ΠΑΙΔΕΙΑ και ΓΚΡΙΝΙΑ

Της παιδείας ο αιώνιος παιδεμός

Αυτό που έχω καταλάβει εγώ είναι ότι άμα δεν έχεις λεφτά να στείλεις το παιδί σου σε ένα ακριβό σχολείο ή να του φέρνεις τρεις φορές τη βδομάδα στο σπίτι δάσκαλο για όσο καιρό τον χρειάζεται στα μαθήματα που παρουσιάζει αδυναμία - για να μη πω ότι έτσι που πάμε και αδυναμία να μην έχει, καλό είναι να’ χει ιδιαίτερο μάθημα για περισσότερες γνώσεις και δυνάμεις να ανταποκριθεί σε ανταγωνισμούς υψηλού κινδύνου- βράσε όρυζα που λέγανε παλιά.

Λοιπόν, κυρία μου, υπουργέ μου, άμα θέλεις να φτιάξεις Παιδεία και το Εκπαιδευτικό Σύστημα σε τούτη τη χώρα της αμαθείας και της Αμαλθείας, τότε κοίτα να αρχίσεις από τα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια και μετά φρόντισε στα Ανώτατα Ιδρύματα να είναι οι καθηγητές, πραγματικοί καθηγητές κι όχι πολιτικοί και επιχειρηματίες. Εξασφάλισε κονδύλια για αίθουσες, βιβλία, βιβλιοθήκες, εργαστήρια και ό,τι άλλο απαιτείται για το σκοπό της επιστημονικής ειδίκευσης και εξειδίκευσης.
Άμα θέλεις να φτιάξεις γερές βάσεις, από αυτές ξεκίνα. Αλλιώς, πες την αλήθεια. Όσοι έχουν τρόπο να πληρώνουν αδρά, θα αποκτούν κάποια προσόντα. Οι άξιοι και οι φιλομαθείς ίσως και χωρίς χρήματα, να τα καταφέρνουν κουτσά στραβά να βρουν το δρόμο τους με κόπο και ταλαιπωρίες. Οι υπόλοιποι, η μεγάλη μάζα, θα μένουν άνθρωποι αγράμματοι τούβλα απελέκητα, συνθέτοντας στο σύνολο ένα λαό αμόρφωτο και απαίδευτο, που θα εναποθέτει πάντα τις ελπίδες του στην τύχη.
Μαθήματα όμως χρειάζονται και οι γονείς― μέσα από τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων ― πώς δηλαδή να μην καταστρέφεται στο σπίτι ό,τι παλεύει να φτιάξει ένας ευσυνείδητος δάσκαλος στο σχολείο.
Μαθήματα χρειάζονται οι ίδιοι δάσκαλοι και οι καθηγητές στα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια. Δεν είναι όλοι ευσυνείδητοι γι αυτό χρειάζονται κίνητρα και αυστηρές οδηγίες από το υπουργείο Παιδείας.
Το περιβάλλον ολόκληρο της μάθησης από τα μικρά θρανία χρειάζεται ανασύσταση κι όχι μονάχα από τα μεγάλα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων όπου οι νέοι φτάνουν εκεί με σχεδόν ολοκληρωμένες τις προσωπικότητές τους, αλλά με τεράστια κενά μετά τη 12ετή σχολική διαδρομή που αν και μακρά και επίπονη σπανίως είναι αποτελεσματική σύμμαχος στην μετέπειτα πορεία τους.

Ο Γκρινιάρης

Αν δεν το ξέρατε, το πασίγνωστο επιτραπέζιο παιχνίδι είναι γερμανικής προέλευσης. “Πατέρας” του ήταν ένας πατέρας τριών αγοριών, ο Γιόζεφ Σμιτ ο οποίος το επινόησε το 1907 για να μη βαριούνται τα παιδιά του στο σπίτι, να ψυχαγωγούνται όταν οι συνθήκες δεν επέτρεπαν το παιχνίδι στο ύπαιθρο.
Ο “γκρινιάρης” περιλαμβάνεται στις 50 εφευρέσεις που άλλαξαν τον κόσμο όπως τιτλοφορείται ένα βιβλιαράκι, που μαζί με άλλα ενημερωτικά έντυπα σχετικά με την ανάπτυξη και τις προόδους της Γερμανίας σε όλους τους τομείς, διανεμήθηκαν στους προσκεκλημένους κατά τη δεξίωση που δόθηκε στην πρεσβευτική κατοικία για την επέτειο της γερμανικής ενοποίησης.
FACTS ABOUT GERMANY, PAVING THE WAY FOR INVESTEMENT AND GROWTH, INVEST IN GERMANY LAND OF IDEAS, GERMANY PARTNER OF THE WORLD και άλλα πολλά. Οι Γερμανοί μας θύμισαν ότι ανάμεσα στις εφευρέσεις τους που άλλαξαν τον κόσμο είναι η οδοντόπαστα, το φίλτρο του καφέ, το παντελόνι μπλουτζίν, αλλά και το λουκάνικο με σάλτσα κάρυ και το τσάϊ σε φακελάκια… Ε, ναι και το αυτοκίνητο, η τηλεόραση, το τηλέφωνο, το πικάπ, το ελικόπτερο, η έξυπνη κάρτα, η ασπιρίνη και η πυρηνική σχάση και … και … Όχι δηλαδή, για να μη ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και για να μη γκρινιάζουμε για την τύχη μας ως κράτος. Αρκετά γκρινιάξαμε με τα 400 χρόνια σκλαβιάς και φυλακής και ό,τι άλλο δεινό μας επιφύλαξε η παρελθούσα ιστορία. Τουλάχιστον ας κατορθώσουμε σήμερα κι εμείς να φτιάξουμε μια “βαριά βιομηχανία” έστω με κάτι στο οποίο να διαθέτουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα. Τι; Α, δεν ξέρω, αλλά … κάτι εύκολο για εμάς.
Τι θα λέγατε για την καλοπέραση στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου;
Τι θα λέγατε αν φροντίζαμε το περιβάλλον, την καθημερινή οργάνωση και την αισθητική μας ώστε να μην ασχημύνει άλλο η Ελλάδα;
Τι θα λέγατε αν φροντίζαμε «να αρέσουμε», που έλεγε η Μελίνα.
Οι τοπικές κοινωνίες, οι δήμοι και οι κοινότητες, οι γειτονιές σε όλη τη χώρα μακάρι να ξεφύγουν από τις λογικές των κουμπάρων και των βλαχοδήμαρχων και ας δώσουν τη σκυτάλη σε ανθρώπους με καλό γούστο.
Τώρα θα μου πεις και ποιος παραδέχεται ότι το δικό του γούστο δεν είναι το καλύτερο; Ε, λοιπόν, να γιατί λέμε και ξαναλέμε ότι όλα είναι ζήτημα παιδείας και καλλιέργειας. Γιατί ανεξάρτητα από πτυχία και τυπικά προσόντα στα επαγγελματικά βιογραφικά, έχουμε απωλέσει σε τραγικό βαθμό κάτι πολύ ουσιαστικό: το μέτρο, την αρμονία, την καθαρή ματιά, την ορθή σκέψη. Ο κόσμος αλλάζει, αλλά άραγε για να ζει καλύτερα;
Είναι ερώτημα του οποίου η απάντηση για τους περισσότερους, αν όχι για όλους, εξαρτάται από το πόσα λεφτά ξοδεύουμε ως μέλη- εκούσια ή ακούσια- του παγκόσμιου καταναλωτικού κινήματος.