MONEY, MONEY

Δια… fear και διαφθοράς

Στην Κωνσταντινούπολη, ο αρχισυντάκτης Ibahim Cicek και άλλοι 22 εργαζόμενοι στην τουρκική εφημερίδα “Atilim” συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι είναι μέλη του κομμουνιστικού κόμματος MLKP το οποίο είναι εκτός νόμου σ΄ αυτήν την υποψήφια προς ένταξη στην Ευρώπη δηλ. την Ένωση της, γειτονική μας χώρα. Άκου τώρα νταλκά που έχουν οι αρχές! Τέλος πάντων, η συλλήψεις έγιναν στις 8 Σεπτεμβρίου 2006 δηλ. δυο μέρες πριν την τραγική επέτειο 9/11…
Στην Αθήνα, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ εξέφρασε αγανάκτηση, κάνοντας λόγο για «νέα επίθεση του τουρκικού καθεστώτος με πρόσχημα τον “πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας”».
Στο Παρίσι, ο Νικολά Σαρκοζί προειδοποίησε με από-φασιστικό τόνο για τις προθέσεις του – σε περίπτωση που γίνει πρωθυπουργός - έναντι μιας μη συμμορφούμενης στα σωστά κριτήρια Τουρκίας, ότι δηλαδή οι διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να συνεχιστούν υπό αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς, madame, να μην ανοίγεις τα λιμάνια σου και τα αεροδρόμια σου στα καράβια και τα αεροπλάνα της Κυπριακής Δημοκρατίας διότι τα μέλη μας στην Ευρώπη είναι 25, κι όλοι εμείς στηρίζουμε τους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Στις Βρυξέλλες, ετοιμάζουν την Έκθεση Προόδου της Τουρκίας στα της εφαρμογής των κριτηρίων της Κοπεγχάγης. Ξέρετε: ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις κλπ.
Στη Σουηδία απέκτησαν Νέους Μετριοπαθείς Συντηρητικούς να κυβερνήσουν τη χώρα καλύτερα κι έτσι κράτος πρόνοιας και τα τοιαύτα τέλος, διότι δεν μπορεί να ξοδεύεται το κράτος για υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας και προστασίας. Αυτό που χρειάζεται, δήλωναν πανηγυρίζοντας νεαροί και νεαρές, είναι μια γερή (δεξιά;) στροφή έτσι ώστε «να έχουμε περισσότερα λεφτά».
Μα φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται από τα λεφτά, τα λεφτά, τα εκατομμύρια τα οποία, ως γνωστόν, έρχονται στην τσέπη μας μόνο με σκληρή δουλειά, σκληρό ανταγωνισμό, απολύσεις και περικοπές όπου κι όποτε χρειαστεί, κατάργηση της ανάπαυσης και τα τηλεπαιχνίδια. Η πρωθυπουργία του νεαρού σαραντάρη “γιάπη” (40 και… είναι, αλλά, ξέρετε τώρα, για τους άνδρες ιδίως στις συντηρητικές κοινωνίες είναι αλλιώς - το όνομά του μόνο μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, θα το δω αμέσως μετά και υπόσχομαι να το συγκρατώ εις το εξής ως παράδειγμα πολιτικού physique προς αποφυγή) και σηματοδοτεί ένα μέλλον άδηλο για μια χώρα που υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης και ποιότητας ζωής κι όπου κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες δολοφονήθηκαν ο Ούλοφ Πάλμε και η Άννα Λιντ, ενώ μαζί τους δολοφονήθηκε σιγά- σιγά και το περίφημο σουηδικό μοντέλο.
Οι αξίες της επιτυχίας στη σύγχρονη εποχή δεν έχουν ανάγκη από οράματα και ιδέες. Ψυχροί υπολογισμοί, φτάνουν και περισσεύουν. Εν καιρώ οι ψηλές, καλλίγραμμες μέσες Σουηδέζες θα κονταίνουν και θα χοντραίνουν (εξαίρεση όσες θα ασχολούνται με την show biz) διότι προκειμένου να ’χουν, όπως πιστεύουν, πιο πολλά λεφτά δεν θα ’χουν καιρό για σωματική άσκηση κι επίσης θα το ρίξουν στο fast food και τους καφέδες κάτι που θα αυξήσει την κυτταρίτιδα αρχικά στα μακριά τους πόδια, εν συνεχεία και στον εγκέφαλο, όπως ακριβώς έχει συμβεί και στις δικές μας ανταγωνιστικές κοινωνίες, που περίεργο, παρόλα αυτά, δεν γέμισαν οι τσέπες με λεφτά. Δηλαδή του απλού κοσμάκη οι τσέπες, διότι των αρχηγετών της διαφθοράς έχουνε ξεχειλώσει μαζί με τα στομάχια τους καθώς τα γεύματα εργασίας είναι πολλά και συνήθως βαριά στην πέψη. Μα αλήθεια, τώρα, η Ελλάδα μας, η Ελλα- δούλα μας, είναι η πρώτη σε διαφθορά στην Ευρώπη; Άρα είμαστε προσαρμοστικοί άνθρωποι, υπηρετούμε συνεπέστατα το πνεύμα των καιρών. Ε, αν ακούσουμε και καμμιά κουβέντα παραπάνω, δεν χάθηκε κι ο κόσμος: η μνήμη άλλωστε είναι κοντή, διότι “ποιος θυμάται τον Βαβύλη;” που είπε κι ο Ψωμιάδης και μη μου πείτε πως ο κ. Νομάρχης δεν σας θυμίζει τον Κερκ Ντάγκλας στον Σπάρτακο, και κυρίως τον Νίκο Ξανθόπουλο σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες; Με τέτοιο physique ο άνθρωπος, γίνεται να μη πρωτεύσει εις την συμπρωτεύουσα;
Α, και τώρα που είπα συμπρωτεύουσα, θυμήθηκα “Μακεδονία” – όχι το πολιτικό θέμα - την Μακεδονία T/V, αυτή με το σήμα “m” στην τηλεόραση, έπεσα σε reality Φόβου (?) – ma, είναι αυτή η πραγματικότητα που καλλιεργούν και εμπνέουν στους ανθρώπους;- τόσο συντριπτικά αηδιαστική που αναρωτιέσαι για τη σκοπιμότητα της προβολής τέτοιων ιδεών και θεαμάτων Όχι δεν είναι η τηλεθέαση! Αυτή είναι μόνο το προσχηματικό εξώφυλλο σε ένα μελετημένο ντοκουμέντο με τίτλο: Πώς να δημιουργήσουμε μια ενιαία και ελεγχόμενη ταυτότητα στη μεγάλη μάζα ενός ολοένα και πιο ανόητου πληθυσμού μέσω της Τηλεόρασης! Έβαλαν τους ανθρώπους στη σειρά έναν – έναν μέσα σε μια μεγάλη γυάλα γεμάτη με ζωντανές σκουληκαντέρες, να τις λιώσουν με γυμνά πόδια, όπως κάνεις με τα σταφύλια τον μούστο, κι από κάτω υπήρχε ένα ποτήρι που όταν γέμιζε με το πηχτό ζουμί από τη σάρκα των σκουληκιών το έπιναν μονορούφι! Κέρδιζε 50.000 ευρώ όποιος τελείωνε πιο γρήγορα αυτή τη σιχαμερή διαδικασία. Όλοι χασκογελούσαν με ικανοποίηση πίνοντας πρωτεϊνούχο χυμό πατημένων σκουληκιών. Θα μου πεις με το ζόρι; Εξαρτάται από το αντάλλαγμα και τις αξίες που λέγαμε: ψυχρός υπολογισμός, “θα πιω σκουλήκια και θα γεμίσω λεφτά”, kano ta panda gia ta lefta. Εύγε και εις ανώτερα. Αυτό θα πει “επιβιώνω”. We will survive, φίλοι τηλεθεατές. Τι κι αν το γάλα ακριβαίνει, όσο υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε σκουλήκια, η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους είναι εξασφαλισμένη.Με τις υγείες μας. Κατά τα άλλα οι μετρήσεις προόδου συνεχίζονται και για όποιον δεν συμμορφώνεται είναι καταπέλτης. Μωρέ, σιγά τα αίματα…