ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ "ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ"...

...Είναι απλώς παλιάνθρωποι και εγκληματίες

Αυτό το θέμα θέλω καιρό τώρα να το αποσαφηνίσω παρότι έχω αναφερθεί κι άλλες φορές σε διάφορα θλιβερά έως αποκρουστικά περιστατικά από την επικαιρότητα με "ασυνείδητους ανθρώπους" που προκαλούν τόσο πόνο και καταστροφή, συχνά, έτσι για την πλάκα τους.

Θυμάμαι για παράδειγμα εκείνο το γεγονός με τον φοιτητή που κρατώντας λίγο λουκάνικο ξεγέλασε ένα σκυλί να έρθει κοντά για να το φάει και μόλις το ζώο τον πλησίασε αυτός, που με το άλλο χέρι κρατούσε το τηγάνι με το καυτό λάδι, γελώντας κινηματογράφησε το κατόρθωμά του να περιλούσει και να ζεματίσει το άτυχο σκυλί. Δεν ξέρω τι απέγινε με αυτόν τον άθλιο τύπο γιατί μετά τη μετάδοση της είδησης-βίντεο από εκείνη την ημέρα ουδείς επανήλθε ποτέ στο θέμα για να μάθουμε την πορεία αυτού του ανθρώπου. Τι να κάνει σήμερα; Άραγε τέλειωσε τις σπουδές του, εργάζεται, ρίχνει φόλες, καίει ζώα, βιάζει παιδιά, βάζει φωτιές, έγινε πατέρας; Τι από όλα αυτά κάνει σήμερα εκείνος ο φοιτητής με το τηγάνι;

Κάθε φορά που μαθαίνω ή βλέπω κάποιον οδηγό να περνά με κόκκινο φανάρι σκέφτομαι ότι δεν είναι απλώς ένας ασυνείδητος οδηγός, όπως ευγενικά και συγκρατημένα θα τον χαρακτηρίσει το ρεπορτάζ. Αυτός ο άνθρωπος, που με τη συμπεριφορά του λέει σε όλους μας κατάμουτρα ότι δεν σέβεται κανέναν κανόνα μπροστά στη δική του βιασύνη, αφηρημάδα, επιπολαιότητα, κέφι της στιγμής, όπως θέλετε πέστε το, είναι κάποιος με προσωπικότητα ολοκληρωμένη. Έχω την πεποίθηση ότι ανεξαρτήτως του πότε θα συμβεί εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς ένα δυστύχημα και πώς, σύμφωνα με τους νόμους, θα τιμωρηθεί "ο ασυνείδητος οδηγός" που παρέσυρε και σκότωσε... κ.λ.π. κ.λ.π. το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Κάποιος άλλος εκ των ασυνείδητων οδηγών που κυκλοφορούν θα πάρει τη σκυτάλη και το έργο συνεχίζεται.

Θα μου πείτε και τι να κάνουμε; Ε, να τα καταφέρουμε έτσι ώστε το "δεν ντρέπεται" να μη περιορίζεται σε μια κουβέντα αγανάκτησης αλλά να έχει ουσία και περιεχόμενο. Να έρθει η μέρα που κάθε είδους "ασυνείδητος" να φοβάται, όχι μόνο την ενδεχόμενη τιμωρία που προβλέπει κάποιος νόμος, αλλά, κυρίως, να τρέμει την ντροπή και την κοινωνική απαξίωση, ότι δεν θα έχει μούτρα να πάει μέχρι το περίπτερο επειδή θα ξέρει ότι όλοι ξέρουν και θυμούνται ότι είναι ο κακοποιός της περιοχής τους. Ο παλιάνθρωπος! Η οικογένειά του να έχει πλήρη συνείδηση αυτής της ευθύνης. Εκτός απο τους νόμους, που τους φτιάχνουν οι άνθρωποι για να τους εφαρμόζουν ή να τους καταργούν, την παιδεία και τον πολιτισμό που θέλουμε για γινόμαστε καλύτεροι, η οικογένεια έχει τεράστια ευθύνη τι είδους άνθρωποι κυκλοφορούν στην κοινωνία. Αν η οικογένεια απλώς καλύπτει και κουκουλώνει παραβατικές ή εγκληματικές πράξεις των μελών της, χωρίς καμιά άλλη θετική δράση αντιμετώπισης αρρωστημένων συμπεριφορών, καλό είναι να υφίσταται εξίσου την κοινωνική κατακραυγή. Αναρωτιέμαι τι είπε ή τι έκανε η μάνα, ο πατέρας, ο αδελφός, ο φίλος κάποιου που πήρε ένα ξύλο και έδειρε μέχρι θανάτου ένα ζώο ή που το κρέμασε απ' το λαιμό να πνιγεί σε ένα κλαδί;

Όταν βγει στη δημοσιότητα μια τέτοια απάνθρωπη και εγκληματική πράξη, δυστυχώς τόσο συχνή, ποιό είναι το επόμενο βήμα; Απολύτως κανένα. Η περιγραφή που συνήθως γίνεται είναι χλιαρή έως ανόητη με αποτέλεσμα να το ξεχάσουν οι περισσότεροι που το είδαν ενώ ποτέ μα ποτέ ουδείς επανέρχεται για τη συνέχεια αυτής της πράξης. Τιμωρήθηκε ή όχι ο κακός άνθρωπος; Μήπως υπερηφανεύεται κιόλας που το έδειξαν οι τηλεοράσεις; Χα! Και τι έγινε;

Είδα πρόσφατα στην τηλεόραση το ρεπορτάζ με το κομένο κεφάλι ελαφιού πεταμένο μέσα σε μια μαύρη σκουπιδοσακούλα! Είπαν ότι επρόκειτο για ελάφι που είχε γλιτώσει απο τη φωτιά που κατέστρεψε την Πάρνηθα. Είπαν απλώς ότι το σκότωσαν... "ασυνείδητοι λαθροθήρες"! Και τέλος. Τίποτα άλλο. Τι άλλο;

Πώς θα τους κάνουμε όλους αυτούς να ντρέπονται να κυκλοφορήσουν; Πώς;

Υπάρχει τρόπος και μάλιστα επιστημονικός, αλλά βέβαια ο σωστός τρόπος δεν είναι ούτε εύκολος ούτε απλός, απλώς, εύκολα όλοι αυτοί οι "απλώς ασυνήδειτοι" πληθαίνουν γιατί η κοινωνία αφήνει πολύ χώρο σε παλιανθρώπους να χαίρονται και να υπερηφανεύονται για τις πράξεις τους. Φαντάζομαι αυτούς που αποκεφάλισαν το ελάφι τι γέλια θα έκαναν με το ρεπορτάζ. Ρε, μαλάκα, κοίτα κει για μας λέει, για το ελάφι... Ε, ρε τους μαλάκες... Γεια μας, ρε!

Τα ΜΜΕ, αν ήθελαν να κόψουν την άνεση και τη φόρα τέτοιων τιποτένιων, θα μπορούσαν, πρώτον, να μη ξεχνούν τις ειδήσεις που μεταδίδουν και, δεύτερον, να επανέρχονται με έρευνα και νέο ρεπορτάζ, κάνοντας ενόχους και συνεργούς, αντί να γελάνε και να διασκεδάζουν με τη φρίκη, να μη ξέρουν πού να χωθούν για να χαθούν. Επιστημονικά, μελετημένα, με μεγάλη σοβαρότητα μπορούν οι εκπομπές, ο τρόπος με τον οποίο μιλούν γι αυτά οι άνθρωποι της τηλέορασης, να κάνουν τέτοιους εγκληματίες να μην τολμούν τόσο εύκολα π.χ. να πυροβολούν εξ' επαφής ένα μικρό αρκουδάκι, να κόβουν για τρόπαιο τις άκρες των ποδιών και των χεριών του κι έπειτα, άνετα, να διηγούνται το έγκλημα σε συγγενείς και φίλους.