ΦΥΣΗ, ΘΕΣΗ, ΙΔΙΟΤΗΤΑ

Ο υπεράνθρωπος φοράει φιούτσερ

Η Φύση, πάρτε το απόφαση, δεν έχει θέση στη... νέα φύση! Η νέα φύση είναι αυτή στην οποία ανήκει ο σημερινός άνθρωπος όπου νιώθει πιο ασφαλής να αναπτύσσει τις δράσεις που απαιτούνται με σκοπό την ευημερία του. Δράσεις με σκοπό το κέρδος, καθαρό και ξεκάθαρο, τέτοιο που να εξασφαλίζει το ατομικό, οικογενειακό οξυγόνο. Είναι απλό: με το χρήμα αγοράζεις οικόπεδα, φυτεύεις όσα δένδρα θέλεις, έχεις το ατομικό σου οξυγόνο.

Τι όφελος έχουν και σε τι χρειάζονται τα ελεύθερα δάση; Για την ισορροπία; Ποια ισορροπία; Το περιβάλλον είμαστε εμείς σε θέση να το γκρεμίζουμε και να το φτιάχνουμε ξανά όπως μας ταιριάζει. Για την άγρια ζωή; Ποιά άγρια ζωή; Αγριότερη από την ανθρώπινη; Τα ζώα; Μα αυτά πλέον δεν εχουνε καμιά θέση στη Νέα Φύση εκτός κι αν έχουν την ιδιότητα να χρησιμεύουν στην παραγωγή της τροφής. Η θέση τους είναι μόνο στις ειδικά διαμορφωμένες και οργανωμένες μονάδες. Φυσικά και δεν θα κυκλοφορούν αδέσποτα γελάδια, κατσίκια και πρόβατα εδώ κι εκεί. Το ίδιο ισχύει ανεξαιρέτως για όλα τα ζώα που αρμέγονται ή σφάζονται πρός βρώση. Όσο για τα υπόλοιπα; Υπάρχουν ακόμα τσίρκα, πάρκα, κυρίως, υπάρχει η υπέροχη εικονική πραγματικότητα για τα πολιτισμένα παιδάκια που θέλουν να βλέπουν και να μαθαίνουν πώς φτάσαμε έως εδώ!

Τι το κακό βλέπετε εσείς σε αυτό που ήδη εξελίσσεται, ω, κουτούτσικοι λάτρεις της παλιάς Φύσης, αφού ο υπεράνθρωπος του 21ου αιώνα είναι προ των πυλών; Κι όπως, κάπως έτσι, το έλεγε ο Ζ.Π. Σαρτρ... Σε μια πορεία εν τη απουσία του Θεού, μέσα στον ανοίκειό του κόσμο.

Κι όπως ακριβώς το είχε πει ο Νίτσε: Ο Θεός πέθανε. Θα μου πεις τρελός άνθρωπος ήτανε...

Είμαστε αβοήθητοι από κάθε εξωτερικό παράγοντα; Όχι αφού έρχονται τα ρώσικα αεροπλάνα. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το να υποκρινόμαστε πως τάχα αγαπούμε τη Φύση. Τη δύναμή της πάνω μας, ναι, αυτήν αποζητούμε όταν νιώθουμε κουρασμένοι, αδύναμοι και μικροί. Ισορροπούμε με τη δύναμη του ανέμου, της θάλασσας, του νερού. Ζηλεύουμε και φοβόμαστε την ενέργεια, την ισχύ, την ομορφιά της Φύσης και θέλουμε, θέλουμε να κυριαρ - χύσουμε πάνω της και το κάνουμε με τον πιο χυδαίο τρόπο. Σκοτώνοντας και καίγοντας.

Τι κακό υπάρχει σ' αυτό; Κέρδος και ηθική, ποιός πίστεψε ποτέ ότι συμβαδίζουν;

Διαλέχτε λοιπόν γρήγορα στρατόπεδο: το πρώτο είναι για τους κυρίους και το δεύτερο για τους δούλους. Το στρατόπεδο του κέρδους είναι για τους δημιουργικούς άνθρωπους, το άλλο, της ηθικής, είναι για τους φοβισμένους, όσους δεν διαθέτουν βούληση για μεγάλα πράγματα.

Προ ημερών ένας υφυπουργός (ο Π. Δούκας ήταν, αλλά έχει καμιά σημασία;) βγήκε και είπε κάτι για δυο χιλιάδες εταιρείες που θα γίνουνε λέει χορηγοί των δασών. Ε, τι μας το λέει, έτσι σαν να φοβάται κάτι; Φυσικά, πώς αλλιώς μπορεί να γίνει; Ας είμαστε ρεαλιστές κι ας αφήσουμε κατά μέρος όλα αυτά τα δακρύβρεχτα περί αναδασώσεων και τα "θα ξαναγίνει όπως ήταν", τα αχ, και τα βαχ για τις "περιουσίες" και τα "πάνω απ' όλα οι ζωές"... Όλοι, μα όλοι και ο τελευταίος χαζός, ξέρουμε καλά πως δίχως κέρδος κέρατα δεν επιθυμεί κανένας. Ό,τι και να αναδασωθεί, ό,τι και να περισωθεί σήμερα με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, αύριο, αν δεν συμφωνηθεί πρόβλεψη κέρδους για κυρίους και για δούλους, θα ξανακαεί στο άψε - σβήσε. Αφού όλοι αναζητούμε τρόπους για να πιάσουμε την καλή, μια και καλή, γιατί παριστάνετε τους ρομαντικούς και του φυσιολάτρες. Αφού είσαστε ψαροντουφεκάδες ροφών και κυνηγοί μπεκάτσας, αφήνετε κει μερικούς φουκαράδες να ξεχαρμανιάζουνε με κανα τόσο δα χταποδάκι με τις γαλαζόπετρες στα ρηχά, να παρηγοριούνται που εσείς τρώτε καλά, μα έτσι που τρώτε δεν θα΄χει για πολύ.

Δε βλεπετε αυτό το παιδάκι στη διαφήμιση της Greenpeace; Έχετε την ιδέα πως θα ξαναγίνει πότε γλυκό και αθώο; Είναι ο υπεράνθρωπος της Νέα Φύσης, που σε προειδοποιεί to move your ass before he cuts fat ass like yours γιατί ήδη απέτυχες οικτρά, κωλόγερε της παλιάς Φύσης, και μη τολμήσεις να το πεις στη μάνα του: δεν θα καταλάβει τίποτα απ' αυτά που σου λέει γιατί το μόνο που θα την απασχολεί είναι αν του πάει όμορφα η κουκούλα του φιούτσερ ή θα ΄ταν καλύτερος χωρίς.