...GOOD NEWS... BAD NEWS... GOOD NEWS...

Το Λαφιτ γύρισε

I start with the good news even though I know most of you might not care at all about it but for us this is very good news that made our day!! Λοιπόν, το Λαφιτ είναι καλά και, απλώς, είχε παγιδευτεί κατά λάθος μέσα σε ένα μαγαζί από την Παρασκευή. Άνοιξε πάλι σήμερα και βγήκε το Λαφίτ τρέχοντας να πάει στην κυρία Ευθυμία πεθαμένο στην πείνα και τη δίψα αλλά σώο και αβλαβές. Είχανε αρχίσει να το κλαίνε οι μεγάλες κυρίες της πολυκατοικίας καθώς είχαν πιστέψει πως κάτι αλητάμπουρες της περιοχής του ρίξανε δηλητήριο ή του ρίξανε με τα φλόμπερ στο ψαχνό. Ευτυχώς, τούτη τη φορά δεν συνέβη αυτό που δυστυχώς συμβαίνει συχνά αφού κανείς δεν αρπάζει τους αλητάμπουρες απο τα αφτιά να ρίξει ένα γερό πρόστιμο στους γονείς που τους εκτρέφουν, να ρίξουνε και στους ίδιους από μια ποινή στο σχολείο όπως π.χ. μια μονάδα στο μάθημα Συμπεριφοράς το οποίο μάθημα φυσικά δεν υπάρχει κι έτσι δεν μπορούν να μείνουν μετεξεταστέοι επειδή βάζουνε φόλες και πυροβολούνε στο ψαχνό σκυλιά και γατιά για να σπάνε πλάκα.

Το Λαφίτ ("το" κι όχι "η" ή "ο") είναι ένα θηλυκό γατί κι αυτό που κάνει είναι να κρατάει συντροφιά στις γηραιές κυρίες της πολυκατοικίας. Το λένε το Λαφίτ γιατί του ταιριάζει καλύτερα επειδή βλέπεις το' χουνε κάπως σαν χαρούμενο παιδί να τρέχει εδώ κι εκεί απο το ένα διαμέρισμα στο άλλο, πότε στη μια κυρία πότε στην άλλη, μπαίνει και βγαίνει μαζί τους στο ασανσέρ και τις ακολουθεί στον περίπατο. Το σώσανε απο του χάρου τα δόντια (τις ρόδες ενός παλαβού) όταν ήτανε πολύ μικρό, κι αφού αργότερα γέννησε μια φορά το στειρώσανε "για να μην το κυνηγούν οι γάτοι" και πάθει κανένα κακό.

Το Λαφίτ δίνει μόνο χαρά με τα καμώματά του. Μόνο αυτό κάνει και κανένανε δεν βλάπτει.

Understand λεχρίτες;

Αρένες για ...άρενες

Εσείς με ποιον είστε; Με τους άρενες ή με τις αρένες; Τουτέστιν με τον ταυρομάχο ή με τον ταύρο; Ή μάλλον να το θέσω καλύτερα. Με τον ταύρο ή με τους θεατές μιας ... ταυρομαχίας;

Η αρρενωπότητα των ταυρομάχων με τα σπαθιά (καλή ώρα σαν την αρρενωπότητα των κυνηγών με τις καραμπίνες), αυτή η γελοιότητα ενός εμετικού θεάματος που σκοπό έχει να βασανίσει μεχρί θανάτου ένα μεγαλόσωμο ζώο (οι κοκορομαχίες είναι άλλο σπορ με πιο μικρόσωμα ζώα) υποτίθεται ότι προσφέρει ψυχαγωγία σε κάτι αιμοβόρους τύπους με τις κυρίες τους και τα ζωντανά τους να τα μαθαίνουν από νωρίς τι εστί γένος αρσενικό, και τι υπέροχο θέαμα είναι να βλέπεις δηλαδή ένα ταύρο να παραντουράει μες τα αίματα να του τρέχουν απο το σβέρκο με μπηγμένα τα σπαθιά να κρέμονται και έναν "αρρενωπό" άνθρωπο να παίρνει πόζες για να δώσει τη χαριστική βολή στο άμοιρο ζώο. Οι θεατές ενθουσιάζονται και χειροκροτούν τη μεγαλοσύνη του κατορθώματος. Καμμιά φορά συμβαίνει να πληγωθεί ένας ταυρομάχος ή καμμιά φορά συμβαίνει να πέσει ένας αιμόφυρτος ταύρος με φόρα πάνω στους θεατές και κάποιοι να τραυματιστούν.

Εσείς με ποιον είστε; Επειδή εγώ το έχω ξαναπεί πως είμαι με τον ταύρο και πως έχουμε εφαρμόσει (εμείς, οι φίλοι μου δηλαδή) embargo στην Ισπανία ώσπου να καταργήσει τις ταυρομαχίες δεν πάμε να ξοδέψουμε τα τουριστικά λεφτά μας στην μοβόρικη χώρα που σκοτώνει ταύρους για χαβαλέ.

Opera

"Ο Νίξον στην Κίνα" ήτανε μάπα ως όπερα κατα την ταπεινή μου γνώμη για τον εξής πολύ απλό λόγο: Τι έμπνευση, τι είδους ανάταση ψυχής και καρδίας να σου προσφέρει μια σινοσοβιετική Σύνοδος Κορυφής; Τι συγκίνηση να σου προκαλέσει τώρα η μούρη του Κίσσιντζερ, κις μάϊ ας, ή η μουράκλα του Μάο; Όσο για τα σκηνικά; Σιγά το μπόϊνγκ και το dinner κι όλα τα ξενέρωτα που μας έκαναν (εμάς τουλάχιστον) να την κάνουμε στο διάλειμμα. Τουλάχιστον να είχε θέμα το Ουώτεργκεϊτ πάει στην ευχή, μπορεί και να γινόταν ακόμα και να λυπηθείς τον έρμο πρόεδρο, αλλά έτσι; Μόνο δημοσιογραφικά μπορεί και συγκινηθείς και να πεις, Α, έχω πάει σε μερικά τέτοια, και να πάρεις λίγο τα πάνω σου αλλά κι αυτό παίζεται...

Όποιος προλάβει...

Δεν θα χάσει τον χρόνο του αν πάει στο Απλό Θέατρο στην Καλλιθέα μέχρι το τέλος αυτής της εβδομάδας να δει το έργο "Στη Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι" του Bernard-Marie Koltes σε εξαίρετη σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση. Τους ρόλους ερμηνεύουν ο Πάνος Ροκίδης ως ντήλερ και ο Αντώνης Ιορδάνου ως πελάτης. Καθόλου άσχημα!

Pas mal du tout.

Ω, Ναι...

Να μη χάσετε το Half Nelson και να πάρετε μαζί σας και κανέναν που χρειάζεται κίνητρο να καταλάβει περισσότερα για ορισμένα πράγματα, εξυπακούεται με τη δική σας βοήθεια, αν έχετε το κουράγιο να βοηθάτε στενοκέφαλους ανθρώπους να ανοίξουν λίγο τα μυαλά τους...