ΝΤΟΚΤΟΡ ΤΙ;

Χωρίς τίτλο

Με προκάλεσαν. Μου είπαν: Τολμάς να το βάλεις στο δικό σου Blog; Είπα, Ναι... Δυστυχώς.
Ιδού λοιπόν.

From: DMR - demasamere [AT] yahoo.com <http://yahoo.com/To: Anna Panagiotarea - anpan_2190@jour.auth.grapanagiotarea@ert.gr

Χωρίς σχόλια

Αγαπητή Δρ. Παναγιωταρέα,
Σας απευθύνομαι ως μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας που είστε, και συγκεκριμένα σαν Αναπληρώτρια Kαθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μία θέση που συνεπάγεται δηλαδή την μονιμότητα. Kαι παίρνω αφορμή επειδή σας βλέπω συχνά-πυκνά καλεσμένη στην εκπομπή του κ. Γιάννη Πρετεντέρη για τα θέματα της παιδείας.
H επιλογή του κ. Πρετεντέρη να σας καλεί είναι εξαιρετική. Αναρωτιέμαι πότε θα την εκμεταλλευτεί κάποιος επιτέλους, καθώς η παρουσία σας σε τέτοιες συζητήσεις, Δρ. Παναγιωταρέα, είναι η πλέον κατάλληλη για να αποκαλυφθεί η παθογένεια του Eλληνικού Δημόσιου Πανεπιστήμιου, και το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει. Bλέπετε Δρ. Παναγιωταρέα, το Eλληνικό πανεπιστήμιο πάσχει πρώτα από όλα όχι γιατί οι φοιτητές κάνουν καταλήψεις. Πάσχει γιατί δε μπορούν να σεβαστούν ένα πανεπιστήμιο όπου κάποια σαν και εσάς, χωρίς σημαντικά ακαδημαϊκά προσόντα, χωρίς ερευνητικό έργο, χωρίς διεκπεραίωση τον βασικών υποχρεώσεων που έχετε απέναντι στο πανεπιστήμιο, κατέχει μόνιμη θέση καθηγητού σε αυτό. Θα αναρωτιέστε με ποιο δικαίωμα σας απευθύνω τον λόγο. H απάντηση Δρ. Παναγιωταρέα είναι ότι πρώτα από όλα με τους φόρους μου πληρώνω τους τρεις μισθούς σας - τον πρώτο στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τον δεύτερο στην δημόσια τηλεόραση, την EΡT, τον τρίτο στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Αθήνας. (Tον τέταρτο μισθό σας τον πληρώνει το Ίδρυμα Ωνάση). Kαι επιπλέον όπως εσείς διατηρείτε το δικαίωμα να κρίνετε τους φοιτητές εγώ ως πολίτης έχω το δικαίωμα να κρίνω εσάς. Tην αφορμή μου την δίνει η προκλητική και θρασύτατη παρουσία σας στα τηλεοπτικά πάνελς ως τιμητού της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η παιδεία στη χώρα μας, όταν εσείς είστε το χαρακτηριστικότερο αίτιο.
Kαι εξηγώ:
Eπισκέφθηκα τον διαδικτυακό τόπου του πανεπιστημιακού τμήματος στο οποίο διδάσκετε <http://www.jour.auth.gr/fdidaktiko.html και μόνη εσείς από όλους τους διδάσκοντες δεν αναφέρετε ούτε το αντικείμενο του διδακτορικού σας, ούτε τις δημοσιεύσεις σας, ούτε την έρευνα την οποία πραγματοποιείτε; Γιατί Δρ. Παναγιωταρέα; Eίναι μυστικά; Γιατί η ακαδημαϊκή κοινότητα να μη γνωρίζει την σημαντική συνεισφορά σας στην επιστήμη την οποία απαιτεί η καθηγητική καρέκλα που καταλάβατε; Πείτε μας λοιπόν κυρία Παναγιωταρέα, ποια είναι η ερευνητική δουλειά με τηνοποία ασχολείστε στην παρούσα φάση; Σε ποια έγκυρα περιοδικά του εξωτερικού έχουν δημοσιευθεί εργασίες σας; Για να μην μπερδευτείτε, δεν εννοώ τα άρθρα σας στις εφημερίδες. Δεν εννοώ το μυθιστόρημά σας και το βιβλίο συνέντευξη ενός πολιτικού προσώπου. Eννοώ αυτά τα επιστημονικά περιοδικά (refereed scientific journals) στα οποία η δημοσίευση περνάει από κρίση από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, (τολεγόμενο peer review system) και βάσει των οποίων η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα κρίνει τα μέλη της. Ποιες από τις εργασίες αυτές υπάρχουν στο "Citation Index", τον κατάλογο εκείνο που παρουσιάζει εργασίες άλλων επιστημόνων που αναφέρονται στο δικόσας επιστημονικό έργο; Πόσες διδακτορικές εργασίες έχετε επιβλέψει από τότε που γίνατε καθηγήτρια και που βρίσκονται οι διδακτορικοί φοιτητές σας σήμερα;
Mε βάση ποιο επιστημονικό έργο εκλεγήκατε στην βαθμίδα του μόνιμου καθηγητή στο δημόσιο πανεπιστήμιο; Ποιο είναι το θέμα του διδακτορικού σας και που το εκπονήσατε; Πού δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα του; Πώς προχώρησε την επιστήμη;
Δρ. Παναγιωταρέα, όταν βγαίνετε στην τηλεόραση οι τηλεθεατές δεν είναι όλοι ανόητοι όπως εσείς πιστεύετε. Mερικοί από αυτούς έχουν αποκτήσει και διδακτορικό, έχουν διδάξει σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, και γνωρίζουν τη σκληρή, επίμονη, ανελέητη διαδικασία που χρειάζεται για να ανέβει κάποιος τις καθηγητικές βαθμίδες. Απαιτείται κουραστική και χρονοβόρα έρευνα, δημοσίευσή της σε έγκριτα περιοδικά, παρουσίασή της σε συνέδρια, επίβλεψη διδακτορικών εργασιών και ερευνητικού έργου, διδασκαλία σε μεταπτυχιακό επίπεδο και προπτυχιακό επίπεδο (δηλαδή προετοιμασία παραδόσεων, διορθώσεις εργασιών, βαθμολόγηση εξετάσεων κλπ). Ακόμα και για καθηγητές πανεπιστημίου που έχουν αποκτήσει τα διδακτορικά τους από πανεπιστήμια τα οποία βρίσκονται στη διεθνή κατάταξη πολύ υψηλότερα από ότι αυτό στο οποίο έχετε σπουδάσει εσείς, δηλαδή για επιστήμονες με τεράστιο ταλέντο και μεγάλες επιστημονικές επιδόσεις, οι απαιτήσεις της καθηγητικής καρέκλας απαιτούν όλο το χρόνο τους, όλη την ενέργειά τους, για πάρα πολλά χρόνια.
Eσείς όμως ζείτε στην Αθήνα, εργάζεστε σε τρεις (τουλάχιστον) διαφορετικές δουλειές εκτός του πανεπιστημίου, γράψατε ένα μυθιστόρημα, και ταυτόχρονα προσπαθείτε να μας πείσετε ότι εκπληρώνετε τις υποχρεώσεις σας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που βρίσκεται σε μία άλλη πόλη από εκείνη που βρίσκεται ο τόπος κατοικίας σας και της κύριας εργασίας σας, στη Θεσσαλονίκη. Kαι αυτό που με εκπλήσσει Δρ. Παναγιωταρέα, αυτό που με θυμώνει ως πολίτη και ως μέλους της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ότι όχι μόνο δεν κρύβεστε, αλλά επειδή έχετε το θράσος να βγαίνετε στις τηλεοράσεις και να παριστάνετε την αγανακτισμένη με την κατάντια του Eλληνικού πανεπιστημίου, στην οποία πρώτη από όλους συνεισφέρετε εσείς.
Tο διαδίκτυο είναι ένα νέο μέσο διαλόγου και μετάδοσης πληροφορίας. Αν σας αδίκησα περιμένω την απάντησή σας την οποία θα δημοσιεύσω χωρίς περικοπές αυτούσια στο blog μου, demasamere.blogspot.com<http://demasamere.blogspot.com/ όπου βρίσκεται και η επιστολή μου προς εσάς.

Mε τιμή,
DMR
Yπόψιν Αναστασία Δουλκέρη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα ΜΜΕ, ΑΠΘ Ανδρέας Βέγλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα ΜΜΕ, ΑΠΘ Ελευθερία Καρνάβου, Πρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού ΕρευνητικούΠροσωπικού, ΑΠΘ Γιάννης Κρεστενίτης Γραμματέας Πρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού, ΑΠΘ Γιάννης Πρετεντέρης Δημοσιογράφος, Στάθης ΣταυρόπουλοςΔημοσιογράφος - Σκιτσογράφος Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, Λάκης Λαζόπουλος Ηθοποιός - Σχολιαστής, Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", Εφημερίδα Πρώτο Θέμα, Περιοδικό "Δες", Εφημερίδα Παρών, Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, Εφημερίδα Καθημερινή, Ραδιοφωνικός Σταθμός Σκαι, Εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Εφημερίδα το 'Εθνος, Εφημερίδα Αυγή, Εφημερίδα ΤΟ ΑΡΘΡΟ, Press-gr Blog <http://demasamere.blogspot.com/ demasamere.blogspot.com/

...GOOD NEWS... BAD NEWS... GOOD NEWS...

Το Λαφιτ γύρισε

I start with the good news even though I know most of you might not care at all about it but for us this is very good news that made our day!! Λοιπόν, το Λαφιτ είναι καλά και, απλώς, είχε παγιδευτεί κατά λάθος μέσα σε ένα μαγαζί από την Παρασκευή. Άνοιξε πάλι σήμερα και βγήκε το Λαφίτ τρέχοντας να πάει στην κυρία Ευθυμία πεθαμένο στην πείνα και τη δίψα αλλά σώο και αβλαβές. Είχανε αρχίσει να το κλαίνε οι μεγάλες κυρίες της πολυκατοικίας καθώς είχαν πιστέψει πως κάτι αλητάμπουρες της περιοχής του ρίξανε δηλητήριο ή του ρίξανε με τα φλόμπερ στο ψαχνό. Ευτυχώς, τούτη τη φορά δεν συνέβη αυτό που δυστυχώς συμβαίνει συχνά αφού κανείς δεν αρπάζει τους αλητάμπουρες απο τα αφτιά να ρίξει ένα γερό πρόστιμο στους γονείς που τους εκτρέφουν, να ρίξουνε και στους ίδιους από μια ποινή στο σχολείο όπως π.χ. μια μονάδα στο μάθημα Συμπεριφοράς το οποίο μάθημα φυσικά δεν υπάρχει κι έτσι δεν μπορούν να μείνουν μετεξεταστέοι επειδή βάζουνε φόλες και πυροβολούνε στο ψαχνό σκυλιά και γατιά για να σπάνε πλάκα.

Το Λαφίτ ("το" κι όχι "η" ή "ο") είναι ένα θηλυκό γατί κι αυτό που κάνει είναι να κρατάει συντροφιά στις γηραιές κυρίες της πολυκατοικίας. Το λένε το Λαφίτ γιατί του ταιριάζει καλύτερα επειδή βλέπεις το' χουνε κάπως σαν χαρούμενο παιδί να τρέχει εδώ κι εκεί απο το ένα διαμέρισμα στο άλλο, πότε στη μια κυρία πότε στην άλλη, μπαίνει και βγαίνει μαζί τους στο ασανσέρ και τις ακολουθεί στον περίπατο. Το σώσανε απο του χάρου τα δόντια (τις ρόδες ενός παλαβού) όταν ήτανε πολύ μικρό, κι αφού αργότερα γέννησε μια φορά το στειρώσανε "για να μην το κυνηγούν οι γάτοι" και πάθει κανένα κακό.

Το Λαφίτ δίνει μόνο χαρά με τα καμώματά του. Μόνο αυτό κάνει και κανένανε δεν βλάπτει.

Understand λεχρίτες;

Αρένες για ...άρενες

Εσείς με ποιον είστε; Με τους άρενες ή με τις αρένες; Τουτέστιν με τον ταυρομάχο ή με τον ταύρο; Ή μάλλον να το θέσω καλύτερα. Με τον ταύρο ή με τους θεατές μιας ... ταυρομαχίας;

Η αρρενωπότητα των ταυρομάχων με τα σπαθιά (καλή ώρα σαν την αρρενωπότητα των κυνηγών με τις καραμπίνες), αυτή η γελοιότητα ενός εμετικού θεάματος που σκοπό έχει να βασανίσει μεχρί θανάτου ένα μεγαλόσωμο ζώο (οι κοκορομαχίες είναι άλλο σπορ με πιο μικρόσωμα ζώα) υποτίθεται ότι προσφέρει ψυχαγωγία σε κάτι αιμοβόρους τύπους με τις κυρίες τους και τα ζωντανά τους να τα μαθαίνουν από νωρίς τι εστί γένος αρσενικό, και τι υπέροχο θέαμα είναι να βλέπεις δηλαδή ένα ταύρο να παραντουράει μες τα αίματα να του τρέχουν απο το σβέρκο με μπηγμένα τα σπαθιά να κρέμονται και έναν "αρρενωπό" άνθρωπο να παίρνει πόζες για να δώσει τη χαριστική βολή στο άμοιρο ζώο. Οι θεατές ενθουσιάζονται και χειροκροτούν τη μεγαλοσύνη του κατορθώματος. Καμμιά φορά συμβαίνει να πληγωθεί ένας ταυρομάχος ή καμμιά φορά συμβαίνει να πέσει ένας αιμόφυρτος ταύρος με φόρα πάνω στους θεατές και κάποιοι να τραυματιστούν.

Εσείς με ποιον είστε; Επειδή εγώ το έχω ξαναπεί πως είμαι με τον ταύρο και πως έχουμε εφαρμόσει (εμείς, οι φίλοι μου δηλαδή) embargo στην Ισπανία ώσπου να καταργήσει τις ταυρομαχίες δεν πάμε να ξοδέψουμε τα τουριστικά λεφτά μας στην μοβόρικη χώρα που σκοτώνει ταύρους για χαβαλέ.

Opera

"Ο Νίξον στην Κίνα" ήτανε μάπα ως όπερα κατα την ταπεινή μου γνώμη για τον εξής πολύ απλό λόγο: Τι έμπνευση, τι είδους ανάταση ψυχής και καρδίας να σου προσφέρει μια σινοσοβιετική Σύνοδος Κορυφής; Τι συγκίνηση να σου προκαλέσει τώρα η μούρη του Κίσσιντζερ, κις μάϊ ας, ή η μουράκλα του Μάο; Όσο για τα σκηνικά; Σιγά το μπόϊνγκ και το dinner κι όλα τα ξενέρωτα που μας έκαναν (εμάς τουλάχιστον) να την κάνουμε στο διάλειμμα. Τουλάχιστον να είχε θέμα το Ουώτεργκεϊτ πάει στην ευχή, μπορεί και να γινόταν ακόμα και να λυπηθείς τον έρμο πρόεδρο, αλλά έτσι; Μόνο δημοσιογραφικά μπορεί και συγκινηθείς και να πεις, Α, έχω πάει σε μερικά τέτοια, και να πάρεις λίγο τα πάνω σου αλλά κι αυτό παίζεται...

Όποιος προλάβει...

Δεν θα χάσει τον χρόνο του αν πάει στο Απλό Θέατρο στην Καλλιθέα μέχρι το τέλος αυτής της εβδομάδας να δει το έργο "Στη Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι" του Bernard-Marie Koltes σε εξαίρετη σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση. Τους ρόλους ερμηνεύουν ο Πάνος Ροκίδης ως ντήλερ και ο Αντώνης Ιορδάνου ως πελάτης. Καθόλου άσχημα!

Pas mal du tout.

Ω, Ναι...

Να μη χάσετε το Half Nelson και να πάρετε μαζί σας και κανέναν που χρειάζεται κίνητρο να καταλάβει περισσότερα για ορισμένα πράγματα, εξυπακούεται με τη δική σας βοήθεια, αν έχετε το κουράγιο να βοηθάτε στενοκέφαλους ανθρώπους να ανοίξουν λίγο τα μυαλά τους...

ΣΤΗΝ ΚΟΥΠΑΣΤΗ ΜΕ ΧΑΡΗ...

Πες το ποίημα

Άλλος για το καϊκι μας;

Ποιός λέει ότι γέρνει;

Το ζήλεψαν το όμορφο

Το μικροκαμωμένο

Στα κύματα το ρίχνουνε

το πάνε και το φέρνουν

Από την πλώρη ξεκινούν

Στην πρύμνη καταλήγουν

Στην κουπαστή του πιάνονται

με νύχια και με δόντια

off shore, βρε, θα το σώσουνε

Μετά το ρυμουλκάνε

Πίσω τους θα το κρύψουνε

σαμπάνιες για να σπάνε

Κι όνομα; Ας του δώσουνε

Αφού θα τη γλιτώσουνε

Κι όλοι χαζογελάνε...

ΚΑΙ Ο ΚΟΛΙΟΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Οι πολίτες αντιστέκονται στα μεταλλαγμένα

Πάνω από 180 περιοχές - ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα, πάνω από 3500 Δήμοι, τοπικοί φορείς και χιλιάδες αγρότες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλώνουν ότι δεν επιτρέπουν την καλλιέργεια μεταλλαγμένων (Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών-Γ.Τ.Ο.) στα εδάφη τους.

Αυτό προέκυψε από την τρίτη Διεθνή Διάσκεψη για Περιοχές Ελεύθερες από Γ.Τ.Ο., τη Βιοποικιλότητα και την Αγροτική Ανάπτυξη, που έγινε στις Βρυξέλλες στις 19 και20 Απριλίου 2007. Αντιπρόσωποι τουλάχιστον 30 ευρωπαϊκών χωρών έδωσαν το παρόν και συναντήθηκαν με αντιπροσώπους από την Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, την Αιθιοπία και τις Η.ΠΑ. Όλοι τους αντιπροσώπευσαν ελεύθερες από Γ.Τ.Ο. περιφέρειες και Δήμους, αγρότες, καταναλωτές και περιβαλλοντικές οργανώσεις, που δραστηριοποιούνται με σκοπό την βιώσιμη και ελεύθερη μη γενετικά τροποποιημένη γεωργία, τον αυτοπροσδιορισμό των περιοχών και την ποιοτική παραγωγή τροφής.

Ανάμεσα στους διοργανωτές ήταν και η ομάδα των Πράσινων του ΕυρωπαϊκούΚοινοβουλίου και γι΄ αυτό το λόγο η Διάσκεψη την πρώτη μέρα διεξήχθη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκ μέρους των Οικολόγων Πράσινων από την Ελλάδα, συμμετείχε η Έλενα Δημητρίου (είναι από το Βόλο), και είναι και μέλος του Δικτύου ενάντια στα Μεταλλαγμένα.

Οι συζητήσεις εστιάστηκαν: 1) στην εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις εγκρίσεις, τους κινδύνους και τις απαγορεύσεις των Γ.Τ.Ο. 2) στην υποβάθμιση της βιοποικιλότητας, της ανεξάρτητης καλλιέργειας και της τοπικής ποιοτικής παραγωγής, που οφείλεται στον αποκλειστικό έλεγχο των σπόρωναπό μερικές εταιρείες, και 3) στις προκλήσεις για την αγροτική ανάπτυξη, τη βιοποικιλότητα και διατροφική ασφάλεια από το συνολικό ανταγωνισμό ανάμεσα στη διατροφή και τη γεωργική ενέργεια και παραγωγή καυσίμων.

Το συμπεράσμα της Διάσκεψης ήταν: Δεν λέμε απλώς «Όχι στα μεταλλαγμένα»!

Αλλά:

- Προωθούμε και μια βιώσιμη γεωργία, στηριζόμενη σε παραδοσιακές και βιολογικές μεθόδους παραγωγής, στη βιοποικιλότητα και στην προστασία των σπόρων.

- Δεν δεχόμαστε τις εγκρίσεις των Γ.Τ.Ο. που ελέγχονται από την EFSA (Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων), μετά και το τελευταίο σκάνδαλο με τη ποικιλία καλαμποκιούΜΟΝ 863, διότι ενώ εγκρίθηκε για κατανάλωση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποκρύφτηκαν οι έρευνες που αποδείκνυαν ότι είναι εν δυνάμει επικίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία.

- Ζητάμε έρευνες από ανεξάρτητους επιστήμονες.

- Ζητάμε την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Καρθαγένης, που θεσπίζει την Αρχή της προφύλαξης. Ζητάμε την αναγνώριση του δικαιώματος των περιοχών να είναιελεύθερες από ΓΤΟ.

- Δεν δεχόμαστε τις καλλιέργειες των ήδη εγκεκριμένων ΓΤΟ (MON 810) αλλά και καμία καλλιέργεια γενετικά τροποιποιημένων οργανισμών λόγω των αποδεδειγμένων επιπτώσεων στο περιβάλλον και τώρα πλέον και στην ανθρώπινη υγεία.

- Επιβάλλουμε απαγορεύσεις ως προς τους Γ.Τ.Ο. που έχουν εγκριθεί ή σε όποιους άλλους εγκριθούν αφού η συνύπαρξη είναι πλέον ανέφικτη λόγω της αποδεδειγμένης επιμόλυνσης όλων των άλλων καλλιεργειών.

- Ένα δίκτυο από περιοχές και χώρες που έχουν κηρυχθεί ελεύθερες από Γ.Τ.Ο. θα έχει συνεργασία, ανταλλαγή πληροφοριών και υποστήριξη.

- Όλοι οι συμμετέχοντες στη Διάσκεψη καλούμε τους αγρότες και τους καταναλωτές του κόσμου στη Βόννη (το πρώτο δεκαήμερο του Μάη του 2008) να διαδηλώσουν για την ποικιλότητα των σπόρων μας, της τροφής μας και των πολιτισμών μας και την απαλλαγή τους από τις πατέντες των Γ.Τ.Ο. και τους ελέγχους των εταιρειών, στο πλαίσιο της συνάντησης των μελών του Πρωτοκόλλου της Καρθαγένης για τη Βιοασφάλεια και τη Σύμβαση για τη Βιοποικιλότητα.

(Το θέμα έστειλαν στη "ΣΦΑΙΡΑ" οι Οικολόγοι Πράσινοι από τη Διεθνή Διάσκεψη των Βρυξελλών. Περισσότερες πληροφορίες: 6945580826)

ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ...

Και οι σοφές μαϊμούδες

Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι σόι σοφία κρύβεται σε κείνο το "μη μιλάς, μην ακούς, μη βλέπεις, μη κάνεις" αν και με το διάβα του χρόνου σκέπτομαι αρκετούς που ακολούθησαν πιστά για χρόνια τη σχετική συνταγή ώσπου πράγματι τους απέδωσε τα καλύτερα. Μιλούν και ακούν και βλέπουν και κάνουν (ιδίως αυτό) ανενόχλητοι, καθώς γνωρίζουν καλά τι πρέπει να λένε, τι πρέπει να ακούνε, τι πρέπει να βλέπουνε και κυρίως τι πρέπει να κάνουνε!

Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα: δηλαδή η προσαρμογή και η πειθαρχία των αισθητηρίων οργάνων σύμφωνα με τις νόρμες και τις φόρμες που κυριαρχούν στη χώρα της Μεγάλης Μπανάνας. Σημασία δεν έχει τι σκέφτεσαι από μέσα σου, αλλά τι βγάζεις προς τα έξω σου σταθερά και χωρίς αμφιταλαντεύσεις. Αν λες αυτό που πρέπει κι όχι αυτό που θα έπρεπε, αν κάνεις αυτό που πρέπει και όχι αυτό που θα ήθελες τότε προχωράς και σιγά σιγά μαθαίνεις να βλέπεις και να ακούς όσα ενισχύουν και δικαιώνουν τα λόγια και τα έργα σου.

Ο κώδικάς σου καθαρίζει απο τα ενοχλητικά παράσιτα της όποιας συνείδησης ώσπου μια μέρα ταυτίζεσαι απόλυτα με τις επιλογές και παύεις να απασχολείσαι με αδιέξοδα και ασήμαντα πράγματα που κακά τα ψέματα δεν σε οδηγούν πουθενά. Λόγου χάρη ξέρεις ότι δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, καλό ή κακό: Σωστό είναι ό,τι σε εξυπηρετεί, καλό είναι ό,τι σε ωφελεί.

Συντονίζεσαι στη συχνότητα του δούναι και λαβείν, διεκδικώντας ολοένα και πιο υψηλό μερίδιο ανταποδοτικότητας στην ολοκάθαρη σχέση κόστους - οφέλους. Μιλάς, χαμογελάς, προσκυνάς εκεί όπου οι προσδοκίες ωφελημάτων είναι σαφείς και χειροπιαστές δεδομένου ότι στο χρηματιστήριο αξιών συμμετέχεις ξεπλένοντας στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ παντός είδους αναστολές και ενοχές.

Άλλωστε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας βγήκε και υπενθύμισε αυτό που όλοι ξέρουν:

"Κανείς ένοχος δεν τιμωρείται σ' αυτή τη χώρα". Κι όταν λέμε ένοχος μη πάει ο νούς σας σε τίποτα κακομοίρηδες, μικρολωποδήτες της συμφοράς που μας χαλάνε το προφίλ διεθνώς. Όταν λέμε "ένοχος" εννοούμε όχι έναν αλλά πολλούς μαζί συνενόχους άρα ένας ένοχος δεν υπάρχει ώστε να τον πιάσουμε και να τελειώνουμε. Κι όταν, θεωρητικά ας πούμε, είναι ένας μοναχός του, τότε, θα δηλώσουμε ότι ανήκει στη κατηγορία εκείνων των ... μεμονωμένων περιπτώσεων που δεν αντιπροσωπεύουν κανένα σύνολο κι επομένως οι γενικεύσεις καλύτερα να αποφεύγονται διότι βλάπτουν μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία, εξυπηρετώντας άνομα συμφέροντα. Ναι, οπωσδήποτε αυτές οι μεμονωμένες περιπτώσεις δικάζονται (δεν καταδικάζονται απαραίτητα) σύμφωνα με τους νόμους του κράτους ... μπλα, μπλα, μπλα.

Εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου, λαλούν κάτι "κακές γλώσσες" (κάπου στη Χαλκίδα είναι οι γλώσσες), τίγκα στην κόκα! Λένε ότι τάχα βρέθηκε στο αυτοκίνητό του, άκουσον, μεγάλη ποσότητα ...κόκας; Όχι Coca Cola, κόκα. Αλίμονο, καλέ, αν είναι δυνατόν; Μα, σου λέω εγώ, αν, αν ...υποθέσουμε ότι ήταν αλήθεια θα είχε κουκουλωθεί; Αποκλείεται ... ποκλείεται... εξανέστη κι η θειά μου η Αμοιρσούλα - η άμοιρη Σούλα- που δυο βρακιά φορεί κι 'ωσπου να βγάλει τονα τ' αλλο το κατουρεί. Σιγά τώρα μην μας πούνε πως έχουμε και κοκαϊνομανείς βουλευτές. Βρε ουστ απο δω, συκοφάντες, ε, συκοφάντες.

ΑΠΟΡΡΙΨΗ

Εν θερμώ

Ο "σκοτώνω" της Βιρτζίνια έκανε το μακελειό επειδή μια κοπέλα του είπε πως δεν τον θέλει. Έστησε καρτέρι κι έσπειρε το θάνατο όπως γίνεται σε πολλές αμερικανικές ταινίες. Ήτανε ασιατικής καταγωγής, είπανε, λες κι αυτό εξηγεί το έγκλημα που ήτανε τάχα εκτός από ερωτικό και φυλετικό; Φυλετικό του φύλου ή της φυλής, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται πάντως και στο γεγονός ότι τόσο εύκολα οποιοσδήποτε πάει και αγοράζει κανονικά ένα όπλο σαν να είναι οικιακή συσκευή, όπως συμβαίνει στην Αμερική, τότε το κακό θα συμβεί στο βαθμό που συμβαίνει στη χώρα αυτή και μάλιστα μέσα σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. Μήπως είναι θέμα κουλτούρας; Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι υπεράμαχοι της οπλοκατοχής ότι "δεν σκοτώνουν τα όπλα, οι άνθρωποι σκοτώνουν" μας βρίσκει σύμφωνους. Ε, ναι, κι εμείς τι λέμε; Οι άνθρωποι σκοτώνουν πιο εύκολα με τα όπλα. Τους διευκολύνετε επομένως.

"Mother fucker".... "mother fucker"... "mother fucker", διέταζαν οι Γερμανοί εκπαιδευτές τους εκπαιδευόμενους να φωνάζουν, πυροβολώντας στο ψαχνό τους τάχα επικίνδυνους κακοποιούς που για τις ανάγκες της εκπαίδευσής τους επινοήθηκε το συγκεκριμένο σενάριο να είναι αφροαμερικάνοι του Bronx οι κακοί. Ε, τι να ήτανε δηλαδή; Εβραίοι; Επικίνδυνο στις μέρες μας αλλά τα ένστικτα και οι τακτικές ορισμένων ... εκπαιδευτών της βίας δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολύ κι όπως σωστά σχολίασε μια νεαρή αφροαμερικανίδα που είχε δει όπως κι εμείς και όλοι το βίντεο απο την εκπαίδευση είναι "αυτά που μας πηγαίνουν πολύ πίσω...".

Το γιατί έπρεπε ντε και καλά να είναι κάποιας καταγωγής οι στόχοι ώστε να ανάψουν καλά τα αίματα των εκπαιδευόμενων ράμπο, δεν μας το εξήγησαν. Αλλά θέλει ρώτημα; Πώς αλλιώς θα σκοτώσεις αν δεν αντιμετωπίσεις το θύμα σου σαν να' ναι ασήμαντο σκουπίδι; Και πώς θα τον δεις έτσι τον άλλο άνθρωπο αν πρώτα δεν σε πείσουν ότι η ζωή του δεν έχει την ίδια αξία με τη δική σου; Επειδή έχει άλλο χρώμα, άλλη γενέτειρα, άλλη θρησκεία, άλλη γλώσσα και ούτω καθ' εξής. Προϋπόθεση για όλα αυτά είναι κι ένα συσσωρευμένο μίσος που απλώς βρίσκει τρόπο να καλλιεργηθεί και διέξοδο να εκτονωθεί ...νόμιμα.

ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ

Climax

Τα σκαλοπάτια πρέπει να καταργηθούν. Τι νόημα έχει να ανεβαίνεις ένα ένα σκαλοπάτι όταν δεν υπάρχει χρόνος να τα ανεβείς όλα ως το τέρμα; Στην καλύτερη περίπτωση θα σκαλώσεις κάπου θα σκοντάψεις κι ούτε που θα προλάβεις να χαρείς τη θέα απο ψηλά. Καλύτερα στο ίσιωμα όπου γίνεται χαμός καθώς λένε κι ούτε υψοφοβία ούτε φόβος να σε ζηλέψουν και να σε πετάξουνε απ' τη σκάλα μαζί με τη σκάλα μη σου πω όπως γίνεται στα καρτούνς μόνο που εσύ δεν θα τη γλιτώσεις γιατί καρτούν δεν είσαι να βγείς αλώβητος και να συνεχίσεις το κυνήγι με όλα σου τα δόντια στη θέση τους.

Τα σκαλοπάτια πρέπει να καταργηθούν. Τι νόημα έχει να υπάρχουν αφού κανείς δεν τα ανέβηκε ποτέ ένα ένα! Νάτο το ένα και μεγάλο ψέμα να δίνει κουράγιο σε όσους δεν θα τα ανεβούν ποτέ ως πάνω αλλά καλό είναι να το προσπαθούν με το κεφάλι κάτω, δουλεύοντας σαν τρελοί για κείνους που θα βρεθούν εκεί ψηλά με μία και μόνη δρασκελιά όχι επειδή δεν το αξίζουν, μα ούτε και γι αυτό. Δεν υπάρχει καν γιατί αυτή κι όχι εσύ. Υπάρχει αυτός, υπάρχει αυτή και όχι εσύ. Απλά κι απλούστατα χωρίς γιατί, πώς, πότε και για πόσο. Για πάντα. Τελεία και τέλεια.

Τα σκαλοπάτια μπορούν λοιπόν να καταργηθούν αν συμφιλιωθούμε με την ωραία ιδέα ότι όλοι πετάμε στα σύννεφα πάνω απο τη σκάλα εδώ κάτω στο ίσιωμα όπου ο χρόνος είναι με το μέρος μας κι αυτή η ανεμόσκαλα που κρέμεται απ' τον ουρανό περνάει κάποτε πάνω απ' τον καθένα ανάλογα με το πώς φυσάει. Στην άλλη την ξύλινη, τη μαρμάρινη, την μεταλλική άς ανεβοκατεβαίνει ο καθένας στα δυο ή στα τέσσερα φυσώντας ξεφυσώντας αέρα χωρίς φτερά.

Ε, καλά τώρα, μη τα παίρνετε όλα και τοις μετρητοίς. Μια σκέψη ήταν της στιγμής κάτι σαν ομόλογο υψηλού ρίσκου σε εξωτικά νησιά με λαγούς και πετραχήλια σαν αυτά που ονειρεύεσαι εκεί ψηλά στο πλατύσκαλο της κλίμακας. Απο ένα τέτοιο κεφαλόσκαλο τρώνε πολλοί το κεφάλι τους όπως ... όπως... να, ο Πωλ Γούλφοβιτς της Παγκόσμιας Τράπεζας που άφοβα διώρισε τη φίλη του στο State Departement με μισθό πιο ψηλό κι από της κοντοΛίζας. Κι ύστερα είπε συγνώμη και με το συμπάθειο δηλαδή αλλά δείξτε και λίγη κατανόηση... Ξέρετε εσείς απο τέτοια!

Γι αυτό σας λέω, τι τα θέλουμε τα σκαλοπάτια; Μια κι απάνω είναι το κόλπο.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ εντός και εκτός

Σε άπταιστα νατοϊκά και πολύ ευρωπαϊκά

Αφγανιστάν: Η Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, διαθέτει σημαντική παρουσία στο Αφγανιστάν με δυνάμεις που δρουν εντός της πρωτεύουσας. Η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει ενεργά και στην προσπάθεια κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης.

Κοσσυφοπέδιο: Το μέλλον της KFOR και η αποστολή της θα συναρτηθούν με την έκβαση των διαπραγματεύσεων του τελικού καθεστώτος.

Νατοϊκή προοπτική Αλβανίας, Κροατίας, ΠΓΔΜ: Επιβεβαιώσαμε τη βασική αρχή των «ανοικτών θυρών» και την ισχύ της διαδικασίας “performance-driven” και προσδιορίσαμε ως χρονικό ορίζοντα για την πιθανή αποστολή προσκλήσεων την επόμενη Σύνοδο Κορυφής του 2008 για τις τρεις χώρες αλλά δεν μπορεί να αποκλεισθεί η αποσύνδεση των τριών υποψηφιοτήτων.

«Σύμπραξη για την Ειρήνη» της Σερβίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Μαυροβουνίου:
Η Ελλάδα ετάχθη υπέρ του συγχρονισμού των υποψηφιοτήτων και της όσο το δυνατόν ταχύτερης εισδοχής των τριών χωρών.

Ευρωπαϊκή προοπτική Τουρκίας: Η Τουρκία δεν έχει αποδείξει ακόμη έμπρακτα τη βούλησή της να ενστερνιστεί τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες και να κάνει τα βήματα εκείνα που είναι απαραίτητα, για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή της πορεία.


Σε άπταιστα Ελλη-νικά

Αχμέτι μουχαμέτι να τον νευριάσει! Το ‘πε και το ξανάπε: «Θέλω να σας εκνευρίσω απόψε γιατί όταν εκνευρίζεστε γίνεστε πιο δυναμικός!». Επέμεινε και από την πολλή επιμονή να τον εξωθήσει στα άκρα την έπιασαν εκείνη νευρικά γέλια επειδή εκείνος θέλοντας, όπως είπε, να τη βοηθήσει αντί γι αυτόν εκνευριζόταν αυτή, της είπε: «Καλύτερα ίσως να γίνετε κι εσείς καλύτερη»! Θεέ και Κύριε: Νυχτιάτικα ντέρμπυ εκνευρισμού! Ποιος θα τσαντίσει ποιόν; Τέλος πάντων. Αυτό δεν ήταν νάζι, ναζί ήτανε.
Ο «εγγυητής της ενότητας του κόμματος» σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο δεν έχει κανένα λόγο να εκνευρίζεται. Αφού δεν εκνευρίστηκε με τόση πίεση τρία χρόνια τώρα να εκραγεί και να το διαλύσει το μαγαζί όπως πολλοί πολύ εύχονταν, σιγά μην τους κάνει τώρα αυτή τη χάρη για δυο μάτια θαλασσιά!
Κι όλοι εκνευρίζονται που δεν εκνευρίζεται με το θέατρο του παραλόγου.

«Θάλασσα σε όλα τα επίπεδα» τα έχει κάνει η κυβέρνηση, είπε απλά και εξήγησε: είδαν κάποιοι το «κράτος- λάφυρο» κι έπεσαν με τα μούτρα μπας και δεν προλάβουν. Άντε τώρα να τους μαζέψεις κύριε πρωθυπουργέ. «Η καρδιά του κόμματος της Ν. Δ» βάρεσε δυνατά με υψηλό ρίσκο πάνω στα Ταμεία των (μη) ασφαλισμένων. Χμμ, αλλά τώρα φάτε την: Η καρδιά του καθηγητή Α. Κιντή που αναλαμβάνει πρόεδρος στα ταμεία δεν χτυπά σε ρυθμό Ρηγίλλης.

Και είναι ενδιαφέρον ότι ο μικρότερος αδελφός του κ. Α. Κιντή, επίσης καθηγητής, είχε εκδώσει, το 1996 παρακαλώ, ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο: “Η παρακμή – Η ηθική κρίση, η κρίση αξιών και θεσμών και η φθορά της ελληνικής δημοκρατίας”. Σε κάποιο κεφάλαιο ο κ. Σταύρος Κιντής αναφερόμενος στη Διαφθορά αναφέρει: Στην Ελλάδα, μολονότι τα φαινόμενα σήψης πληθαίνουν και επεκτείνονται σ’ ολόκληρο το κράτος και ολόκληρη την κοινωνία, ούτε αυτοκτόνησε κανείς, ούτε τιμωρήθηκε κανείς, ούτε τέθηκε ποτέ σοβαρά το θέμα της διαφθοράς˙ οσάκις δε τέθηκε θέμα διαφθοράς αντιμετωπίστηκε από την κοινωνία με κριτήρια κομματικής σκοπιμότητας και όχι εντιμότητας. Η ελληνική κοινωνία αποδέχεται τα σκάνδαλα˙ τα αφήνει ατιμώρητα, μερικές δε φορές τα αμείβει και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που διερωτάται κανείς, αν η διαφθορά και το χαμηλό ήθος είναι μέσον κοινωνικής καταξίωσης˙ σε κάθε πάντως περίπτωση δεν τίθεται θέμα κοινωνικής απαξίωσης. Εύγε! Και μετά; Τι άλλαξε;

«Είμαστε από τις πιο απαισιόδοξες χώρες» είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί; Τι μεσολάβησε και από ισχυρή Ελλάδα καταντήσαμε έτσι μέσα σε μόλις τρία χρόνια;
Τι τρία χρόνια; Από τον πρώτο κιόλας χρόνο καταντήσαμε ευθύς αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Να φταίει, λέτε, - καλά, εμείς λέμε - το ευρώ και τα ψιλά του επειδή ακόμα και οι επαίτες των φαναριών άμα τους δώσεις σαράντα λεπτά π.χ. σε μονόλεπτα, δίλεπτα, πεντάλεπτα σου τα πετάνε στο λεπτό στα μούτρα; Εμένα μου ’χει τύχει πάντως μια φορά είδα το λεπτό στο μάτι κι από τότε δεν τολμάω να δώσω κάτω από εκατόν πενήντα δραχμές ήτοι πενήντα λεπτά και όχι σε ψιλά προς Θεού. Μοιράζω αβέρτα κατοστάρικα στα φανάρια. Μάλιστα. Αυτό θα πει ισχυρή Ελλάδα! Τι θα πει; Πόσο κάνει ο espresso και το φραπόγαλο θα πει; Τώρα λένε τα μεταλλικά ευρώ (το φράγκο και το δίφραγκο που λέει ο λόγος) θα τα κάνουν χάρτινα. Είθε. Εντάξει, δεν θα ρωτήσω γιατί δεν τα κάνανε από την αρχή. Ούτε γιατί η Ελλάδα δεν όρθωσε ανάστημα τότε να διαπραγματευτεί, να πει στους Γερμανούς, ρε αδέλφια, εμάς δεν μας παίρνει καθόλου να πάρουμε τις 340,75 δραχμές για κατοστάρικο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Μερικοί μπερδεύανε μετά και το νόμισμα των δυο ευρώ κι αφήνανε εξακόσιες ογδόντα μια και πενήντα για φιλοδώρημα σε τοστ. Κι έμεινε συνήθεια να ρωτάμε την παρέα: «Φτάνουν δυο ευρώ;». Όχι, ρε συ, δεν φτάνουν. Τώρα πια δεν φτάνουν με τίποτα ούτε δυο ούτε τρία. Κινδυνεύεις να σε φτύσουν κιόλας τα γκαρσόνια που σε βλέπουν πρώτα με το Καγιέν κι έπειτα με τα καβούρια στην τσέπη. Θα πάω Βαρκελώνη να πιω καφέ με ενάμιση ευρώ στο σούπερ μαγαζί. Αμ, πώς;

Υστερόγραφο: Αντιγράφω απο το βιβλίο "Ιστορίες του Σώματος" της Σώτης Τρανταφύλλου με έργα της Έφης Χαλυβοπούλου.
Ο άνθρωπος εμπνέεται απο την ανάγκη να φαίνεται ψηλός, με το μέτωπο ελαφρά γερμένο προς τα πάνω, γράφει ο Γκαστόν Μπασλάρ. Πράγμα που μου θυμίζει τον συνταγματάρχη Λεπίκ στη μάχη του Eylau (8 Φεβρουαρίου 1807): "Ψηλά τα κεφάλια, ρε!" φώναξε στους έφιππους στρατιώτες που έσκυψαν ενστικτωδώς μπροστά στα μυδραλιοβόλα του εχθρού. "Οι σφαίρες δεν είναι σκατά!"

Λοιπόν, εύχομαι σε όλους τα καλύτερα με υγεία. Θα αργήσουμε να τα ξαναπούμε για λόγους που δεν θα σας εξηγήσω. Προτείνω να ρίξετε μια προσεκτική ματιά σε όσα ήδη έχουν γραφτεί.
Στο επανειπείν.