efimerida sfaira

Η αλήθεια όπως την πιστεύεις στ' αλήθεια με θάρρος για κάθε καινούρια αρχή, θέλοντας ή μη

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Athens, Attika, Greece

Δευτέρα, Ιουλίου 09, 2007

ΤΡΥΚ, ΚΟΝΕ, ΕΚΡΑΝ, ΡΕΚΛΑΜΑ


Επικοινωνιακές Ανάγκες


Η πρώτη φορά που άκουσα στην πολιτική αυτόν τον όρο, "επικοινωνιακή ανάγκη", ήταν πριν από περίπου επτά οκτώ χρόνια απο το στόμα στενού συνεργάτη εξέχοντος στελέχους μεγάλου κόμματος που μου είπε με ύφος: "Πιστεύεις ότι αυτή συνέντευξη θα εξυπηρετήσει κάποια επικοινωνιακή ανάγκη... ." Το είπε επειδή στη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής, επιμόνως ζητούσα συνέντευξη απο το εξέχον στέλεχος πολύ απλά γιατί υπήρχε θέμα και θεωρούσα ορθό και πρέπον να απαντηθούν ερωτήματα που είχαν ανακύψει. Δεν πήγαινε έτσι όμως, δηλαδή ως αδήριτος ανάγκη ή υποχρέωση ενός πολιτικού να εξηγηθεί μέσω του δημοσιογράφου στο κόσμο που περίμενε να καταλάβει τι σήμαιναν ορισμένα πράγματα. Πήγαινε με το αν, μιλώντας, μάλλον απαντώντας σε συγκεκριμένα ερωτήματα εξυπηρετείται πρωτίστως η εικόνα του ίδιου.

Θέλω να πω ότι ο όρος "επικοινωνιακή σκοπιμότητα", ήταν κάποτε π.Δ. (προ Διαπλοκής)συνδεδεμένος με εμπορικά προϊόντα προς πώληση, δεν ήταν όρος συνδεδεμένος τόσο με πρόσωπα, δηλαδή πολιτικά πρόσωπα, ίσως με ηθοποιούς, τραγουδιστές, φωτομοντέλα που ήθελαν, κάνοντας διάφορα κόλπα (φιλιά, φωτογραφήσεις, πάρτυ κ.ά), να γίνουν πιο γνωστοί στο κοινό. Ναι, ξέρω, αστείο να το ομολογώ, αλλά κάπως άργησα να κατανοήσω όσα ήδη ήξεραν καλά από καιρό αρκετοί άλλοι και που σήμερα πια το ξέρουν όλοι, μέχρι τον τελευταίο κυβερνώμενο πολίτη που έχει σώας τας φρένας ότι "ψηφίζεις αυτόν που συνηθίζεις", ή, "αυτόν ξέρετε, αυτόν εμπιστεύεστε". Το τι σημαίνει ότι συνηθίζεις κάποιον ή ξέρεις κάποιον, ε, αυτό αφήστε το στους ειδικούς... Τα τρυκ επεκτάθηκαν με διάφορες μορφές εξίσου εντυπωσιακές και θεατρινίστικες και στα πολιτικά πρόσωπα.

Τα τελευταία δέκα δεκαπέντε χρόνια αναπτύχθηκε θεαματικά με απίστευτη, σχεδόν εξωφερνική ταχύτητα η λεγόμενη (και μονίμως αμφιλεγόμενη) επικοινωνιακή μέθοδος, τακτική, στρατηγική, διαδικασία, πρακτική, όπως θέλετε πέστε το, σε όλα τα πράγματα: μόρφωση, δουλειά, καριέρα, σχέσεις, οικογένεια, καταναλωτική συμπεριφορά. Στη ζωή γενικά, αυτή τη Life Style ζωή καθώς και σε ανθρώπους που είδαν διέξοδο ύπαρξης και δράσης κι ένα πεδίο δόξης (προσωπικής) λαμπρό και πολύ προσοδοφόρο στη σκηνή της Πολιτικής υπό την προϋπόθεση να αποκτήσουν γρήγορα α ν α γ ν ω ρ ι σ ι μ ο τ η τ α!
Και να τη διατηρήσουν, εννοείται, με κάθε τίμημα.

"Αναγνωρισιμότητα": λέξη που ως τέτοια δεν τη συναντάς εύκολα στα λεξικά, καθώς υποθέτουμε ότι είναι ...νεοπλασία (χε, χε, χε) της λέξης "αναγνωρίσιμος", αν και μάλλον όρος-εύρημα εμπορίας προσωπικοτήτων. Νέο προϊόν πολυτελείας. Νέο ως προς τη διατίμηση. Πόσο κάνει να αγοράσουμε λίγη ή πολλή αναγνωρισιμότητα; Ύστερα βρίσκουμε και τα ποσοστά της συνεχιζόμενης συνεργασίας με τους προμηθευτές αναγνωρισιμότητας. Ένας παράγων εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων μου εξομολογήθηκε κάποτε ότι αν ήθελαν οπωσδήποτε για πελάτη τους κάποιο πρόσωπο (πολιτικό ή επιχειρηματικό) φρόντιζαν να το δυσφημίζουν κι ύστερα με κατάλληλους χειρισμούς να το φέρνουν στα νερά τους, π.χ. διοχέτευαν σε κάποια έντυπα και όπου αλλού ήταν δυνατόν απο το δίκτυο των επαφών τους μέσω συνεργατών ότι δήθεν στην τάδε μάρκα μακαρονιών βρέθηκαν σκουλίκια οπότε ο θιγόμενος έπαιρνε το μήνυμα και τότε η εταιρεία (αυτή ή άλλη δεν είχε τόση σημασία αρκεί να μπούν όλοι στο σύστημα), αναλάμβανε να αποκαταστήσει το κύρος και την αξιοπιστία του ίδιου ή των προϊόντων του. Ενώ, αν είχε συμμορφωθεί εξ' αρχής δεν θα χρειαζόταν να ξοδευτεί και για την αποκατάστασή του παρά μόνο για την περαιτέρω προώθησή του.
Αυτά περίπου δέκα χρόνια πριν. Σήμερα πλέον, οι πάντες είναι συμμορφωμένοι και ουδείς διανοείται να κινείται μόνος, δίχως κάποια στοιχειώδη επικοινωνιακή υποστήριξη.
Οι σκέψεις αυτές ήρθαν ξανά μηχανικά, παρακολουθώντας χτες το δελτίο του Νίκου Χατζηνικολάου στο ALTER, όπου άκουσα τον κ. Γιάννη Μανώλη της ΝΔ σε μακρά τηλεφωνική επικοινωνία (συνοδευόταν από ευμεγέθη φωτογραφία του στην οθόνη), να μιλά για το Συνέδριο και για την εκλογή νέου γραμματέα του κόμματος και να ισχυρίζεται ότι σιγά που έχει αυτός καμιά ανάγκη από... επικοινωνιακά κόλπα για αναγνωρισιμότητα! Καλά, συλλογίστηκα, ας μη τον "βγάζανε" για λίγο καιρό και σου 'λεγα. Α, ναι, τώρα θυμήθηκα ότι προ καιρού (το είχα γράψει κιόλας) εξέφρασαν εκτίμηση και θαυμασμό στο πρόσωπο του κ. Μανώλη κύκλοι των δημοσίων σχέσεων της αμερικανικής πρεσβείας. Ε, ναι, στόμα με στόμα εξυπηρετείται ακόμα καλύτερα ένα θετικό προφίλ με ή χωρίς αναγνωρισιμότητα.

Κι ακόμη, διαβάζοντας το άρθο του Ν. Φελέκη στην εφημ. Κόσμος του Επενδυτή, είδα πόσο ωραία μας υπενθυμίζει ο δημοσιογράφος αυτό που όλοι πρέπει να θυμόμαστε ότι "η εκλογική επίδοση συναρτάται απο τον αριθμό εμφανίσεων στα τηλεοπτικά παράθυρα και όχι απο το τρέξιμο στη γειτονιά, τη συνοικία, το χώρο της δουλειάς, την προβολή και υπεράσπιση κοινωνικών αιτημάτων". Θα πρόσθετα ότι ακόμα κι όταν αποφεύγει ο πολιτικός τα live παράθυρα (πάλι για επικοινωνιακούς λόγους), υπάρχει τρόπος να βγαίνει συχνά πυκνά μέσω video, ρεπορτάζ, σχόλια άλλων που γίνονται για κείνον.
"Οι ηγετικές ομάδες δεν αναδεικνύονται απο τη θεωρητική συγκρότηση, την πολιτική επάρκεια, τις οργανωτικές δυνατότητες, την κοινωνική δράση, αλλά από τα κονέ που υπάρχουν με τους εκδότες, τους καναλάρχες, τις διαφημιστικές εταιρείες" επισημαίνει ο δημοσιογράφος, έτσι μήπως και ξεχαστήκαμε.

Και μια που ξεφύλλιζα την εφημερίδα, θα σταθώ και στον αγαπημένο Κωστή Παπαγιώργη που αναρωτιέται: "Τι περίεργο που αυτοί οι επαγγελματίες της κενολογίας δεν παθαίνουν ποτέ κρίση συνειδήσεως;" Και παρακάτω κάνει με τα κρεμμυδάκια τις γυναίκες αυτού του είδους: "τα γυναικάρια που έχουν επιστρατευτεί όχι μόνο δεν απεχθάνονται τη σακατεμένη ρητορική που ΄χει επιβληθεί, αλλά κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν ότι είναι γνήσια αντίγραφα των ανδρών" γράφει. Αναφέρεται άραγε σε όλες ανεξαιρέτως; Ή στη μεγάλη πλειονότητα; Αλλά ας μη πει σε ποιές, ας πει σε πόσες απ' όσες έχουν εκλεγεί βουλευτίνες, έτσι για να έχουμε μια τάξη μεγέθους. π.χ. 10 στις 10; 8 στις 10; Όχι γιατί; Να πει και ονόματα!

Πάντως μιλώντας για επικοινωνιακή τακτική, να, ένα μικρό παράδειγμα από τον Δήμο του Πειραιά:
"Την πρόθεση του να διεκδικήσει την επιστροφή της τριήρους στον Πειραιά, θα ανακοινώσει σε συνέντευξη τύπου , την Τρίτη 10 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Δήμαρχος Πειραιά κ. Παναγιώτης Φασούλας.
Για το σκοπό αυτό θα συσταθεί επιτροπή διεκδίκησης αποτελούμενη από εξέχουσες προσωπικότητες και τις δημοτικές παρατάξεις.
Ο Δήμαρχος κ. Φασούλας επιδιώκει την επιστροφή της τριήρους στον Πειραιά προκειμένου να αποτελέσει ένα βασικό άξονα γύρω από τον οποίο θα οργανωθούν σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων με στόχο την προβολή της πόλης.Ο κ. Φασούλας θα αναφερθεί επίσης στην απαξίωση του Ναυτικού Μουσείου στον Πειραιά επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να διατεθούν πόροι για να αναβαθμιστεί η λειτουργία του ενώ παράλληλα θα αναφερθεί στην πρόθεση του για τη δημιουργία ενός υπαίθριου μουσείου αρχαίας ναυτικής τεχνολογίας."
Μια τριήρης πλήρης επικοινωνιακών ωφελημάτων είναι η πολιτική: deal και δέλεαρ μαζί!