ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΟΥΜΕ...

Πού είναι η λαϊκή σοφία σήμερα;

Δεν ξέρω πόσοι επισκέπτεσθε κατά καιρούς ή πιο συχνά αυτήν εδώ την πύλη(!), σελίδα του ιστού(!), site(!), εφημερίδα(!), blog, όπως θέλετε πέστε το, πάντως, θα έχετε καταλάβει ότι εδώ δεν παίζουμε κανένα περίεργο παιχνίδι εις βάρος σας γι αυτό και είμαστε σε προνομιακή θέση, κατα κάποιον τρόπο, να γράφουμε ό,τι πιστεύουμε πως συμβαίνει στ' αλήθεια γύρω μας.

Μετά την λύση της Τέχνης που σας προτείναμε ως διέξοδο στα δυσάρεστα που μας πνίγουν, σήμερα, θα σας πω τι νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε ως αντίδραση σε όσους μας έχουν για πολύ μεγάλα κορόιδα που εύκολα παγιδεύονται σε παραλογισμούς, χειραγωγούνται και παρασύρονται σε μια αρνητική ψυχολογία, φόβο και ανασφάλεια για το αύριο που τάχα είναι τόσο πολύ ζοφερά ώστε να μη τολμά κανείς να διεκδικεί δικαιώματα και κεκτημένα.

Αφού λοιπόν τίποτα δεν μας σώζει και τα λεφτά δεν φτάνουν και χάνουν την αξία τους αρχίστε να ξοδεύετε ασύστολα απο τα λεφτά που δεν έχετε, όχι δανειζόμενοι ούτε βερεσέ αλλά μη αποταμιεύοντας ούτε ένα ευρώ για τη δύσκολη ώρα, καθώς η δύσκολη ώρα ήρθε και είναι τώρα. Αφού μας λένε ότι έχουμε πεινάσει και θα πεινάσουμε ακόμη περισσότερο φάτε και ξοδέψτε όσα μπορείτε, λίγα ή ελάχιστα, απο το περίσσευμά σας και μη παγιδεύεστε στη λογική του να μη ξοδέψετε χρήματα ή να περικόψετε κι άλλο απο τις καθημερινές σας δαπάνες.

Ξοδεύοντας, λοιπόν, αλόγιστα μην παραλείπετε να απαιτείτε απο όλους όσους σας πωλούν υπηρεσίες και αγαθά να σας κόβουν αποδείξεις χωρίς να ντρέπεστε καθόλου να ζητάτε αποδείξεις έτσι για χόμπυ είτε ο Αλογοσκούφης τις θέλει είτε όχι. Εσείς χτυπήστε με αποφασιστικότητα το μαύρο χρήμα της δεκάρας ώστε να κάνετε τη ζωή δύσκολη στο μαύρο χρήμα των εκατομμυρίων. Τι εννοώ; Εννοώ ότι, ως γνωστόν, προκειμένου να μπορούν τα golden boys να τσεπώνουν μαύρα λεφτά πρέπει κι εσείς να έχετε το δικαίωμα να βγάζετε μερικά αφορολόγητα λεφτουδάκια με όποιο τρόπο μπορείτε. Χα, αλλά εσείς, βρε, εσείς οι ταπεινοί μερικαματιάρηδες, οι άνθρωποι του μόχθου, είστε το πιο ισχυρό, το αλάθητο άλλοθι των τρισεκατομμυρίων που λείπουν απο τους προϋπολογισμούς των εταιρειών και των κρατών του κόσμου για να μπορούν οι παγκόσμιοι αετονύχηδες να μας δουλεύουν άγρια και να γελούν πισω απο την πλάτη μας όπως πάντα, πάντα μα πάντα γινόταν σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μέρη του πλανήτη.

Ο άντρας της Μιμής έφυγε με Ιταλίδα και η Μιμή μαθαίνει τα κόλπα...

Αλλά καλύτερα να σας περιγράψω την περίπτωση μιας γνωστής μου, που αντιπροσωπεύει τον μέσο όρο στη σημερινή Ελλάδα. Η γυναίκα είναι σαράντα δυο χρονών, ευπαρουσίαστη μα και τίποτα το εντυπωσιακό, έχει ένα πτυχίο ελληνικού Πανεπιστημίου, είναι συμβασιούχος δημόσιος υπάλληλος, είναι διαζευγμένη, και έχει μια κόρη στην εφηβεία. Μια συνηθισμένη, χωρισμένη γυναίκα, εργαζόμενη, μητέρα.

Ο σύζυγός της, με το διαζύγιο παραχώρησε εξ' ολοκλήρου ένα κατάστημα ιδιοκτησίας του έτσι ώστε η Μιμή να το νοικιάζει και να συμπληρώνει το μηνιαίο της εισόδημα.

Προσέξτε τώρα τι συμβαίνει σε μια σειρά απο καθημερινά πράγματα για την Μιμή Μ.

Ο έμπορος, που νοίκιασε το μαγαζί, της πρότεινε να μη δηλώνουν το ενοίκιο στην εφορία. "Γιατί να σου παίρνει τα μισά η εφορία;" της είπε και την έπεισε αφού επίσης της υπενθύμισε ότι "ως δημόσιος υπάλληλος που είσαι δεν γλιτώνεις φράγκο ενώ στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι να μένουν τα λεφτά στην τσέπη σου και να μη σου τα τρώει το κράτος και μάλιστα προκαταβολικά." Η γυναίκα δέχτηκε. Τώρα που ήταν μόνη με μια κόρη στην εφηβεία είχε περισσότερες ανάγκες άρα δεν μπορούσε άλλο να πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι... Ο πρώην σύζυγός της σημειωτέον ήταν υπάλληλος σε μια ιδιωτική εταιρεία και η Μιμή θυμάται καλά εκείνη την ημέρα που ήρθε σπίτι μαζί με την απόλυσή του και μετά προέβη στις εξής ενέργειες προκειμένου να αλλάξει ολοκληρωτικά τη ζωή του: 1) της ζήτησε διαζύγιο 2) της παραχώρησε μαγαζί και νοίκια 3) παντρεύτηκε μια ευκατάστατη Ιταλίδα έξι χρόνια μεγαλύτερή του 4) έφυγε και πήγε μαζί της στηνΙταλία.

Ο έμπορος

Μετά τους πρώτους μήνες που ήταν "σωστός" ο έμπορος άρχισε να καθυστερεί τα ενοίκια της Μιμής με τις γνωστές δικαιολογίες που χρησιμοποιούν οι έμποροι αλλά που τώρα ενισχύονται και απο το κλίμα που δημιουργείται με τα... δραματικά ρεπορτάζ αγοράς στα ΜΜΕ.

"Αααα... Δεν βλέπεις τι γίνεται, κυρία Μιμή μου, δεν βγαίνουμε..." κ.λ.π.

Πάνε τέσσερις μήνες που η Μιμή νοίκια δεν βλέπει απο τον έμπορο. Της λέει συνεχώς να κάνει υπομονή γιατί είναι δράματα τα πράγματα. Δεν βλέπει ειδήσεις; Πριν απο λίγες μέρες η Μιμή, που είναι έξοχη μαγείρισσα, σκέφτηκε να αλλάξει πορεία. Σκέφτηκε μήπως θα μπορούσε να κάνει μια δικιά της δουλειά μαζί με την κόρη της στο μαγαζί, που νοικιάζει τώρα στον έμπορο.

"Αφού δεν βγαίνεις..." είπε του έμπορου "σε παρακαλώ... φύγε, να δω κι εγώ τι θα κάνω..." Αλλά ο έμπορος το ξέκοψε.

"Δεν κατάλαβες... Έχουμε κανένα συμβόλαιο;" είπε κοφτά "Χμ... Όταν τα ήθελες μαύρα ήτανε καλά, έτσι; Τώρα κυρία Μιμή θα κάνεις υπομονή, αλλιώς δεν ξέρω τι να σου πώ, κάνε ό,τι καταλαβαίνεις". Με χίλια ζόρια της έδωσε κι ένα μικρό πόσον έναντι ενοικίων, "Αυτά έχω, ορίστε..." είπε και θιγμένος απο πάνω.

Η Μιμή ξέρει πως δεν υπάρχει λύση χωρίς έξοδα, δικηγόρους και ψυχοφθόρες περιπέτειες.

Ο σπιτονοικοκύρης

Την ίδια μέρα που πήρε το έναντι ενοικίων απο τον έμπορο, τηλεφώνησε στον σπιτονοικοκύρη της για να του καταθέσει στην τράπεζα το νοικι του σπιτιού που μένει.

Της είπε: "Πρέπει να το συζητήσουμε, κυρία Μιμή, να περάσω αύριο το απόγευμα;".

Η Μιμή τα χρειάστηκε. Λες να θέλει το σπίτι; αναρωτήθηκε μια που το συμβόλαιό τους είχε λήξει απο τον προηγούμενο μήνα. Λες να θέλει μεγαλύτερη αύξηση; συλλογιζόταν περιμένοντας το αυριανό απόγευμα και το πώς θα παρακαλούσε να μη γίνει άλλη αύξηση.

Ο σπιτονοικοκύρης δεν ήθελε να του αδειάσει το σπίτι ούτε καν αύξηση ήθελε.

"Σας ξέρω τόσα χρόνια, κυρία Μιμή, και έχω τις καλύτερες εντυπώσεις και θέλω να μένετε στο σπίτι μου αφού το θέλετε κι εσείς..." της είπε "μα θα ήταν καλύτερα αν ερχόμουν εγώ να εισπράττω το ενοίκιο... εννοώ... χωρίς να τα βάζετε στην Τράπεζα και αν συμφωνείτε δεν κάνουμε καινούργιο συμβόλαιο... να μας τα παίρνει η Εφορία... κι απο εμένα ούτε βιασύνη για το νοίκι ούτε αύξηση για τρία χρόνια. Τι λέτε;". Αν διαφωνούσα, λέει η Μιμή, αυτός θα μου έλεγε ότι το χρειάζεται κι εγώ τώρα δεν είμαι σε κατάσταση για τέτοια κυνηγητά. Αρκετά προβλήματα έχω. Δηλώνω ότι φιλοξενούμαι απο τη μητέρα μου και σε τρία χρόναι βλέπουμε.

Ο πολιτικός

Τα προβλήματα με την κόρη δεν είναι λιγότερα. Στις καταλήψεις του σχολείου είναι πρώτη και καλύτερη πράγμα που δεν συμβαίνει και με τα μαθήματά της. Θεωρεί ότι το ελληνικό πτυχίο είναι για τα σκουπίδια και ότι δεν χρειάζεται ένα κωλόχαρτο σαν αυτό για να καταλήξει άνεργη ή στην καλύτερη περίπτωση εργάτρια των 700 ευρώ. Κι ότι αφού οι γονείς δεν ήταν σε θέση να της εξασφαλίσουν ό,τι και να συμβεί ένα μέλλον μακριά απο όλα αυτά τα... σκατά γιατί... γιατί την έφεραν στον κόσμο; "Εγώ... " λέει στη Μιμή "σκλάβα σε σουπερ μαρκετ και σε πολυκατάστημα μέρα να μπαίνω και νύχτα να σχολάω έξι μέρες την εβδομάδα... ξ έ χ ν α το. Καλύτερα πουτάνα να ξέρω ποιος είναι ο νταβατζή μου παρά τώρα που δεν έχουμε ιδέα ποιος είναι ο κερατάς που μας έχει βάλει όλους στο χέρι." Η κόρη είναι έξαλλη και η μάνα τα έχει χαμένα. Δεν ξέρει αν ο Οργανισμός του Δημοσίου όπου εργάζεται θα της ανανεώσει τη σύμβαση, δεν ξέρει αν και πότε ο έμπορος θα της δώσει τα νοίκια που της χρωστά, δεν ξέρει αν η κόρη της μιλάει ετσι μόνον επειδή έχει δύσκολη εφηβεία.

Η Μιμή δεν ξέρει τι να κάνει κι αν ό,τι έχει κάνει έως τώρα ήταν σωστό. Αλλά δεν ξέρει και τι λάθος έχει κάνει και γιατί δεν στάθηκε τόσο τυχερή όσο ο πρώην άντρας της με την Ιταλίδα; Να βρεί, ρε γαμώτο, κάποιον άντρα πλουσιότερο και νεώτερο, έτσι να την πάρει να φύγουν απο αυτό το... μπορντέλο. Αλλά... και πάλι... δεν θα μπορούσε ποτέ να φύγει γιατί έχει το παιδί και πρέπει να βρει ένα τρόπο να την αποκαταστήσει μόλις τελειώσει το σχολείο της, να της βρει μια δουλειά κάπου, ό,τι να 'ναι ώστε αν αλλάξει γνώμη και θελήσει αργότερα να σπουδάσει να έχει την οικονομική δυνατότητα κάπως... κάτι... να μάθει χρήσιμο.

Πρέπει να πάει να βρει κανένα βουλευτή, κάποιο μέσον πολιτικό, να πείσει τη μικρή να πάει κι αυτή να βοηθήσει στο γραφείο κανενός κόμματος, να γνωρίσει κανεναν εκεί μέσα μήπως και τη στηρίξουν... Πώς αλλιώς;

Η Μιμή βγήκε, σήμερα Σάββατο, για ψώνια να στηρίξει την Αγορά! Μετά θα περάσει μια επίσκεψη και απο το πολιτικό γραφείο του ... να δεις ποιανού μου είπε... μου διαφεύγει;

Όχι, όχι... Δεν μου διαφεύγει το όνομα αυτουνού, που θα πάει η Μιμή να πει την ιστορία της, είναι αρκετά γνωστό, τον βλέπουμε στα παράθυρα να επιχειρηματολογεί για την κρίση και πώς θα βγούμε απο την κρίση και πως θα προστατευθούν τα ασθενέστερα στρώματα... Ουφ!

Καημένη Μιμή... Κάνε υπομονή. Τίποτα άλλο δεν μπορείς να κάνεις. Η κόρη σου ίσως...