efimerida sfaira

Η αλήθεια όπως την πιστεύεις στ' αλήθεια με θάρρος για κάθε καινούρια αρχή, θέλοντας ή μη

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Athens, Attika, Greece

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 25, 2010

ΓΙΑΤΙ Η ΦΑΛΑΙΝΑ ΕΠΝΙΞΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΡΙΑ ΤΗΣ;

ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ "ΟΧΙ" ΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;

Τρίτη, Φεβρουαρίου 23, 2010

ΠΑΜΕ... ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ;


Να το κλείσουμε το μαγαζί!

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μας καλούν να βγούμε στους δρόμους, να διαδηλώσουμε κατά των μέτρων της κυβέρνησης για την Οικονομία και την Ανταγωνιστικότητα της χώρας. Κι όμως, όχι ακριβώς, αν ακούσατε καλά.
Το ΠΑΜΕ πάντως δεν επιτρέπει στο ΧΑΑ να λειτουργήσει!
Να παραλύσει, λοιπόν, η χώρα οργανωμένα. Αλίμονο, μας λένε από το ΚΚΕ, αν ο καθένας κατέβαινε έτσι να διαδηλώνει, δίχως καθοδήγηση. Τότε πού ΠΑΜΕ;
Ας κλείσουμε, λοιπόν, τη χώρα! Τίποτα να μην κινείται. Ως κατ' έτος έτσι και φέτος...

Προσκλητήριο!
Μια που βγαίνουμε στο δρόμο να διεκδικήσουμε το δίκιο μας, ας ανοίξουμε τουλάχιστον όλες τις πόρτες και τα παράθυρα του μικρού μας δωματίου να μπει μέσα φρέσκος αέρας, να καθαρίσει ο τόπος απο την αποφορά της ρεμούλας, της ανικανότητας, της υποκρισίας, της διαφθοράς.
Γιατί με τη Γενική Καθαριότητα δεν διασυρόμεθα στη γειτονιά, κύριε Προκόπη Παυλόπουλε, κι όλοι εσείς οι άλλοι, που τάχα κόπτεσθε για το τί θα πει ο κύκλος μας στην Ευρώπη. Λέτε ότι κι αυτοί τα ίδια κάνουνε. Άρα, αν εμείς πάψουμε να κάνουμε τα ίδια, λέτε, να θυμώσουν μαζί μας; Μα ήδη έχουν θυμώσει μαζί μας για όλα τα ψευδή στοιχεία που τους δίνατε. Μήπως, λέτε, έχουν θυμώσει επειδή ως κατεργαραίοι δεν υπήρξατε ειλικρινείς με τους άλλους πιο ισχυρούς κατεργαραίους; Μα κι αυτά δεν είναι ένα είδος διασυρμού εις βάρος της χώρας και μάλιστα ύπουλος και φτηνός διασυρμός; Μεταξύ κατεργαραίων η ειλικρίνεια;

Η Απεργία είναι πολιτική, δήλωσε ο Γιάννης Παναγόπουλος! Στρέφεται κατά της χρόνιας πρακτικής των Αγορών να πιέζουν τους λαούς! Άρα, λέει τώρα η ΓΣΣΕ, η απεργία δεν στρέφεται κατά της κυβέρνησης αλλά κατά των Αγορών, που υποκινούνται απο τα πολιτικά συμφέροντα των νεοσυντηρητικών και νεοφιλελεύθερων δυνάμεων, που δεν υπολογίζουν τον φτωχό άνθρωπο. Η απεργία, λένε, γίνεται ώστε οι λαοί να πιέσουν τις Αγορές, που παίζουν βρώμικα παιχνίδια, και δεν στρέφεται κατά της κυβέρνησης. Είναι ομολογώ ένα εξαιρετικό επιχείρημα, που δυστυχώς, συντελεί τούτη την ώρα σε διπλό φρενάρισμα μιας φρεναρισμένης οικονομίας.

Η χώρα ουδόλως διασύρεται αν βγάλουμε στον ήλιο τα σκονισμένα χάλια μας. Απεναντίας.
Η χώρα δεν διασύρεται με την κάθαρση. Οι υπαίτιοι, που ήδη την έχουν διασύρει βάναυσα, κινδυνεύουν με διασυρμό. Αυτοί πρέπει να πληρώσουν και να τιμωρηθούν. Σήμερα και στο μέλλον. Ο θρασύς που δεν τιμωρείται αποθρασύνεται και γίνεται πιο επικίνδυνος απο πριν.

Δυστυχώς, ουδεμία αυτοκριτική ούτε κάθαρση έχει συντελεστεί ακόμα στη ΝΔ του χτες που και σήμερα μιλά υπερασπιζόμενη με θράσος τις πολιτικές της επιλογές και πρακτικές ωσάν οι εκλογές να ήταν η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Χάσαμε, καθαρίσαμε! Και ΠΑΜΕ γι άλλα...

Ποιόν συμφέρει, λέτε, η συνέχιση της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης, η αστάθεια, τα σενάρια περί πτώχευσης; Ποιά κανάλια, ποιά κόμματα, ποιοί άνθρωποι τελικά επιχαίρουν;
Οι υπαίτιοι που ταυτοχρόνως είναι τιμητές με περίσσιο θράσος, λέω εγώ.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 21, 2010

ΠΕΡΙ ΚΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ


Ο Κωστής Χατζιδάκις είπε: "Εμείς τις εκλογές τις χάσαμε!" Ναι, τις χάσατε υπό τον Κώστα Καραμανλή. Γιατί τόσο εσείς όσο και κάθε άλλος υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή, τι έφταιγε; Έφταιγε; Έχασε και συντρίφτηκε ο Καραμανλής, αλλά εσείς, μπορείτε ξανά στο μέλλον να αναλάβετε τα ίδια ή άλλα υπουργεία! Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν θέλετε να πείτε;
Ο κ. Χατζιδάκις άλλωστε το λέει μέχρι σήμερα ότι στηρίζει ή μάλλον στήριξε για την αρχηγία την Θεοδώρα Μπακογιάννη. Κι αφού με τον Καραμανλή τις χάσανε τις εκλογές, τέλος καλό όλα καλά. Τι θέλουμε εμείς τώρα; Αφού πάνε πάλι τώρα απ' την αρχή να γίνουνε κυβέρνηση... Προς τι, λοιπόν, οι εξεταστικές, το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;

Το 2004 στο ΠΑΣΟΚ υπό τον Κώστα Σημίτη, ακριβώς το ίδιο δεν συνέβη; Αν την τελευταία στιγμή δεν είχε παραδώσει όπως- όπως το κόμμα στον υιό του ιδρυτή, ο κ Σημίτης, στις 7 Μαρτίου 2004, δεν θα είχε υποστεί εκλογική ήττα ίδιου μεγέθους με αυτήν που υπέστη ο κ. Καραμανλής στις 4 Οκτωβρίου 2009; Δέκα στο κεφάλι και με τόνο θα ήτανε το ποσοστό, αλλά ως γνωστόν την έκανε στο παρά πέντε με ελαφρά πηδηματάκια και μετά κατηγορούσανε τον Γιώργο Παπανδρέου γιατί δέχτηκε να αναλάβει να οδηγήσει ένα κόμμα που ήταν ήδη Τιτανικός ενώ κανείς σ΄εκείνη τη συγκυρία δεν το ήθελε στ΄αλήθεια. Άλλο μετά, μετά ήταν αλλιώς... βέεεεβαια! Αφού τελικά δεν το διέλυσε το κόμμα (όπως κάποιοι πολύ θα ήθελαν και το 'σπρωχναν όσο γινόταν προς τα εκεί) κι αφού το έβαλε σε τροχιά εξουσίας... ε, ας έφευγε απο αρχηγός να αναλάβει ο άλλος που τα είχε πιο καλά με τα συγκροτήματα, ας πούμε, κι όλο κάτι χρωστούσε, δεν μπορεί, με τόσον... τηλεοπτικό αέρα. Ναι, να μιλάμε και για το παρελθόν.

Θα πούμε, λοιπόν, τον Χριστό... Μανώλη; είπε ο Μανώλης ο Κρητίκαρος. Μωρέ, άντε να πούμε τα σύκα -σύκα και τη σκάφη -σκάφη κι ό,τι άλλο πρέπει να πούμε να το πούμε και να το κάνουμε, αλλά, ας γίνει επιτέλους! Μόνο το να φωνάζετε και να λέτε εξυπνάδες δεν βγάζει τίποτα.
Να ξέρουμε ποιοί ευθύνονται και να αφήσετε εσείς τις "μπαρούφες" της αμφισβήτησης και του κουκουλώματος των ευθυνών πολιτικών προσώπων. Διότι, ναι, ήρθε καιρός το Σύστημα και ο Μεγάλος Μηχανισμός να τιμωρήσει ακόμα και τον εαυτό του, αρκεί ένα έστω μικρό σήμερα υγιές κομμάτι αυτού του Συστήματος, που κυβερνά ή βρίσκεται στην αντιπολίτευση, να μην λυγίσει μπροστά στις άγριες πιέσεις και τους σπεκουλαδόρους, που θέλουν σαν τα μουλάρια να κοιτάζουμε μόνο μπροστά ούτε πλάγια πόσο μάλλον πίσω. Αλλά, αν δεν είσαι υποζύγιο και είσαι άνθρωπος, για να κοιτάξεις μπροστά και να προχωρήσεις με αυτοπεποίθηση και με το κεφάλι ψηλά, το παρελθόν πρέπει να φωτιστεί με δικαιοσύνη και καθαρότητα.

Σαν τη Μέδουσα οι εγκέφαλοι του Κακού με τα πλοκάμια της διαφθοράς, της μίζας, της ανομίας, της παρανομίας μας εκφοβίζουν επί σειρά τετραετιών υπό την ανοχή των κομμάτων εκείνων που δεν θέλουν την εξουσία της διακυβέρνησης, αλλά μόνο το προνόμιο της αντιπολιτευτικής εξουσίας, να ελέγχουν την εξουσία, να ασκούν εξουσία εκ του ασφαλούς στο όνομα του κοινοβουλευτικού ελέγχου υπεράνω πάσης υποψίας, στο απυρόβλητο, εκεί όπου βρίσκουν μια ιδιότυπη και ασφαλή προστασία όσοι έχουν μετατρέψει σε επικοινωνιακό επάγγελμα την αντίδραση στην εκτελεστική εξουσία, κατ' επάγγελμα αντιεξουσιαστές, δίχως ευθύνες πέραν μιας καλά οργανωμένης συστηματικής αντίδρασης απέναντι σε κάθε κυβέρνηση, με σκοπό να μη πιστέψει ποτέ καμιά κυβέρνηση ότι έχει πράγματι τη λαϊκή εντολή να κυβερνήσει! Γιατί η λαϊκή εντολή μοιάζει να ανήκει μονάχα στους λαϊκιστές είτε αυτοί τυχαίνει να είναι ευφυείς είτε ανόητοι και δοκιμάζεται η λαϊκή εντολή συστηματικά με απεργίες, δημοσκοπήσεις και πληρωμένες διαφημίσεις.

Στο "μέτωπο" των φυσικών προσώπων που αναλαμβάνουν κατα καιρούς ξανά και ξανά και επανειλημμένως απο υπουργικά πόστα υπό τον εκάστοτε πρωθυπουργό, να οδηγήσουν τη χώρα στην ευημερία, τι δοκιμάζεται;

Ποτέ και τίποτα! Απλώς χάνουν τις εκλογές!
Ε, και; Θα έρθει ξανά η σειρά τους αργότερα.

Οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό κατάντημα έχουν ονοματεπώνυμο και συγκεριμένες ευθύνες τις οποίες φεύγοντας τις φόρτωναν και τις φορτώνουν στις πλάτες όλων ημών.
Επομένως, αυτός είναι ο απίστευτος κυνισμός με τον οποίο διάφοροι επώνυμοι λαλίστατοι αναλυτές και αντίστοιχοι κονδυλοφόροι, επιδιώκουν να απαξιώσουν τη σημασία του να γνωρίζουμε, όλοι εμείς, με ακρίβεια και σαφήνεια ποιοί πολιτικοί της ρεμούλας (δι' εαυτούς) και της συμφοράς (για εμάς) δεν πρέπει ποτέ ξανά να δούν το όνομά τους σε εκλογικές λίστες ή δημόσια πόστα.
Εάν κάποιοι ιδιώτες επιθυμούν να τους αναθέσουν θέσεις εμπιστοσύνης ας το πράξουν, αλλά όλοι ελπίζω να μάθουν και κυρίως να καταλαβαίνουν τι σημαίνει ότι ο τάδε όμιλος προσέλαβε τον τάδε πρώην πολιτικό, υπουργό - "Ναι, βρε, αυτόν που π.χ. μέσα σε πέντε χρόνια διπλασίασε το κονδύλι μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, που έδινε ψευδή στατιστικά στοιχεία, που αύξησε τις δαπάνες του Δημοσίου με ρυθμό διπλάσιο από το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ, που χαριζόταν δεξιά και αριστερά για διάφορα μεγάλα και μικρά δώρα κ.ο.κ. "
Κι όλα αυτά με τη γνωστή και διαδεδομένη λογική του ότι κοιτάζω το συμφέρον μου γιατί αν δεν την κάνω εγώ τη ρεμούλα κάποιος άλλος θα βρεθεί, οπότε εγώ θα είμαι απλώς ένα κορόιδο που είχε όλο το μέλι και δεν το έγλυψε καλά- καλά...
Αυτές οι λογικές μας τελειώσανε κύριοι και πάρτε το χαμπάρι. Δεν το πιστεύετε, ε; Καλά.

Οι διεθνείς αλλά και εντόπιοι σπεκουλαδόροι έχουν πιάσει δουλειά από την πρώτη στιγμή της κατάθεσης αλλά και μετά την έγκριση του Προγράμματος Σταθερότητας. Με άκρως επιθετική συμπεριφορά διακηρρύσουν με κάθε τρόπο επικοινωνίας που διαθέτουν ότι αν η κυβέρνηση δεν αφήσει κατα μέρος το παρελθόν - και άρα όλους εκείνους τους επιτήδειους που δημιούργησαν τη γκρίζα ζώνη στην οικονομία που σήμερα μας σφίγγει τα λαρύγγια- να κοιμάται ήσυχο και ανενόχλητο πάνω στις δάφνες αυτών των επιτηδείων καιροσκόπων - που με την ψήφο μας μας υποχρέωσαν και μας υπερχρέωσαν - ο λαός θα την πληρώσει ακόμα πιο ακριβά, όπως με την κατάργηση του 13ου, 14ου μισθού και η κυβέρνηση θα χάσει κάθε αξιοπιστία αφού τα μέτρα με τόση συστηματική "μετρολογία" και το αρνητικό κλίμα που αυτή διατηρεί και καλλιεργεί, τις απεργίες που πνίγουν την ήδη ημιθανή για μικρά και μεσαία νοικοκυριά αγορά, θα γίνουν πιο σκληρά κι από σκληρά και, να γιατί χρειάζεται, λένε, η συναίνεση - που μεταξύ μας ποτέ δεν υπήρξε στ' αλήθεια- τάχα για να βάλουν πλάτη όλοι στις πολιτικές πνιγμού των φορολογουμένων πολιτών! Προσέξτε: των φορολογουμένων!

Γιατί μέχρι τώρα που μιλάμε λίγοι είναι "οι φορολογούμενοι" με ολόκληρη την έννοια του όρου, όπως λίγοι είναι και οι επίορκοι πολιτικοί. Ε, λοιπόν, ευθύνες εκτός από εμάς όλους έχουν και αυτοί. Κι αν πρόκειται με κάθε κόστος να φανούμε εμείς συνεπείς προς τις ευθύνες να βγεί η χώρα απο τη λάσπη, άλλο τόσο πρέπει κι εκείνοι. Γιατί αυτό είναι το δίκαιο. Να πληρώσουμε όλοι κάτι παραπάνω μια που όλοι, ασχέτως αν και κατά πόσο συμμετείχαμε στο έγκλημα, ξέραμε πολύ καλά τι συμβαίνει γύρω μας. Κι όμως, όταν είχε μια ομιλία κάπου ένας από όλους αυτούς τους επαίσχυντους πολιτικούς, πολλοί τρέχανε και τρέχουν ακόμα να τους σφίξουν το χέρι και να τους χειροκροτήσουν. Φταίμε, κύριοι και κυρίες, αλλά φταίνε πολύ περισσότερο αυτοί.

Πρέπει να "Λέμε, Ναι, στις Εξεταστικές"! Κι αν, όπως λένε οι λίγοι που κάνουν τόσο κυριλέ σαματά και εκφράζουν με τρόπο μπλαζέ τη δήθεν ανία και αγανάκτηση τους για τις ανοησίες και τις μπαρούφες, όπως θέλουν να λένε, των Εξεταστικών Επιτροπών για τα σκάνδαλα και την Οικονομία, κι αν πράγματι, όπως λένε, δεν βγεί τίποτα ούτε τώρα (που έχουμε πρωθυπουργό που δεν χρωστάει σε κανέναν), εγώ, θα γίνω μαύρος καπνός κι ας μη τους νοιάζει διόλου αν θα γίνω μαύρος καπνός.
Εμένα με νοιάζει και θέλω να μάθω και να ξέρω και να θυμάμαι ποιοί άθλιοι ήταν τόσο ανίκανοι και τόσο απατεώνες, που κατάφεραν να πλουτίσουν εις βάρος μου και εις βάρος της ευημερίας όλων των ημών των αμνών. Και αύριο πάλι, όταν θα έχουμε κάπως συνέλθει και ηρεμήσει, με την πρώτη ευκαιρία θα εμφανιστούν στα κανάλια να έχουν άποψη για τα πολιτικά πράγματα και να διεκδικούν ξανά μια θέση εξουσίας... Και θα την πάρουν, να το θυμάσθε! Εκτός αν βρεθεί μια μέθοδος να μην ξεχνάμε. Ίσως όταν προκηρύσσονται εκλογές να βγαίνουν σε κρωουλ τα ονόματα των αθλίων στα πρωινά, τα μεσημεριανά, τις λεωφόρους και τις εθνικές οδούς;...

Γιατί, ρε γαμώτο, νιώθω ότι είναι πολλοί αυτοί οι πρώην και οι νυν, που εύχονται να αποτύχει η κυβέρνηση να βγάλει τη χώρα από το λάκκο με την κινούμενη άμμο;...
Γιατί έχω μια ανησυχία ότι αυτοί θα διεκδικήσουν ξανά την ευθύνη να μας σώσουν;...

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 12, 2010

ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΗΜΟΣ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, Ε;

Αν όχι για μένα, άραγε για ποιούς;

Πολύς λόγος γίνεται για το πώς και τι θα κάνουμε με τις αποδείξεις! Απορίες, γκρίνια, αμφισβήτηση, δυσαρέσκεια ότι δήθεν δεν μπορούν οι πολίτες να γίνουν φοροεισπράκτορες!
Τι λέτε καλέ; Και γιατί δεν μπορούν; Και μπορούμε και το οφείλουμε στη χώρα και στους εαυτούς μας απέναντι σε όλους όσοι επι δεκαετίες πλούτισαν με το μαύρο χρήμα και έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Κι όμως, μη γελιέστε, αυτοί που έντονα αμφισβητούν την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα της υποχρέωσης όλων μας για συλλογή αποδείξεων, ελάχιστα θα θιγούν γιατί ήδη έχουν κάνει τη μπάζα τους και, απλώς, σου λένε μα αν ισχύσουν εφεξής όσα θα εφαρμόσει η κυβέρνηση για τη φοροδιαφυγή, τέρμα η μάσα! Μάσα εις βάρος των υπολοίπων ημών. Ή μήπως όχι; Φυσικά και πρέπει να γίνουν βελτιώσεις και να δοθούν νέα κίνητρα έτσι ώστε να γίνει ακόμα δικαιότερο το σύστημα. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει την ορθότητα της πολιτικής εδώ και τώρα Έλληνες και μετανάστες να εμφανίζουν τα πραγματικά τους εισοδήματα και κυρίως να συμβάλλουν, με όποιο τρόπο μπορούν, προς την κατεύθυνση να αποτραπεί, να περιοριστεί, να παταχθεί, να εξαλειφθεί η φοροδιαφυγή.

Με ετήσιο ατομικό εισόδημα περίπου 32.000 ευρώ, θα προτιμούσα να μη χρειάζεται να συγκεντρώσω υποχρεωτικά τόσες πολλές αποδείξεις (πόσες ακριβώς είπαμε;) για να μην πληρώσω πρόστιμο, αλλά ούτως ή άλλως και να μη χρειάζονταν τόσες εγώ θα μάζευα με πολλή μεγάλη υπευθυνότητα τόσες κι άλλες τόσες γιατί δεν γουστάρω καθόλου να με κλέβει ο γείτονας, που προ καιρού σήκωσε κι έναν αυθαίρετο όροφο και μου 'κοψε τον αέρα, αλλά και γιατί η μαμά, μητέρα, μάνα (όπως θέλετε πέστε την) που έχει ένα ελάχιστο εισόδημα και δεν ξοδεύει πολλά επειδή δεν είναι άνθρωπος πολυκαταναλωτικός, θα τις αξιοποιήσει στη δική της δήλωση, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στον βαθμό που της αναλογεί στην προσπάθεια για αύξηση των εσόδων του κράτους κι όπως μου λέει, Μπας και κάποτε πάρεις κι εσύ μια αύξηση της προκοπής στο μισθό σου! Αααχ, σκέφτομαι, και να 'ταν μονο αυτό το πρόβλημα...

Το βέβαιο είναι ότι τόσα χρόνια καμιά κυβέρνηση δεν προσπάθησε ούτε καν θέλησε στα σοβαρά να βάλει φρένο στους αεριτζήδες και τους φοροκλέφτες. Ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός:
Αν δεν αφήσεις τον κοσμάκη απο κάτω να κλέβει το κράτος, πώς θα το κλέβεις κι εσύ απο πάνω;...

Δηλαδή τώρα να το πιστέψουμε; Μαύρα τέλος; Προσωπικά κανένα πρόβλημα. Εσείς;

Τρίτη, Φεβρουαρίου 09, 2010

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ, ΤΩΝ ΟΡΩΝ, ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ...



Ραδιο-φονικές και άλλες τηλεοπτικές απόψεις περί δικαιοσύνης στην... ισοπέδωση προσωπικών-ατομικών επιλογών

Ο λόγος για τον εξαίρετο συνάδελφο, Νίκο Χατζηνικολάου, τον οποίο παρακολουθώ με προσοχή σε σχεδόν όλες τις δημοσιογραφικές του δραστηριότητες εδώ και πολλά χρόνια. Τον άκουσα σήμερα στον ραδιοφωνικό του σταθμό, τον Real FM, να μεταφέρει το αίσθημα της κοινής γνώμης και των πολιτών, που θα υποστούν τα σκληρά μέτρα για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας, ότι δεν μπορεί να τους ζητούνται τόσες θυσίες όταν επίορκοι πολιτικοί με κλεμένα πλούτη είναι αμφίβολο κατά πόσο θα υποχρεωθούν να τα επιστρέψουν και να πάνε σπίτι τους αν όχι στη φυλακή. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σωστό να λέγεται και να ακούγεται συνεχώς, αγαπητέ Νίκο, για να μην ξεχνιόμαστε. Οι Εξεταστικές Επιτροπές το οφείλουν σε όλους μας να βγάλουν ουσιαστικά, σαφή, πραγματικά και πρακτικά αποτελέσματα, αν θέλουν οι έντιμοι πολιτικοί, οι έντιμοι δημοσιογράφοι και βέβαια η κυβέρνηση να αποκατασταθεί η βαριά τραυματισμένη εμπιστοσύνη των πολιτών στους βουλευτές, τους υπουργούς και όλους τους επιδιώκοντες μικρή ή μεγάλη εξουσία. Αλλιώς, κάθε τι που πλασάρεται ως λύση για έξοδο απο την κρίση και την αναθέρμανση μιας αναπτυξιακής διαδικασίας θα αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιφυλακτικότητα αν όχι με καχυποψία απο τους πολίτες που καταναλώνουν παθητικά τις δημοσιογραφικές προσεγγίσεις και αναλύσεις, χωρίς να μπορούν οι ίδιοι να εξάγουν ισορροπημένα συμπεράσματα απο τη σύνθεση των απόψεων.

Ο κ. Χατζηνικολάου, που αναμφίβολα επηρεάζει την κοινή γνώμη όταν κάνει τα ερωτήματα, τα σχόλια, τις παρατηρήσεις του, ισχυρίστηκε ότι τα φορολογικά βάρη πρέπει να εξιδικευτούν έτσι ώστε να είναι πράγματι δίκαια! Ουδείς διαφωνεί σ΄αυτό. Όμως, κατα τη γνώμη μου, ο συνάδελφος περιέπεσε σε ένα σφάλμα σοβαρό για την κοινωνία χώρας δημοκρατικής όπου το δικαίωμα του καθενός να επιλέξει το πώς θα ζήσει, χωρίς να ενοχλεί κανέναν ούτε να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή ή την περιουσία άλλων, είναι ακόμα ελπίζω αδιαμφισβήτητο και αναφαίρετο αγαθό. Είπε: "Δεν μπορεί να φορολογηθεί το ίδιο ο μισθωτός που κερδίζει 30.000 ευρώ και είναι εργένης με τον άλλο μισθωτό που κερδίζει τα ίδια χρήματα αλλά έχει γυναίκα και παιδιά"!!!. Είπε: "Δεν μπορεί να φορολογηθεί το ίδιο κάποιος που ζει μόνος του σε ένα σπίτι 200 τ.μ. με κάποιον που ζει σε σπίτι με τόσα τετραγωνικά αλλά έχει και οικογένεια"!!!
Με άλλα λόγια ο Νίκος Χατζηνικολάου προτείνει στην κυβέρνηση να υιοθετήσει σκληρότερα μέτρα ειδικώς για όσους δεν παντρεύτηκαν ή δεν έκαναν παιδιά ή χώρισαν ή είχαν τη δυστυχία να χάσουν πρόωρα μέλη της οικογένειάς τους ή τελικά για δικούς προσωπικούς ή απλώς προτιμούν να ζούν μόνοι στο σπίτι τους αλλά όχι και απαραιτήτως έρημοι στη ζωή τους; Ο έγκριτος συνάδελφος, μιλώντας ζωντανά στη ραδιοφωνική του εκπομπή, ίσως δεν είχε το χρόνο να σκεφτεί σε βάθος την πρότασή του. Έτσι, υποστήριξε, ελπίζω άθελά του, να ισχύσουν δυο μέτρα και δυο σταθμά στη φορολόγηση των πολιτών, με μια σχεδόν ολοκληρωτικού τύπου άποψη που ευνοεί όχι μόνο τη φορολογική αδικία αλλά και την αδικία εις βάρος κάθε ανθρώπου, που με βάση την ελευθερία της σκέψης του αποφασίζει τον τρόπο της ζωής του. Ποιά πολιτεία θα μου επιβάλλει π.χ. φόρο αγαμίας, υποχρεώνοντάς με άρον άρον να παντρευτώ με παπά και με κουμπάρο για... φορολογικούς λόγους; Ξέρετε πόσοι άνθρωποι δυστυχούν παραμένοντας παντρεμένοι και αποξενωμένοι απο τους συζύγους μόνο και μόνο για να μη στερηθούν το επίδομα γάμου;... Αν εγώ κάποτε είχα καθίσει και είχα αναλογιστεί στις προσδοκώμενες οικονομικές μου δυνατότητες προκειμένου να αποφασίσω να αποκτήσω ένα ή δυο ή τρία παιδιά με τον τρόπο που εγώ θα ήθελα να τα μεγαλώσω (: με τα καλά σχολεία, τα φροντιστήρια, τα ξένα πανεπιστήμια, την κοινωνικότητα, τα αθλήματα κ.ο.κ.) και με τη απόλυτη σιγουριά πως ό,τι και να συμβεί τα παιδιά μου θα ήταν απολύτως εξασφαλισμένα και αν είχα καταλήξει ότι για μένα αυτό ήταν πολύ δύσκολο αν θα έπρεπε να βάλω τα δυο πόδια της ζωής μου σε ένα στενό παπούτσι, πρέπει τώρα να τιμωρηθώ; Πρέπει δηλαδή να τιμωρηθώ επειδή δεν επέλεξα να καταπιεστώ, να στερηθώ πολλά πράγματα για να... φέρω και εγώ παιδιά στην Ελλάδα και τον κόσμο κι ας ζούσαμε όλοι στερημένα και μετρημένα με χρέη και αγωνίες πώς θα τα βγάλουμε πέρα μόνο και μόνο για έρθει σήμερα ο Χ και ο Ψ να συγχαίρει απο τα Μ.Μ.Ε. και δήθεν να υπερασπίζεται όσους θυσιάστηκαν και ξέραναν το... για να γίνουν γονιοί κι ας μην είχαν ποτέ την ανάλογη για οικογενειάρχες οικονομική άνεση... ας πούμε ενός ζεύγους όπως Μενεγάκη-Λάτσιο... Μήπως είναι σπάνιο το πρότυπο τέτοιων λαμπερών γάμων που οδηγούν στα σκαλιά της Εκκλησίας νέα ζευγάρια που όμως περιμένουν απο τους γονείς τα απαιτούμενα χρήματα για "να φτιάξουν τη ζωή τους"; Αν βέβαια ένας γάμος διευκολύνει να μοιραστεί μια μιζέρια στα δυο για να είναι κάπως πιο υποφερτή, είναι άλλο θέμα. Μια τόσο ρεαλιστική απόφαση απο φτωχούς ανθρώπους που φτάνουν στο αμήν και λένε, Δυστυχώς, ένα κι ενα κάνουν δύο, ενας μισθός εσύ κι άλλος ένας εγώ να δούμε τι θα γίνουμε!... Και μετά βγαίνουν στο δρόμο και ρωτούν: Πού είναι το κράτος;...

Όχι, αγαπητέ μου Νίκο, αν και δεν έχουμε ποτέ συνεργαστεί, σε εκτιμώ αλλά θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον αδιανόητο να εισηγείσαι επαχθέστερη φορολόγηση εις βάρος αυτών που επέλεξαν ή αναγκάστηκαν για άλλους λόγους να ζήσουν μόνοι, όπως ακριβώς έκαναν οι άλλοι που προτίμησαν να ζήσουν με συχνά δυσβάσταχτα γι αυτούς οικογενειακά βάρη. Το βέβαιο είναι ότι η φορολογία δεν μπορεί να εξειδικεύεται έτσι ώστε να καταπατά τις προσωπικές επιλογές είτε αυτές οι άλλοι τις κρίνουν θετικά είτε αρνητικά. Εάν εγώ επιλέγω να βγαίνω έξω για φαγητό μόνο μια φορά το μήνα αλλά προτιμώ το πιο καλό και ακριβό εστιατόριο αντί να βγαίνω κάθε μέρα και να πηγαίνω όπου να 'ναι, αρκεί να είναι φθηνά, πρέπει να απολογηθώ σε κάποιον ή και να τιμωρηθώ γι αυτό; Πρέπει η πολιτεία και η κυβέρνηση να με εκδικηθεί γι αυτό; Και να λέει, Εεε, βέβαια, πάει σε ακριβά εστιατόρια επειδή δεν έχει κανέναν στην πλάτη, και ούτω καθεξής να ερμηνεύει ο καθένας τον τρόπο ζωής των αλλονών κατα πώς τον βολεύει. Κάποιος προτιμά π.χ. να έχει ένα μεγάλο, ακριβό αυτοκίνητο και ταυτόχρονα να ζει σε ένα στενό, φτηνό ακίνητο... Οι άλλοι δικαιούνται να αποφασίζουν, λοιπόν, τους όρους της προσωπικής μου επιλογής και ζωής σε αυτό ή σε όποιο άλλο επίπεδο;

Ο Νόμος, κάθε νόμος, για να είναι δίκαιος πρέπει να σέβεται το άτομο, το κάθε άτομο, όπως κι αν έχει αποφασίσει να διαμορφώσει τη ζωή του εφόσον, τονίζω και επαναλαμβάνω, η επιλογή του δεν υπονομεύει και δεν θέτει σε κίνδυνο το καλό του διπλανού του ή τη συλλογική προσπάθεια να βοηθήσουμε όλοι αυτή τη χώρα και μαζί τους εαυτούς μας για μια καλύτερη ζωή ό,τι κι αν σημαίνει αυτό σήμερα ή αύριο σε σύγκριση με το χτες.

Αλλά άκουσα και την επίσης γνωστή συνάδελφο, Ρίκα Βαγιάννη, στην χθεσινή τηλεοπτική επομπή της στην ΕΡΤ, να καγχάζει περί του προσδόκιμου της ζωής των ανθρώπων σε σχέση με την αύξηση των ορίων ηλικίας στη συνταξιοδότηση. Δεν ξέρω τι ακριβώς πιστεύει η καλή συνάδελφος ότι συμβαίνει με τους άνθρωπους που πλησιάζουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου, αλλά, εγώ, έχω την αίσθηση ότι το να είναι οι άνθρωποι γεροί και να πρέπει από τα 55, 58, 60 ακόμα και τα 65 χρόνια τους να κάθονται αναγκαστικά στην άκρη άπραγοι να προσπαθούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι είναι γέροι και ανάξιοι για δουλειά, είναι πάρα πολύ άσχημο πράγμα. Φυσικά και απαιτείται εξειδίκευση στα επαγγέλματα, καθώς επίσης και αυστηρότερη πρόβλεψη για την κατάσταση της υγείας του καθενός εργαζόμενου. Οπωσδήποτε όμως δεν είναι το ίδιο να είσαι π.χ. οικοδόμος, παραδουλεύτρα επί 30 ή 35 ολόκληρα χρόνια με το να εργάζεσαι μέσα σε ασύγκριτα καλύτερες συνθήκες. Μια γυναίκα που σγουγγαρίζει σκάλες από 15 και 20 χρονών πρέπει να πάρει πλήρη σύνταξη στα 50, λέω εγώ. Αλλά δικηγόρος, συμβολαιογράφος, εκπαιδευτικός, επιχειρηματίας, δημοσιογράφοι, ορίστε, στα 70, τα 75 και στα 80 και στα 85 χρόνια είναι για τους άλλους και για την κοινωνία πολλαπλά χρήσιμοι εάν και εφόσον η ψυχική και διανοητική τους κατάσταση είναι καλή και θετική. Ας πάψουμε να ισοπεδώνουμε τους πάντες και τα πάντα.

Νομίζω ότι όλοι μας (πόσο μάλλον όσοι δημοσιογράφοι έχουν ευρύτατη επιρροή στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης) θα πρέπει να σκεφτόμαστε πιο σφαιρικά όσα ακούμε και όσα λέμε ώστε να βελτιώσουμε όσο γίνεται περισσότερο το προσδόκιμο ευζωίας του κάθε πολίτη.
Κάνω κι εγώ κάποιο λάθος; Η κριτική των λίγων και των πολλών είναι πολύ σημαντική.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 03, 2010

ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ... Και άλλα πολλά



On the road...





Όλοι "πρόεδροι" είναι (εκτός της Γ.Γ. ΚΚΕ) αλλά, πρώτα, να μιλήσουμε για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας!

Όπως πολλοί συνάδελφοί μου στο λεγόμενο διπλωματικό ρεπορτάζ, θυμάμαι σαν χτές τον Κάρολο Παπούλια
και ως τον μακροβιότερο υπουργό Εξωτερικών των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμάμαι τις συνομιλίες με τον Μπερίσα στην Αλβανία για την άρση του εμπολέμου μεταξύ των δυο χωρών, την περίφημη δίκη της "Ομόνοιας", το ξενοδοχείο "Τιράνα" όπου καταλύαμε και ήταν τότε σε άθλια κατάσταση (μερικά χρόνια αργότερα ανακαινίστηκε κι έγινε αγνώριστο), το Rogner που θεωρείτο το καλύτερο αν έβρισκες δωμάτιο κι ένα άλλο, σε επίσης χάλια κατάσταση, που δεν θυμάμαι πώς το λέγανε, αλλά κι ένα μοναδικό, τότε, εστιατόριο της προκοπής (ένας Γάλλος το είχε!) μονάχα για τους υπηρετούντες διπλωματικούς και διπλωμάτες και επιχειρηματίες (απαγορευτικό για τους τυραννισμένους κατοίκους των Τιράνων), τις επισκέψεις στο Αργυρόκαστρο, αλλά και το Δυρράχιο όπου βρεθήκαμε για έναν γρήγορο καφέ σε ένα παραλιακό εστιατόριο (πρώην ντάτσα του Χότζα) όπου έκπληκτη είδα ξεχασμένο πάνω στο πλυντήριο που υπήρχε μέσα στην τουαλέτα ένα... τεράστιο βαρύ περίστροφο! Μη ξέροντας τι να κάνω, φώναξα κρυφά τον πιλότο του πρωθυπουργικού falkon που μετέφερε την ελληνική αποστολή και του το έδωσα. Ήταν ο κ. Τσαγκαράκης, θυμάμαι, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχω μάθει τι έκανε τελικά με το... σιδερικό. Εγώ, σαν να μη συνέβη τίποτα βγήκα έξω και, θυμάμαι ήμουν μαζί με την Μένυα Παπαδοπούλου, κοιτάζαμε τα κοχύλια στην παραλία.

Στις δύσκολες διαπραγματεύσεις της Νέας Υόρκης για την Ενδιάμεση Συμφωνία σχετικά με την ονομασία της ΦΥΡΟΜ, ναι, ήμουν κι εγώ εκεί στο μέγαρο των Ηνωμένων Εθνών όταν ανακοινώθηκε η Συμφωνία.
Στη Λιουμπλιάνα, το Ζάγκρεμπ, το Βελιγράδι, το Μαυροβούνιο και άλλες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, πριν και μετά τους βομβαρδισμούς, πριν και μετά τη διάλυση, οι προσπάθειες της ελληνικής διπλωματίας εν μέσω τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, Χόλμπρουκ και ταραγμένων Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής, πηγαίναμε κι επιστρέφαμε μια φορά μάλιστα μέσω... Μετσόβου, όπου τον Παπούλια τον τιμούν σαν "άρχοντα", αργά το βράδυ, μετά το τέλος μιας ακόμα κοπιώδους αποστολής, σε ένα ορεινό απομονωμένο χάνι, μας πήγε για κοψίδι, κουβέντα, κρασί, κέφι και καλαμπούρια. Θυμάμαι, σε κάποια στιγμή, συγκινήθηκε, τραγούδησε κι έριξε στον αέρα δυο τρείς κουμπουριές προτού επιστρέψει ξανά στο μικρό διαμέρισμα της οδού Ασκληπιού και κυρίως στα βαριά πολιτικά καθήκοντά του δίπλα στον Ανδρέα.
Ποιος απο εμάς έχει ξεχάσει την πρώτη μεγάλη επιχειρηματική αποστολή στην Κίνα όπου (και όμως!) στην πλατεία Τιενανμέν (Ουράνιας Γαλήνης) το stand up έγινε κατορθωτό προτού με σταματήσει ο Κινέζος χωροφύλακας. Θυμάσαι Νίκο Μεγγρέλη; Αυτά είναι μόνο ελάχιστες σκόρπιες εικόνες. Έως το 1996... Μετά, σεμνά και ταπεινά, ο Κάρολος αποσύρθηκε για καιρό ανάμεσα στα βιβλία του, χωρίς να μιλά δημοσίως ούτε να διεκδικεί πολιτικά απολύτως τίποτα για τον εαυτό του.

Σήμερα, ο Κάρολος Παπούλιας υπηρετεί την Ελλάδα για δεύτερη θητεία ως ο πρώτος πολίτης στη Δημοκρατία μας (αυτό τουλάχιστον είναι κάτι που δεν γίνεται να μην το πιστώσουμε στον Κώστα Καραμανλή). Και φυσικά δεν γινόταν να μη συμφωνεί ο Αντώνης Σαμαράς (που είχε προτείνει τον Κωστή Στεφανόπουλο) με αυτήν την επίσης εξαιρετική επιλογή και ως εκ τούτου ούτε ο Γιώργος Καρατζαφέρης αφού ο νέος πρόεδρος της ΝΔ δεν είχε κανένα λόγο να παίξει πολιτικά - κομματικά- εκλογικά παιχνίδια μη συναινώντας στην εκλογή Παπούλια.
Τα επιχειρήματα του Αλέξη Τσίπρα και της Αλέκας Παπαρήγα ας τα κρίνει διαχρονικά η Ιστορία. Γιατί, εγώ τουλάχιστον, δεν το κατανοώ, πώς γίνεται, κύριε Τσίπρα, να υπηρετείς ως κοινοβουλευτικό κόμμα την προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία μας, αλλά να μην ψηφίζεις για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα ένα πρόσωπο στο οποίο αναγνωρίζεις τη θετική συμβολή του στις αρχές και τις αξίες του πολιτεύματος της Ελλάδος. Βέβαια, δεν ρωτώ την κυρία Παπαρήγα αφού μονίμως έχω σοβαρή αμφιβολία αν πιστεύουν στον Κοινοβουλευτισμό.

Τα λεγόμενα αριστερά κόμματα μαζί με τα κομματικοποιημένα συνδικάτα διακηρρύσουν την απεργία, την αντίδραση, την ανυπακοή, τον πόλεμο στην πολιτική που επιλέγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για ένα πρώτο συμμάζεμα του μπάχαλου της ελληνικής Οικονομίας. Με άλλα λόγια δεν πιστεύουν ότι με το Πρόγραμμα Σταθερότητας, το Φορολογικό Νομοσχέδιο, το Ασφαλιστικό κ.ο.κ. θα ανασυνταχθεί, θα αναταχθεί, θα συνέλθει αυτός ο τόπος του μαύρου χρήματος, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της σπατάλης, της κακοδιαχείρισης και της κακοδιοίκησης, της αδικίας. Σε τι θα ωφεληθεί, υπο τις παρούσες συνθήκες, η Οικονομία της Ελλάδας και κατ' επέκταση οι τσέπες των μισθωτών και φορολογούμενων πολιτών απο τις απεργίες της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ, των τελωνειακών, των εφοριακών κ.λ.π.; Όταν ο συνδικαλισμός κομματικοποιείται και γίνεται δεκανίκι αυτών, που έχουν κάνει εύκολο επάγγελμα τη διαμαρτυρία, τα πολιτικά ευφυολογήματα και την κριτική κατά πάντων πλην εαυτών, παύει να προσφέρει καλές υπηρεσίες στην κοινωνία. Θα ήταν πολύ καλύτερα να ενσωματωθεί ο κομματισμός στον συνδικαλισμό αν πρόκειται κάποιοι κόκκινοι, μπλε, πράσινοι, κίτρινοι, γκρίζοι βουλευτές να κρατούν τα βουλευτικά έδρανα χωρίς να προτείνουν συγκεκριμένη εφικτή λύση ούτε σε ένα πράγμα. Είναι απαραίτητες οι φωνές και πρέπει να ακούγονται δυνατά, αλλά αυτό που περιμένει ο λαός απο κάθε κόμμα που το πληρώνει για να είναι κόμμα, είναι η συνεχής εποικοδομητική και δημιουργική κριτική στις επιλογές κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Ο κ. Καρατζαφέρης, κύριε Τσίπρα και κυρία Παπαρήγα, έχει αποδειχτεί πολύ πιο ευέλικτος και ρεαλιστής απ΄όσο ποτέ είχατε φανταστεί. Γι αυτό και είναι τόσο επικίνδυνος πολιτικά για τους αντιπάλους του και την κοινωνία όσο εσείς ειδικά θα έπρεπε ήδη να είστε γι αυτόν, αλλά δεν τα έχετε καταφέρει, δυστυχώς.


(Σημ.: Ε, δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό το τεράστιο κενό που παρουσιάστηκε στη σελίδα μετά το τέλος του άρθρου...)