Τροφή για σκέψη οι πολιτικές μας (α)βεβαιότητες

Όσα θα διαβάσετε πιο κάτω είναι μερικά απ’ όσα ακούστηκαν και συζητήθηκαν χτες 9/10/2014 στον χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ όπου ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Γιώργος Κοντογιώργης, παρουσίασε το νέο του βιβλίο Οι Ολιγάρχες. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που ο καθηγητής δημοσιοποιεί τις απόψεις του, αλλά έχω για εσάς ετοιμάσει ένα συνοπτικό ρεπορτάζ γι αυτήν την πολιτική θεωρία που υποστηρίζει ότι δεν έχουμε Δημοκρατία, όπως μας λένε, αλλά ολιγαρχικό καθεστώς που δεν μας το λένε! Και ότι όσοι επικαλούνται σήμερα τον δυτικό Διαφωτισμό για να ερμηνεύουν και να δικαιολογούν τη Δημοκρατία της Νεωτερικότητας δυτικού τύπου ως τη  μόνη εφικτή και καλύτερη, είναι βαθιά συντηρητικοί άνθρωποι. Διευκρινίζεται ότι Δημοκρατία είναι ή δεν είναι! Δεν υπάρχει Δημοκρατία έμμεση ή άμεση κ.λπ.

«Η μάχη των εννοιών είναι που μας φέρνει αντιμέτωπους με τις βεβαιότητές μας» τονίζει ο κ. Κοντογιώργης και καλεί όλους μας να ξανασκεφτούμε τις βεβαιότητες αυτές και τις συνέπειες τους στην Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Γιατί όχι;

Σημειώνω επίσης την εισαγωγή στην παρουσίαση έκανε ο φιλόλογος και συγγραφέας, Λαοκράτης Βάσσης, ο οποίος θεωρεί ότι η οδυνηρά βιούμενη χρεωκοπία της Μεταπολίτευσης είναι εφάμιλλη της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922 και ότι γι αυτό η ανάταξη της χώρας μας (προτού γίνει απλώς «χώρος» όπως είπε συμφωνώντας με τον Γ. Κοντογιώργη) απαιτεί εθνεγερτικό πατριωτικό συναγερμό του λαού μας. Ειδάλλως, η υποτέλεια και η ξηρασία είναι το μέλλον της Ελλάδας.

///…Είμαστε υπήκοοι του Κράτους, το οποίο ταυτίζεται με το Πολιτικό Σύστημα

Η Κοινωνία είναι απλός Ιδιώτης που απλώς καλείται, μόνον όταν και όποτε η εξουσία το αποφασίσει, να νομιμοποιήσει την εξουσία του Κράτους/ Πολιτικού Συστήματος, δίχως όμως η ίδια να έχει την παραμικρή εξουσία να ελέγχει αυτούς που ασκούν εξουσία πάνω της. Δηλαδή η βούληση της Κοινωνίας ουδόλως λαμβάνεται υπόψη όσον αφορά αποφάσεις και πράξεις των κυβερνώντων. Νομιμοποιείται το ψεύδος: ότι τάχα υπάρχει δημοκρατία επειδή γίνονται εκλογές και οι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες  

Στην πραγματικότητα Εντολέας και Εντολοδόχος δεν είναι, όπως θα έπρεπε, διακριτές έννοιες ώστε να λέμε ότι η Πολιτεία είναι πράγματι Αντιπροσωπευτική. Οι κάτοχοι της δύναμης και της εξουσίας είναι ουσιαστικά διαχωρισμένοι από την Κοινωνία – Ιδιώτη: οι πολίτες έχουν μόνον ατομική ελευθερία και δικαιώματα που τα διεκδικούν από την Πολιτική Κυριαρχία του Κράτους – Ιδιοκτήτη του Συστήματος

ΑΝ η Κοινωνία ήταν κι αυτή Θεσμός, τότε, οι Πολίτες θα ήταν οι Εντολείς του Πολιτικού Συστήματος και σε περίπτωση που δεν ενέκριναν τις πράξεις των Εντολοδόχων θα τους έδιωχναν και θα τους αντικαθιστούσαν

Αν λοιπόν δεν έχουμε, όπως μας λένε ότι έχουμε, Αντιπροσώπευση και Δημοκρατία, τι ακριβώς συμβαίνει;

Συμβαίνει πρώτον ότι η Ατομικότητα των πολιτών δεν είναι εφικτό να ενταχθεί σε Συλλογικότητα. Αυτό που συμβαίνει με τις σημερινές ομαδοποιήσεις/ συλλογικότητες πολιτών (Κοινωνία Πολιτών) είναι ότι συνήθως πρόκειται για μέλη κομμάτων ή υποτακτικά προσκείμενους στις ηγεσίες τους ή για στενούς φίλους του κατεστημένου πολιτικού προσωπικού, επομένως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ελεγχόμενες προεξοχές του ισχύοντος Συστήματος που εξυπηρετούν την εντύπωση ότι οι πολίτες φταίνε για όλα, ότι αυτοί επιλέγουν τη συμμετοχή τους ή μη σε κάποιον καλό σκοπό. Όμως οι υπάρχουσες σήμερα ομαδοποιήσεις εξυπηρετούν αντικρουόμενα ή συγκλίνοντα συμφέροντα των Ολιγαρχών: τα συμφέροντα της πανίσχυρης παγκοσμίως Χρηματοπιστωτικής Τάξης που παράγει και διανέμει πολιτική δύναμη και εξουσία σε κατά τόπους εντολοδόχους της. Εντολέας είναι η Χρηματοπιστωτική Τάξη που ούτε προϊόντα παράγει ούτε θέσεις εργασίας. Μόνο παράγει και αναπαράγει της δύναμη αυτών που υποτάσσονται στη Δύναμή της ώστε να αποκτήσουν κι αυτοί εξουσία και υποκείμενα υπό τη δική τους κυριαρχία σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Προτού λοιπόν ενταχθούμε ή υποστηρίξουμε κάποιο από τα πολλά και διάφορα παλιά και καινούργια κόμματα, οφείλουμε να γνωρίζουμε καλά και ξεκάθαρα ποιες απαιτήσεις έχουμε από αυτά και από τον εαυτό μας πέραν του…. ατομικού οφέλους…. Αλλιώς, το μόνο που πραγματικά μας ενδιαφέρει και επιδιώκουμε είναι μάλλον να ενισχύσουμε διάσπαρτες μικρές τυραννίες, που λειτουργούν συντεταγμένα και κυριαρχικά επί της κοινωνίας, με την ελπίδα να ωφεληθούμε από το μερίδιο της εξουσίας τους, να ωφεληθούμε μόνον εμείς, ατομικά, και πιθανόν οι συγγενείς και οι φίλοι μας. Η ισχύουσα σήμερα Κομματοκρατία παράγει μόνον διαφθορά και πελατειακές σχέσεις…///

Κλείνοντας αυτήν την ανάρτηση, σας προτρέπω να διαφωνείτε, να συμφωνείτε, να διαφοροποιείστε και να αιτιολογείτε τη σκέψη σας ανοιχτά και δημοσίως.     

Η δική μου σκέψη είναι ότι οι δήμοι της Ελλάδας, σε πρώτη φάση, θα έπρεπε να έχουν εντελώς διαφορετικό ρόλο και λόγο. Επίσης, εντελώς διαφορετικό τρόπο ανάδειξης των διοικητών τους. Το ποιον ρόλο θα έπρεπε να έχουν οι δήμοι της χώρας και με ποιον τρόπο θα έπρεπε να αναδεικνύονται οι τοπικοί άρχοντες, είναι μια συζήτηση μεγάλη και ανατρεπτική προς όφελος, σταδιακά, της πολιτικής ωρίμανσης των τοπικών κοινωνιών και κατ’ επέκταση του παγκόσμιου χωριού των ανθρώπων.