... ΔΙΑΦΥΓΗ

Μετ' άλλου...


Πέρασε κιόλας το 15Αυγουστο του διόλου σωτήριου έτους 2008 με μένα να σφαδάζω στους πόνους σαν αμαρτωλή που δεν θα βρει συχώρεση για τις αμαρτίες της. Παρηγορήθηκα μετά σαν άκουσα πως δεκάδες άνθρωποι (αμαρτωλοί κι αυτοί;) έτρεχαν στα ιατρικά κέντρα κι όπου αλλού μπορούσαν γιατί υπάρχει ιός που χτυπάει στα έντερα. Χμ, άκου παρηγορήθηκα…. Φταίει το νερό, είπανε κάποιοι. Πού να ξέρω εγώ τι φταίει, άμα σε βρει ο πόνος τι σε νοιάζει που είναι αργά. Πού να το ξέρεις τι κρυβόταν πίσω από το μολυσμένο νερό που σκότωνε τα ψαροπούλια πριν από κάτι μήνες; Από ένα εργαστήρι χρυσοχοΐας που κρυβόταν εκεί γύρω, λέει, έφταναν τα βαριά μέταλλα σαν ποταμάκι από δηλητηριασμένο νερό στην ακτή και τη θάλασσα.

Το πιο λαμπρό φεγγάρι την επομένη νύχτα του Αυγούστου, αυτό που έπαθε έκλειψη κι έπειτα συνήλθε, με βρήκε στα συγκαλύτερά μου αν και με ένα βάρος σαν να ’χω εδώ στο κέντρο του… στομάχου ένα μέταλλο βαρύ κι ασήκωτο. Δίαιτα! Προσοχή στη διατροφή για μερικές μέρες. Για σκέψου: για μερικές ημέρες δεν θα τρώω ό,τι θέλω κι όποτε θέλω. Για σκέψου: για μερικές μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια άλλοι πεθαίνουν στις σφαίρες, τις σφαλιάρες, τις βόμβες, στην προσφυγιά στο πουθενά και για το τίποτα. Ε, όχι και για τίποτα…. Η επίδειξη ισχύος και τα, πώς τα λένε, ναι, τα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά παιχνίδια των υπερδυνάμεων δεν είναι παίξε -γέλασε.

Παίξε -γέλασε είναι μόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες που μόνο “ολυμπιακοί” δεν είναι πια. Αλλά ονόματα και λέξεις δεν έχουν πια το ίδιο νόημα ούτε το ίδιο περιεχόμενο. Μα θα μου πεις: «Και τι εννοείς λέγοντας ίδιο;». Γιατί πρέπει να είναι ίδιο; Ίδιο με τι και γιατί; Αλλού γελάνε αλλού κλαίνε. Πού ξέρεις αν αύριο έρχεται η σειρά μας;
Γι αυτό γέλα τώρα που μπορείς, τρέχα όσο μπορείς, χόρεψε τώρα που παίζει η μουσική και κλάψε από χαρά προτού θρηνήσεις… Live and let die ένα πράγμα.

Ακούω και κείνα τα παλαβά ότι θέλουν να πιάσουν τους φοροφυγάδες εμπόρους μικρού - μεσαίου μεγέθους, τεχνίτες παντός είδους, κι όσους δηλώνουν εισόδημα το πολύ πέντε- έξι χιλιάδες ευρώ ετησίως κι από την άλλη σου λένε ότι στις δαπάνες του νοικοκυριού ή τις ατομικές δαπάνες διαβίωσης ισχύουν μόνο τα έξοδα σε εστιατόρια, κομμωτήρια, γυμναστήρια και είδη γάμου! Έξοδα κηδειών; Ισχύουν για φοροαπαλλαγές; Πλάκα μας κάνουν;
Αναρωτιέμαι γιατί δεν σου λένε: Βρε, δήλωσε εσύ όλες ανεξαιρέτως τις δαπάνες που έχεις κάνει κατά το παρελθόν οικονομικό έτος είτε τοις μετρητοίς είτε με πιστωτικές κι άσε μας να βγάλουμε την άκρη ποιοι δηλώνουν ψίχουλα και φοροδιαφεύγουν εις βάρος σου.

Ας πάρουν και πίσω με τόκο και πρόστιμα όλα τα εκατομμύρια από τους διαχρονικούς κλεφταράδες του Δημοσίου συμφέροντος κι ας αφήσουνε τις πονηριές και τα τεχνάσματα με τα διπλά και τρίδιπλα παράβολα που ζητάνε από τον κοσμάκη για το Κτηματολόγιο μπας και μαζέψουν μερικά σπασμένα. Οφείλουν, όμως, στοιχειωδώς να απαλλάξουν από το χαράτσι των παραβόλων όσους έχουν δηλωμένη κανονικά ολόκληρη την περιουσία τους και τίποτα καινούργιο σε ακίνητο, οικόπεδο, χωράφι δεν θυμήθηκαν ή δεν προέκυψε για πρώτη φορά να δηλώσουν.
Μα, πες μου, πρώτη φορά καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά;

Α, και μη ξεχνάτε: Ο εισαγγελέας Περιβάλλοντος, Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, ετοιμάζεται να αναλάβει δράση στις ακτές του Σαρωνικού…



Τώρα, ίσως, μπορώ να σας πω Καλό Καλοκαίρι και ραντεβού τον Σεπτέμβριο!!!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΣΕΝΑΡΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ

Των αληθινών όπλων προηγούνται τα ψεύτικα λόγια

Εκεί όπου αποτυγχάνει η πολιτική συνήθως ξεκινά ο πόλεμος, λένε. Αλλά η πολιτική, όπως εξελίσσεται στην πατρίδα μας, μοιάζει μ' αυτόν που δειλιάζει να κηρύξει ανοιχτά τον πόλεμο εναντίον των αντιπάλων (ή να ομολογήσει τον έρωτά του) οπότε χρησιμοποιεί ενδιάμεσους παράγοντες για να απειλεί θεούς και δαίμονες, πράγμα που του δίνει ένα πλεονέκτημα έναντι των άλλων, και εμφανίζεται σαν πολιτισμένος υπερασπιστής αξιών και ελευθεριών. Παρακολουθούμε τα νέα κι όπως βουΐζουν τα γεγονότα, οι δηλώσεις, οι αντιδράσεις στο μυαλό μας μαίνεται απόηχος: " Πυρά εξαπέλυσε κατά του... με σφοδρότητα επιτέθηκε.... τα βέλη του έστρεψε εναντίον... δριμεία επίθεση... οι αντάρτες εμφανίζονται... το αντάρτικο συνεχίζεται... οι λοχαγοί της παράταξης... ο πανίσχυρος στρατηγός... το βαρύ πυροβολικό του κόμματος... βόμβα στα σχέδια... με βολές κατά των αντιπάλων... στο στόχαστρο βρέθηκαν... νέα μάχη των υπερασπιστών της πολιτικής για... τα όπλα των επικριτών... πόλεμος ξέσπασε μεταξύ..."
Όχι δεν ήταν κακό όνειρο μπροστά στην τηλεόραση. Ήταν ο εφιάλτης μιας συνήθους περιγραφής των πολιτικών δρώμενων. Πόλεμος, παιδί μου, για να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα επιβίωσης και διαβίωσης των ανθρώπων, ημών δηλαδή, που πρακολουθούμε σκηνές φρίκης να ξεδιπλώνονται στα πεδία των μαχών και των αντιπαραθέσεων: ποιος ήταν πιο διεφθαρμένος απο τον άλλον, ποιος είπε περισσότερα ψέματα, ποιος έγινε θυσία στο κόμμα, ποιος πρόδωσε και ποιος προδόθηκε, ποιος έχει καθαρά τα χέρια απο το αίμα των πολιτών που φοροδιαφεύγουν μήπως γλιτώσουν κατιτί από το πλιάτσικο των σωτήρων, που αιωνίως ασκούν εξουσία, οι ίδιοι και οι ίδιοι, κατ΄εικόνα και ομοίωση οι πρώην κι οι επόμενοι.

Πριν απο μερικά χρόνια είχαμε στην Ελλάδα μια κυβέρνηση, που ενώ κυβερνούσε με αυτοδυναμία ουσιαστικά σ υ γ κ υ β ε ρ ν ο ύ σ ε με τμήμα της μείζονος αντιπολίτευσης.
Στο παρασκήνιο ακριβώς αυτής της, πώς να την πω, συν/διακυβέρνησης, είχε συν/διαμορφωθεί μέτωπο με ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες του αντίπαλου κόμματος, που επειδή ασκούσαν μεγάλη επιρροή σε σημαντικούς επικοινωνιακούς μηχανισμούς τους έθεσαν στην υπηρεσία της κυβέρνησης του πρωθυπουργού υπό τον όρο να μη τους κακοκαρδίζει ούτε χατίρια να τους χαλά και θα τα πήγαιναν μια χαρά οι δυο τους, όπως κι έγινε για χρόνια.

Όσο διαρκούσε η ανομολόγητη συνεννόηση, με τα μέσα και τους μηχανισμούς επικοινωνίας που είχαν με το μέρος τους, μύτη δεν άνοιγε δεν πάει να γινόταν της κακομοίρας στην κοινωνία. Όλα μια χαρά!Φυσικά, δεν ήταν και καθόλου εύκολο να διακρίνει τι παιζότανε πίσω απ' την πλάτη του ο απλός πολίτης, ο βιοπαλαιστής, ο μέσος ψηφοφόρος, που είχε δώσει την ψήφο του σε ένα απο τα δυο μεγάλα κόμματα και, τέλος πάντων, στο κόμμα της αρεσκείας του είχε κανα δυο πολιτικούς, να κάνει τη δουλειά του μια που τους είχε "σταυρώσει" άρα είχε θάρρος να ζητά όχι, όχι ρουσφέτι, προς Θεού, το δίκιο του ζητούσε, όπως όλοι που το ζητούσαν απο παντού γιατί δεν το έβρισκαν πουθενά χωρίς πολιτικό, τσέπη ή πολιτικό στην τσέπη.

Αυτό που συνέβαινε, τότε, πολύ διακριτικά, προσεκτικά κι οπωσδήποτε κρυφά απο τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων, ήταν ότι ικανό χρονικό διάστημα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Ν.Δ. κατάφεραν να συγκυβερνήσουν. Κι όλα τους πήγανε καλά. Το ΠΑΣΟΚ έφαγε, έσκασε κι έφυγε κι ήρθε η Ν.Δ. να αποτελειώσει το έργο μπας και τακτοποιήσει τίποτα απλήρωτους λογαριασμούς, φως, νερό, τηλέφωνο που άφησαν οι ένοικοι της παρελθούσης συνεξουσίας.

Αυτό που συμβαίνει, τώρα, όχι και πολύ διακριτικά είναι ότι αρχίζουνε πάλι να μιλάνε (φωναχτά τούτη τη φορά) περί συμβίωσης και συγκατοίκησης, τάχα να αρνούνται παν τέτοιον ενδεχόμενο, αλλά ουδείς τολμά να το ομολογήσει ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα:
"Λοιπόν, εγώ χωρίζω απ' τον Γιώργο, εσύ χωρίζεις απ' τον Κώστα και παντρευόμαστε με πολιτικό γάμο". Στην Τήλο!
Ε, ρε... θα βουλιάξει το νησί λέμε! Καλύτερα όλα στο φώς παρά κρυφοί και μάταιοι εραστές.

Παιδιά, αφήστε τα μίση και τις πολεμικές ιαχές του κώλου κι αποφασίστε με ποιόν είναι και με ποιον δεν είναι καθένας απο εσάς, μπας και δούμε καμιάν άσπρη μέρα σε τούτον εδώ τον τόπο.

Η ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΣΦΑΙΡΑ

Νηφαλιότητα και ορθή κρίση

Επανέρχομαι σήμερα, έχοντας συζητήσει το θέμα επι μακρόν με ανθρώπους των οποίων την κρίση σέβομαι και εμπιστεύομαι. Μού είπαν: "Ήσουν αυστηρή και απόλυτη" όταν διάβασαν τη χτεσινή μου ανάρτηση γι αυτό που συνέβη στη Σαντορίνη. Τι συνέβη όλοι το ξέρουμε:
Ένας άνδρας έκοψε το κεφάλι της γυναίκας του αφού προηγουμένως είχε αποκεφαλίσει το σκύλο της και κατόπιν, κρατώντας το κομένο κεφάλι της γυναίκας, περιφερόταν στους δρόμους, σκορπίζοντας αίμα και πανικό, προκάλεσε τον τραυματισμό και άλλων ανθρώπων ενώ η αστυνομία προσπαθούσε να τον συλλάβει. Όλοι είπαν ότι ο άνδρας βρισκόταν σε κατάσταση υπερδιέργερσης, αν και οι αυτόπτες μάρτυρες ισχυρίζονταν ότι ήταν ψύχραιμος και μάλιστα ότι τους καθησύχαζε να μη φοβούνται γιατί αυτούς δεν θα τους πείραζε. Προσποιήθηκε τον λιπόθυμο ώστε να αιφνιδιάσει τους αστυνομικούς και να διαφύγει. Έκλεψε το περιπολικό, συγκρούστηκε με δίκυκλο και τραυματίστηκαν δυο κοπέλες που επέβαιναν σ' αυτό ενώ μια σφαίρα αστυνομικού εξοστρακίστηκε και τραυμάτισε διερχόμενη τουρίστρια.

Αλλά και δική μου προσπάθεια, χτες, να αναλύσω το γεγονός απο μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, εξοστρακίστηκε. Όσα έγραψα χτες το πρωί τα διέγραψα χτες το βράδυ. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ήταν λάθος μα το θέμα είναι εξαιρετικά περίπλοκο και πολύ εύκολο για κάποιον να με παρερμηνεύσει. Κανονικά θα έπρεπε να αφήσω το κείμενο στη θέση του και να επανέλθω, διορθώνοντας ατυχείς εκφράσεις και συμπληρώνοντας το σκεπτικό μου.
Ναι, απολογούμαι κατά κάποιον τρόπο γιατί όσο κι αν κάποιοι νομίζουν ότι στα blogs έχεις την άνεση να γράφεις ό,τι σου γουστάρει κι όπως σου γουστάρει, προσωπικά, θεωρώ ότι ειδικά στο blog πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός. Απηχείς, ως blogger, στον όποιο βαθμό σου αναλογεί, τη φωνή του κόσμου, όσων πολιτών που ακόμα κι αν δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να ακουστούν σε ιστοσελίδες, εφημερίδες, περιοδικά και άλλα ΜΜΕ, πάντως, συζητούν τα γεγονότα και τις απόψεις που βλέπουν απο εμάς που έχουμε κάποιο δημόσιο βήμα.

Με αφορμή αυτη την ακραία εγκληματική συμπεριφορά προσπάθησα να προσεγγίσω το θέμα όχι απο την πράξη και μετά, αλλά απο την πράξη και πριν. Το να μου λένε ότι ήταν ψυχοπαθής, ότι έπαιρνε φάρμακα, ότι τη ζήλευε για τούτον ή τον άλλο λόγο δεν μου αρκεί.

Ενας άνδρας 31 ετών παντρεύεται πριν απο μόλις ένα χρόνο μια γυναίκα 25 ετών και ζούν στην Σαντορίνη. Εκείνη είναι δασκάλα σε σχολείο κι εκείνος είναι μάγειρας σε ταβέρνα.
Μια μέρα ο σύζυγος κόβει το κεφάλι του κατοικίδιου και το πετάει στο δρόμο κι αμέσως μετά αποκεφαλίζει και τη γυναίκα του...

1) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος μέσα στο σπίτι του είχε αποκεφαλίσει μόνο το σκύλο του;
2) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος μέσα στο σπίτι του είχε αποκεφαλίσει μόνο τη γυναίκα του;
3) Τι θα λέγαμε αν ο σύζυγος είχε συλληφθεί χωρίς να προκληθεί ουδεμία άλλη βλάβη;

Η πρώτη περίπτωση θα απασχολούσε μόνο κάποιους ευαίσθητους φιλόζωους, θα γραφόταν και καμιά ειδησούλα για την πράξη του άκαρδου ανθρώπου και τέλος;
Η δεύτερη περίπτωση θα γινόταν πρωτοσέλιδα περι του στυγερού συζυγοκτόνου, που ήταν ψυχοπαθής;
Η τρίτη περίπτωση θα μας ικανοποιούσε και θα λέγαμε τίποτα;

Στην πρώτη περίπτωση άκουσα μαρτυρίες γειτόνων να λένε για τις στριγγλιές:
"Εμείς νομίζαμε ότι απλώς επειδή σκότωσε το σκύλο.... ". Δηλαδή αν ο άκαρδος νοικοκύρης έσφαζε το ζώο του, ίσως να φρικάραμε λίγο, αλλά δεν ήταν και φόνος... φόνος κανονικός.

Στη δεύτερη περίπτωση, το πράγμα αλλάζει διότι η επίθεση στρέφεται κατά ανθρώπου δηλαδή δεν είναι καν ότι έβαλε π.χ. επίτηδες μια φωτιά κι έκαψε ένα δάσος, δεν είναι καν ότι εσφαξε τον όμοιό του σε καυγά ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών να πεις τα 'θελαν και τα 'παθαν.

Μια καλή, αθώα γυναίκα, τη γυναίκα του, έσφαξε, που ήταν η δασκάλα των παιδιών.

Στην τρίτη περίπτωση, αν η Αστυνομία είχε τύχη να μην ανοίξει μύτη κατά την καταδίωξη και τη σύλληψη του δράστη, τότε, όλα θα ήταν καλά.

Μου είπε κάποιος: "Γι αυτό υπάρχει αστυνομία, γι αυτό υπάρχει στρατός για όλα αυτά... ".
Επειδή υπάρχουν άνθρωποι άρρωστοι στα μυαλό και την ψυχή τους, επειδή υπάρχουνε κακοί άνθρωποι απο επιλογή, που δεν διστάζουνε να βλάψουν άλλους, επειδή υπάρχουν και ανοήτοι άνθρωποι που προκαλούν βλάβες απο βλακεία, επειδή υπάρχουνε μεγάλοι και μικρότεροι κίνδυνοι που μας απειλούν καθημερινά.
Γι αυτό έχουμε τα Σώματα Ασφαλείας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τους ειδικούς φρουρούς, τους "μπράβους", μάλλον, επειδή η κοινωνία είναι έτσι και δεν αλλάζει, ας προσέχει ο καθένας πώς επιλέγει ανθρώπους, τόπους, πού και πώς θα ζεί κι ας είναι ο Θεός ή ό,τι άλλο νομίζετε βοηθός και προστάτης .... Κατά τύχη ζούμε λίγο ή περισσότερο; Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να πω, Τι φταίει απο το φόνο και πριν! Είτε αυτόν τον φόνο είτε έναν άλλο φόνο με διαφορετικά χαρακτηριστικά είτε μια massive δολοφονία είτε μια γενοκτονία...
"Γενικεύεις... " μου λένε
"Ήθελα να το δω πιο σφαιρικά... " αλλά μάλλον και η δική μου σφαίρα αυτή τη φορά... εξοστρακίστηκε.
Για όσους δεν πρόλαβαν να διαβάσουν τη χτεσινή (διαγραμμένη πλέον ανάρτηση) είχα ισχυριστεί, ανεπιτυχώς, ότι η επιλογή δασκάλας να παντρευτεί μάγειρα ήταν μοιραία.
Ήταν λάθος και ζητώ συγνώμη. Θα προσέχω.