ΜΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ...

Όταν το φανάρι γίνεται κόκκινο

Θα κατηγορηθώ για ξενοφοβία και ρατσισμό αν τολμήσω να το πω;
«Έλεος, πρέπει να τους μαζέψουν από τους δρόμους».
Εξηγούμαι: Πρέπει να υπάρξει τρόπος, νόμιμα και με κανόνες, να κάνουν αυτή τη δουλειά του ελευθέριου καθαριστή, αν δεν υπάρχει άλλη λύση επιβίωσης κι αν το προτιμούν, χωρίς να γίνονται ενοχλητικοί ούτε επικίνδυνοι, κυκλοφορώντας ανάμεσα στα αυτοκίνητα της Αθήνας, μέρα νύχτα, επιδεικνύοντας με ποικίλους τρόπους την αθλιότητα στην οποία έχουν περιέλθει.
Είναι απελπισμένοι, πεινούν κι ακριβώς επειδή πεινούν οργανωμένες συμμορίες τους εκμεταλλεύονται.
Η ανοχή σε κάθε εκμετάλλευση όμως είναι συνενοχή αν όχι συνέργεια. Αρνούμαι λοιπόν να αποστρέφω το βλέμμα· όταν με πλησιάζουν τους βλέπω· σε κάθε φανάρι τους παρατηρώ· άνθρωποι ανάμεσά μας που δεν είναι αόρατοι, απεναντίας, ολοφάνερα πληθαίνουν.
Με σκυλίσια επιμονή καραδοκούν, πλησιάζουν, κρατώντας το κοντάρι, χωρίς καν να κοιτάζουν τον οδηγό, ακουμπούν στο παρμπρίζ τον βρεγμένο υαλοκαθαριστήρα και αφήνουν μια γραμμή σαπουνάδας αν τους αρνηθούν. Φροντίζω γι αυτό να έχω κέρματα των πενήντα λεπτών. Όχι, απλώς, γιατί δεν θέλω να καθαρίζουν το τζάμι μου και να μη δίνω κάτι σε αντάλλαγμα, αλλά γιατί όταν επιμένουν να το καθαρίσουν και χωρίς λεφτά, θλίβομαι περισσότερο απ’ όσο εκνευρίζομαι αν τύχει να με κοιτάξουν, ανεπαισθήτως εχθρικά, σαν να ευθύνομαι προσωπικά για την άθλια ζωή τους.
Μα την πίστη μου τσαντίζομαι μα ταυτόχρονα νιώθω ενοχές. Κι έχω και το State Department να επικρίνει εμένα (ως μέσο πολίτη στην Ελλάδα) για αντισημιτικά αισθήματα εξαιτίας δηλώσεων του Καρατζαφέρη και του Λιακόπουλου, αλλά κι επειδή δεν χαίρομαι για τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα, όπως δεν χαίρομαι ούτε για τη Χαμάς.
Επιπλέον, μου φαίνεται παράδοξο πώς ως μέση Δύση αφενός επικρίνεις την υποχρεωτική ισλαμική μαντίλα και αφετέρου επικρίνεις την Τουρκία ότι δεν σέβεται τις θρησκευτικές ελευθερίες επειδή απαγορεύει τη χρήση της μαντίλας σε σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες;

Τι είναι δημοκρατικότερο; Η υποχρεωτική απαγόρευση ή η υποχρεωτική επιβολή;

Το “κοσμικό κράτος” της Τουρκίας νομικά δεν αναγνωρίζει το Πατριαρχείο στο Φανάρι ούτε την οικουμενικότητά του γιατί, όπως έχει πει ο κ. Ερντογάν, το ζήτημα είναι εκκλησιαστικό.

Τι σχέση έχουν τα φανάρια στην Αθήνα με το Φανάρι στην Τουρκία; Πρόκειται για ατομικές και θρησκευτικές ελευθερίες που κατά ένα περίεργο τρόπο καταφέρνουν να στερούν από τους ανθρώπους βασικά δικαιώματα της ζωής τους.