ΠΑΛΑΜΑΚΙΑ... ΠΑΛΑΜΑΚΙΑ...

Με τα δυο μας τα χεράκια

Μας έχουν μάθει να χειροκροτούμε κάποιον άνθρωπο, που είναι άξιος θαυμασμού, όταν κάνει κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο καθένας! Αυτό είναι σωστό: να χειροκροτούμε κάποιον με κριτήριο την αξιοσύνη του και την κοινωνική προσφορά του ώστε να ενισχύσουμε την αντίληψη ότι η κοινωνία και η ανθρωπότητα έχει ανάγκη απο ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν σημαντικά πράγματα.

Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι; Συνήθως καλλιτέχνες, πολιτικοί και εν γένει περσόνες της T/V σε Live εμφανίσεις. Βλέπω τον κοσμάκη να χειροκροτά ως κοινό σε ψυχαγωγικές εκπομπές και ως φόντο σε εμφανίσεις πολιτικών, ξέρετε, εκεί που περπατάει ο πολιτικός και στέκονται κατα μήκος να χειροκροτούν το ηρωικό πέρασμά του απο μπροστά τους ενώ οι κάμερες καταγράφουν το σπουδαίο περιπατητικό γεγονός.

Επιστρέφουν σπίτι τους το βράδυ, κατάκοποι, πέφτουν στον καναπέ και βλέπουν τρώγοντας τηλεόραση, μιλούν ή δεν μιλούν με την γυναίκα τους ή τον άντρα τους για την καθημερινότητα, που τελικά δεν έχει τίποτα άλλο να τους προσφέρει απο τη συγκίνηση να σφίξουν φευγαλέα το χέρι του πρωθυπουργού, των ηγετών ή, έστω, να δούν ζωντανά τα γυμνασμένα μπούτια μιας Μαντόνας!

Μα και βέβαια υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές συγκινήσεις στην καθημερινότητα είτε ανήκουν στις προσωπικότητες είτε στο κοινό.

Το θέμα είναι, εσείς σε ποιά κατηγορία ανήκετε;

Νιώθετε περσόνα, κοινό ή... κενό;

Θέλετε να σας χειροκροτούν ακόμα και χωρίς λόγο;

Ποιά ήταν η πιο πρόσφατη φορά που εσείς χειροκροτήσατε άνθρωπο; Θέλω να πω, για ποιον ανθρωπο χτυπάτε συνήθως παλαμάκια;

Όχι, δεν περιμένω απαραιτήτως απάντηση.

Σκεφτείτε μόνοι σας... και βγάλτε συμπέρασμα.

Ομολογώ. Το' παθα κι εγώ να χτυπώ παλαμάκια χωρίς λόγο σαν ηλίθια...

Αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου τώρα που μεγάλωσα να προσέχω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.