ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΙΔΕΩΝ

Περιβάλλον και Ποιότητα Ζωής στο Άστυ (μέρος 50 και πιθανόν τελευταίο)

Σπίτι – δουλειά, Δουλειά- σπίτι …

Κάποιος ξεκινά για τη δουλειά επιστρατεύοντας για την παραγωγική του ημέρα όση καλή διάθεση πήρε μαζί βγαίνοντας από το σπίτι. Φθάνοντας στον χώρο εργασίας νιώθει ότι μέρος της ενέργειας του έχει αναλωθεί στην κίνηση των δρόμων, τις ατμοσφαιρικές ή καιρικές συνθήκες, τις συμπεριφορές των άλλων που επίσης συνεισφέρουν στην πολυάνθρωπη πόλη τη δική τους προσωπική πινελιά.
Τα προσωπικά, οικογενειακά, οικονομικά προβλήματα επηρεάζουν σε διαφορετικό βαθμό τον κάθε άνθρωπο που γίνεται δύσθυμος, δυσπρόσιτος, επιθετικός μη συνεργάσιμος και αντιπαραγωγικός, αλλά υπάρχει και μια σειρά από άλλους “επαγγελματικούς” παράγοντες που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Στις δημόσιες υπηρεσίες υπάρχει σοβαρότατο έλλειμμα στην λειτουργικότητα και αισθητική των χώρων. Σπάνια ο χώρος εργασίας βελτιώνει την ψυχική διάθεση. Σύγχρονα κτίρια γραφείων που συνειδητά επιτείνουν την εσωστρέφεια, το κλείσιμο.
Η παραγωγικότητα του ανθρώπου δύσκολα απελευθερώνεται, δεν βρίσκει διεξόδους.
Ένας εργαζόμενος σε οποιαδήποτε ιδιωτική ή δημόσια επιχείρηση εναποθέτει τις ελπίδες για μια ικανοποιητική μέρα στην καλή σχέση και συνεννόηση με τον διευθυντή του. Οι σχέσεις με τους συναδέλφους, ανταγωνιστικές και καχύποπτες σε μεγάλο βαθμό, επιτείνουν το στρες και τον εκνευρισμό. Τι μπορεί να γίνει, σε ποιόν μπορεί να απευθυνθεί ώστε κάποιες καλές ιδέες του να μη μείνουν αναξιοποίητες εάν ο «από πάνω» είναι αρνητικός ή δεν έχει λόγο να σκοτίζεται με την υπερβάλλουσα παραγωγική διάθεση κάποιου υφισταμένου τον οποίο δεν έχει κανένα λόγο να συμπαθεί; Μια συνεχής αναζήτηση “κατάλληλων βυσμάτων” είναι η συνήθης πρακτική γεγονός ιδιαιτέρως αντιπαραγωγικό σε συνδυασμό με την απροθυμία ή την απόρριψη ιδεών.

Επιστρέφει σπίτι εξουθενωμένος από τη ρουτίνα του 8ωρου, του 12ωρου ή και του 16ωρου, συνειδητοποιώντας για μια ακόμα φορά ότι «αν τα πράγματα λειτουργούσαν αλλιώς…» στις σημερινές συνθήκες της τεχνολογικής προόδου, θα αρκούσαν μονάχα 6 ώρες δουλειάς για το ίδιο και το αυτό αποτέλεσμα.
Επιστρέφει σπίτι αναζητώντας στην τηλεόραση παρηγοριά. Κάτι αδιευκρίνιστο, ενοχλητικό, ένα σκουλήκι στριφογυρίζει στο μυαλό του και του φταίει τόσο ώστε για ψύλλου πήδημα να περνά η ιδέα του χωρισμού από τον άνθρωπό του, να θέλει να μείνει λίγο μόνος για να κάνει άλλα πράγματα που δεν ξέρει ακριβώς ποια είναι αυτά, αλλά θα το σκεφτόταν καλύτερα αν είχε λίγο χρόνο… Αίφνης νιώθει ότι μια μικρή απόδραση στη Φύση που τις περισσότερες φορές την αναβάλλει για μια άλλη φορά, θα βοηθούσε αλλά δεν αντέχει κι αυτό το καραβάνι της επιστροφής που θα του βγάλει ξινό το Σαββατοκύριακο. Η Δευτέρα φτάνει ξανά κι αυτός μόλις που πρόλαβε να παραδεχτεί ότι «όσο στεγνώνουν οι “χώροι καταστημάτων και γραφείων” στο αστικό περιβάλλον της ανάπτυξης και της προόδου μας, τόσο στεγνώνουμε κι εμείς».

Αξιοκρατία θέλουμε;

Να λοιπόν μια ιδέα εκτός από την απόδραση στη Φύση:
Τι θα λέγατε εάν στις υπηρεσίες του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα λειτουργούσαν ανεξάρτητες από την διευθυντική ιεραρχία… Εσωτερικές Μονάδες Παρακολούθησης, Αξιολόγησης Έργου και Πρωτοβουλιών.
Το σκεπτικό είναι το εξής:
Οι διευθυντές θα κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους, οι υπάλληλοι επίσης, όπως λίγο πολύ γίνεται και τώρα. Κανείς όμως δεν θα είναι υποχρεωμένος (εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν το επιθυμεί) να προσπαθεί να πλησιάσει έναν απρόθυμο διευθυντή για να θέσει μια νέα πρόταση που πιστεύει ότι θα ωφελούσε.
Ο κάθε εργαζόμενος θα μπορεί νόμιμα, αξιοπρεπώς και θεσμοθετημένα να εκθέτει οποτεδήποτε τις σκέψεις του σε μια ειδικά προς το σκοπό αυτό στελεχωμένη “Μονάδα”, η οποία με τη σειρά της θα αξιολογεί την ιδέα του εργαζόμενου και εάν κατ’ αρχήν την εγκρίνει, θα τη θέτει προς συζήτηση στον αρμόδιο διευθυντή χωρίς να αποκαλύπτει το όνομα του εμπνευστή της. Όπως ο καθηγητής που βαθμολογεί επιδόσεις δίχως να γνωρίζει σε ποιον ανήκει η κόλλα. Εναπόκειται στον διευθυντή να υιοθετήσει ή να απορρίψει μια ιδέα, απαντώντας σε εύλογο χρονικό διάστημα και εξηγώντας τους λόγους της απόφασής του. Τότε μπορεί να μάθει σε ποιόν ανήκε. Κάθε πρόταση, κάθε αποδοχή και κάθε αιτιολογημένη απόρριψη βαθμολογείται, αρχειοθετείται κι έτσι υπάλληλοι και διευθυντές διαθέτουν ανά πάσα στιγμή ένα “προφίλ δραστηριότητας”. Οι κατ’ εξακολούθηση ανόητες ή επιπόλαιες προτάσεις έχουν ρίσκο. Το ίδιο όμως και η απόρριψη από προσωπική ή κομματική εμπάθεια στέρηση του δικαιώματος των εργαζομένων να σκέφτονται και να προτείνουν.

Η “Μονάδα” τηρεί Αρχείο το οποίο θα είναι στη διάθεση του αρμόδιου Υπουργού όταν θα έρχεται η ώρα των κρίσεων και των νέων τοποθετήσεων.
Ανοίγεται έτσι ένα παράθυρο στην αξιοκρατία γιατί οι διευθυντές όσο “εγκάθετοι” κι αν είναι, θα αναγκαστούν να βρίσκονται σε εγρήγορση και διαρκή αναζήτηση βελτιώσεων. Oι εργαζόμενοι θα απαλλαγούν από το άγχος να γίνονται με κάθε τρόπο αρεστοί στον προϊστάμενο για να έχουν ευκαιρίες και γιατί, ανεξάρτητα από διευθυντές και εργαζόμενους, καμιά υπηρεσία δεν θα βρίσκεται στο αποκλειστικό έλεος δυο- τριών ανθρώπων μέχρις ότου κάποιοι με βελτιωμένα “βύσματα” να ’ρθουν για να τους “φάνε”. Το θέμα δεν είναι να αλλάζουν χέρια οι μηχανές. Το θέμα είναι να κάνουμε κάτι ώστε όταν τα χέρια αλλάζουν να είναι καλύτερα ή τουλάχιστον όχι αδέξια ούτε αδρανή. Γιατί η Ποιότητα Ζωής μέσα στο Περιβάλλον Εργασίας και η επιδιωκόμενη ανταγωνιστικότητα για να αποδώσει καρπούς πρέπει κάποτε να αποδείξει ότι είναι πραγματικά φιλική προς τους ανθρώπους της εργασίας, όπου κι αν αυτοί δίνουν την ψήφο σε δημοτικές ή εθνικές εκλογές μιας Ελλάδας που θέλει να είναι δημοκρατική.

Καλά μυαλά

Και τώρα εύλογα θα ρωτήσετε: «Ποιοι θα στελεχώνουν αυτές τις περίφημες Μονάδες Αξιολόγησης Ιδεών στον Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα;».
Μα, τα καλύτερα ανοιχτά μυαλά που διαθέτουμε ως χώρα. Και μη ρωτήσετε τώρα αν έχουμε τέτοια. Φυσικά και έχουμε. Τα θέλουμε όμως να αναμιγνύονται με τους στενόμυαλους, μίζερους και δυστυχείς από ανασφάλεια και βλακεία διορισμένους από τα παράθυρα διευθυντάδες αυτού του ταλαιπωρημένου ελληνικού κράτους; Και το κυριότερο, εκείνοι θα θέλουν; Και αν ναι, ποιος θα βρει και ποιος θα πείσει αυτά τα ανοιχτά μυαλά ότι οι προθέσεις των πολιτικών ηγετών είναι και καλές και αγαθές;
Στις μέρες μας μέσα στις πόλεις πολύ δύσκολα πια ξεχωρίζει κανείς τη ζωή από τη δουλειά ακόμα και τη διασκέδαση. Αν όπως συμβαίνει, το μεγαλύτερο μέρος του 24ώρου ανήκει πια στην εργασία, τότε ας προσπαθήσουμε να την κάνουμε πιο ενδιαφέρουσα και αποδοτική. Αν τα πράγματα πάνε καλύτερα στη δουλειά, θα βρουν καλύτερα και το δρόμο για το σπίτι.
Αυτό δεν ισχυριζόμαστε όλοι;

ΜΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

Εκπτώσεις και προσφορές στα «θερινά» ναύλα της ακτοπλοΐας

του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη

Σημαντικές εκπτώσεις και προσφορές περιλαμβάνουν τα τιμολόγια των ακτοπλοϊκών εταιρειών για τους θερινούς μήνες, με τις επιχειρήσεις του κλάδου να προσπαθούν να κερδίσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι στην αγορά. Συγκεκριμένα:

Ø Η εταιρεία «ΑΝΕΚ» στις δρομολογιακές γραμμές Πειραιά-Ηρακλείου, Πειραιά-Ρεθύμνου και Πειραιά-Χανίων για τα μονής διαδρομής δρομολόγια προσφέρει έκπτωση 20% στα εισιτήρια καταστρώματος, 30% στις καμπίνες και 20% στα οχήματα. Για τις κρατήσεις εισιτηρίων επιβατών μετ’ επιστροφής στις ανωτέρω δρομολογιακές γραμμές οι προσφορές της εταιρείας έχουν ως ακολούθως: α) Έκπτωση 20% στο πρωινό δρομολόγιο μετ’ επιστροφής, καθώς και στο πρωινό δρομολόγιο με βραδινό δρομολόγιο επιστροφής. β) Έκπτωση 20% στο βραδινό δρομολόγιο μετάβασης με πρωινό δρομολόγιο επιστροφής ή βραδινό δρομολόγιο επιστροφής στα εισιτήρια καταστρώματος επιστροφής.

Ø Η εταιρεία «Blue Star Ferries» από τις 13 Ιουνίου 2006 προσφέρει απλή μετάβαση με 10 ευρώ στις Κυκλάδες και με 20 ευρώ στα Δωδεκάνησα για όλους τους προορισμούς που εξυπηρετούν τα πλοία της εταιρείας από και προς Πειραιά ή Ραφήνα για τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα (για περιορισμένο αριθμό θέσεων στην οικονομική θέση). Ακόμη, προσφέρει έκπτωση 10% κάθε Τρίτη από τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα για τον Πειραιά ή τη Ραφήνα, αλλά και κάθε Τετάρτη από τον Πειραιά ή τη Ραφήνα για τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, για την οικονομική θέση σε όλες τις αναχωρήσεις.

Ø Η εταιρεία «Hellenic Seaways» στα ταχύπλοα πλοία της, για τις δρομολογιακές γραμμές Πειραιά –Σύρο –Τήνο -Μύκονο, Πειραιά - Ιο- Θήρα, Πειραιά- Πάρο-Νάξο, Πειραιά-Χανιά, Πειραιά- Σέριφο –Σίφνο -Μήλο, Ραφήνα -Τήνο-Μύκονο καθώς και για τον Αργοσαρωνικό προσφέρει: α) Έκπτωση 15% για πωλήσεις εισιτηρίων σε οικονομική θέση για τις ημέρες Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη έως 15 ημέρες προ του ταξιδιού. β) Έκπτωση 10% (με παροχή δωρεάν εισιτηρίων) επί του συνολικού καταβληθέντος ναύλου με τη συμπλήρωση 1000 μιλίων ταξιδίου. Οι ίδιες εκπτώσεις προσφέρονται και για τα συμβατικά πλοία της εταιρείας.


Ø Η εταιρεία «Μινωϊκές Γραμμές» στη γραμμή Πειραιά-Ηρακλείου παρέχει έκπτωση 10% στο εισιτήριο επιστροφής επιβατών, οχημάτων και δικύκλων σε όλες τις θέσεις και για όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Επίσης στα ημερήσια δρομολόγια θέρους στην ίδια γραμμή για το χρονικό διάστημα από 07-06-2006 έως 27-09-2006 οι «Μινωϊκές Γραμμές» παρέχουν: α) Έκπτωση 10% στην οικονομική θέση. β) Έκπτωση 30% στις καμπίνες και στα VIPS. γ) Έκπτωση 30% στα οχήματα (όλες οι κατηγορίες). δ) Έκπτωση 50% στα δίκυκλα. Η εταιρεία για τέσσερα (4) άτομα που ταξιδεύουν σε τετράκλινη καμπίνα, προσφέρει την μεταφορά του ενός εξ΄ αυτών δωρεάν.

Ø Η εταιρεία «ΝΕL Lines» στα συμβατικά της πλοία στη δρομολογιακή γραμμή Πειραιά- Χίου -Μυτιλήνης παρέχει: α) Έκπτωση στα Ι.Χ. 25% από Δευτέρα έως Πέμπτη ,στο εισιτήριο της επιστροφής κατά την ταυτόχρονη έκδοση εισιτηρίου μετ΄επιστροφής. β) Έκπτωση σε Ι.Χ. και επιβάτες 30% σε όλες τις θέσεις στα εξπρές δρομολόγια από Μυτιλήνη-Πειραιά κάθε Παρασκευή και κάθε Κυριακή. Όσον αφορά στα ταχύπλοα, η «ΝΕL Lines» στις δρομολογιακές γραμμές Πειραιά- Πάρου- Νάξου- Θήρας, Πειραιά- Κύθνου-Σερίφου- Σίφνου- Μήλου, Λαυρίου- Σύρου- Τήνου- Μυκόνου, Λαυρίου- Πάρου-Νάξου παρέχει: α) Έκπτωση 30% στα οχήματα κάτω των 3,80μ..

Οφέλη και υποχρεώσεις από την απελευθέρωση της ακτοπλοΐας

Νέες αυξημένες δυνατότητες δραστηριοποιήσεως στους επιχειρηματίες της ακτοπλοΐας, αλλά και σημαντικά οφέλη για το επιβατικό κοινό προσφέρει το απελευθερωμένο καθεστώς των ακτοπλοϊκών γραμμών.

Υπό την προϋπόθεση ότι θα διασφαλισθεί ο υγιής ανταγωνισμός, η απελευθέρωση δύναται να οδηγήσει στην βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών στην ακτοπλοΐα, αλλά και σε καθήλωση των τιμών. Παράλληλα, θα επιτρέψει στις ακτοπλοϊκές εταιρείες να αναπτύξουν το επενδυτικό και εμπορικό τους πρόγραμμα και να κατασκευάσουν ή να αγοράσουν νέα σύγχρονα πλοία.

Όπως έχει δηλώσει σχετικώς ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Μ. Κεφαλογιάννης :«Απελευθέρωση δεν σημαίνει αναρχία. Το κράτος, όπως άλλωστε έχει υποχρέωση, εγγυάται την απρόσκοπτη λειτουργία των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών προς όφελος της νησιωτικής Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση θα αντιμετωπίσει με τη δέουσα αυστηρότητα κάθε παραβατική συμπεριφορά εφαρμόζοντας τους νόμους του κράτους».

Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι της Ένωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας επισημαίνουν ότι η απελευθέρωση θα οδηγήσει σε επιτάχυνση του επιχειρηματικού ανταγωνισμού, καθώς από την τιμολογιακή πολιτική θα εξαρτηθεί το μερίδιο της αγοράς που θα καταλάβει κάθε εταιρεία. Υποστηρίζουν δε, ότι η εμπορική απελευθέρωση στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες θα δώσει τη δυνατότητα επιλογής στον καταναλωτή, για το πότε και με ποιο πλοίο θα ταξιδέψει, καθώς θα είναι φυσικό να διαφοροποιούνται οι τιμές ανάλογα με το πότε γίνεται η κράτηση και πότε πραγματοποιείται το ταξίδι.

Αξίζει να σημειωθεί πως η παρούσα ενεργειακή συγκυρία περιορίζει τα τελικά οφέλη για τον καταναλωτή, καθώς τα ναύλα επιβαρύνονται από το πρόσθετο ενεργειακό κόστος. Στο πλαίσιο αυτό, τόσο η ηγεσία του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας όσο και οι εφοπλιστές επισημαίνουν πως «όταν η κατάσταση με τις διεθνής τιμές του πετρελαίου εξομαλυνθεί, τα αποτελέσματα της απελευθέρωσης των ναύλων θα γίνουν πιο ορατά».

Εξάλλου, οι εφοπλιστικές επιχειρήσεις υποστηρίζουν σε όλους του τόνους ότι το συνολικό καθεστώς που διέπει την λειτουργία της ακτοπλοϊκής αγορά πρέπει να τροποποιηθεί προς την κατεύθυνση της πλήρους απελευθερώσεως. Στο πλαίσιο αυτό ζητούν:

- Την κατάργηση του ορίου αποσύρσεως των πλοίων στα 30 έτη. Με βάση τον νόμο της 30ετίας το 2006 και το 2007 θα αποσυρθεί το 30,65% των πλοίων που εκτελούν δρομολόγια στο Αιγαίο, ενώ την τετραετία 2006-2009 το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 46,77%. Ειδικότερα, το 2006 θα αποσυρθούν πέντε πλοία, το 2007 θα αποσυρθούν 14 πλοία, το 2008 αποσύρονται 8 πλοία και το 2009 θα αποσυρθούν δύο πλοία.

- Την κατάργηση των εισφορών υπέρ τρίτων, ώστε να μειωθεί η τιμή του εισιτηρίου, η οποία βαρύνεται από πολλούς πρόσθετους δασμούς.

- Την τροποποίηση του νόμου 2932/2001 που θεωρούν ότι αποτελεί τροχοπέδη για νέες επενδύσεις στην ακτοπλοΐα.

- Την κατάργηση της υποχρεωτικής δεκάμηνης απασχόλησης στα πλοία, την οποία χαρακτηρίζουν ως ιδιαιτέρως επιβαρυντική για το λειτουργικό κόστος των εταιρειών.

ΤΑΧΙ και άλλες ΕΚΠΟΜΠΕΣ

Περιβάλλον και Ποιότητα Ζωής στο Άστυ (μέρος 4ο)

Οδηγών συμπεριφορές

Είναι κοινή διαπίστωση ότι κάθε φορά που τα ταξί απεργούν, η κυκλοφορία των Ι.Χ, και των λεωφορείων γίνεται ασυγκρίτως πιο άνετη. Το επιλεκτικό άτσαλο “ψάρεμα” επιβατών από τα ταξί επιτείνει σε μεγάλο βαθμό μια αλυσιδωτή αντίδραση εμφράγματος στη κυκλοφορία των οχημάτων. Οι ταξιτζήδες έχουν πολιτική δύναμη, λέει, και γι αυτό οι κυβερνήσεις είναι ελαστικές μαζί τους. Δεν ξέρω πότε κυριάρχησε αυτή η μανιέρα αλλά καλό είναι να εξαλειφθεί σιγά- σιγά με ανάλογη +ευθύνη (συνευθύνη) των επιβαινόντων πελατών ταξί, που επίσης έχουν πολιτική δύναμη.
Ή μήπως όχι; Πότε έγινε μια επίσημη αξιόπιστη έρευνα σχετικά με τον αριθμό των ταξί στο λεκανοπέδιο; Αν χρειάζεται να αυξηθούν ή να μειωθούν προκειμένου να επιτελείται σωστά ο ρόλος τους; Πότε ελέγχθηκαν τελευταία φορά οι προδιαγραφές που πρέπει να τηρούνται για την ανανέωση των άδειών ταξί, πότε απαιτήθηκε ειδικό σήμα με όνομα, φωτογραφία και αύξοντα αριθμό των ταξί ώστε να μη μπορεί εύκολα ο κάθε “κουμπάρος” να γίνεται πειρατής; Ουδείς αρνείται ότι ανάμεσα στους ταξιτζήδες υπάρχουν σοβαροί και υπεύθυνοι επαγγελματίες, αλλά όπως παντού σε όλες τις υπηρεσίες είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και εξαφανίζονται στο μεγάλο καζάνι. Στις νέες προδιαγραφές εκτός από την άριστη μηχανική και αισθητική κατάσταση του ταξί, εκτός από την ευπρεπή ένδυση και καθαριότητα του οδηγού, χρήσιμο θα ήταν να τοποθετηθεί και το κατάλληλο διαχωριστικό μεταξύ οδηγού – επιβατών (προσωπική ασφάλεια του οδηγού, μη ενόχληση των επιβατών από τηλεφωνικές ή άλλες συνεννοήσεις οδηγού με τη motorola, από τις ραδιοφωνικές προτιμήσεις του οδηγού κ.λ.π) κι ακόμη να τηρηθεί κι ένας “οδηγός συμπεριφοράς” σύμφωνα με Νόμο. Αυτά τα «πού πάτε να δω αν μπορώ να εξυπηρετήσω» ή «κατεβείτε εδώ για να μην κάνω κύκλο» με τα ρέστα που ολοένα και φέρνουν σε δύσκολη θέση τον πελάτη για 10, 20 και 30 λεπτά επειδή … «δεν έχω ψιλά μαντάμ», ας τελειώσουν γιατί, έλεος, η ελάχιστη κούρσα πήγε 2,50 ευρώ, που πάει να πει χιλιάρικο και βάλε… Αναμφισβήτητα, το επάγγελμα «Ταξιτζής» είναι δύσκολο από πολλές πλευρές, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την ψυχολογική εξόντωση του κάθε ανυπεράσπιστου πολίτη που πρέπει οπωσδήποτε να βρει ταξί.

Πόσες φορές έχετε βρεθεί πίσω από εξατμίσεις ταξί, Ι. Χ, φορτηγών που οι εκπομπές καυσαερίων και θορύβου σας υποχρέωσαν να κλείσετε παράθυρα ή να κρατήσετε μεγάλη απόσταση έως ότου απομακρυνθούν, κρατώντας ακόμα και την αναπνοή σας; Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί τι καλά που θα ήταν αν υπήρχε ειδική «πράσινη περίπολος» ακινητοποίησης επί τόπου τέτοιων οχημάτων. Πώς; Εύκολα με ένα σήμα: Η τροχαία σε συνεργασία με τη δημοτική αστυνομία εντοπίζουν, ειδοποιούν, κινητοποιείται μηχανισμός για τον έλεγχο ακόμα και την αφαίρεση της άδειας κυκλοφορίας, την απομάκρυνση του βρώμικου οχήματος, την πληρωμή προστίμου για προσβολή του Αστικού Περιβάλλοντος με ποινή ακόμα και την πλήρη απόσυρση του ρυπογόνου οχήματος ώσπου να επισκευασθεί.
Η +ευθύνη πολιτών σαφώς και υπάρχει εάν με ένα τηλεφώνημα από το κινητό στο αρμόδιο Πράσινο Σώμα ζητηθεί έλεγχος του υπ’ αριθμ. τάδε “βρώμικου” οχήματος.
Η τιμωρία για κάποιους που ρυπαίνουν συνειδητά και συστηματικά το περιβάλλον, είναι κοινωνικά πιο αποδεκτή ίσως και πιο δίκαιη από ένα πρόστιμο για μια παράνομη στάθμευση που πολλές φορές δεν εμποδίζει καν την κυκλοφορία. Όμως, το τραγικό είναι ότι πολύ δύσκολα πια οι άνθρωποι ενεργοποιούνται ή συμπαραστέκονται για να διορθωθεί κάτι, αντιθέτως, παρακολουθούν παθητικά κάθε άρρωστη κατάσταση γύρω τους ή δίπλα τους δίχως να αντιδρούν λες και χαζεύουν κάποιο reality στην…τηλεόραση.

- συνεχίζεται-

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΞΟΝΕΣ

Ρωσία - ΗΠΑ: Σύμμαχοι κατ' ανάγκην
της δημοσιογράφου Ελένης Μπουκαούρη

Καμιά από τις δύο δυνάμεις δεν διστάζει να δείξει τα δόντια της, όταν απειληθούν τα συμφέροντά της, επηρεάζοντας έτσι την παγκόσμια σκακιέρα. Το πεδίο, όπου ο αγώνας διεξάγεται λυσσαλέα, το τελευταίο διάστημα, είναι ο τομέας της ενέργειας, δηλαδή το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, αλλά και η προβλεπόμενη μέχρι το 2030, αύξηση της ζήτησης του μαύρου χρυσού, (κυρίως από ανερχόμενες οικονομικά χώρες της Ασίας) που θα φτάσει από τα 86 εκατομμύρια βαρέλια που είναι σήμερα ημερησίως, στα 118 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, αναμένεται να αποφέρει μεγάλα κέρδη στη Μόσχα. Το φυσικό αέριο, είναι το δεύτερο υπερόπλο της Ρωσίας έναντι του υπόλοιπου κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, η φιλο-αμερικανική στροφή του Κιέβου προκάλεσε την μήνη του Κρεμλίνου και κατά περίεργη σύμπτωση, οι τιμές του φυσικού αερίου για την Ουκρανία, από την οποία τροφοδοτείται η Ευρώπη, αυξήθηκαν κατακόρυφα, στις αρχές του χρόνου, ενώ η ΓΚΑΖΠΡΟΜ, που διαχειρίζεται το φυσικό αέριο, προτίθεται εκ νέου ν' αυξήσει την τιμή παράδοσής του. Σε γενικές γραμμές, η ρωσική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και τα κέρδη καρπώνεται ο πρόεδρος Πούτιν, ο οποίος παρότι δέχεται αυστηρή κριτική από τη Δύση για την έλλειψη δημοκρατίας στη χώρα του, εν τούτοις κατόρθωσε να αυξήσει το ΑΕΠ της κατά 65% από το 1998 έως το 2006 και να βάλει σε σταθερή τροχιά τη διαδικασία αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους. Ο επόμενος μεγάλος οικονομικός στόχος για τη Ρωσία είναι η ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Η χώρα προσβλέπει σε αύξηση των ξένων επενδύσεων, είσοδο στις ευρωπαϊκές αγορές, και η ένταξή της στον ΠΟΕ θα ανοίξει το δρόμο στη ροή δισεκατομμυρίων δολαρίων στο εμπόριο και τις επενδύσεις.
Όμως, τα προβλήματα που μένουν είναι πολλά. Τον εισερχόμενο πλούτο νέμεται η ολιγαρχία και όχι ο λαός, ενώ η διαφθορά και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελούν καθημερινότητα στη χώρα. Ο πληθυσμός της Ρωσίας φθίνει κατά 700 χιλιάδες ετησίως, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις της δεν χαίρουν ιδιαίτερων εξουσιών, σε σημείο που αμφισβητείται η ικανότητά τους να υπερασπιστούν δυναμικά τα σύνορα της χώρας. Τα ΜΜΕ βρίσκονται στα χέρια πολιτικών και επιχειρηματιών, ανελεύθερα και εν πολλοίς κατευθυνόμενα, η Βουλή εκλέγεται και υπάρχει, όμως όλοι αναρωτιούνται αν συζητάει και τι… Είναι λοιπόν σαφές ότι ο πρόεδρος Πούτιν θα πρέπει να συντονίσει και να εμβαθύνει την οικονομική με την πολιτική πρόοδο. Η Ρωσία που διοργάνωσε στα μέσα του περασμένου μήνα τη Σύνοδο Κορυφής των Οκτώ Πλουσιότερων Χωρών της Δύσης (G8), αποσκοπεί να κερδίσει τις εντυπώσεις διεθνώς, ως υπολογίσιμος εταίρος, αλλά και στο εσωτερικό, κολακεύοντας τους νοσταλγούς της πάλαι ποτέ ισχυρής ΕΣΣΔ. Ο αντίπαλος όμως δεν θα είναι εύκολος: η Μόσχα θα υποχρεωθεί να σκληρύνει τη στάση της έναντι του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της ΧΑΜΑΣ, πάγια αιτήματα της Ουάσινγκτον που έτσι δικαιολογεί τον δικό της πόλεμο ενάντια στον άξονα του Κακού! Το αντάλλαγμα θα είναι η στήριξη του στάτους κβο, του ίδιου του Πούτιν ασφαλώς, που εγκαταλείπει το 2008 την προεδρία και θα ήθελε να το κάνει ένδοξα και όχι ως αποδιοπομπαίος τράγος των Αμερικανών και πιθανότατα το καρότο της μελλοντικής ένταξης στον ΠΟΕ. Η Δύση χρειάζεται μια ήρεμη Ρωσία και τούμπαλιν. Και φυσικά υπάρχει πάντα ο ρυθμιστικός παράγων Κίνα, μεταξύ των δύο, ο πρόεδρος Χου Ζιντάο, με τον οποίο ο Πούτιν δεν φείδεται ευκαιρίας να συζητά εφ’ όλης της ύλης διεθνών και περιφερειακών ζητημάτων…

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ στην ΕΥΡΩΠΗ και τον ΚΟΣΜΟ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ»
του δημοσιογράφου Ανδρέα Μακρίδη


Κυοφορείται μυστικώς η εκδοχή - και η υλοποίησή της αποτελεί την απώτατη επιδίωξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Θα παρουσιαστεί όπως πάντα ως ανθρωπιστική πρωτοβουλία και θα ανακουφίσει τους ταραγμένους δυτικούς τηλεθεατές, που είδαν τις εκατόμβες των λιβανέζων αμάχων να θάβονται μέσα σε σακούλες σκουπιδιών. Κι εκτός απροόπτου, σύντομα η «διεθνής κοινότητα» θα κληθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της να διαφυλάξει με δικούς της στρατιώτες τα σύνορα του Ισραήλ.

Οι Ισραηλινοί θα παίξουν μέχρι τέλους το ρόλο του τιμωρού, για να επιδείξουν σε μία ύστατη κίνηση μεγαλοψυχίας, μαζί με τους αμερικανοβρετανούς, την επιείκειά τους. Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Εχούντ Ολμέρτ, έχει ήδη αποστασιοποιηθεί από τις αρχικές του απαιτήσεις για αφοπλισμό της Χεζμπολάχ και περιορίζεται πλέον να αξιώνει μονάχα την ανάπτυξη διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης στο Νότιο Λίβανο, προκειμένου να σταματήσει τις εχθροπραξίες.

Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν είναι δυνατόν να συμβεί, εάν δεν παταχθεί η Χεζμπολάχ, ή δεν αναγκαστεί από την κυβέρνηση του Λιβάνου και τη στάση της Συρίας και του Ιράν να οπισθοχωρήσει. Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να διανοηθεί την αποστολή στρατευμάτων, μόνο και μόνο για να βρεθούν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Το ρολόι ωστόσο, χτυπά αντίστροφά πλέον για τους λιβανέζους μαχητές: Οι ρουκέτες τους και ο εξοπλισμός τους είναι πεπερασμένος, η παρακαταθήκη των ΗΠΑ είναι ατελείωτη. Εάν η Συρία και το Ιράν δεν απειλήσουν ανοιχτά με διεθνοποίηση του πολέμου, οι ημέρες της δράσης της Χεζμπολάχ είναι μετρημένες στο νότο του Λιβάνου.

Η ειρηνευτική δύναμη, είτε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, είτε υπό το ΝΑΤΟ, είτε στο πλαίσιο μιας ακόμη «συμμαχίας των προθύμων» θα παραταχθεί για να διαφυλάξει την ειρήνη. Στην πραγματικότητα ωστόσο, ο ρόλος της θα είναι η διεθνής προστασία των συνόρων του Ισραήλ και στόχος της η διεθνής εμπλοκή στο δράμα των Παλαιστινίων. Διότι το Ισραήλ, πεισματικά και συστηματικά, αρνείται την αποστολή διεθνών παρατηρητών στο έδαφός του, προκειμένου να ελεγχθεί η από πλευράς του εφαρμογή των συμφωνιών που έχει υπογράψει.

Τα τελευταία χρόνια, ο ισραηλινός στρατός, εισβάλλει σχεδιασμένα στα παλαιστινιακά εδάφη, εκχερσώνει τις ελιές και τις καλλιέργειές τους, εκθεμελιώνει σπίτια και εγκαθιστά παράνομους οικισμούς εποίκων, ενώ οι ισραηλινές κυβερνήσεις αρνούνται τον διεθνή επιτόπιο έλεγχο των ενεργειών τους και των αντίστοιχων καταγγελιών των Παλαιστινίων. Και η διαδικασία αυτή, αναστέλλεται μονάχα στο βαθμό που θεμελιώνεται και νομιμοποιείται το Τείχος της απομόνωσης των παλαιστινιακών εδαφών, που το ίδιο το Ισραήλ έχει οικοδομήσει παρά την κατακραυγή.

Με τη διεθνή κοινότητα στρατιωτικά παρούσα στα σύνορά του για ανθρωπιστικούς λόγους, το Ισραήλ και οι αμερικανοβρετανοί, επιδιώκουν να στεγανοποιήσουν πλήρως και αποτελεσματικά τα – κατακερματισμένα από το Τείχος του αίσχους - παλαιστινιακά εδάφη και να υποχρεώσουν την παλαιστινιακή ηγεσία σε μία συμφωνία υποταγής και ντροπής, εμπλέκοντας στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», όσες δυτικές χώρες αρνήθηκαν να το πράξουν μέχρι τούδε.
Η διεθνής κοινότητα, δεν έχει κανέναν λόγο να συναινέσει στο σχέδιο αυτό. Αντιθέτως, έχει κάθε λόγο να αντιπροτείνει μια διεθνή διάσκεψη για το Παλαιστινιακό, εκ παραλλήλου με την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στο Λίβανο. Η Ελλάδα, ως χώρα-μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, έχει κάθε λόγο να δημοσιοποιήσει μια τέτοια πρόταση.

ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΠΕΤΟΝ

Περιβάλλον και Ποιότητα ζωής στο Άστυ ( μέρος 3ο)

Οι “χώροι πρασίνου” είναι τελικά μια πολύ παρεξηγημένη έννοια. Αρκεί, άραγε, λίγο γκαζόν ανάμεσα σε τόνους μπετόν απλώς για να “σπάει” κάπως την αρρωστημένη χρωματική μονοτονία, δίνοντας μια ψευδαίσθηση δροσιάς και οξυγόνου;
Κάθε γειτονιά ανάλογα με το μέγεθός της και την πυκνότητα κατοίκων χρειάζεται εκτός από χώρους άθλησης, πάρκα έστω μικρά που θα εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες: ειδικά διαμορφωμένα για τον περίπατο και την ψυχαγωγία των ανθρώπων. Και γιατί όχι, πάρκα ακόμα και εκείνους που δεν ανέχονται κατοικίδια ζώα στο διάβα τους αλλά και για ανθρώπους που τα θέλουν στη ζωή τους. Ας υπάρξει υπευθυνότητα αλλά και ευαισθησία στην περίθαλψη και προστασία “κατοίκιδιων” που είτε χάνονται, είτε εγκαταλείπονται είτε απλώς έτυχε να γεννηθούν στους τσιμεντένιους μας δρόμους.
Συμφωνούμε άραγε όλοι ότι το επίπεδο παιδείας και πολιτισμού των ανθρώπων αντανακλάται στη στάση και τη συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους ανάπηρους και τα ζώα; Η σειρά προτεραιότητας και η ένταση του ενδιαφέροντος και της αλληλεγγύης είναι ατομικό δικαίωμα του καθενός ανάλογα με τα βιώματα και την ψυχοσύνθεσή του.

Η εξεύρεση χώρων για δημιουργία νέων πάρκων ή για την επέκταση και τη βελτίωση υπαρχόντων είναι σήμερα πολύ δύσκολη υπόθεση, αλλά άμεση προτεραιότητα πρέπει να δίδεται σε κείνες τις γειτονιές όπου ακόμα και τα πεζοδρόμια είναι σχεδόν ανύπαρκτα ή υποτυπώδη. Να εξυπηρετούν τους πεζούς, να ληφθούν υπόψη οι ανάγκες όλων των ανθρώπων ειδικά εκείνων με τις ειδικές ανάγκες (ηλικιωμένοι, ανάπηροι, τυφλοί ακόμη και μητέρες με μωρά στα καρότσια).

Κι ακόμη να δημιουργηθούν ασφαλείς ποδηλατόδρομοι στην Αθήνα.
Τα δίκυκλα να σταματήσουν τα ζιγκ – ζαγκ ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Κι αν πρόκειται να κινούνται στις λευκές διαγραμμίσεις, που χωρίζουν τις λωρίδες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, ας υπάρξει έστω μια ειδική ζώνη- διαγράμμιση μοτοσυκλεττών και δικύκλων τουλάχιστον στις βεβαρημένες οδικές αρτηρίες της Αθήνας και του Πειραιά για να μη κόβουμε… φλέβες εν μέσω traffic-jam.
Ιδέες ρίχνουμε μια που ετοιμάζονται καινούργιοι τοπικοί άρχοντες.

- συνεχίζεται-

Εν τω μεταξύ ρίξετε και μια ματιά στα προηγούμενα ΑΕΡΑ... ΑΕΡΑ, FACTUM, ΠΟΙΑ ΖΩΗ ΘΕΛΟΥΜΕ;

ΑΕΡΑ... ΑΕΡΑ

Περιβάλλον και Ποιότητα Ζωής στο Άστυ ( μέρος β' )

Παρατηρώντας προσεκτικά τις γειτονιές της Αττικής αντιλαμβανόμαστε τι είναι εκείνο που διαφοροποιεί την μια από την άλλη με αποτέλεσμα κάποιες να είναι «ανθρώπινες» και κάποιες «απάνθρωπες». Για παράδειγμα μια αξιοσημείωτη διαπίστωση είναι η εξής πολύ απλή: Όπου τα δένδρα μιας γειτονιάς, έστω μερικά από αυτά, είναι υψηλότερα ή ίσα σε ύψος από τα κτίρια της περιοχής αυτομάτως η εικόνα του συγκεκριμένου αστικού περιβάλλοντος είναι φιλικό προς τον άνθρωπο.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει όταν τα κτίρια είναι υψηλότερα από τα δένδρα. Αντιλαμβάνεσθε τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν καθόλου δένδρα.
Διευκρινίζω ότι δεν αναφέρομαι στους λεγόμενους «χώρους πρασίνου».Εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο ένα μόνο δένδρο ίσου ύψους με μια πολυκατοικία κάνει τεράστια διαφορά προς το καλύτερο για ολόκληρη τη γειτονιά.

Τι θα λέγατε, παραδείγματος χάριν, εάν ο ΓΟΚ όριζε ότι το ύψος των οικοδομών ανά γειτονιά θα διαμορφώνεται ανάλογα με την ανάπτυξη των υπαρχόντων δένδρων; Ακούγεται ρομαντικό και ουτοπικό ε; Ποιος τα βάζει με εργολάβους και μεγάλα ή μικρά συμφέροντα όταν μάλιστα μας πείθουν ότι είναι προς το δικό μας συμφέρον άλλος ένας όροφος κι άλλοι δύο… Όμως μια όμορφη γειτονιά με ψηλά δένδρα όπου δεν συνωστίζονται οι άνθρωποι σαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αποκτά πολύ μεγαλύτερη εμπορική αξία, ως γνωστόν. Τα δένδρα της γειτονιάς και της πόλης θα πρέπει να αποκτήσουν “ταυτότητα” και να τυγχάνουν φροντίδας και προστασίας τόσο από τους κατοίκους όσο και από το Δήμο ή την Κοινότητα. Αν χωράνε χιλιάδες δίκυκλα και αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια μήπως χωρά και ένα δένδρο με δικαίωμα να ψηλώνει όσο κι ένα ήδη υπάρχον κτίριο;

- έπεται συνέχεια -