ΝΑ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ!

ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΡΕΥΝΩΝ Αθήνα, 19-09-2006
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ Αριθ.Πρωτ. 1204/06
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ (Γ.Ε.Π.)
Κ. Ασημακοπούλου Προς: όλα τα μέλη ΔΕΠ
Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου
Σχολή Θετικών Επιστημών
Τηλ: (210) 7274262
7274089
FAX: (210) 7274177
e-mail: eanastasiou@euof.uoa.gr
web-site: www.uoa.gr/european-office

Υποτροφίες του Ιδρύματος Fulbright για ακαδημαϊκούς και ερευνητές.

Το Ίδρυμα Fulbright ανακοινώνει πρόγραμμα χορήγησης υποτροφιών για έρευνα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για το ακαδημαϊκό έτος 2006-2007.

Οι υποτροφίες, διάρκειας 3 μηνών, απευθύνονται σε Έλληνες ακαδημαϊκούς και ερευνητές, κατόχους διδακτορικού τίτλου σπουδών. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η πενταετής επαγγελματική εμπειρία, μετά το διδακτορικό.

Τελευταία ημέρα υποβολής των αιτήσεων είναι η 12η Δεκεμβρίου 2006.

Για αιτήσεις και αναλυτικές πληροφορίες των υποτροφιών Fullbright για ακαδημαϊκούς και ερευνητές επικοινωνήστε με την Σύμβουλο Υπογροφιών στην Αθήνα, Βασιλίσσης Σοφίας 6, τηλ. 210 7241811 (εσωτερικό 103) ή με τον Εκπαιδευτικό Σύμβουλο στην Θεσσαλονίκη, Βενιζέλου 4, τηλ.2310 242904.
Λεπτομερείς πληροφορίες για το Ίδρυμα Fulbright στην Ελλάδα, και τις υποτροφίες του Ιδρύματος μπορείτε να βρείτε στον δικτυακό τόπο: www.fullbright.gr
Κ. Ασημακοπούλου: Υπεύθυνη Γραφείου Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων.

ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ

Η κάτωθι ανακοίνωση εκδόθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου από το Μέγαρο Μαξίμου - Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού.

Κοινή επιστολή απέστειλαν προς τον Προεδρεύοντα της ΕΕ Φιλανδό Πρωθυπουργό, M. Vanhanen, και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, J. M. Barroso, για το θέμα της παράνομης μετανάστευσης στη Μεσόγειο και τη Ν. Ευρώπη oι Πρόεδροι της Γαλλίας, J. Chirac, και της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τ. Παπαδόπουλος, και οι Πρωθυπουργοί της Ελλάδας, Κ. Καραμανλής, της Ισπανίας, J. L. Zapatero, της Ιταλίας, R. Prodi, της Μάλτας, L. Gonzi, της Πορτογαλίας, J. Socrates, και της Σλοβενίας, J. Jansa.

Στην επιστολή τονίζεται η ανάγκη από κοινού αντιμετώπισης στο επίπεδο της ΕΕ του προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης στη Μεσόγειο και τη Ν. Ευρώπη, το οποίο έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.
Τα τελευταία δύο χρόνια η ελληνική κυβέρνηση έχει υποστηρίξει σταθερά και σε όλα τα επίπεδα στο πλαίσιο της ΕΕ την ανάγκη για συνεργασία των κρατών μελών ως προς τον αποτελεσματικό έλεγχο των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης.

Ο Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής, ο οποίος είχε αναλάβει να προωθήσει την ιδέα για τη δημιουργία Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής, έχει θέσει επανειλημμένα το θέμα αυτό προς τους ομολόγους του της ΕΕ και προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η πρωτοβουλία αυτή λαμβάνει τώρα νέα δυναμική, καθώς η αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου αναμένεται να αποτελέσει το κύριο θέμα μιας σειράς κοινοτικών συναντήσεων που θα πραγματοποιηθούν το προσεχές διάστημα, και κυρίως εν όψει του Άτυπου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Lahti της Φιλανδίας, στις 20 Οκτωβρίου.

ΤΑ ΞΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ!

Να εκδίδεται πιστοποιητικό γέννησης στα παιδιά των μεταναστών/τριών
που γεννιούνται στην Ελλάδα και να εγγράφονται στα δημοτολόγια

Διαδήλωση Διαμαρτυρίας
Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2006 3 μ.μ.
Πλατεία Δημαρχείου (οδός Αθηνάς)
απέναντι από το παλιό Δημαρχείο της Αθήνας

Καλούν:
Ένωση Αφρικανών Γυναικών
Πανελλαδικό Δίκτυο Μεταναστριών

Στηρίζουν:
Οι οργανώσεις που μετέχουν στην Επιτροπή Πρωτοβουλίας:
Eλληνικό Φόρουμ Μεταναστών, Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη (ΚΕΔΕ), Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, Σύλλογος Αφγανών Γυναικών, Ομοσπονδία Αλβανικών Συλλόγων, Πακιστανική Κοινότητα, Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζομένων ΚΑΣΑΠΙ, Κενυατική Κοινότητα Ελλάδος, Ελληνοαλβανικός Σύνδεσμος «Σωκράτης», Βουλγάρικη Κοινότητα, Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, ΣΟΣ Ρατσισμός, Κοινότητα «Ανοικοδόμηση», Κέντρο Πληροφόρησης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία "ΑΝΤΙΓΟΝΗ".

Τι έχουν να μας πουν:
"Την ώρα που εμείς, οι μετανάστριες\ες στερούμεθα από πολλά απλά και αυτονόητα δικαιώματα και αγωνιζόμαστε εναντίον όλων των διακρίσεων που πλήττουν τις ζωές μας, υποχρεωνόμαστε να αναδείξουμε τον επείγοντα χαρακτήρα που έχουν οι διακρίσεις εναντίον των παιδιών που γεννάμε σ’ αυτή τη χώρα, που τα ίδια δεν είναι μετανάστες ή μετανάστριες, αφού βλέπουν για πρώτη φορά το φως στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα, η χώρα στην οποία ζούμε και η χώρα στην οποία τα παιδιά μας γεννιούνται, δε μας δίνει πιστοποιητικό γέννησης παρά μόνο ένα χαρτί νοσοκομείου που επιτρέπει την εγγραφή του νεογέννητου στο ληξιαρχείο.
Ζητούμε νομοθετική ρύθμιση για την απόκτηση δικαιώματος εγγραφής στα δημοτολόγια όσων παιδιών γεννιούνται στην Ελλάδα, καθώς και την τροποποίηση του νόμου 3284/2004 «Νέος Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας», ώστε να καλύπτει όλες τις περιπτώσεις παιδιών που γεννιούνται σε ελληνικό έδαφος ανεξάρτητα από το εάν οι γονείς τους έχουν την ελληνική υπηκοότητα.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών κρατών, τα παιδιά, που γεννιούνται στο έδαφός τους παίρνουν την υπηκοότητα της χώρας στην οποία γεννήθηκαν. Σε αντίθεση η Ελλάδα ακολουθώντας το «δίκαιο του αίματος» και όχι αυτό «του εδάφους» ουσιαστικά αδιαφορεί για ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και βάζει τις βάσεις για να παραμείνουν αυτά τα παιδιά στο περιθώριο σε μία συνεχή κατάσταση ανασφάλειας και με διαρκή κίνδυνο απέλασης.
Μετά από δέκα μήνες προσπαθειών επανερχόμαστε με κινητοποίηση στις 7 Οκτώβρη, ημέρα διεκδίκησης όλων των δικαιωμάτων των μεταναστών σε πολλές χώρες σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, για να αναδείξουμε αυτό το καίριο αίτημα που αφορά τα παιδιά. Τονίζουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός από τα 200.000 παιδιά μεταναστριών/των (0-18 ετών) που υπάρχουν στην Ελλάδα έχουν γεννηθεί εδώ, και όπως είναι φυσικό διεκδικούν την ισότητα. Επίσης υπενθυμίζουμε ότι ενώ σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν βρίσκεται ο παράδεισος για τους μετανάστες, πάντως δεν υπάρχουν τέτοιες διακρίσεις".

Για επικοινωνία, πληροφορίες : 6948118512, 6932295118, 6938387351, 6934773639,


Διεύθυνση:
Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών/μεταναστριών, Φερρών18, Πλατεία Βικτωρίας, Αθήνα
E-mail : ΕΝΩΣΗ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
e-mail: africanwmen@ezilon.com
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝe-mail: womenmigrants@yahoo.gr

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ...

ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ:
Αλβανός από την πόλη Λούσνια…
Πέρασε στην Ελλάδα σε ηλικία 24 χρονών…
Στα 15 χρόνια από τον Ιανουάριο του 1991…
Σπούδασε…
Απέκτησε μια καλή και αξιοπρεπή ζωή…
Σήμερα είναι 39 χρονών…
Εξέδωσε φέτος το πρώτο του βιβλίο…

Η αίθουσα εκδηλώσεων στον πρώτο όροφο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης της οδού Μασσαλίας ήταν κατάμεστη. Αιτία: η παρουσίαση ενός βιβλίου από τις εκδόσεις Α.Α ΛΙΒΑΝΗ με τίτλο Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων. Συγγραφέας είναι ο αρθρογράφος της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, Γκαζμέντ Καπλάνι, ο πρώτος Αλβανός που εκδίδει βιβλίο γραμμένο στην ελληνική γλώσσα.
Ο Γκαζμέντ ή Γκάζι, είχε δίπλα του τον εκδότη- διευθυντή του στην εφημερίδα,
κ. Παντελή Καψή που μιλώντας για τον συγγραφέα και δημοσιογράφο έκανε λόγο «για ένα στοίχημα που το κερδίσαμε» γιατί η εφημερίδα, όπως είπε, παρά τα υβριστικά γράμματα στήριξε την επιλογή της να έχει ως τακτικό συνεργάτη στήλης έναν … “Πασοκοαλβανό”.

Ο κ. Καπλάνι ήλθε στην Ελλάδα το 1991, καθώς αφηγείται ο ίδιος, πέρασε τα σύνορα περπατώντας μαζί με ένα καραβάνι μεταναστών. Μόλις δέκα χρόνια αργότερα, το ταλέντο του στο γράψιμο, αναγνωρίζεται από τη μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα και του δίδεται η θαυμαστή ευκαιρία να το αναπτύξει με τον καλύτερο τρόπο.
Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε διδακτορικό στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. «Αυτοί που σε φοβούνται περισσότερο είναι εκείνοι που συνήθως διαβάζουν λίγο και βλέπουν πολλή τηλεόραση», γράφει. Φυσικά, όπως όλοι οι μετανάστες, δούλεψε ως οικοδόμος, λαντζιέρης, περιπτεράς, σημειώνει στο βιογραφικό του. Με τον καιρό, κατάφερε ώστε ο λόγος του και η φωνή του να ακούγονται και από τα ερτζιανά της ΕΡΑ κάθε εβδομάδα. Όπως επισήμανε κατά την παρουσίαση του βιβλίου η δημοσιογράφος της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, κα Κατερίνα Σχινά, «τα ελληνικά του Γκαζμέντ, είναι τα ελληνικά όλων μας, είναι ένας Αλβανός που εκφράζεται στα ελληνικά…» όπως υπάρχουν παντού στον κόσμο συγγραφείς που μιλούν και γράφουν σε άλλη γλώσσα από την μητρική τους.

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος που θέλησε να γράψει για τους φτωχούς ανθρώπους που η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από τον άξονα “δουλειά, έρωτας, άδεια παραμονής”. Έστω κι αν για τους περισσότερους από εμάς τους υπόλοιπους μια “άδεια παραμονής” δεν έχει αυστηρά, όπως για τους μετανάστες που φιλοξενούνται στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες, τον χαρακτήρα της παραμονής μέσα σε εθνικά σύνορα ισχύει όμως για όλους μας ανεξαιρέτως και γενικότερα μια … προσωρινή άδεια παραμονής μέσα στον κόσμο αυτό, πάνω σε τούτη τη γη.

Παρών στην παρουσίαση του βιβλίου Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων, ήταν ο πρεσβευτής της Αλβανίας στην Αθήνα, Dr. Vili Minarolli.
Ξεχωρίσαμε επίσης και τον κ. Κώστα Λαλιώτη.

www.eugenfound.edu.gr

Κι ευτυχώς υπάρχουν ακόμα ευεργέτες!

Η μόρφωση δεν σταματά με την απόκτηση απολυτηρίου Λυκείου ούτε με την απόκτηση πτυχίου πανεπιστημίου. Ούτε καν το απολυτήριο Λυκείου ή το πτυχίο Α.Ε.Ι ή Τ.Ε.Ι εγγυάται γι αυτόν που τα κατέχει ότι είναι άνθρωπος μορφωμένος και καταρτισμένος εάν ο ίδιος δεν αντισταθεί με σθένος στο χαμηλό επίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος και δεν αναζητήσει πηγές γνώσης και πληροφορίας εκεί όπου το κράτος αδυνατεί ή απουσιάζει.

Η μόρφωση χρειάζεται συνέχεια, ανανέωση, διεύρυνση.

Στην Κοινωνία της Γνώσης και την Οικονομία της Γνώσης απαιτείται κατάρτιση και εξειδίκευση όχι μονάχα για νέους που πρόκειται να εισέλθουν στην “αγορά εργασίας”, να ξεκινήσουν δηλαδή μια επαγγελματική σταδιοδρομία, αλλά και για εργαζόμενους που ενώ ασκούν επί σειρά ετών κάποιο επάγγελμα από το οποίο ζουν, χρειάζεται κάποτε να συμπληρώσουν τις γνώσεις τους στο συγκεκριμένο αντικείμενο είτε ακόμα και να αλλάξουν επάγγελμα.
Ο καθένας στις μέρες μας είτε επιστήμονας είτε τεχνικός είτε τεχνίτης, πρέπει να έχει πρόσβαση στη γνώση και την εκπαίδευση. Το ερώτημα είναι εάν υπάρχουν στη χώρα μας τα κατάλληλα μέσα, τα κίνητρα, οι ευκαιρίες για τους ανθρώπους της προόδου και της προσαρμογής στη νέα εποχή. Η απάντηση είναι απογοητευτική για τους …“μη έχοντες”.

Ο υφυπουργός Παιδείας, Γιώργος Καλός, καλώς γνωρίζει ότι δεν υπάρχει ούτε μία δημόσια ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ στην Αθήνα που να λειτουργεί, τουλάχιστον έως τις οκτώ ή εννιά το βράδυ, να είναι ΔΑΝΕΙΣΤΙΚH, ώστε να εξυπηρετούνται και φοιτητές και εργαζόμενοι που επιδιώκουν να βελτιώσουν τη ζωή τους δια της μάθησης. Άνθρωποι που εργάζονται καθημερινά ένα οκτάωρο αν όχι περισσότερο, ταυτόχρονα διαβάζουν ή σπουδάζουν για να αποκτήσουν καινούργιες, καλύτερες ευκαιρίες και επιλογές. Άνθρωποι που ίσως δεν διαθέτουν οικονομική άνεση για την αγορά των κατάλληλων βιβλίων, πρέπει να μπορούν ανέξοδα να τα βρίσκουν και να τα χρησιμοποιούν
Ο κ. Καλός που (εν μέσω απεργιών στα σχολεία) παραβρέθηκε στην εκδήλωση προς τιμήν των υποτρόφων του Ιδρύματος Ευγενίδου - το οποίο σημειωτέον διαθέτει την αρτιότερη ΑΝΟΙΧΤΗ βιβλιοθήκη - άκουσε τον πρόεδρο Λεωνίδα Δημητριάδη- Ευγενίδη, να δεσμεύεται ότι η συνεισφορά του Ιδρύματος στην καλλιέργεια ενός πολιτισμού αριστείας και γνώσης, τιμώντας το όραμα του Ευγένιου Ευγενίδη, τη θεμελίωσή του από την Μαριάνθη Σίμου και τον Νικόλαο Βερνίκο- Ευγενίδη, θα συνεχιστεί και θα βελτιωθεί σύμφωνα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της σημερινής εποχής. Το υπουργείο Παιδείας δεσμεύεται άραγε για κάτι αντίστοιχο και ελπιδοφόρο;

Το Ίδρυμα Ευγενίδου, που συμπληρώνει φέτος 50 χρόνια κοινωνικής προσφοράς (περίπου 400 υποτροφίες σε αριστούχους φοιτητές για μετεκπαίδευση στο εξωτερικό - "υπερ-τροφίες" όπως χαριτολογώντας και ακριβολογώντας τις χαρακτήρισε κάποιος εκ των ωφεληθέντων νέων), διαθέτει τεράστια δανειστική βιβλιοθήκη που είναι ανοιχτή στο κοινό καθημερινά (Δευτέρα έως Πέμπτη από τις 08.30- 20.00, Παρασκευή 08.30- 15.00 και Σάββατο 08.30-14.00, πληρ. 210-9469631-2).
Με απλή επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας μπορεί κάποιος να γίνει μέλος και να έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία: Θετικές Επιστήμες, Ναυτιλία, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Κοινωνικές Επιστήμες, Λογοτεχνία, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Ιστορία, Τεχνολογία, Εφαρμοσμένες Επιστήμες. Επιπλέον, όπως μας πληροφόρησε η υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης, ικανοποιούνται αιτήματα μελών για εξεύρεση και προμήθεια πρόσθετης βιβλιογραφίας. Ειδικώς στον τομέα της Πληροφορικής, υπάρχουν υπολογιστές στην διάθεση του κοινού ενώ για τα μέλη προσφέρονται δωρεάν εισαγωγικά μαθήματα στη χρήση τους.

Κι όμως, οι παρεχόμενες υπηρεσίες του Ευγενιδείου Ιδρύματος δεν έχουν "ανακαλυφθεί" επαρκώς από τον κόσμο Αθηνών- Πειραιώς και περιχώρων.
Σπεύσατε γιατί και χρόνος και χώρος και πολλή διάθεση υπάρχει εκεί για ...καλό κ΄αγαθό.

MONEY, MONEY

Δια… fear και διαφθοράς

Στην Κωνσταντινούπολη, ο αρχισυντάκτης Ibahim Cicek και άλλοι 22 εργαζόμενοι στην τουρκική εφημερίδα “Atilim” συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι είναι μέλη του κομμουνιστικού κόμματος MLKP το οποίο είναι εκτός νόμου σ΄ αυτήν την υποψήφια προς ένταξη στην Ευρώπη δηλ. την Ένωση της, γειτονική μας χώρα. Άκου τώρα νταλκά που έχουν οι αρχές! Τέλος πάντων, η συλλήψεις έγιναν στις 8 Σεπτεμβρίου 2006 δηλ. δυο μέρες πριν την τραγική επέτειο 9/11…
Στην Αθήνα, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ εξέφρασε αγανάκτηση, κάνοντας λόγο για «νέα επίθεση του τουρκικού καθεστώτος με πρόσχημα τον “πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας”».
Στο Παρίσι, ο Νικολά Σαρκοζί προειδοποίησε με από-φασιστικό τόνο για τις προθέσεις του – σε περίπτωση που γίνει πρωθυπουργός - έναντι μιας μη συμμορφούμενης στα σωστά κριτήρια Τουρκίας, ότι δηλαδή οι διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να συνεχιστούν υπό αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς, madame, να μην ανοίγεις τα λιμάνια σου και τα αεροδρόμια σου στα καράβια και τα αεροπλάνα της Κυπριακής Δημοκρατίας διότι τα μέλη μας στην Ευρώπη είναι 25, κι όλοι εμείς στηρίζουμε τους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Στις Βρυξέλλες, ετοιμάζουν την Έκθεση Προόδου της Τουρκίας στα της εφαρμογής των κριτηρίων της Κοπεγχάγης. Ξέρετε: ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις κλπ.
Στη Σουηδία απέκτησαν Νέους Μετριοπαθείς Συντηρητικούς να κυβερνήσουν τη χώρα καλύτερα κι έτσι κράτος πρόνοιας και τα τοιαύτα τέλος, διότι δεν μπορεί να ξοδεύεται το κράτος για υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας και προστασίας. Αυτό που χρειάζεται, δήλωναν πανηγυρίζοντας νεαροί και νεαρές, είναι μια γερή (δεξιά;) στροφή έτσι ώστε «να έχουμε περισσότερα λεφτά».
Μα φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται από τα λεφτά, τα λεφτά, τα εκατομμύρια τα οποία, ως γνωστόν, έρχονται στην τσέπη μας μόνο με σκληρή δουλειά, σκληρό ανταγωνισμό, απολύσεις και περικοπές όπου κι όποτε χρειαστεί, κατάργηση της ανάπαυσης και τα τηλεπαιχνίδια. Η πρωθυπουργία του νεαρού σαραντάρη “γιάπη” (40 και… είναι, αλλά, ξέρετε τώρα, για τους άνδρες ιδίως στις συντηρητικές κοινωνίες είναι αλλιώς - το όνομά του μόνο μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, θα το δω αμέσως μετά και υπόσχομαι να το συγκρατώ εις το εξής ως παράδειγμα πολιτικού physique προς αποφυγή) και σηματοδοτεί ένα μέλλον άδηλο για μια χώρα που υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης και ποιότητας ζωής κι όπου κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες δολοφονήθηκαν ο Ούλοφ Πάλμε και η Άννα Λιντ, ενώ μαζί τους δολοφονήθηκε σιγά- σιγά και το περίφημο σουηδικό μοντέλο.
Οι αξίες της επιτυχίας στη σύγχρονη εποχή δεν έχουν ανάγκη από οράματα και ιδέες. Ψυχροί υπολογισμοί, φτάνουν και περισσεύουν. Εν καιρώ οι ψηλές, καλλίγραμμες μέσες Σουηδέζες θα κονταίνουν και θα χοντραίνουν (εξαίρεση όσες θα ασχολούνται με την show biz) διότι προκειμένου να ’χουν, όπως πιστεύουν, πιο πολλά λεφτά δεν θα ’χουν καιρό για σωματική άσκηση κι επίσης θα το ρίξουν στο fast food και τους καφέδες κάτι που θα αυξήσει την κυτταρίτιδα αρχικά στα μακριά τους πόδια, εν συνεχεία και στον εγκέφαλο, όπως ακριβώς έχει συμβεί και στις δικές μας ανταγωνιστικές κοινωνίες, που περίεργο, παρόλα αυτά, δεν γέμισαν οι τσέπες με λεφτά. Δηλαδή του απλού κοσμάκη οι τσέπες, διότι των αρχηγετών της διαφθοράς έχουνε ξεχειλώσει μαζί με τα στομάχια τους καθώς τα γεύματα εργασίας είναι πολλά και συνήθως βαριά στην πέψη. Μα αλήθεια, τώρα, η Ελλάδα μας, η Ελλα- δούλα μας, είναι η πρώτη σε διαφθορά στην Ευρώπη; Άρα είμαστε προσαρμοστικοί άνθρωποι, υπηρετούμε συνεπέστατα το πνεύμα των καιρών. Ε, αν ακούσουμε και καμμιά κουβέντα παραπάνω, δεν χάθηκε κι ο κόσμος: η μνήμη άλλωστε είναι κοντή, διότι “ποιος θυμάται τον Βαβύλη;” που είπε κι ο Ψωμιάδης και μη μου πείτε πως ο κ. Νομάρχης δεν σας θυμίζει τον Κερκ Ντάγκλας στον Σπάρτακο, και κυρίως τον Νίκο Ξανθόπουλο σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες; Με τέτοιο physique ο άνθρωπος, γίνεται να μη πρωτεύσει εις την συμπρωτεύουσα;
Α, και τώρα που είπα συμπρωτεύουσα, θυμήθηκα “Μακεδονία” – όχι το πολιτικό θέμα - την Μακεδονία T/V, αυτή με το σήμα “m” στην τηλεόραση, έπεσα σε reality Φόβου (?) – ma, είναι αυτή η πραγματικότητα που καλλιεργούν και εμπνέουν στους ανθρώπους;- τόσο συντριπτικά αηδιαστική που αναρωτιέσαι για τη σκοπιμότητα της προβολής τέτοιων ιδεών και θεαμάτων Όχι δεν είναι η τηλεθέαση! Αυτή είναι μόνο το προσχηματικό εξώφυλλο σε ένα μελετημένο ντοκουμέντο με τίτλο: Πώς να δημιουργήσουμε μια ενιαία και ελεγχόμενη ταυτότητα στη μεγάλη μάζα ενός ολοένα και πιο ανόητου πληθυσμού μέσω της Τηλεόρασης! Έβαλαν τους ανθρώπους στη σειρά έναν – έναν μέσα σε μια μεγάλη γυάλα γεμάτη με ζωντανές σκουληκαντέρες, να τις λιώσουν με γυμνά πόδια, όπως κάνεις με τα σταφύλια τον μούστο, κι από κάτω υπήρχε ένα ποτήρι που όταν γέμιζε με το πηχτό ζουμί από τη σάρκα των σκουληκιών το έπιναν μονορούφι! Κέρδιζε 50.000 ευρώ όποιος τελείωνε πιο γρήγορα αυτή τη σιχαμερή διαδικασία. Όλοι χασκογελούσαν με ικανοποίηση πίνοντας πρωτεϊνούχο χυμό πατημένων σκουληκιών. Θα μου πεις με το ζόρι; Εξαρτάται από το αντάλλαγμα και τις αξίες που λέγαμε: ψυχρός υπολογισμός, “θα πιω σκουλήκια και θα γεμίσω λεφτά”, kano ta panda gia ta lefta. Εύγε και εις ανώτερα. Αυτό θα πει “επιβιώνω”. We will survive, φίλοι τηλεθεατές. Τι κι αν το γάλα ακριβαίνει, όσο υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε σκουλήκια, η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους είναι εξασφαλισμένη.Με τις υγείες μας. Κατά τα άλλα οι μετρήσεις προόδου συνεχίζονται και για όποιον δεν συμμορφώνεται είναι καταπέλτης. Μωρέ, σιγά τα αίματα…

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ και ΟΡΑΜΑΤΑ

Ο Φαύλος Κύκλος της Βίας

Ήθελα από καιρό να αναδημοσιεύσω το κάτωθι απόσπασμα της συνέντευξης του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, Γιώργου Κουμουτσάκου, το οποίο αναφέρεται στο αιματοκύλισμα και την καταστροφή στη Μέση Ανατολή. Ίσως θεωρηθεί ανεπίκαιρο αλλά δεν πειράζει - άλλωστε είμαστε εδώ για μια εναλλακτική ενημέρωση που δεν κωλύεται ούτε από χρόνους ούτε δημοσιογραφικούς ανταγωνισμούς - γιατί αυτό που έχει σημασία είναι να στεκόμαστε εκ των υστέρων σε λόγια επίσημα που ενώ την ώρα της κρίσης και της φόρτισης ακούγονται σκέτα λόγια, περιττά καθώς μαίνεται το κακό, τώρα, που τέλειωσαν οι βόμβες, ας τα ξαναθυμηθούμε κι ας τα σκεφτούμε μέχρι ...την επόμενη φορά.
Ο διπλωμάτης, λοιπόν, που φέρει τη βαριά ευθύνη της ενημέρωσης των Ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων για τα θέματα του υπουργείου Εξωτερικών, έδωσε στις 24 Ιουλίου 2006 συνέντευξη στην ΝΕΤ 105,8 και είπε ανάμεσα σε πολλά:

«Η ελπίδα που αυτή τη στιγμή μπορώ και θέλω να εκφράσω είναι να μπορέσουν οι λαοί της περιοχής να ζήσουν ειρηνικά. Ξέρω ότι ακούγεται ίσως και ρομαντικό, αλλά δεν μπορεί κανείς να κινείται, έστω και στον πολύ σκληρό και συχνά κυνικό κόσμο της διεθνούς διπλωματίας, εάν δεν προτάσσει οράματα. Εάν δεν προτάσσει ελπίδες για πρόοδο, για ειρήνη, για συνεργασία λαών, για αποδοχή της ύπαρξης του ενός κράτους από το άλλο, και μιλάω εδώ για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Αυτά πρέπει να είναι οι οδηγοί των πολιτικών αποφάσεων.
Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται απόμακρη αυτή η ευχή, αυτή η ελπίδα, αλλά σας λέω και πάλι ότι στη σκληρή και ρεαλιστική διεθνή πολιτική για να παίρνεις πολιτικές αποφάσεις, πρέπει να οδηγείσαι από ένα όραμα για το πού θέλεις να πας».

Σχόλιο από εμάς:
Και ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι τελικά το "όραμα" δεν είναι ακριβώς αυτό.
Η βία και ο φόβος που φυσικά δεν λύνουν, αντιθέτως, εντείνουν τα προβλήματα, τα οποία όμως καλείται με τη σειρά της να αντιμετωπίσει και να ... διευθετήσει αυτός «ο πολύ σκληρός και συχνά κυνικός κόσμος της διεθνούς διπλωματίας»;
Ναι, εννοείται μέχρις ότου να ετοιμασθούν, να πωληθούν, να αγοραστούν οι επόμενες βόμβες για τις επόμενες εκατόμβες.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΈΣΩ ...ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΤΥΧΙΩΝ;

ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ: Ένα κρίσιμο ερώτημα
γράφει ο Γιάννης Τσιρώνης

Η πολιτική σύγκρουση συχνά επικεντρώνεται στο δίλημμα ανάμεσα στον Δημόσιο και τον Ιδιωτικό τομέα. Για κακές υπηρεσίες, αντιπαραγωγικότητα και μονοπωλιακή συμπεριφορά κατηγορούν οι Δεξιοί τον Δημόσιο τομέα. Για απαξία της κοινωνικής διάστασης, ληστρικές εργασιακές σχέσεις και κερδοσκοπική αντίληψη κατηγορούν οι Αριστεροί τον Ιδιωτικό.
Το δίλημμα συχνά είναι ψευδές: Υπάρχουν διεθνώς τόσο επιτυχημένες όσο και αποτυχημένες δημόσιες και ιδιωτικές εταιρίες, και η κακοδιαχείριση δεν εξαρτάται από το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ωστόσο τα ποδοσφαιρικά διλήμματα προσφέρονται για συνθηματολογία και η Εκπαίδευση δεν αποτελεί εξαίρεση.
Η Δεξιά εδώ και χρόνια ξιφουλκεί σε βάρος της συνταγματικά κατοχυρωμένης δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: Οι χιλιάδες νέοι, που ξενιτεύονται για σπουδές. Το χαμηλό επίπεδο διδασκαλίας. Οι αιώνιοι φοιτητές. Όλα αυτά θα λυθούν από τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που θα επιβάλουν την ανταγωνισμό.
Αντίθετα η Αριστερά βλέπει τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, με τα ακριβά δίδακτρα, να κλέβουν την προοπτική από τα δημόσια, που θα αφεθούν χωρίς πόρους στην μοίρα τους.
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική:
Κατ’ αρχάς ιδιωτικό πανεπιστήμιο ως επιχείρηση με κέρδη ουδέποτε υπήρξε στον κόσμο. Οι απαιτήσεις γης και υποδομών και οι δαπάνες είναι ανυπολόγιστες. Ακόμα και πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ ή το Κέιμπριτζ μικρό ποσοστό των εξόδων τους καλύπτουν από δίδακτρα. Ουσιαστικά ιδρύθηκαν από ευεργέτες, όπως το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και έχουν πόρους από ιδρύματα. Αυτά όμως ιδρύθηκαν πριν από αιώνες. Ποιος υποτιθέμενος Τοσίτσας θα διέθετε σήμερα έστω και μόνο την γη για να κτιστεί ένα πανεπιστήμιο; Και ποιοι ακριβοπληρωμένοι καθηγητές θα του πρόσφεραν την αναγκαία φήμη; Είναι φανερό ότι οι «έχοντες» θα εξακολουθήσουν να στέλνουν τα παιδιά τους σε φημισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Αν θεσμοθετηθούν συνταγματικά οι αυταπάτες των οπαδών (περί οπαδών πρόκειται) των ιδιωτικών ΑΕΙ απλά κάποιες σχολές marketing, management, και ειδικοτήτων χωρίς υψηλές απαιτήσεις υποδομών, θα αναβαπτιστούν σε ΑΕΙ. Μια ασήμαντη εξέλιξη αφού ανάλογα κολέγια λειτουργούν σε πολλές κυρίως αγγλοσαξονικές χώρες.
Όμως στις χώρες αυτές, τα ΑΕΙ προσφέρουν επαγγελματικές δεξιότητες και όχι επαγγελματική κατοχύρωση. Το επαγγελματικό δικαίωμα αποκτάται αποκεντρωμένα, με εξετάσεις ή συνέντευξη. Στην Ελλάδα όπου το ρουσφέτι και το φακελάκι είναι θεσμός, τι θα συνέβαινε αν κάποια υπηρεσία αποκτούσε την αρμοδιότητα να κρίνει για το ποιος θα εργαστεί σε μια περιοχή ως λογιστής ή αν θα ανοίξει φαρμακείο ή αν θα γίνει δάσκαλος στο γειτονικό σχολείο;
Στην Ελλάδα κριτήριο του επαγγελματικού δικαιώματος είναι το περίφημο «ΠΤΥΧΙΟ».
Η ανωτατοποίηση κάποιων ΙΕΚ θα δημιουργήσει στρατιές πτυχιούχων, που είτε θα έχουν όλοι ίσα επαγγελματικά δικαιώματα, γεγονός, που σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς θα τους εξαθλιώσει οικονομικά, είτε θα επιβάλει την αξιολόγηση των πτυχιούχων από υπηρεσίες, που στην Ελλάδα θα είναι αμφίβολης αξιοπιστίας.
Τελικά το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν μπορούν να υπάρχουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια αλλά το ποιος θεσμός θα κρίνει τα επαγγελματικά δικαιώματα. Σε αυτό το επίπεδο η κυβέρνηση είτε από άγνοια είτε από υστεροβουλία δεν λέει λέξη.

(Ο Γιάννης Τσιρώνης είναι πτυχιούχος Χημικός του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητής Χημείας, μέλος των Οικολόγων Πράσινων και εκδότης της εφημερίδας "Πράσινη Πολιτική")

Βραδιά Ερευνητών
Τη διοργανώνει το Πανεπιστήμιο Αθήνας, Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, στις 22 Σεπτεμβρίου 2006 στις 7μ.μ.

Απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας, μαθητές, γονείς, φοιτητές και προς το ευρύ κοινό. Στο πλαίσιο της Βραδιάς Ερευνητών θα λειτουργήσουν και θα παρουσιαστούν: έκθεση εκπαιδευτικών υλικών, Εργαστήρια Διαπολιτισμικής και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Συμβουλευτικής, Έρευνας καθώς και κατασκευής μουσικών οργάνων, θεατρικό έργο για την έρευνα, εργαλεία και μεθοδολογία έρευνας των Κοινωνικών Επιστημών, επιλεγμένα projects του Τμήματος.

Στους εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα συμμετάσχουν ενεργά στην "Βραδιά Ερευνητών" θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης από το Πανεπιστήμιο Αθήνας.

Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε για περισσότερες πληροφορίες:
Αιμιλία Δούκα
Υπεύθυνη Στρατηγικού Σχεδιασμού
Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού-Ιφιγένεια Γεωργιάδου
τηλ/φαξ: 210 52 38 149, 693 4141 460
website: www.hcc.edu.gr
e-mail: aimilia.douka@hcc.edu.gr

Διημερίδα σχετική με την Εκπαίδευση και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Οργανώνεται από το Μεταπτυχιακό του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε :
Γεωργία ΒεζύρηΠΜΣ ΤΕΑΠΗ ΄Εκπαίδευση και Ανθρώπινα Δικαιώματα΄Ιπποκράτους 35, γ΄ όροφος210.3688526
Ιφιγένεια Γεωργιάδου
Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού-Ιφιγένεια Γεωργιάδου
Εκπαίδευση Γλώσσα Πολιτισμόςwww.hcc.edu.gr

"ΦΩΝΕΣ ΠΕΡΑ ΑΠ' Τ΄ ΑΣΤΕΡΙΑ"

Το ΜΟΝΟΠΑΤΙ και ο ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΙΚΟΣ ΚΡΙΟΣ

γράφει ο δημοσιογράφος Ξενοφών Ζηκίδης

Η δήλωση «αποκάλυψη» της Ντόρας Μπακογιάννη μετά την περίφημη Διάσκεψη της Ρώμης για την κρίση στον Λίβανο, ήταν εξόχως πολιτική και ταυτόχρονα τραγικά ανθρώπινη. Η Ελληνίδα υπουργός εξωτερικών λέγοντας πως «η διπλωματία έχει πολλές λέξεις, αλλά η πραγματικότητα δεν έχει πολλές αντοχές», ανέδειξε την πραγματική διάσταση των γεγονότων για τις προθέσεις των Αμερικανών να ελέγξουν και να υποτάξουν στα συμφέροντα της υπερδύναμης και του Ισραήλ τους λαούς της Μέσης Ανατολής.
Ο σταθερός προσανατολισμός του προεδρου Μπους στον μονομερή ηγεμονισμό και σε μία στρατηγική συστηματικής προσφυγής στην πολιτικοστρατιωτική βία, δείχνουν την απόφασή του να συνεχίσει «τον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», αφού, όπως εκμυστηρεύτηκε στην τελετή επανενθρόνισής του στις 20 Ιανουαρίου του 2005, «ακούει φωνές πέρα από τα αστέρια» για τη νέα αποστολή της Αμερικής.
Στην πρώτη γραμμή των αμερικανικών προτεραιοτήτων ο άξονας Ιράν – Συρίας, επόμενοι στόχοι στην προσπάθεια ελέγχου της κατεξοχήν πετρελαιοπαραγωγού ζώνης της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου για την αναστήλωση της αμερικανικής ηγεμονίας και την περικύκλωση της Ρωσίας και της Κίνας.
Ο Λίβανος είναι το "μονοπάτι" που οδηγεί στην εφαρμογή του σχεδίου των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Ισραήλ είναι ο "πολιορκητικός κριός" που θα χρησιμοποιήσει η υπερδύναμη στην πορεία για τη δημιουργία της Νέας Μέσης Ανατολής.
Και όλα αυτά, ενώ ακόμα είναι νωπές οι εντυπώσεις από την πολεμική κραυγή του Αμερικανού αξιωματούχου Ρίτσαρντ Περλ, ο οποίος διαρκούντος του πολέμου στο Ιράκ, είχε τιτλοφορήσει άρθρο του στον Guardian (21.03.2003): «Δόξα τω Θεό, ο ΟΗΕ είναι νεκρός».

“Blowback”*

«Στο τέλος ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει» συνηθίζει να λέει ο θυμόσοφος λαός μας, θέλοντας να αναδείξει τη σημασία των πράξεων και των συνεπειών τους.
Ο Ghalmers Johnson από τους πιο συγκροτημένους αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής, χρησιμοποίησε πολύ εύστοχα τον όρο (της CIA) “blowback” στο ομώνυμο βιβλίο του, που είχε εκδοθεί πριν το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου.
Ο όρος, όπως γράφει, χρησιμοποιείτο αρχικά στο εσωτερικό της οργάνωσης, για να περιγράψει το πώς πολιτικές επιλογές της Αμερικής τελικά «επιστρέφουν» για να την πλήξουν. Προειδοποιούσε δε πως «τρομοκρατικές επιθέσεις τις οποίες Αμερικανοί επίσημοι καταγγέλλουν ως απρόκλητες ενέργειες κατά Αμερικανών πολιτών, συχνά έχουν σχεδιαστεί ως αντίποινα σε επιλογές του αμερικανικού imperium”.
O ίδιος μνημόνευε μελέτη της δεξαμενής σκέψης του Πενταγώνου Defence Science Board, που το 1997 υπογράμμιζε: «Ιστορικά στοιχεία αποδεικνύουν μια υψηλή συσχέτιση (corelation) μεταξύ της ανάμειξης των ΗΠΑ σε διάφορα διεθνή περιστατικά και της αύξησης των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά της Αμερικής». Ο Johnson προειδοποιούσε λ.χ. πως οι πρώτες τρομοκρατικές επιθέσεις του Βin Laden κατά των αμερικανικών πρεσβειών στην Αφρική ήταν ένα τυπικό παράδειγμα του φαινομένου blowback, από το μίσος το οποίο είχε προκαλέσει η παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στη Σαουδική Αραβία, δηλαδή στο γεωγραφικό χώρο των δύο πιο ιερών τεμενών της ισλαμικής θρησκείας. Επίσης, τόνιζε πως το εντεινόμενο (από τότε) αντιαμερικανικό κλίμα στη Μέση Ανατολή αποτελούσε blowback για την πολιτική της Αμερικής στο Παλαιστινιακό.

«Η ενίσχυση της τρομοκρατίας από τους Αμερικανούς»

Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να πράττουν το ίδιο λάθος οδηγώντας το στρατό του Ισραήλ σε θηριωδίες σε βάρος ενός λαού που καταπάτησαν τα εδάφη του και ενός άλλου που είχε την ατυχία να γειτονεύει μαζί του και να θέλει την ανεξαρτησία του.
Και όλα αυτά για τον έλεγχο των πετρελαίων που από το 1950 αποτέλεσε τον πρωταρχικό στόχο της υπερδύναμης στην περιοχή. Οι νεοσυντηρητικοί του Μπους ταυτισμένοι απόλυτα με το εθνικιστικό Likud εισέβαλαν στο Ιράκ και τον Λίβανο επιχειρώντας να καταστρέψουν τον ισλαμικό κόσμο και την αξιοπιστία ανεκτίμητων αξιών, όπως η ελευθερία.
Το μόνο που θα καταφέρουν για μία ακόμη φορά είναι να προκαλέσουν μίσος και δυσπιστία και να δημιουργήσουν ένα πρωτοφανές αντιαμερικανικό κλίμα, όχι μόνο στις μουσουλμανικές χώρες αλλά και παγκοσμίως.
Η αλαζονεία, η ακρισία και η αυθαιρεσία της αμερικανικής κυβέρνησης θα ανακυκλώσει τη βία και θα ενδυναμώσει το ισλαμιστικό κίνημα σαν ένα φαινόμενο blowback.
Είμαστε ήδη στη μέση μιας άφρονης πορείας που δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί γιατί έχει λάθος προσανατολισμό. Όσο οι Αμερικανοί δεν συνειδητοποιούν πως ο δρόμος για τη Μέση Ανατολή αρχίζει από την Παλαιστίνη και όχι από τη Βηρυτό, τη Βαγδάτη ή την Τεχεράνη το Μεσανατολικό, η κύρια πηγή του ριζοσπαστικού ισλαμισμού, θα μένει άλυτο. Το Ισραήλ που για γενεές διατηρεί τη στρατιωτική κατοχή μιας περιοχής που ανήκει σε ένα άλλο λαό, έρχεται σε σύγκρουση με τη διεθνή κοινότητα, με μόνο αμετακίνητο υποστηρικτή τις ΗΠΑ. Άραβες και άλλοι Μουσουλμάνοι έχουν δει το Ισραήλ να χτίζει οικισμούς σε κατεχόμενες περιοχές παραβιάζοντας τις αποφάσεις του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο. Έχουν δει τηλεοπτικές εικόνες όπου ισραηλινοί στρατιώτες καταστρέφουν ολόκληρες πόλεις. Έχουν ακούσει ισραηλινούς ηγέτες να επαίρονται πως έδωσαν πράσινο φως σε στυγνές δολοφονίες. Έχουν δει τον Αμερικανό πρόεδρο να δίνει την απαρασάλευτη στήριξή του στο Ισραήλ.
Αυτού του είδους η βία, από πλευράς Ισραήλ, έχει οδηγήσει τον «Δαυϊδ» της σύγκρουσης, δηλαδή τους ριζοσπάστες ισλαμιστές να καταφύγουν σε κάθε μέσο για να αντιμετωπίσουν έναν από τους πιο σύγχρονους στρατούς. Ένα στρατό που εξόπλισαν και εξοπλίζουν οι Αμερικανοί δίνοντας πράσινο φως για την αποτρόπαιη συμπεριφορά τους στο όνομα του αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Και όλα αυτά όταν είναι προφανές εντέλει ποιος τρομοκρατεί ποιον.

*ΠΗΓΕΣ: Γιάννης Λούλης, Νo Happy End, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2005

ΣΠΑΝΕ... ΠΛΑΚΑ

ΑΜΟΡΓΟΣ, πρώτα απ' όλα

Οι κατσίκες τα' χουν λίγο χαμένα. Εκεί που κάθονταν στα απότομα βράχια, μασουλώντας και ρεμβάζοντας, το βουνό μεριές - μεριές κόβεται και υποχωρεί. Τεράστιες ποσότητες πέτρας πάνε για χτίσιμο. Το νησί πρόκειται να οικοδομηθεί για τα καλά και να αξιοποιηθεί καλύτερα. Χώμα και μπάζα απ' τις εξορύξεις καλύπτουν τόπους - τόπους τ' άγρια βράχια. Ήδη ένα αγριοκάτσικο γλίστρισε και τσακίστηκε. Δεν είχε συνηθίσει τόσο στα ...μαλακά τις βουνοπλαγιές. Το 'χουμε δει το έργο της αξιοποίησης σε πολλά νησιά της Ελλάδας. Λέτε αυτή τη φορά η εκμετάλλευση να γίνει με τρόπο αρμονικό; Το κάλλος να μην υποχωρήσει συντετριμμένο κάνοντας τόπο στη philoxenia και τον τουρισμό; Που τελευταία θέλει και θορυβώδεις μοτοσυκλέτες να σκίζουν βάναυσα τα νερά και να ξεσηκώνουν πίδακες στη θάλασσα στη Νικουριά, όπου παρόλα αυτά η κόρη αγναντεύει τον ορίζοντα του Αιγαίου Πελάγους.
Μαζί με τις γίδες, κι εμείς αναρωτιόμαστε "βρε τι σχέδια να 'χουν οι βοσκοί, που δείχνουν με το δάχτυλο εδώ κι εκεί ως ψηλά στην κορυφή;".
Μακάρι όλα να΄ναι για καλό που λεν και στο χωριό σου, μα δεν το βλέπω δυστυχώς. Μερικών το μάτι γυαλίζει από απληστία. Ίδωμεν.


ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ ΤΩΝ ΠΙΓΚΟΥΙΝΩΝ

του Βασίλη Αξιώτη

Μετά από ένα χρόνο και πάλι στο αγαπημένο νησί. Αύγουστος στις Κυκλάδες. Εικόνες, μυρωδιές και ήχοι από την εποχή που παιδί έτρεχα τα καλοκαίρια στα στενά καλντερίμια της Χώρας. Γυμνό και μαυρισμένο χωρίς το φόβο της τρύπας του όζοντος, γεύση από σταφύλι χωρίς την υποψία της ορμόνης, καλωσορίσματα και χαμόγελα χωρίς την ιδιοτέλεια του νοικιασμένου δωματίου …
Την τελευταία μέρα πήγα στην παραλία που αγαπούσα και ερχόμουνα παιδί. Τότε φτάναμε δύσκολα από το απότομο μονοπάτι και είμαστε λίγοι και όλοι γνωστοί. Τώρα η άσφαλτος φέρνει εύκολα πολλούς και δημιούργησε μια ακόμα αποικία πιγκουίνων.
Στα βράχια και στη μικρή βοτσαλωτή παραλία σκέπτεσαι πώς να περάσεις για να μπεις στο νερό χωρίς να πατήσεις κάποιον ή κάτι … Η εικόνα ξεθωριάζει μέχρι που φτάνω και πέφτω στο κρυστάλλινο νερό που βαθαίνει απότομα. Μερικές απλωτές και ξαφνικά οι μνήμες επανέρχονται. Βαθύ μπλε, η αλμύρα που θυμάμαι, μυρωδιά και γεύση καλοκαιριού. Η θάλασσα είναι απέραντη, γαλάζια και ίδια όπως τότε. Ίσως τίποτα δεν έχει αλλάξει παρά μόνο εγώ που μεγάλωσα. Κάνω ένα μακροβούτι και δίνω την υπόσχεση στον εαυτό μου να ξανάρθω οπωσδήποτε πάλι του χρόνου. Εδώ στην ακτή των πιγκουίνων για να ξαναβρώ τον παλιό εαυτό μου, το παιδί που δεν χάθηκε αλλά έμεινε κάπου εδώ στο βαθύ μπλε με τα απόκρημνα βράχια και θα με περιμένει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Καλή αντάμωση του χρόνου.

Σημ. (Ο Βασίλης Αξιώτης είναι αρχιτέκτων- μηχανικός Ε.Μ.Π με DEA στη Χωροταξία- Περιβάλλον)