Τουρκίας: Η Τουρκία δεν έχει αποδείξει ακόμη έμπρακτα τη βούλησή της να ενστερνιστεί τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες και να κάνει τα βήματα εκείνα που είναι απαραίτητα, για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή της πορεία.


Σε άπταιστα Ελλη-νικά

Αχμέτι μουχαμέτι να τον νευριάσει! Το ‘πε και το ξανάπε: «Θέλω να σας εκνευρίσω απόψε γιατί όταν εκνευρίζεστε γίνεστε πιο δυναμικός!». Επέμεινε και από την πολλή επιμονή να τον εξωθήσει στα άκρα την έπιασαν εκείνη νευρικά γέλια επειδή εκείνος θέλοντας, όπως είπε, να τη βοηθήσει αντί γι αυτόν εκνευριζόταν αυτή, της είπε: «Καλύτερα ίσως να γίνετε κι εσείς καλύτερη»! Θεέ και Κύριε: Νυχτιάτικα ντέρμπυ εκνευρισμού! Ποιος θα τσαντίσει ποιόν; Τέλος πάντων. Αυτό δεν ήταν νάζι, ναζί ήτανε.
Ο «εγγυητής της ενότητας του κόμματος» σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο δεν έχει κανένα λόγο να εκνευρίζεται. Αφού δεν εκνευρίστηκε με τόση πίεση τρία χρόνια τώρα να εκραγεί και να το διαλύσει το μαγαζί όπως πολλοί πολύ εύχονταν, σιγά μην τους κάνει τώρα αυτή τη χάρη για δυο μάτια θαλασσιά!
Κι όλοι εκνευρίζονται που δεν εκνευρίζεται με το θέατρο του παραλόγου.

«Θάλασσα σε όλα τα επίπεδα» τα έχει κάνει η κυβέρνηση, είπε απλά και εξήγησε: είδαν κάποιοι το «κράτος- λάφυρο» κι έπεσαν με τα μούτρα μπας και δεν προλάβουν. Άντε τώρα να τους μαζέψεις κύριε πρωθυπουργέ. «Η καρδιά του κόμματος της Ν. Δ» βάρεσε δυνατά με υψηλό ρίσκο πάνω στα Ταμεία των (μη) ασφαλισμένων. Χμμ, αλλά τώρα φάτε την: Η καρδιά του καθηγητή Α. Κιντή που αναλαμβάνει πρόεδρος στα ταμεία δεν χτυπά σε ρυθμό Ρηγίλλης.

Και είναι ενδιαφέρον ότι ο μικρότερος αδελφός του κ. Α. Κιντή, επίσης καθηγητής, είχε εκδώσει, το 1996 παρακαλώ, ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο: “Η παρακμή – Η ηθική κρίση, η κρίση αξιών και θεσμών και η φθορά της ελληνικής δημοκρατίας”. Σε κάποιο κεφάλαιο ο κ. Σταύρος Κιντής αναφερόμενος στη Διαφθορά αναφέρει: Στην Ελλάδα, μολονότι τα φαινόμενα σήψης πληθαίνουν και επεκτείνονται σ’ ολόκληρο το κράτος και ολόκληρη την κοινωνία, ούτε αυτοκτόνησε κανείς, ούτε τιμωρήθηκε κανείς, ούτε τέθηκε ποτέ σοβαρά το θέμα της διαφθοράς˙ οσάκις δε τέθηκε θέμα διαφθοράς αντιμετωπίστηκε από την κοινωνία με κριτήρια κομματικής σκοπιμότητας και όχι εντιμότητας. Η ελληνική κοινωνία αποδέχεται τα σκάνδαλα˙ τα αφήνει ατιμώρητα, μερικές δε φορές τα αμείβει και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που διερωτάται κανείς, αν η διαφθορά και το χαμηλό ήθος είναι μέσον κοινωνικής καταξίωσης˙ σε κάθε πάντως περίπτωση δεν τίθεται θέμα κοινωνικής απαξίωσης. Εύγε! Και μετά; Τι άλλαξε;

«Είμαστε από τις πιο απαισιόδοξες χώρες» είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί; Τι μεσολάβησε και από ισχυρή Ελλάδα καταντήσαμε έτσι μέσα σε μόλις τρία χρόνια;
Τι τρία χρόνια; Από τον πρώτο κιόλας χρόνο καταντήσαμε ευθύς αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Να φταίει, λέτε, - καλά, εμείς λέμε - το ευρώ και τα ψιλά του επειδή ακόμα και οι επαίτες των φαναριών άμα τους δώσεις σαράντα λεπτά π.χ. σε μονόλεπτα, δίλεπτα, πεντάλεπτα σου τα πετάνε στο λεπτό στα μούτρα; Εμένα μου ’χει τύχει πάντως μια φορά είδα το λεπτό στο μάτι κι από τότε δεν τολμάω να δώσω κάτω από εκατόν πενήντα δραχμές ήτοι πενήντα λεπτά και όχι σε ψιλά προς Θεού. Μοιράζω αβέρτα κατοστάρικα στα φανάρια. Μάλιστα. Αυτό θα πει ισχυρή Ελλάδα! Τι θα πει; Πόσο κάνει ο espresso και το φραπόγαλο θα πει; Τώρα λένε τα μεταλλικά ευρώ (το φράγκο και το δίφραγκο που λέει ο λόγος) θα τα κάνουν χάρτινα. Είθε. Εντάξει, δεν θα ρωτήσω γιατί δεν τα κάνανε από την αρχή. Ούτε γιατί η Ελλάδα δεν όρθωσε ανάστημα τότε να διαπραγματευτεί, να πει στους Γερμανούς, ρε αδέλφια, εμάς δεν μας παίρνει καθόλου να πάρουμε τις 340,75 δραχμές για κατοστάρικο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Μερικοί μπερδεύανε μετά και το νόμισμα των δυο ευρώ κι αφήνανε εξακόσιες ογδόντα μια και πενήντα για φιλοδώρημα σε τοστ. Κι έμεινε συνήθεια να ρωτάμε την παρέα: «Φτάνουν δυο ευρώ;». Όχι, ρε συ, δεν φτάνουν. Τώρα πια δεν φτάνουν με τίποτα ούτε δυο ούτε τρία. Κινδυνεύεις να σε φτύσουν κιόλας τα γκαρσόνια που σε βλέπουν πρώτα με το Καγιέν κι έπειτα με τα καβούρια στην τσέπη. Θα πάω Βαρκελώνη να πιω καφέ με ενάμιση ευρώ στο σούπερ μαγαζί. Αμ, πώς;

Υστερόγραφο: Αντιγράφω απο το βιβλίο "Ιστορίες του Σώματος" της Σώτης Τρανταφύλλου με έργα της Έφης Χαλυβοπούλου.
Ο άνθρωπος εμπνέεται απο την ανάγκη να φαίνεται ψηλός, με το μέτωπο ελαφρά γερμένο προς τα πάνω, γράφει ο Γκαστόν Μπασλάρ. Πράγμα που μου θυμίζει τον συνταγματάρχη Λεπίκ στη μάχη του Eylau (8 Φεβρουαρίου 1807): "Ψηλά τα κεφάλια, ρε!" φώναξε στους έφιππους στρατιώτες που έσκυψαν ενστικτωδώς μπροστά στα μυδραλιοβόλα του εχθρού. "Οι σφαίρες δεν είναι σκατά!"

Λοιπόν, εύχομαι σε όλους τα καλύτερα με υγεία. Θα αργήσουμε να τα ξαναπούμε για λόγους που δεν θα σας εξηγήσω. Προτείνω να ρίξετε μια προσεκτική ματιά σε όσα ήδη έχουν γραφτεί.
Στο επανειπείν.