ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΤΕΣ

Nooo no no no no no no

Κατ' αρχήν μη πιστεύετε το σενάριο ότι τάχα το γρονθοκόπημα Obama - Hillary μπορεί να ωφελεί στο ελάχιστο τον republican υποψήφιο Mc Cain. Κάθε άλλο. Αδιαμφισβήτητοι αστέρες επιΚΟΙΝΩΝΙΑς worldwi(L)de είναι το ακαταμάχητο ζεύγος black man - white woman!

Παρατηρώ τα τηλεοπτικά αποσπάσματα των εμφανίσεων τους στις πολιτείες της Αμερικής και κυρίως το πλήθος των πολιτών που βρίσκεται πίσω τους με τα πλακάτ χειροκροτώντας και πανηγυρίζοντας (με κάποιο σινιάλο που δεν ξέρω πώς ακριβώς δίνεται) όταν πρέπει, αλλά το πιο ενυπωσιακό ήταν η αστραφτερή κατάλευκη οδοντοστοιχία μιας μαύρης γυναίκας που βρισκόταν πίσω δεξιά απο την Χίλαρι, ένα στόμα τεράστιο και υγιές σαν παλιομοδίτικη διαφήμιση οδοντόκρεμας, άνοιγε διάπλατα κάθε φορά που ήταν ώρα να πει ΥΕΕA... WOAΑΑ... YEEEES... Σαφώς είναι πιο πολλοί οι σκουρόχρωμοι έγχρωμοι άνθρωποι στο φόντο των τηλεοπτικών υποστηρικτών της κυρίας Κλίντον. Αλλά κι αυτό δεν θα τραβούσε τόσο την προσοχή (τη συνειδητή τουλάχιστον) αν πίσω απο τον Ομπάμα, σχεδόν όλοι, όσοι χρησιμεύουν για φόντο στις ομιλίες του δεν ήταν σε μάλλον περισσότερες λευκές αποχρώσεις.

Φαίνεται ότι οι διαδόσεις και οι προβοκάτσιες ότι δήθεν ο αφροαμερικάνος δεν πολυσυμπαθεί του λευκούς (άρα δεν κάνει για πρόεδρος των Η.Π.Α.) σήμανε συναγερμό στους επικοινωνιολόγους του που κινητοποιήθηκαν αναλόγως, Μήπως είναι ιδέα μου; Λες να ήταν τυχαία οι πολλοί μαύροι πίσω απο τη λευκή και οι πολλοί λευκοί πίσω από τον μαύρο; Θα το παρατηρήσω καλύτερα απόψε το βράδυ στις ειδήσεις να βεβαιωθώ.

Πάντως, αν ήμουν της πολιτικής επικοινωνίας θα έβαζα τον Ομπάμα να τραγουδήσει το China girl, όπως το λέει ο Νταίηβιντ Μπάουι (o Iggy Pop νομίζω ότι το λέει σκληρά), και τη Χίλαρι σε μια διασκευή του Black Magic Woman και του Supergirl με τον Μπίλ να παίζει το σαξόφωνο αντί να την αγκαλιάζει περιπαθώς κι εκείνη να του κάνει ταπ ταπ στην πλάτη σαν να λέει, Εντάξει... αρκεί, ασφυκτιώντας μέσα στον τραυματισμένο συζυγικό εναγκαλισμό, που δύσκολα πείθει τα πλήθη. Τόσα σατιρικά cartoons και video clips για να γίνεται ντόρος γιατί όχι κι ένα τραγούδι; Hey... Say... CHEEEESE....

Η ΝΕΑ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑ

Το ψωμί ως υπερόπλο

Εβδομάδες τώρα επικεντρώνεται η επικαιρότητα στο φάσμα της πείνας που εξαπλώνεται επικίνδυνα επειδή τα τρόφιμα, λέει, ακριβαίνουν. Κατ' αρχήν όσο ζω δεν θυμάμαι το κουλούρι, το τυρί και ο χυμός να έχουν φτηνήνει ποτέ σε τιμή, σε ποιότητα ναι, συνεχώς φτηναίνουν.

Όσο απλοϊκό κι αν ακούγεται τα τρόφιμα δεν ακριβαίνουν γιατί δεν υπάρχουν αρκετά τρόφιμα στον κόσμο να καλύψουν τις επισιτιστικές ανάγκες των ανθρώπων αλλά γιατί σταδιακά εγκαταλείπεται η παραδοσιακή λογική των γεωργικών δραστηριοτήτων στην παραγωγή βασικών αγροτικών αγαθών (ρύζι, σιτάρι, καλαμπόκι, λαχανικά, φρούτα, γαλακτοκομικά).

Η καλλιεργήσιμη γη, κυρίως στις υπανάπτυκτες ή άλλως αναπτυσσόμενες χώρες της υφηλίου, αποτελεί πλέον υπερόπλο για τα σχέδια των υπερανεπτυγμένων ή άλλως κορεσμένων χωρών που αναζητούν τρόπους διασφάλισης και βελτίωσης των υπερκερδών εταιρειών τους, οι οποίες δραστηριοποιούνται στο εμπόριο των τροφίμων. Αυτό προϋποθέτει να μην υπάρχει επισιστιστική αυτοδυναμία στις φτωχές χώρες ώστε να αναγκάζονται να εισάγουν βασικά είδη από άλλες χώρες, κι αυτό για να συμβεί πρέπει οι δικές τους αγροτικές καλλιέργειες να καταστρέφονται προς εξυπηρέτηση άλλων αναγκών που έχουν οι ανεπτυγμένες χώρες.

Τεράστιες εκτάσεις σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας γίνονται τόπος πολιτισμένων αποβλήτων (εκεί πετάμε τα φονικά σκουπίδια μας οι ανεπτυγμένοι), τόπος παραγωγής βιοκαυσίμων (απο ενεργειακά μη βρώσιμα φυτά), τόπος παραγωγής ανθεκτικών μεταλλαγμένων ειδών διατροφής που τα εισάγουν κατόπιν εδώ, σ' εμάς, στις ανεπτυγμένες χώρες ώστε να βρίσκουμε κάθε εξωτικό και μη αγαθό, εκτός εποχής, ό,τι τραβάει η ακόρεστη ψυχή του ανθρώπου που γεμίζει το καλάθι του, δίχως πολλή σκέψη.

Οι άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε κάνουνε τα πιο πολλά παιδιά, πολύ περισσότερα απο όσα αποκτούν οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι των οποίων οι επισιτιστικές ανάγκες καλύπτονται απο ιδιόκτητες καλλιέργειες και υγιή ζώα που βρίσκονται σε κτήματα μακριά και έξω απο το παιχνίδι των λυγμών για ανεπτυγμένους αδαείς της Δύσης ή εξαθλιωμένους Αφρικάνους, Λατινοαμερικάνους, Κινέζους και άλλους ασιατικούς λαούς.

Τα παιδιά είναι η παρηγοριά των μεγάλων ακόμα κι όταν δεν μπορούν να τα θρέψουν, ακόμα κι όταν τα βλέπουν να αρρωσταίνουν απο κακή διατροφή και παχυσαρκία.

Η παρηγοριά των παιδιών είναι ότι έχουν άγνοια της κατάστασης που τους επιφυλάσσουμε για το μέλλον, τους αρκεί ένα χαμόγελο, ένα χάδι όσο υποκριτικό ή ανεύθυνο κι αν είναι.

Μερικά παιδιά, ευτυχώς, είναι τυχερά: ζουνε καλά, τρώνε σωστά, έχουν νερό να πίνουν και να πλένονται όσο θέλουν, μορφώνονται σε καλά σχολεία και πανεπιστήμια, ντύνονται με όμορφα ρούχα, παίρνουν δώρα στις γιορτές ακόμα κι όταν ενηλικιωθούν δεν τους λείπει τίποτα. Οι γονείς με αγάπη τα φροντίζουν, θα τους δώσουν την οικογενειακή επιχείρηση, θα τους ανοίξουν μια άλλη δική τους ή με τις καλές τους γνωριμίες θα τα τοποθετήσουν σε σημαντικές θέσεις εταιρειών, κυβερνήσεων να γίνουν άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία.

Αυτά τα παιδιά, τα τυχερά παιδιά, θα βρούν τη λύση για τα άλλα που πεθαίνουν στην πείνα.

Αυτά τα παιδιά θα καταπολεμήσουν την φτώχεια και την κακομοιριά όταν έρθει η ώρα τους.

Εως τότε, το 2050, το ψωμί, ψωμάκι θα πουν περίπου δυο δισεκατομμύρια άνθρωποι.

Αλλά κι εμείς καταναλώνοντας (δηλαδή τρώγοντας) ό,τι είδους σάρκα μας σερβίρουν απο την αποκαμωμένη γη και τα εργαστήρια, θα είμαστε άραγε σε καλύτερη μοίρα;

Όσο για το νερό τα ξέρετε, μη τα ξανελέμε: η γη πίνει δηλητήριο άρα το ίδιο και εμείς.

Ήθελα να εκτονώσω, γράφοντας, και την αηδία που μου προκαλούν οι εικόνες απο τα κρεοπωλεία και τα σφαχτά που κρέμονται, τα σφαγεία και τα σφάγια και τα αίματα απο τα σφαγμένα ζώα κι όλα αυτά τα σχετικά με το Χρηματιστήριο των Αμνοεριφίων του Πάσχα... Αχ, Χριστούλη μου, Τι πείνα για κρεοφαγία είναι τούτη; Πόσο κρέας, πόσο αίμα πια για μιαν Ανάσταση το χρόνο;

THE AMERICAN DREAM

Παράπλευρες απώλειες... ονείρων

Είπε ο Μπαράκ Ομπάμα: «Το αμερικανικό όνειρο απομακρύνεται...».
Βαριά κουβέντα να λέγεται από έναν υποψήφιο πρόεδρο των Η.Π.Α.: οι πολιτικοί του αντίπαλοι στην Αμερική, ερμήνευσαν αυτή τη φράση λέγοντας ότι αυτός ο άνθρωπος απλώς δεν αγαπάει τους λευκούς. Γιατί το αμερικανικό όνειρο ακόμα και σήμερα που μιλάμε είναι περισσότερο λευκό παρά έγχρωμο ή μαύρο, όσο κι αν οι Αμερικανοί που στρατολογήθηκαν για τους μακρινούς πολέμους της πατρίδας τους ήταν και λευκοί και έγχρωμοι και μαύροι, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν φτωχοί. Αλλά στο Ιράκ το 90% των απωλειών ήταν άμαχοι. Ούτε στο Βιετνάμ, ούτε στην Καταιγίδα της Ερήμου η αμερικανή ελευθερία που ερχόταν καταπάνω τους με τα μαχητικά και τις βόμβες που διαφημίζονταν συνεχώς και ποικιλοτρόπως στα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα από χαζοχαρούμενους ή πουλημένους δημοσιογράφους, δεν κόστισε τέτοιο απίστευτο ποσοστό θανάτων ανάμεσα σε άμαχους άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Ο πόλεμος δεν έσωσε την αμερικανική οικονομία. Τη γονάτισε. Τόσο χαζός ήταν τελικά ο Μπους; Ένας σχεδόν αθώος που έσυρε στον όλεθρο τη χώρα του για το honore και το γαμώτο;
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις του CBS και της εφημερίδας NEW YORK TIMES δείχνουν ότι το 81% των ερωτηθέντων Αμερικανών θεωρούν ότι σε ό,τι αφορά την οικονομική κατάσταση της πατρίδας τους «τα πράγματα έχουν πάρει πολύ άσχημο δρόμο». Το ποσοστό αυτό πέρυσι ήταν 69% και το 2003, 35%.
Είπε ο Μπαράκ Ομπάμα: «Στελέχη επιχειρήσεων κερδίζουν σε μια ημέρα περισσότερα χρήματα απ’ όσα σε ένα χρόνο οι εργαζόμενοι…»
Είπε η Χίλαρι Κλίντον: « Θα βάλουμε χαλινάρι στα κέρδη ρεκόρ των εταιρειών πετρελαίων».
Είπε η Χίλαρι Κλίντον: «Θα αναμετρηθούμε με τις εταιρείες πιστωτικών καρτών ώστε να μη πνίγεστε στα χρέη»Οι υποψήφιοι ηγέτες του 21ου αιώνα λένε ό,τι μπορούν να πουν στον κόσμο που πολλά ακούει και λίγα καταλαβαίνει, αλλά στο νου όλων η οικονομική ζωή αποτελεί μηχανισμό αυτοκυβερνώμενο. Ένας διάσημος Εγγλέζος ηθικοφιλόσοφος του 18ου αιώνα, ο Adam Smith, έθεσε τις βάσεις για μια συνειδητά ατομικιστική οικονομική ζωή που την ακολουθούν πιστότερα από ποτέ και αφεντικά και υποτακτικοί σε Αμερική και Ε.Ε. τώρα και στη γειτονιά σας και σε όλο τον κόσμο της γνωστής μας παγκοσμιοποίησης του Κεφαλαίου.

ΟΙ ΣΚΟΠΟΙ, ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ... Ω! ΣΚΟΠΟΙ...

Ο South Stream και οι άλλοι

Εμείς τώρα ως γείτονες της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας θα πρέπει να νιώθουμε ενοχές επειδή με τη στάση μας πυροδοτήσαμε πολιτική αστάθεια στη γειτονική χώρα; Επειδή τάχα δεν έγιναν δεκτοί οι Σκοπιανοί στο ΝΑΤΟ και οσονούπω στην Ε.Ε. (αν δεν επιλυθεί η διαφορά της σχετικά με την ονομασία), πιστεύετε ότι γι αυτό διαλύεται η Βουλή τους και πάνε σε πρόωρες εκλογές; Εντάξει μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένας ακόμη λόγος στις εσωτερικές τους πολιτικές αντιπαραθέσεις, αλλά όχι και να παπαγαλίζουμε κι εμείς τα λόγια που βάζουν οι Αμερικάνοι φίλοι μας ότι ξαφνικά η Ελλάδα από δύναμη σταθερότητας και ειρήνης στη ΝΑ Ευρώπη, στα Βαλκάνια, πάει να γίνει στυγνός εκβιαστής των γειτόνων της. Γιατί τη λέξη «εκβιασμός» χρησιμοποιεί από δω κι από κει ο Αντόνιο Μιλόσοσκι για την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας: Η Ελλάδα μας εκβιάζει, λένε, κι αυτή είναι μια πολύ βαριά, προσβλητική, απαράδεκτη λέξη που αν ο νεαρός υπουργός Εξωτερικών της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας δεν είχε το Ο. Κ από την κυρία Κοντολίζα Ράις να το λανσάρει λίγο καιρό πριν από το Βουκουρέστι, απλώς, δεν θα το έλεγε ούτε θα το διέδιδε όπου σταθεί κι όπου βρεθεί στα διεθνή και τα διμερή παζάρια κάτω από την βαριά σκιά των εξελίξεων στο Κόσοβο και τον ενεργειακό ρόλο της Ρωσίας.
Υπό προθεσμία υπουργοί είναι φέτος και η κυρία Ράις και ο κύριος Μιλόσοσκι.
Η διαφορά είναι ότι στην αχανή Αμερική δυο είναι τα κόμματα ενώ στα μικρο- σκοπικά Σκόπια τα κόμματα που ερίζουν είναι πάμπολλα. Άραγε ποια δημοκρατία είναι πιο πολύ Δημοκρατία; Όταν ο αριθμός των κομμάτων εξουσίας είναι αντιστρόφως ανάλογος του μεγέθους και του πληθυσμού κάθε χώρας για να λειτουργήσει το δημοκρατικό ιδεώδες μια ντόπα όσο να’ ναι τη χρειάζεται.Οι πιέσεις του αναπληρωτή βοηθού υφυπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α., Μάθιου Μπράιζα, που συζητά το Σκοπιανό με γνώμονα την ενεργειακή συνεργασία της Ελλάδας και των υπολοίπων κρατών της περιοχής μας με τη Ρωσία, είναι δηλωτικές του ποιος ασκεί εκβιασμό σε ποιον. Η FYROM σήμερα εξαρτάται ενεργειακά από την Σερβία και αύριο από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Ρωσία. Άρα το θέμα δεν είναι πώς θα ονομάζεται για όλες τις χρήσεις, αλλά κυρίως πώς θα εξασφαλίσει ενέργεια για όλες τις χρήσεις. Κι αυτό η παρούσα αμερικανική κυβέρνηση Μπους δεν μπορεί να της το λύσει όσο κι αν της χαϊδεύει τα αυτιά με το όνομα Μακεδονία. Ποιός καλός αγωγός θα καλύψει τα Σκόπια;

ΕΠΙΦΟΒΑ ΣΧΟΛΙΑ

Μ' αυτά και μ' εκείνα δεν προλάβαμε να πούμε κανένα ψεματάκι να ευχηθούμε Καλό Μήνα.

Τα ψέματα δεν τέλειωσαν γι αυτό κι έπαψαν πια να' ναι της μόδας...

Το να πεις ένα ψέμα την πρωταπριλιά σημαίνει πως όλες τις άλλες μέρες του χρόνου λες την αλήθεια, άρα...

Να καθιερώσουμε την Ημέρα της Αλήθειας: κανείς δεν θα πιστεύει ό,τι κι αν του πεις εκείνη την υποθετική μέρα της αλήθειας! Μπορείς, ας πούμε, να ισχυριστείς ότι το Περιβάλλον δεν κινδυνεύει απο τον Άνθρωπο και τις δραστηριότητές του επί της Γης κι ότι όλα αυτά είναι υπερβολές προκειμένου οι άνθρωποι να φοβηθούν περισσότερο απ' όσο ήδη φοβούνται το τέλος του κόσμου, τη λειψυδρία, και ούτω καθ' εξής διότι, να, όλο βρέχει κι όλο νερό δεν έχει...

Τι γίνεται; Τρύπησε η γη απο κάτω και φεύγει το νερό που ρίχνει απο πάνω; Ξέρεις τι φοβάμαι πιο πολύ; Μη γίνει μόδα το Περιβάλλον και η Φύση. Μόδα, που μια μέρα, όπως όλες οι μόδες θα μας μπουχτίσει και θα ξεπεραστεί κι όποτε οι Κάποιοι, αυτοί που όλα τα καθορίζουν, ανενόχλητοι θα κατασκευάσουν τη Νέα Φύση, που σε τίποτα δεν θα θυμίζει την παλιά (δηλαδή αυτή που τάχα πάμε να προστατέψουμε τώρα) κι έτσι όσα ξέραμε και ζούσαμε κάποτε θα υπάρχουν στα μουσεία της εποχής κι οι νέοι άνθρωποι που θα ζουν ή μάλλον θα υπάρχουν με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι υπήρξαμε, θα λένε: "Ρε συ, το φαντάζεσαι, αυτοί πίνανε νερό, κολυμπούσανε μέσα στη θάλασσα, αναπνέανε ακάλυπτοι τον αέρα... " κι αν υπάρχει ακόμα Θεός (αν κι απο τότε που το σύμπαν άνοιξε ο Θεός, λένε, ότι πέθανε...) θα κάνουν τον σταυρό τους (όπως άλλοτε κι εμείς για τους homo τάδε και δείνα) πώς ζούσανε οι πριν απο αυτούς, εμείς, οι πρώιμοι... Αχ, μα πώς αλήθεια αντέχουμε να ζούμε έτσι; Εκτεθειμένοι...

Αν και κάτι άλλο είναι που με προβληματίζει σχετικά με τα comments τώρα τελευταία

Φοβάμαι να τα ανοίξω, ρε γαμώτο, σαν επικίνδυνα μου φαίνονται...