ΡΑΣΑ ΝΤΕΛ...

Η επικοινωνιακή ιδέα, αδελφοί Ανυποψίαστοι, ήταν η εταιρεία αυτή να έχει κύρος άρα να παραπέμπει, πώς να το πω, στα Ράσα τουλάχιστον ενός ηγούμενου π.χ. Ράσα Ντελ Εφραίμ!!Ένα όνομα κοτζάμ εταιρείας να μη φέρνει λίγο και σε latin; Αφού τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, κάνουν την εταιρεία κι όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια.

ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΝ ΙΔΕΑ...

... Στην πραγματικότητα

Όταν τα πράγματα βρίσκονται σε τάξη, όπως τα δημιούργησε ο Θεός, τα ανώτερα όντα κυριαρχούν τα κατώτερα, ενώ όταν η τάξη ανατρέπεται, οφείλεται στην ελεύθερη βούληση κάποιων ανθρώπων, έκπτωτων αγγέλων, που επιτρέπουν στους κατώτερους να εξουσιάσουν τους ανώτερους
.......................
Το βασίλειο του κακού και η τιμωρία χωρίζεται σε εννέα ομόκεντρους κύκλους κάτω απο την επιφάνεια της γης πριν απο τους οποίους υπάρχει η Αντικόλαση. Εκεί κατοικούν οι ψυχές των ουδέτερων ή δειλών ανθρώπων...

ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ, ΑΣΜΑ ΙΙΙ "ΚΟΛΑΣΗ":
... Ολόγυμνοι γυρνούν και τους τσιμπούνε
Αλύπητα, αλογόμυγες και σφήκες.
Στο χαραγμένο μούτρο τους το αίμα,
Κράμα με δάκρυα έσταζε, και βρόμια
Στα πόδια τους το μάζευαν σκουλήκια.

Αυτά, φυσικά, δεν θα μπορούσα ούτε να τα 'χω πει εγώ ούτε να τα 'χω γράψει μα, παρακαλώ, όχι τον Θεό αλλά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο:
Παναγιώτατε, πέστε στον Εφραίμ τι τον περιμένει... όχι στη Δευτέρα Παρουσία αλλά πριν, εδώ, επι της γής που αγοράζει και πουλάει.
Όχι ότι θα φοβηθεί, τέτοιος που είναι ούτε κάν που θα μετανοήσει αλλά όπως τολμά να κρίνει, να επικρίνει, υβρίζοντας όσους τολμούν να ρωτούν για τις αμαρτίες του, έτσι, αν έχετε κάποια εξουσία πάνω του, Παναγιώτατε, ασκείστε τη... Αν μπορείτε.

One has to BE TOUGH to stay cool but LOVING

Πετώντας στα σύννεφα...

Τι θα πάρετε; Ηρωίνη ή Μεθαδόνη;

Η σωστή απάντηση θα ήταν "Τίποτα απο τα δύο" αλλά αυτή είναι η δύσκολη απάντηση για τους χρήστες ναρκωτικών. Βέβαια, όσοι την επιλέξουν και όσοι θα αντέξουν την ομολογουμένως σκληρή θεραπευτική διαδικασία που προβλέπεται και ακολουθείται απο το ΚΕΘΕΑ ( δηλ. ΙΘΑΚΗ, ΣΤΡΟΦΗ, ΕΞΟΔΟΣ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΔΙΑΒΑΣΗ, ΝΟΣΤΟΣ, ΕΞΕΛΙΞΙΣ, ΑΡΙΑΔΝΗ, ΠΛΕΥΣΗ, ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, MOSAIC, ΑΝΑΔΥΣΗ, ΚΙΒΩΤΟΣ, ΟΞΥΓΟΝΟ, ΑΛΦΑ, ΠΙΛΟΤΟΣ, ΕΞΑΝΤΑΣ, Ειδικό Πρόγραμμα για Εξαρτημένες Μητέρες, Μονάδα Συμβουλευτικής και Κρατουμένων Θεσσαλονίκης, Κέντρο Υποδοχής και Επανένταξης Αποφυλακισμένων Θεσσαλονίκης κ.ά.), έχουν σίγουρα μια δεύτερη ευκαιρία, όχι απλώς για να επιβιώνουν όπως όπως, αλλά να κερδίσουν πίσω τη ζωή τους και μάλιστα με τόκο.

Η απεξάρτηση απο ουσίες είναι πλήρης και οριστική αρκεί οι άρρωστοι να αποδεχτούν τούτο:

"Η ζωή σου Χωρίς Ναρκωτικά μπορεί να είναι εξίσου ή ακόμη περισσότερο σκληρή και αμείλικτη, όπως ζώντας με ηρωίνη (ή και μεθαδόνη) αλλά με μόνη και ουσιώδη τη διαφορά ότι αυτή η ψυχρή, μαθηματική ακρίβεια με την οποία επέρχεται ο Θάνατος, ακυρώνεται οριστικά και αμετάκλητα απο τις άλλες σωστές πράξεις που θα κάνεις εσύ για λογαριασμό σου."

Αυτό τι σημαίνει; Ο πόνος που θα σου προκαλέσει η στέρηση (του πληρωμένου με αληθινό θάνατο ψεύτικου παραδείσου σου), θα είναι οπωσδήποτε μεγάλος μα αυτή είναι η μόνη στέρηση που θα σε κάνει να ξαναγεννηθείς ελεύθερος για πάντα και δυνατός. Αλλά στο μαρτύριο, που υποχρεωτικά θα υποστείς, δεν θα είσαι ούτε στιγμή μόνος και απροστάτευτος.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί νομίζω ότι οι περισσότεροι απο εσάς, που ίσως δεν σας αφορά το πρόβλημα (όπως εσφαλμένα πιστεύετε αν και ζείτε στην ίδια κοινωνία ανθρώπων), δεν θα γνωρίζετε ότι αυτοί που ακολουθούν τη θεραπευτική μέθοδο του ΚΕΘΕΑ (και που διαφέρει από αυτήν του ΟΚΑΝΑ) μπορεί να λυγίσουν και να σκεφτούν ότι είναι πολύ σκληρό να είσαι σκληρός με τα σκληρά ναρκωτικά: Γιατί όταν ο χρήστης δυστροπεί είναι αναγκαίο να τον τιμωρείς, αφήνοντάς τον ακόμα έξω στο δρόμο αφού έτσι το θέλει να κοιμηθεί νηστικός στο παγκάκι για λίγες ή πολλές μέρες όσες αντέξει προτού επιστρέψει στο δύσκολο και σωτήριο πρόγραμμά του, που προσπαθεί να του εξηγήσει τη σημασία της αξιοπρέπειας που δεν πρέπει να χάνεται υπό το βάρος ακόμη και της πιο βαθειάς θλίψης, που μπορεί να νιώσει άνθρωπος είτε είναι χρήστης είτε όχι.

Τα θεραπευτικά προγράμματα της σκληρής επιλογής με στέρηση κάθε ουσίας, έχουν επιτυχή κατάληξη σε ποσοστό περίπου 70% ενώ απο τους αποθεραπευμένους πολλοί είναι αυτοί, που θα σπουδάσουν - τώρα εξασφαλίζει υποτροφίες το ΚΕΘΕΑ, όπως ήδη συμφωνήθηκε με το παράρτημα του πανεπιστημίου της Ινδιανάπολης εδώ στην Αθήνα - και θα κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Μπορούν να γίνουν ακόμα και θεραπευτές ή ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή τους, μετά την Κόλαση και το Καθαρτήριο, στον αληθινό μα και πάντα τόσο δύσκολο, να κατακτηθεί και να βιωθεί, Παράδεισο της πραγματικής μας ζωής.

ΠΕΤΩΝΤΑΣ...

Υπόσχεση χωρίς προδοσία

Η σχέση μας θα γνωρίσει εμπόδια γιατί σταδιακά αφοσιώνομαι σε κάτι σπουδαίο που θα έχει απαιτήσεις και δεν σηκώνει αναβολή.

Μα κι εδώ σε τούτη τη γωνιά της δημόσιας σφαίρας μου,

θα καταφεύγω πότε - πότε για ένα σύντομο break ώσπου να περάσει ο καιρός και να ξαναγυρίσω ψηλότερη και πλουσιότερη σε ιδέες και λέξεις, ελπίζοντας να έχω αποφύγει την κατάρρευση απο καμιά υπερβολική προσπάθεια να σκαρφαλώσω στον ουρανό με αντηρίδες...

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ

Όμορφες και μουσαντένιες

Όλο και θα έχετε συναντήσει στη ζωή σας απο κείνους τους διφορούμενους ανθρώπους, που δεν ξέρεις πώς ακριβώς να τους χαρακτηρίσεις και πού να τους κατατάξεις. Είναι άνθρωποι που τα έχουν καταφέρει πολύ καλά στη ζωή τους, υπό την έννοια ότι έχουν κάνει περιουσία, οικογένεια, παιδιά και δείχνουν να έχουν οικονομική άνεση πολύ μεγαλύτερη απ' όση δικαιολογεί η μόρφωσή τους (... αν έχουν) και η δουλειά τους, που, αν και ξέρεις τι δουλειά κάνουν, δεν καταλαβαίνεις ποια ακριβώς είναι αυτή η δουλειά, που κάνουν.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι εφοπλιστές ούτε μεγαλοβιομήχανοι ούτε μεγαλέμποροι, δεν είναι βέβαια ούτε σπουδαίοι επιστήμονες κι όμως ο τρόπος ζωής τους δεν υστερεί σε τίποτα απο τον τρόπο ζωής των golden boys, όπως μάθαμε να χρησιμοποιούμε κατά κόρο κι αυτό τον όρο τελευταία.

Όλο και θα 'χει τύχει να πιείτε ένα καφέ ή ένα κρασί μαζί τους και σίγουρα θα το θυμάστε. Δεν παρέλειψαν να σας πληροφορήσουν: "Εμένα που με βλέπεις έχω βγάλει το πανεπιστήμιο της ζωής". Τότε διακρίνεις καθαρά στο βλέμμα τους, που σε κοιτά στα ίσια, μια πονηριά υπερήφανη. Κι ίσως έχετε παρατηρήσει ότι αυτή είναι η μόνη στιγμή, που μπορούν να σε κοιτάξουν ίσια στα μάτια για να το βάλεις καλά στο μυαλό σου ότι όσοι μαθαίνουν τη ζωή στο δρόμο ξέρουν πράγματα, που, εσύ, όσα πτυχία και γράμματα να μάθεις για να φτιάξεις αύριο τη ζωή σου, ποτέ δεν θα τα καταφέρεις τόσο καλά όσο αυτοί, εκτός κι αν συμβαίνει να είσαι απο τζάκι γεννημένος, προστατευμένος και ασφαλής με το προνόμιο να σπουδάζεις όσα χρόνια σου αρέσει σε όσα πανεπιστήμια του κόσμου θέλεις κι ό,τι σου κάνει κέφι. Έπειτα θα επιστρέψεις και θα καθίσεις άνετα σε μια διευθυντική, βουλευτική, υπουργική ή προεδρική πολυθρόνα. Άλλο αυτό...
Αλλά οι δόκτορες του πανεπιστημίου της ζωής, έχουν συνήθως καταγωγή ταπεινή για την οποία θα δηλώνουν πολύ υπερήφανοι... αλλά μετά, αφού πρώτα θα έχουν κάνει πολλά λεφτά και θα έχουν βγεί νικητές από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, που εκ των πραγμάτων επιφυλάσσει η ζωή για τους περισσότερους, αν όχι για όλους τους ανθρώπους, που ξεκινούν τη ζωή τους απο χαμηλά. Αυτοί οι άνθρωποι της πιάτσας, που άρπαξαν τη ζωή απο τα κέρατα, που δεν κολλάνε πουθενά και δεν κολώνουν, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, που κολοκουρούνται, και κολοκουρούν, που διαπραγματεύονται τα πάντα και παίρνουν όλα τα ρίσκα με απόλυτη συνείδηση και πεποίθηση ότι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, σχεδιάζουν και εκτελούν, δίχως τον παραμικρό διασταγμό μήπως ξεπερνούν τα επιτρεπόμενα όρια - μα δεν υπάρχουν όρια παρα μόνον αυτά που οι άνθρωποι θέτουν για τον εαυτό τους ανάλογα με τις αντοχές τους - αυτοί, χρησιμοποιούν λέξεις που άνθρωποι σαν κι εμάς (εντάξει, σαν εμένα...) όσα λεξικά κι αν ανοίξουμε δεν θα τις βρούμε μέσα γιατί μάλλον έχουμε τα λάθος λεξικά. Πώς λοιπόν να μιλούμε και πώς να διαπραγματευόμαστε σωστά την τύχη μας (εντάξει, την τύχη μου...) στη ζωή; Γι αυτό...

Πέστε μου, σας παρακαλώ, τι θα πει η λέξη "μουσαντένια" ; Γιατί χωρίς αυτή τη βασική γνώση, αν δεν βρεθεί κάποιος να μου ανοίξει τα μάτια και να μου εξηγήσει απο πού προέρχεται αυτή η λέξη, ίσως να μην έχω πια το δικαίωμα να σας ...γράφω εδώ.

Εννοώ σ' αυτό εδώ το blog θα περιμένω με μεγάλη αδημονία γιατί τώρα νιώθω χαμένη σαν αυτή της φωτογραφίας (όχι της δικιάς μου φωτογραφίας, εκεί νιώθω ακόμη μια χαρά).

Τι να σημαίνει μ ο υ σ α ν τ ε ν ι α... Μουσα-ντενια; Γαμώτημουσαντένια μου... Σίγουρα δεν θα είναι καλό πράγμα, αλλά να 'ναι και επικίνδυνο, λες;

Έχει καμιά σχέση με τον μουσαμά; Δηλαδή να ρίξουμε κανένα μουσαμά να κρύψουμε κάτι; Μπααα... Είναι λέξη τούρκικη, αραβική, εβραϊκή; Μουσάντ... Μοσάντ; Τι στο διάολο θα πεί μουσαντένια; Μήπως βγαίνει απο τη λέξη μούσα; Έχω έμπνευση, ας πούμε, να κάνω κάτι;

Μουσαντένια βρωμοδουλειά; Ιδέα δεν έχω.

ΠΑΡΑΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ

Το 1931, ο Πωλ Βαλερύ έλεγε:

"Κάθε φορά που οι σκέψεις μου γίνονται πολύ μαύρες και απελπίζομαι απο την Ευρώπη, δεν βρίσκω άλλη ελπίδα παρά μονάχα στη σκέψη του Νέου Κόσμου".

Σήμερα, ανεξαρτήτως τού πώς θα ενεργήσει τελικά και πώς θα επηρεάσει την Ευρώπη ο Νέος Κόσμος, που οραματίζεται ο Μπαράκ Ομπάμα, θα παραφράσω τον Πωλ Βαλερύ λέγοντας:

"... δεν βρίσκω άλλη ελπίδα παρά μονάχα στη σκέψη της Ιστορίας της Τέχνης στην Ευρώπη".

Τέχνες, τεχνικές και τεχνολογίες χάριν της πολιτικής ενός παγκόσμιου πολιτισμού στον παραπαίοντα πλανήτη όπου οι άνθρωποι από το περιθώριο παρακολουθούν την εξέλιξη της κατάρρευσης αυτού που μέχρι χτες αποκαλούσαν ανάπτυξη και πρόοδο, κάνοντας για το αύριο μαύρες σκέψεις. Να είναι άραγε όλα αυτά ένας εφιάλτης απο μια κακόγουστη φάρσα; Ότι δηλαδή στην εποχή της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, υλών και υλικών, των ανθρωπίνων ικανοτήτων, δυνατοτήτων, δικαιωμάτων, υποχρεώσεων, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι, θα πρέπει να ξανασκεφτούν αν και κατά πόσο η καλλιέργεια του νου, η μόρφωση, η παιδεία, οι επιστήμες είναι για να τίθενται πράγματι στην υπηρεσία μιας καλύτερης και ασφαλέστερης ζωής για όλους ή μονάχα για λίγους, όσους προκαταβάλουν υψηλό χρηματικό αντίτιμο για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας, που, ναι, αναμφίβολα, υπο αυτήν την προϋπόθεση, του ατομικού πλούτου ή πλουτισμού, και υπάρχει και διατίθεται.

Να σκεφτούμε δηλαδή ότι παρά την ανάπτυξη και την πρόοδο της ανθρωπότητας εδώ και τόσους αιώνες, η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια εξακολουθούν να μη χωρούν εύκολα ούτε αυτονόητα στην καθημερινότητα του μισθοσυντήρητου οικογενειάρχη βιοπαλαιστή και της εργαζόμενης (απο ανάγκη και όχι πάντα απο χειραφέτηση) συζύγου του με ένα ή δυο παιδιά που τάχα χτίζουν το μέλλον τους σε υπό κατάληψη ή υπό εγκατάλειψη δημόσια σχολεία και δημόσια πανεπιστήμια. Ολοένα και περισσότερους ακούω να τρέμουν στην ιδέα τι θα γίνει αν δεν εξασφαλίσουν αρκετά χρήματα για να στείλουν το παιδί στο εξωτερικό να πάρει ξένα πτυχία, μάστερ και διδακτορικά. Μακάρι να μπορούσαν όλοι να σπουδάζουν στα Κολλέγια, τις Αγγλίες, τις Γαλλίες και τις Αμερικές μα αν δεν μπορούν για λόγους οικονομικούς ή άλλους, είναι αυτός λόγος η Παιδεία και τα ελληνικά πτυχία να παραμένουν υποδέεστερα και ανεπαρκή;

Η επέτειος του Πολυτεχνείου με κάνει να κάνω ξανά μαύρες σκέψεις για το τι τραβά αυτή η χώρα, απο τότε μέχρι τώρα, κι αν κάναμε κάποια λίγα βήματα μπροστά είμαστε πολύ πίσω.

Σε ποιαν άλλη σκέψη, λοιπόν, να εναποθέτει κανείς σήμερα τις ελπίδες του αν όχι στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, που είναι ανεξίτηλα βαλμένα απ' το θεό στων Ελλήνων τα ιερά γονίδια;

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Ειρήνη ήμίν αδελφοί, βασιλείς, βασιλοπούλες και κοινό

Μετά των Εφραίμ ανομήματα και τις μπουνιές των ιερωμένων εν Ιερουσαλήμ, πόθεν έσχες, ρε γαμώτο, η σωτηρία της ψυχής που δεν είναι τελικά και τόσο μεγάλο πράγμα όσο φαίνεται εις τους πιστούς πτωχούς τω πνεύματι αθώους παροικούντες των εκκλησιών, των μονών και των κομματικών αυλόγυρων; Άλλα όμως τα γένια του παπούλη κι άλλα του Τουτούλη...

ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

Μεγάλε διαχρονικέ μας Θανάση Βέγγο...

Κι εμείς μέχρι σήμερα ακόμα ένα δεν καταλαβαίνουμε:
"Πώς γίνεται αυτοί που έχουν άδικο να' χουν πάντα το Νόμο με το μέρος τους;"

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 20 ΧΡΟΝΙΑ!!

Άξιον εξεταστικής επιτροπής

Με έκπληξη άκουσα τον πολύ πρώην συνάδελφο Ρουσόπουλο στην Ανατροπή με τον Κώστα Πρετεντέρη να δηλώνει με τον πιο φυσικό τρόπο ότι "όλοι οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν στην τηλεόραση παίρνουν πάρα πολύ υψηλούς μισθούς." Τι να σας πώ;

Εγώ, αλήθεια, δεν ήξερα ότι αυτό ισχύει έτσι, δηλαδή ως γενικός και απαράβατος κανόνας. Αλλά το είπε σαν να συμβαίνει με όλους όσους δουλεύουν και δη στην τηλεόραση. Α, πα πα πα ... Κάποιοι, λίγοι, ναι, παίρνουν πάααρα πολλά χρήματα όταν για την ίδια δουλειά άλλοι, και φυσικά οι περισσότεροι, παίρνουν πάαααρα πολύ λιγότερα χρήματα. Εντάξει, αυτός είναι και γιός ταχυδρόμου θα μου πεις, αλλά ακόμα κι έτσι το να κερδίζεις απο τη δημοσιογραφική σου δουλειά π.χ. το 1999, εν Ελλάδι, 300.000 ευρώ ετησίως... είναι ... είναι... αυτό κι αν είναι άξιον εξεταστικής επιτροπής. Δηλαδή εξεταστικής επιτροπής, όχι για τον Ρουσόπουλο, αλλά για όλους τους άλλους 20ετίας και 30ετίας δημοσιογράφους που δεν έσωσαν να πετύχουν ποτέ τους τέτοιες αμοιβές. Αλλά θα μου πείτε, ο κ. Ρουσόπουλος υπήρξε ένας ιδιαιτέρως μορφωμένος, ένας κατηρτισμένος δημοσιογράφος με πτυχία και περγαμηνές, όχι άντε -άντε του πεζοδρομίου, όπως είπε άλλωστε δεν τον ανακάλυψε έξω στο πεζοδρόμιο ο Καραμανλής για να τον τιμήσει. Όοοχι, ήταν αναγνωρίσιμος δημοσιογράφος κι όχι κανένας που δεν τον ξέρει ούτε η πολυκατοικία του. Μα τι λέω, τι λέω, πώς είναι δυνατόν σε ανθρώπους μορφωτικού επιπέδου Ρουσόπουλου να ταιριάζει καριέρα "πεζοδρομίου" που λέμε χαριτολογώντας αυτή τη δημοσιογραφική καριέρα οι ρεπόρτερς τού τρέχα εδώ και τρέχα εκεί. Το πεζοδρόμιο ταιριάζει μονάχα σε ρεπόρτερς του δρόμου αλλά...χμ, ταιριάζει και πολύ ωραία στους καθηγητές του Πανεπιστημίου, σ΄αυτούς που δεν έδωσαν ακόμα πτυχίο στον περι ου ο λόγος, και που αντίθετα με τον πρώην συνάδελφο, αυτοί οι πανεπιστημιακοί καθηγητές μετά 20 και 30 χρόνια διδασκαλίας αμείβονται με το εξευτελιστικό ποσόν των 1800 ευρώ το μήνα.

Κι έτσι, μερικοί καθηγητές, όχι όλοι, πράγματι το παίρνουν απόφαση ότι αλλιώς δεν βγαίνει και μέσω Α.Ε.Ι. περνούν στην πολιτική καριέρα και τις μπίζνες. Τι; Κλέφτες να γίνουν κύριε Ρουσόπουλε; Καληνύχτα στο δρόμο που διαλέξατε ως πολιτικός και μη δημοσιογράφος πλέον.

ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΟΥΜΕ...

Πού είναι η λαϊκή σοφία σήμερα;

Δεν ξέρω πόσοι επισκέπτεσθε κατά καιρούς ή πιο συχνά αυτήν εδώ την πύλη(!), σελίδα του ιστού(!), site(!), εφημερίδα(!), blog, όπως θέλετε πέστε το, πάντως, θα έχετε καταλάβει ότι εδώ δεν παίζουμε κανένα περίεργο παιχνίδι εις βάρος σας γι αυτό και είμαστε σε προνομιακή θέση, κατα κάποιον τρόπο, να γράφουμε ό,τι πιστεύουμε πως συμβαίνει στ' αλήθεια γύρω μας.

Μετά την λύση της Τέχνης που σας προτείναμε ως διέξοδο στα δυσάρεστα που μας πνίγουν, σήμερα, θα σας πω τι νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε ως αντίδραση σε όσους μας έχουν για πολύ μεγάλα κορόιδα που εύκολα παγιδεύονται σε παραλογισμούς, χειραγωγούνται και παρασύρονται σε μια αρνητική ψυχολογία, φόβο και ανασφάλεια για το αύριο που τάχα είναι τόσο πολύ ζοφερά ώστε να μη τολμά κανείς να διεκδικεί δικαιώματα και κεκτημένα.

Αφού λοιπόν τίποτα δεν μας σώζει και τα λεφτά δεν φτάνουν και χάνουν την αξία τους αρχίστε να ξοδεύετε ασύστολα απο τα λεφτά που δεν έχετε, όχι δανειζόμενοι ούτε βερεσέ αλλά μη αποταμιεύοντας ούτε ένα ευρώ για τη δύσκολη ώρα, καθώς η δύσκολη ώρα ήρθε και είναι τώρα. Αφού μας λένε ότι έχουμε πεινάσει και θα πεινάσουμε ακόμη περισσότερο φάτε και ξοδέψτε όσα μπορείτε, λίγα ή ελάχιστα, απο το περίσσευμά σας και μη παγιδεύεστε στη λογική του να μη ξοδέψετε χρήματα ή να περικόψετε κι άλλο απο τις καθημερινές σας δαπάνες.

Ξοδεύοντας, λοιπόν, αλόγιστα μην παραλείπετε να απαιτείτε απο όλους όσους σας πωλούν υπηρεσίες και αγαθά να σας κόβουν αποδείξεις χωρίς να ντρέπεστε καθόλου να ζητάτε αποδείξεις έτσι για χόμπυ είτε ο Αλογοσκούφης τις θέλει είτε όχι. Εσείς χτυπήστε με αποφασιστικότητα το μαύρο χρήμα της δεκάρας ώστε να κάνετε τη ζωή δύσκολη στο μαύρο χρήμα των εκατομμυρίων. Τι εννοώ; Εννοώ ότι, ως γνωστόν, προκειμένου να μπορούν τα golden boys να τσεπώνουν μαύρα λεφτά πρέπει κι εσείς να έχετε το δικαίωμα να βγάζετε μερικά αφορολόγητα λεφτουδάκια με όποιο τρόπο μπορείτε. Χα, αλλά εσείς, βρε, εσείς οι ταπεινοί μερικαματιάρηδες, οι άνθρωποι του μόχθου, είστε το πιο ισχυρό, το αλάθητο άλλοθι των τρισεκατομμυρίων που λείπουν απο τους προϋπολογισμούς των εταιρειών και των κρατών του κόσμου για να μπορούν οι παγκόσμιοι αετονύχηδες να μας δουλεύουν άγρια και να γελούν πισω απο την πλάτη μας όπως πάντα, πάντα μα πάντα γινόταν σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μέρη του πλανήτη.

Ο άντρας της Μιμής έφυγε με Ιταλίδα και η Μιμή μαθαίνει τα κόλπα...

Αλλά καλύτερα να σας περιγράψω την περίπτωση μιας γνωστής μου, που αντιπροσωπεύει τον μέσο όρο στη σημερινή Ελλάδα. Η γυναίκα είναι σαράντα δυο χρονών, ευπαρουσίαστη μα και τίποτα το εντυπωσιακό, έχει ένα πτυχίο ελληνικού Πανεπιστημίου, είναι συμβασιούχος δημόσιος υπάλληλος, είναι διαζευγμένη, και έχει μια κόρη στην εφηβεία. Μια συνηθισμένη, χωρισμένη γυναίκα, εργαζόμενη, μητέρα.

Ο σύζυγός της, με το διαζύγιο παραχώρησε εξ' ολοκλήρου ένα κατάστημα ιδιοκτησίας του έτσι ώστε η Μιμή να το νοικιάζει και να συμπληρώνει το μηνιαίο της εισόδημα.

Προσέξτε τώρα τι συμβαίνει σε μια σειρά απο καθημερινά πράγματα για την Μιμή Μ.

Ο έμπορος, που νοίκιασε το μαγαζί, της πρότεινε να μη δηλώνουν το ενοίκιο στην εφορία. "Γιατί να σου παίρνει τα μισά η εφορία;" της είπε και την έπεισε αφού επίσης της υπενθύμισε ότι "ως δημόσιος υπάλληλος που είσαι δεν γλιτώνεις φράγκο ενώ στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι να μένουν τα λεφτά στην τσέπη σου και να μη σου τα τρώει το κράτος και μάλιστα προκαταβολικά." Η γυναίκα δέχτηκε. Τώρα που ήταν μόνη με μια κόρη στην εφηβεία είχε περισσότερες ανάγκες άρα δεν μπορούσε άλλο να πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι... Ο πρώην σύζυγός της σημειωτέον ήταν υπάλληλος σε μια ιδιωτική εταιρεία και η Μιμή θυμάται καλά εκείνη την ημέρα που ήρθε σπίτι μαζί με την απόλυσή του και μετά προέβη στις εξής ενέργειες προκειμένου να αλλάξει ολοκληρωτικά τη ζωή του: 1) της ζήτησε διαζύγιο 2) της παραχώρησε μαγαζί και νοίκια 3) παντρεύτηκε μια ευκατάστατη Ιταλίδα έξι χρόνια μεγαλύτερή του 4) έφυγε και πήγε μαζί της στηνΙταλία.

Ο έμπορος

Μετά τους πρώτους μήνες που ήταν "σωστός" ο έμπορος άρχισε να καθυστερεί τα ενοίκια της Μιμής με τις γνωστές δικαιολογίες που χρησιμοποιούν οι έμποροι αλλά που τώρα ενισχύονται και απο το κλίμα που δημιουργείται με τα... δραματικά ρεπορτάζ αγοράς στα ΜΜΕ.

"Αααα... Δεν βλέπεις τι γίνεται, κυρία Μιμή μου, δεν βγαίνουμε..." κ.λ.π.

Πάνε τέσσερις μήνες που η Μιμή νοίκια δεν βλέπει απο τον έμπορο. Της λέει συνεχώς να κάνει υπομονή γιατί είναι δράματα τα πράγματα. Δεν βλέπει ειδήσεις; Πριν απο λίγες μέρες η Μιμή, που είναι έξοχη μαγείρισσα, σκέφτηκε να αλλάξει πορεία. Σκέφτηκε μήπως θα μπορούσε να κάνει μια δικιά της δουλειά μαζί με την κόρη της στο μαγαζί, που νοικιάζει τώρα στον έμπορο.

"Αφού δεν βγαίνεις..." είπε του έμπορου "σε παρακαλώ... φύγε, να δω κι εγώ τι θα κάνω..." Αλλά ο έμπορος το ξέκοψε.

"Δεν κατάλαβες... Έχουμε κανένα συμβόλαιο;" είπε κοφτά "Χμ... Όταν τα ήθελες μαύρα ήτανε καλά, έτσι; Τώρα κυρία Μιμή θα κάνεις υπομονή, αλλιώς δεν ξέρω τι να σου πώ, κάνε ό,τι καταλαβαίνεις". Με χίλια ζόρια της έδωσε κι ένα μικρό πόσον έναντι ενοικίων, "Αυτά έχω, ορίστε..." είπε και θιγμένος απο πάνω.

Η Μιμή ξέρει πως δεν υπάρχει λύση χωρίς έξοδα, δικηγόρους και ψυχοφθόρες περιπέτειες.

Ο σπιτονοικοκύρης

Την ίδια μέρα που πήρε το έναντι ενοικίων απο τον έμπορο, τηλεφώνησε στον σπιτονοικοκύρη της για να του καταθέσει στην τράπεζα το νοικι του σπιτιού που μένει.

Της είπε: "Πρέπει να το συζητήσουμε, κυρία Μιμή, να περάσω αύριο το απόγευμα;".

Η Μιμή τα χρειάστηκε. Λες να θέλει το σπίτι; αναρωτήθηκε μια που το συμβόλαιό τους είχε λήξει απο τον προηγούμενο μήνα. Λες να θέλει μεγαλύτερη αύξηση; συλλογιζόταν περιμένοντας το αυριανό απόγευμα και το πώς θα παρακαλούσε να μη γίνει άλλη αύξηση.

Ο σπιτονοικοκύρης δεν ήθελε να του αδειάσει το σπίτι ούτε καν αύξηση ήθελε.

"Σας ξέρω τόσα χρόνια, κυρία Μιμή, και έχω τις καλύτερες εντυπώσεις και θέλω να μένετε στο σπίτι μου αφού το θέλετε κι εσείς..." της είπε "μα θα ήταν καλύτερα αν ερχόμουν εγώ να εισπράττω το ενοίκιο... εννοώ... χωρίς να τα βάζετε στην Τράπεζα και αν συμφωνείτε δεν κάνουμε καινούργιο συμβόλαιο... να μας τα παίρνει η Εφορία... κι απο εμένα ούτε βιασύνη για το νοίκι ούτε αύξηση για τρία χρόνια. Τι λέτε;". Αν διαφωνούσα, λέει η Μιμή, αυτός θα μου έλεγε ότι το χρειάζεται κι εγώ τώρα δεν είμαι σε κατάσταση για τέτοια κυνηγητά. Αρκετά προβλήματα έχω. Δηλώνω ότι φιλοξενούμαι απο τη μητέρα μου και σε τρία χρόναι βλέπουμε.

Ο πολιτικός

Τα προβλήματα με την κόρη δεν είναι λιγότερα. Στις καταλήψεις του σχολείου είναι πρώτη και καλύτερη πράγμα που δεν συμβαίνει και με τα μαθήματά της. Θεωρεί ότι το ελληνικό πτυχίο είναι για τα σκουπίδια και ότι δεν χρειάζεται ένα κωλόχαρτο σαν αυτό για να καταλήξει άνεργη ή στην καλύτερη περίπτωση εργάτρια των 700 ευρώ. Κι ότι αφού οι γονείς δεν ήταν σε θέση να της εξασφαλίσουν ό,τι και να συμβεί ένα μέλλον μακριά απο όλα αυτά τα... σκατά γιατί... γιατί την έφεραν στον κόσμο; "Εγώ... " λέει στη Μιμή "σκλάβα σε σουπερ μαρκετ και σε πολυκατάστημα μέρα να μπαίνω και νύχτα να σχολάω έξι μέρες την εβδομάδα... ξ έ χ ν α το. Καλύτερα πουτάνα να ξέρω ποιος είναι ο νταβατζή μου παρά τώρα που δεν έχουμε ιδέα ποιος είναι ο κερατάς που μας έχει βάλει όλους στο χέρι." Η κόρη είναι έξαλλη και η μάνα τα έχει χαμένα. Δεν ξέρει αν ο Οργανισμός του Δημοσίου όπου εργάζεται θα της ανανεώσει τη σύμβαση, δεν ξέρει αν και πότε ο έμπορος θα της δώσει τα νοίκια που της χρωστά, δεν ξέρει αν η κόρη της μιλάει ετσι μόνον επειδή έχει δύσκολη εφηβεία.

Η Μιμή δεν ξέρει τι να κάνει κι αν ό,τι έχει κάνει έως τώρα ήταν σωστό. Αλλά δεν ξέρει και τι λάθος έχει κάνει και γιατί δεν στάθηκε τόσο τυχερή όσο ο πρώην άντρας της με την Ιταλίδα; Να βρεί, ρε γαμώτο, κάποιον άντρα πλουσιότερο και νεώτερο, έτσι να την πάρει να φύγουν απο αυτό το... μπορντέλο. Αλλά... και πάλι... δεν θα μπορούσε ποτέ να φύγει γιατί έχει το παιδί και πρέπει να βρει ένα τρόπο να την αποκαταστήσει μόλις τελειώσει το σχολείο της, να της βρει μια δουλειά κάπου, ό,τι να 'ναι ώστε αν αλλάξει γνώμη και θελήσει αργότερα να σπουδάσει να έχει την οικονομική δυνατότητα κάπως... κάτι... να μάθει χρήσιμο.

Πρέπει να πάει να βρει κανένα βουλευτή, κάποιο μέσον πολιτικό, να πείσει τη μικρή να πάει κι αυτή να βοηθήσει στο γραφείο κανενός κόμματος, να γνωρίσει κανεναν εκεί μέσα μήπως και τη στηρίξουν... Πώς αλλιώς;

Η Μιμή βγήκε, σήμερα Σάββατο, για ψώνια να στηρίξει την Αγορά! Μετά θα περάσει μια επίσκεψη και απο το πολιτικό γραφείο του ... να δεις ποιανού μου είπε... μου διαφεύγει;

Όχι, όχι... Δεν μου διαφεύγει το όνομα αυτουνού, που θα πάει η Μιμή να πει την ιστορία της, είναι αρκετά γνωστό, τον βλέπουμε στα παράθυρα να επιχειρηματολογεί για την κρίση και πώς θα βγούμε απο την κρίση και πως θα προστατευθούν τα ασθενέστερα στρώματα... Ουφ!

Καημένη Μιμή... Κάνε υπομονή. Τίποτα άλλο δεν μπορείς να κάνεις. Η κόρη σου ίσως...