ΑΧ! ΚΑΗΜΕΝΗ ΑΓΡΙΟΚΕΡΑΣΙΑ...

Κυρ' δήμαρχε Νικήτα ακούς;

Πού να τα πει και πού να τα φωνάξει ο άνθρωπος;

Ο άνθρωπος, την προκειμένη περίπτωση, ονομάζεται Γιώργος Μεντής, Λέκτορας της Νομικής Σχολής Αθηνών, κάτοικος κέντρου Αθηνών.

Τα έγραψε λοιπόν στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ μπας κι ακούσει κανείς.

Ακούει κανείς; Ξαναλέμε λοιπόν: πήγανε και κόψανε ΤΗΝ ΑΓΡΙΟΚΕΡΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΟΜΗΡΟΥ (μεταξύ Σκουφά και Σόλωνος) γιατί στην Αθήνα η δημοτική αρχή "πλήττει βάναυσα το δικαίωμά μας στο περιβάλλον" την ώρα που "σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης για να κοπεί ένα δένδρο σε πόλη, ακόμη και ιδιωτικής ιδιοκτησίας να είναι, χρειάζεται ιδιάιτερη διαδικασία, γνωμοδότηση απο ειδικό, άδεια από ειδική Αρχή. Εδώ;" γράφει με θλίψη και αγανάκτηση ο κ.Μεντής.

"... Μέσα από τα γκρίζα χρώματα των πολυκατοικιών, τα πολλαπλά, αλληλοδιαπλεκόμενα καλώδια της ΔΕΗ, τις κεραίες τηλεοράσεων και κινητής τηλεφωνίας, τις εμφανείς σκουριασμένες υδρορροές και τα εμφανή μηχανήματα κλιματισμού, τα λουλούδια της αγριοκερασιάς μάς προσέφεραν μιαν ελπίδα ότι κάτι κάποτε μπορεί να αλλάξει. Ότι η Φύση είναι δυνατή και ότι λίγο να του ξεφύγει τού ανθρώπου, θα κρατηθεί, θα επιβιώσει...".

Αυτά γράφει ο άνθρωπος αυτός που τού έκοψαν την πολύτιμη χαρά να ακούει τα τραγούδια των κοτσυφιών, αφού έκοψαν το δένδρο από τη ρίζα και το μετέτρεψαν σε πριονίδια.

Η αυθαιρεσία του Δήμου και των συνεργείων δεν έχει τέλος.

Με ποιό δικαίωμα κύριε Νικήτα Κακλαμάνη; Με ποιό δικαίωμα αφαιρείτε μια ζωή και την ίδια στιγμή υποκρίνεσθε ότι πονάτε για το περιβάλλον της πολύπαθης, ασφυκτικής Αθήνας;

Α, βέβαια... ΑΝ ΨΗΦΙΖΑΝ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...

ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΄ΠΑ ΜΟΥ ΄ΠΕΣ

Επιστρέφοντας στο Βερολίνο

Οι Γερμανοί στις αρχές του 20ου αιώνα είπαν:Bauhaus!

Τον οποίον θα πει, Hausbau, δηλαδή "χτίσιμο σπιτιών".

Θέλησαν είτε να βιομηχανοποιήσουν τον Πολιτισμό και την Τέχνη είτε να εξωραΐσουν την εκβιομηχάνιση και τα κατάφεραν θαυμάσια. Συμφιλίωσαν την καλλιτεχνική έκφραση του ζωγράφου, του γλύπτη, του φωτογράφου, του αρχιτέκτονα... με τη δουλειά του τεχνίτη ιδιωτικών και δημόσιων έργων.

Οι Έλληνες επινόησαν το χαρακτηρισμό:Καλλιτεχνίτης κι ερημοσπίτης!

Όλοι ξέρουμε την απαξίωση που κρύβει αυτή η φράση: ότι δηλαδή αντί κάποιος να κοιτάξει να μάθει καμιά χρήσιμη τέχνη το ρίχνει στην... καλλιτεχνία και πεθαίνει στην ψάθα.

Έτσι την ίδια περίπου εποχή του Hausbau στη Γερμανία, εμείς εδώ καταφέραμε το αντίθετο: καταστρέφαμε σταθερά την όποια πολιτιστική σχέση μπορούσε να αναπτυχθεί μεταξύ Τέχνης με ΤΑΦ κεφαλαίο και Αρχιτεκτονικής εφαρμοσμένης τέχνης και τεχνικής στις κατασκευές στις πόλεις μας με βάση τους πολεοδομικούς μη κανόνες και το χωροταξικό μη σχέδιο.

Εντάξει, φυσικά, πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων! Όπως πάντα στην Ελλάδα οι μεμονωμένες περιπτώσεις κάνουν τη διαφορά στο σύνολο... Δυστυχώς.

Μετά την Belle Epoque μα κυρίως μετα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τη Χούντα αλλά και μετά την παλλινόρθωση της Δημοκρατίας, η όποια πολιτισμένη σχέση μεταξύ Τέχνης - Πολιτισμού - Πόλεων άρα και Ανθρώπων έγινε ανταγωνιστική, επιθετική, εχθρική, αβίωτη.

Αυτές τις σκέψεις έκανα στις αρχές του 21ου αιώνα, τώρα τελευταία δηλαδή, όταν πήγα στο Μουσείο της Ηρακλειδών και είδα στην έκθεση με τα έργα του Ανρί ντε Τουλούζ Λωτρέκ σε συνδυασμό με τις φωτογραφίες από αρχείο του Ε.Λ.Ι.Α για την Μπελ Εποκ και το πώς ήταν τότε η Αθήνα! Κι όταν, βέβαια, επιστρέφοντας από το Βερολίνο (ή μάλλον επιστρέφοντας στο Βερολίνο γιατί είχα να το δω απο την πτώση του Τείχους) και το νησί των Μουσείων και το Mitte, στον πρώην ανατολικό τομέα, κατανόησα απολύτως ότι τελικά η καταστροφή (ή η σωτηρία) της κάθε μεγάλης και μικρής πόλης δεν έχει τόσο καθοριστική σχέση με τους πολέμους που έχει ζήσει όσο με την μετα-πολεμική ανάπτυξή της εν καιρώ ειρήνης...

Και της είπα: Γιατί, ρε γαμώτο, αυτοί κι όχι εμείς;

Και μου είπε: Γιατί αυτοί έχουν πολιτικούς που νοιάζονται πιο πολύ. Εμείς;

18 ΝΥΧΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΡΜΑ

Το μη χείρον βέλτιστον;

Σήμερα λοιπόν έγινε η δίκη της Irma απο τη Γεωργία. Η ίδια δεν παρίστατο. Μονάχα η κυρία που τη φιλοξενεί.
Η Irma σήμερα βγαίνει απο τη φυλακή όπου παρέμεινε απο τις 4 Μαΐου όταν συνελήφθη δίχως χαρτιά (και δίχως λεφτά).
Ο δικαστής έδειξε επιείκια. Κατανόησε ότι η ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία συγκατοικεί με τη 42χρονη αλλοδαπή, έχει απόλυτη ανάγκη απο την φροντίδα της νέας γυναίκας.
Στο εξής η Irma πρέπει να προσέχει πολύ ώσπου να καταφέρει να αποκτήσει τα νόμιμα για παραμονή και εργασία χαρτιά. Κανείς όμως δεν ξέρει ακόμα ούτε πώς ούτε πότε θα ανοίξει κάποιο παραθυράκι στο Νόμο.
Η ανασφάλεια συνεχίζεται νομίμως.
Ο δικαστής προειδοποίησε ότι έτσι και συλληφθεί ξανά η Irma δεν υπάρχει περίπτωση να γλιτώσει την απέλαση.
Ίρμα, κομένος ο περίπατος κάθε Κυριακή απόγευμα. Θα βγαίνεις βόλτα... στο μπαλκόνι.

ΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ...

it 's a free world...



Αυτός βέβαια είναι ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας σε σκηνοθεσία του ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ και σενάριο του ΠΩΛ ΛΑΒΕΡΤΥ, που είδα τις προάλλες. Ήρθε ξανά στο νου μου με την ιστορία της 42χρονης σήμερα Irma TUKVADZE από το Kutaisi της Γεωργίας και ζει στην Ελλάδα απο τον Ιούνιο του 2003 για να δουλεύει σκληρά και έντιμα... μα όχι νόμιμα!

Τον Απρίλιο του 2004 (λίγο πριν απο τους Ολυμπιακούς Αγώνες) το Αλλοδαπών της έδωσε ένα χαρτί πολιτικού πρόσφυγα και κράτησε το διαβατήριό της. Η Irma έκτοτε είναι επισήμως παράνομη όχι γιατί έτσι ήθελε ή έτσι της άρεσε αλλά γιατί φοβόταν πως αν πάει να νομιμοποιηθεί θα μπλέξει χειρότερα και θα τη διώξουν απο την Ελλάδα και τότε δεν θα μπορεί να στηρίζει οικονομικά στην οικογένειά της. Κι επίσης γιατί κανένας ποτέ τόσα χρόνια δεν της εξήγησε ποιά είναι τα βήματα που μπορεί με ασφάλεια να ακολουθήσει προκειμένου να αποκτήσει άδεια παραμονής και εργασίας ώστε επιτέλους να νιώθει σαν άνθρωπος κι όχι σαν κυνηγημένο ζώο.

Η Irma τώρα που μιλάμε βρίσκεται στη φυλακή και περιμένει να δικαστεί.

Η Irma όλα αυτά τα χρόνια ζει μαζί με μια μοναχική κυρία πολύ μεγάλης ηλικίας.

Η Irma όλα αυτά τα χρόνια βγαίνει απο το σπίτι μόνο κάθε Κυριακή νωρίς το απόγευμα.

Η Irma συνελήφθη την Κυριακή του Θωμά, στις 4 Μαϊου, κατά τις επτά το απόγευμα και οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων όπου και κρατήθηκε όλο το βράδυ.

Η Irma την επομένη στις επτά το πρωί οδηγήθηκε στην Πέτρου Ράλλη όπου φυλακίστηκε και περιμένει τη δίκη.

Η Irma δεν έχει κάνει ποτέ κανένα κακό, δεν έχει βλάψει κάνεναν αλλά στην ευνομούμενη Ελλάδα ο Νόμος είναι Νόμος.

Η Irma ούτε το σκέφτηκε ούτε κρατούσε πάνω της χρήματα όπως μια άλλη γυναίκα που και το σκέφτηκε και το έπραξε άμεσα να τα ... χώσει με τρόπο στην τσέπη του αστυνομικού με την αληθινή ή ψεύτικη δικαιολογία ότι είναι διαβητική και δεν έχει μαζί της την ένεση οπότε αυτός την άφησε στη ζούλα κι έφυγε την ίδια εκείνη στιγμή που έβαλε στο χέρι τα ευρώ.

Η Irma δεν έχει συλληφθεί ποτέ άλλη φορά όλα αυτά τα χρόνια που ζει σιωπηρά στην Ελλάδα.

Η Irma είχε απευθυνθεί κάποια στιγμή στην πρεσβεία της Γεωργίας μήπως την καθοδηγήσουν μα απο εκεί δεν ήθελαν να ξέρουν τίποτα γι αυτήν και την έδιωξαν αφού ήταν παράνομα εδώ.

Η Irma είχε φτάσει στην Ελλάδα όπως φτάνουν τόσοι και τόσοι αλλοδαποί σε συνθήκες τρισάθλιες όπως τρισάθλια ήταν η κατάσταση που άφηνε πίσω στην οικογένειά της.

Η Irma κακώς, κάκιστα δεν βρήκε την άκρη ώστε να νομιμοποιηθεί στην Ελλάδα. Την... άκρη.

Πώς να βρει την άκρη; Αυτό ήταν και παραμένει δικό της πρόβλημα: να δικτυωνόταν ή να λαδώσει, να... να... να... δεν ξέρω ό,τι θέλει ας έκανε αρκεί να έβγαζε τα χαρτιά.

Η Irma δεν ήταν ευέλικτη, δεν ήταν καπάτσα και να τα αποτέλεσματα.

Η Irma είναι στο κλουβί και περιμένει. Τι περιμένει; Ποιος ξέρει; Πρόβλημά της...

Αν ήταν πρόβλημα του κράτους να μην υπάρχουν πια αλλοδαποί υπό εργασιακή ομηρία, τότε, από την πρώτη στιγμή θα είχαν καθοδηγήσει την Irma και θα της είχαν δείξει το δρόμο της νομιμότητας. Θα κάνεις πρώτα αυτό, έπειτα εκείνο και στο τέλος το άλλο, θα της έλεγαν σε απλά ελληνικά. Χα! σιγά μην ασχοληθεί κανένας με την Irma.

Αν ήθελε το κράτος στ΄αλήθεια να νομιμοποιηθεί έτσι εύκολα η κάθε Irma που δεν είναι και τσακάλι στις... διαδικασίες; ρωτάτε. Α, δεν ξέρω, εσείς τι λέτε; Θέλει;

Αν ήθελε το ελληνικό κράτος να έχει ελεύθερους ανθρώπους από ξένες, φτωχές ή αναπτυσσόμενες χώρες να κάνουν δουλειές που οι Έλληνες έχουν πάψει απο καιρό να τις καταδέχονται, λέτε να μην έβρισκε τον τρόπο;

Αλλά η απλούστευση των κάθε είδους διαδικασιών για την εφαρμογή του Νόμου και της νομιμότητας, ο σεβασμός της προσωπικότητας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου (πόσο μάλλον αν δεν είναι κακοποιός ούτε εγκληματίας ούτε απειλεί την ασφάλεια, τα ήθη και ό,τι διάβολο άλλο μπορεί να θέσει σε κίνδυνο το κοινωνικό σύνολο και το κράτος), κάπου κολλάει, ρε γαμώτο... Πού κολλάει; Μπορεί κανένας να μου πει γιατί, ας πούμε, δεν έδωσαν στην Irma ένα ρημαδοχαρτί στο Τμήμα και να της πούν αυτό: Πήγαινε σπίτι σου και απο αύριο το πρωί με αυτό εδώ το χαρτί θα κάνεις ενα, δυο τρία, τέσσερα πράγματα, και για κάθε εμπόδιο θα επικοινωνείς με αυτό εδώ το γραφείο και με αυτόν εδώ τον άνθρωπο. Εντός τριάντα ημερών η διαδικασία θα έχει τελειώσει. Ή παραμένεις στην Ελλάδα ή επιστρέφεις στη Γεωργία. Τελεία.

Ένα πράγμα είναι ανεπίτρεπτο: να την έχουν φυλακισμένη σαν... σαν... ζώο του τσίρκου.

ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΜΑΣ...

Ζωντανά...

Από χτές το μεσημέρι το κλωθωγυρίζω μες το μυαλό μου: να γράψω ή να μη γράψω γι αυτό που με ενόχλησε, βλέποντας κάτι που όχι, όχι ΔΕΝ Αξίζει καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ να το Δεις...

Εκτός κι αν είσαι κακόγουστος, απαίδευτος κι αγράμματος, απ' αυτούς που εντυπωσιάζονται εύκολα και σαγηνεύονται με φαντασιώσεις χαμηλής υποστάθμης, από αυτές που προσφέρουν τα θεάματα των τσίρκων με νούμερα ανθρώπων που επιλέγουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ αυτό τον τρόπο ζωής και δουλειάς (: με αυτό δεν έχω κανένα πρόβλημα, απεναντίας, το βρίσκω εξόχως "εξωτικό" και σεβαστό) είτε με νούμερα άλλων ζώων της Φύσης που ΥΠΟΥΛΑ αιχμαλωτίζονται, ΑΓΡΙΑ βασανίζονται και ΦΡΙΚΤΑ εξευτελίζονται για να προσφέρουν ένα δήθεν φαντασμαγορικό θέαμα (: με αυτό έχω πρόβλημα γιατί δεν το βρίσκω διόλου ψυχαγωγικό, απεναντίας, το βρίσκω εξόχως διαστροφικό).

Από χτές στο μεσημέρι που κάνοντας βιαστικά zapping κι έπεσα πάνω στο Medrano το κλωθωγυρίζω αν ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να γράψω εδώ, σήμερα, τη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου για την (άλλοτε) συνάδελφό μου... Δυστυχώς, σχηματίστηκε αυτόματα αυτή η σκέψη, βλέποντας την ενθουσιώδη ενθάρρυνση που προσέφερε μέσα απο την εκπομπή της στα Τσίρκο με Ζώα, και σκέφτηκα, Αχ, ρε, κακομοίρα είσαι κι εσύ για τα τσίρκα... Ε, ρε, μαστίγιο που σου χρειάζεται απο τον... Indiana Jones με τα φίδια. Τι κρίμα τα υπερήφανα άλογα... Δεν κάθησα να καμαρώσω αυτήν την... κατάντια των σχέσεων ανάμεσα στα ΕΙΔΗ ΖΩΗΣ του πλανήτη.

Το να υπάρχουν τσίρκα με ακροβάτες - ανθρώπους, ντυμένους ή ημίγυμνους, μακιγιαριμένους ή μασκαρεμένους, όπως τους εμπνέει, ουδεμία αντίρρηση

Αλλά το να υπάρχουν τσίρκα με άγρια, ημιάγρια, ήμερα ή εξημερωμένα ΑΛΛΑ ΖΩΑ του βασιλείου της πολύπαθης και κακοποιημένης Φύσης πάει πολύ και είναι α ν ε π ί τ ρ ε π τ ο δημοσιογράφοι/διαμορφωτές κοινής γνώμης (έστω και των χαμηλότερων μορφωτικά στρωμάτων, ακόμα χειρότερα) να μη χαμπαριάζουν ούτε καν να αναρωτιούνται ΠΩΣ καταλήγουν τα ζώα αυτά στα τσίρκα, πόσα σκοτώνονται στη διάρκεια του παράνομου κυνηγιού ή πεθαίνουν στη μεταφορά προς τον πολιτισμένο μας κόσμο όπου η εκμετάλλευση είναι αγριότερη και αθλιότερη απο τις συνθήκες της ζωής τους στις σαβάνες, τα τροπικά δάση και όπου αλλού μέσα στην αληθινή Φύση... Όση δηλαδή έχει απομείνει.

ΚΡΙΜΑ, στεναχωριέμαι τόσο πολύ που είσαι τόσο πολύ ΑΝΟΗΤΗ.

ΤΟ ΠΙΟ HOT ΠΕΙΡΑΜΑ

ΣΤΟ CERN

με την Αλίκη Ροντογιάννη

Αυτή τη στιγμή στο Ευρωπαϊκό κέντρο Πυρηνικών Ερευνών, στο CERN στη Γενεύη γίνονται οι τελικές δοκιμές ώστε να τεθεί σε λειτουργία ο μεγαλύτερος επιταχυντής σωματιδίων ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (Large Hadron Collider, LHC).
O LHC είναι ένας υπόγειος δακτύλιος μήκους 27 χιλομέτρων (The Lord of the Rings!) σε βάθος 100 μέτρων κάτω από τα Γαλλοελβετικά σύνορα. Μέσα σ’ αυτόν δέσμες υποατομικών σωματιδίων (πρωτονίων κυρίως) που θα κινούνται σε αντίθετες διευθύνσεις, θα επιταχύνονται και θα αποκτούν ταχύτητες που θα φτάνουν το 99,9% της ταχύτητας του φωτός. Κατά τη σύγκρουση αυτών των δεσμών θα προκύπτει πληθώρα νέων, εξωτικών, σωματιδίων τα οποία στη συνέχεια θα ανιχνεύονται σε ειδικές διατάξεις, τους ανιχνευτές. Τέσσερις γιγάντιοι ανιχνευτές θα παρατηρούν αυτές τις συγκρούσεις.
Το πείραμα που θα πραγματοποιηθεί στο CERN θα είναι το μεγαλύτερο πείραμα Φυσικής όλων των εποχών. Οι ενέργειες που θα προκύψουν κατά τη σύγκρουση των σωματιδίων θα είναι ανάλογες εκείνης που επικρατούσε στο σύμπαν ένα ελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου μετά το Big Bang, τη Μεγάλη Έκρηξη, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Η θερμοκρασία στη καρδιά της δέσμης θα είναι 100.000 φορές μεγαλύτερη απ’ αυτή του Ήλιου ενώ οι υπεραγώγιμοι μαγνήτες που περιβάλλουν το δαχτυλίδι και κατευθύνουν τη δέσμη θα ψύχονται στους -271 οC . Στο CERN δηλαδή αυτή τη στιγμή βρίσκεται το πιο ψυχρό σημείο του σύμπαντος (!!) όπου θα πραγματοποιηθεί το πιο καυτό πείραμα.
Οι επιστήμονες περιμένουν εναγωνίως τη λειτουργία του LHC ο οποίος ξεκίνησε να κατασκευάζεται εδώ και 15 χρόνια.

Τεράστια ερωτήματα περιμένουν απαντήσεις: Από τι είναι φτιαγμένη η ύλη; Τα quarks, τα συστατικά των πρωτονίων και των νετρονίων αποτελούνται και αυτά από μικρότερα σωματίδια ή είναι στοιχειώδη; Υπάρχει το προβλεπόμενο από τη θεωρία σωματίδιο Higgs, το σωματίδιο του Θεού, αυτό στο οποίο «οφείλεται» η μάζα των σωματιδίων; Γιατί ο κόσμος είναι φτιαγμένος από ύλη και όχι από αντιύλη; Από τι αποτελείται η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια που αποτελούν το 96% του σύμπαντος; (Συγκλονιστικό: το σύμπαν που γνωρίζουμε είναι μόνο το 4% της συνολικής μάζας και ενέργειας, υπάρχει ένα 96% το οποίο δε βλέπουμε αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχει από τις βαρυτικές δράσεις του πάνω στη γνωστή ύλη καθώς και από το ότι προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος)...