ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΑ ΠΟΘΕΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΧΕΣ

Πανταχόθεν τα Αίσχη

Μιλούν για τα πλούτη των πολιτικών, τα ακίνητα, τις καταθέσεις στο εξωτερικό, τα μαύρα χρήματα που υπάρχουν, λες και ανακάλυψαν την πυρίτιδα, απορούν και εξανίστανται!

Μα πώς; Πώς γίνεται αυτό το πράγμα; διερωτάται ένεός ο δημοσιογράφος που ενώ εγεννήθη υψιλόμισθος (καθώς ευθαρσώς παραδέχεται δημοσίως), τόσα πολλά πλούτη δεν απέκτησε, ζητώντας να πληροφορηθεί ποιό είναι, τέλος πάντων, το μυστικό να το μάθει κι αυτός.

Το μυστικό όμως το κατέχει πολύ καλά: επί 23 και πλέον συναπτά έτη κυριαρχεί αδιατάρακτος εις τον αφρόν των Μ.Μ.Ε. και δη πάντοτε υψιλόμισθος, όπως ο ίδιος ομολογεί. Μα πώς; Πώς γίνεται αυτό το πράγμα να είσαι πάντα υψηλόμισθος και πάντα στον αφρό; Μήπως λόγω της αξιοκρατίας που ως γνωστόν κυριαρχεί στον τόπο αυτόν που ζούμε;

Αν είναι έτσι, τότε, ορίστε και η απάντηση που ζητά: με ολόιδιο τρόπο πλούτισαν και οι πολιτικοί μας που τόσο εύκολα τους κατηγορούν ορισμένοι από γεννησιμιού υψηλόμισθοι δημοσιογράφοι που ουδέποτε βγήκαν στ' αλώνια με το "μαρκούτσι" του πρωτόβγαλτου ρεπόρτερ (έστω μια δυο φορές για τα μάτια, βρε αδερφέ), μα πάντοτε δημοσιογραφούσαν στα σαλόνια με τις περιποιήσεις των μεγάλων studios! Προστατευμένοι και ασφαλείς.

Τόσο εύκολα ελησμόνησαν το κληρονομικό ή εξ' αγχιστείας μυστικό της δικής τους σταθερής και αδιατάρακτης σούπερ επιτυχίας. Να ρωτήσουμε πώς το λεν και το δικό τους μυστικό;

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟ ΠΑΡΩΝ

Δήλωση μετά την Κυβερνητική Επιτροπή

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εκλογές στην Αθήνα μετά την προεκλογική εκστρατεία στην Αυστραλία;
ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Καμία προεκλογική εκστρατεία δεν έγινε στην Αυστραλία. Αυτό το οποίο έγινε, ήταν ότι εμφανίστηκε όλη η δύναμη αυτού του καταπληκτικού ελληνισμού. Ένας ελληνισμός, ο οποίος πετυχαίνει. Ένας ελληνισμός ο οποίος είναι παρών στα πολιτικά πράγματα μιας πολύ μεγάλης χώρας. Ένας ελληνισμός για τον οποίο νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε όλοι περήφανοι.

ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

Ο εισβολέας ήταν νόμιμος

Πέστε ότι ένα μέρος του κήπου της πολυκατοικίας σας θυσιάστηκε για να’ χουν οι ένοικοι και οι ιδιοκτήτες χώρους στάθμευσης των Ι.Χ έτσι ώστε και να μη σιχτιρίζουν ψάχνοντας κάθε φορά θέση στους γύρω δρόμους, να μην επιβαρύνεται η κυκλοφορία και το περιβάλλον με τα σταθμευμένα αυτοκίνητα των περιοίκων να πιάνουν τους δρόμους.
Και πέστε ότι δεν έχετε βάλει σιδερένια κιγκλιδώματα παρά μονάχα την ένδειξη ότι είναι ιδιωτικός ο χώρος παρκαρίσματος, πράγμα που ούτως ή άλλως είναι ολοφάνερο αφού για να παρκάρει κάποιος εισέρχεται προφανέστατα σε ιδιοκτησία ιδιωτική.

Και πέστε ότι ένα βράδυ που ’βρεχε (ή χιόνιζε ή έκανε καλό καιρό) φτάνετε στο σπίτι σας και εκεί που πάτε να μπείτε στη θέση παρκαρίσματος βλέπετε ένα άλλο, ξένο, άγνωστο αυτοκίνητο στον ιδιωτικό σας χώρο. Βρε αμάν, βρε ζαμάν, ρωτάτε από δω ρωτάτε από κει κανείς δεν ξέρει τίνος είναι αυτό το αυτοκίνητο ούτε πώς βρέθηκε εκεί. Αφού βεβαιωθήκατε ότι δεν είναι κανενός γνωστού ή επισκέπτη, τηλεφωνείτε στο 100. Το και το, τους λέτε, κάποιος εισέβαλε στο σπίτι μας, στο γκαράζ μας, πώς να σας το πω, άφησε το αυτοκίνητό του κι έφυγε.
«Είναι ιδιωτικός ο χώρος;» σας ρωτούν από την άμεσο δράση.
«Βεβαίως» απαντάς και τους διευκρινίζεις ότι είσαι εσύ ο ιδιοκτήτης που καλεί σε βοήθεια να ’ρθουν να το σηκώσουν το ρημάδι έστω να εντοπίσουν τον εισβολέα από τις πινακίδες του οχήματος. Και τι σου απαντούν; Όχι, πες μου, τι σου απαντούν από το 100 σε μια τέτοια περίπτωση. Σου απαντούν:
«Λυπούμαστε, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σε αυτήν την περίπτωση».
Κουνάς το ακουστικό γιατί δεν πιστεύεις αυτό που ακούς.
«Τι εννοείτε πως δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα;»
«Αφού είναι ιδιωτικός χώρος εμείς δεν μπορούμε να επέμβουμε. Είναι ο Νόμος».
«Δεν με καταλάβατε… ιδιωτικός χώρος είναι για μένα που σας τηλεφωνώ και σας καταγγέλλω ότι κάποιος άγνωστος εισέβαλε αυθαίρετα στο ιδιωτικό ΜΟΥ χώρο» διευκρινίζεις όσο πιο ευγενικά μπορείς.
«Μάλιστα, σε αυτήν την περίπτωση... κάντε του μήνυση!» απαντά το όργανο και κοντεύει να σε αφήσει στον τόπο με την βλακώδη τυπικότητα ενός απλού υπαλλήλου.
«Συγνώμη…», επιμένεις, «δηλαδή… μου λέτε να πάρω το αριθμό πινακίδων και να κάνω μήνυση;» ξαναρωτάς.
«Μάλιστα» απαντά.
«Και δεν μου λέτε πώς θα αποδείξω το συμβάν;»
« Με μάρτυρες, δεν έχετε μάρτυρες ότι το όχημα είναι ξένο;».
«Κύριέ μου… ό,τι και να έχω και να μην έχω, αν είναι έτσι, ελάτε τουλάχιστον να το καταγράψετε στα συμβάντα».
«Δεν γίνεται, κυρία μου, σας είπα ότι εμείς αφού είναι ιδιωτικός χώρος δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σε τέτοια περίπτωση».
Κλείνεις το τηλέφωνο και προσπαθείς μάταια να σκεφτείς αν υπάρχει κάποια λογική που δεν την πιάνεις γιατί είσαι συγχυσμένη επειδή δεν μπορείς να μπεις στη θέση σου βραδιάτικα και χάνεις την ώρα σου κουβεντιάζοντας περί Νόμου με το 100.
Σου ’ρχεται η ιδέα να σπάσεις τζάμια, να χώσεις πετριά στο φανάρι, να τσακίσεις τους υαλοκαθαριστήρες, να κάνεις κάτι πολύ κακό, να σκάσεις τα λάστιχα κι ύστερα σκέφτεσαι ότι θα βρεις εσύ τον μπελά σου διότι όπως είπε προηγουμένως το όργανο από το τηλέφωνο (αυτό το ξέχασα να σας το πω), αν κάνεις κάτι τέτοιο τότε θα σου κάνει ο άλλος μήνυση για φθορά ξένης περιουσίας. Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Κι αν αυτός είναι κανένας θρασύς παλιάνθρωπος που δεν καταλαβαίνει τίποτα, κι αν βγει και σου πει ότι ήταν θέμα ζωής και θανάτου να παρκάρει στη θέση που βρήκε πρόχειρη κι ότι δεν πρόλαβε καν να αφήσει σημείωμα κι ότι τελικά «πώς κάνεις έτσι;». Τι άνθρωπος είσαι εσύ να σπας για ψύλλου πήδημα τα αυτοκίνητα του κόσμου; Κι αν δεν πει τίποτα από όλα αυτά κι έρθει ένα άλλο βράδυ και κάνει κάτι χειρότερο, κάτι που δεν φαντάζεσαι αυτή τη στιγμή, να σε εκδικηθεί;
Μήπως καλύτερα να παρκάρεις κάπου αλλού απόψε, κι ας πάει στο διάολο.
Μήπως να τον κλείσεις να μη μπορεί να φύγει; Φοβάσαι όμως τα χειρότερα κι αλλάζεις γνώμη. Η ώρα πάει δέκα το βράδυ κι είσαι πτώμα και το 100 δεν μπορεί να κάνει τίποτα σε αυτήν την περίπτωση, το είπαμε αυτό το ξεκαθαρίσαμε.
Κι ύστερα λες, άντε να πάρω και την Τροχαία της περιοχής - όχι ότι σου συνέστησαν τίποτα τέτοιο από το 100 - όμως δεν έχεις τον αριθμό οπότε ξανακαλείς το 100 από το κινητό και απλώς ζητάς τον αριθμό τηλεφώνου της Τροχαίας Κηφισιάς. Στο δίνουν αμέσως (αυτό θα πει άμεσος η δράση) Τηλεφωνείς στην Τροχαία και σου λένε: «Τηλεφωνείστε στο Αστυνομικό Τμήμα». Ζητάς και το νούμερο στο αστυνομικό τμήμα Κηφισιάς και τηλεφωνάς κι εκεί.
Το και το, εξηγείς πάλι τι σου έχει συμβεί. Σε ρωτάνε το όνομά σου, τη διεύθυνσή σου και σκέφτεσαι πως αυτό δείχνει κάποιο ενδιαφέρον, και, ως εκ θαύματος, ακούς ότι θα στείλουν περιπολικό! Αναπτερώνεται το ηθικό σου και κάθεσαι εκεί απέξω καμιά μισή ώρα σαράντα λεπτά να σε τρώει η υγρασία και να βλαστημάς από μέσα σου τη δημοκρατία που απαγορεύει να ’ρθουνε να του πάρουνε τις πινακίδες, να μάθει. Πάνω που κάνεις την κίνηση να ξανακαλέσεις το Τμήμα, να ’σου και καταφτάνει το περιπολικό. Σου παίρνουν κι από κοντά τα στοιχεία (ακόμα και την ηλικία σου θέλουνε να ξέρουν) αλλά όσο για το άγνωστο αυτοκίνητο… Τι να κάνουν τώρα; Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
«Καλέστε γερανό να το σηκώσει», προτείνεις, «να παρκάρω τουλάχιστον στη θέση μου».
«Ούτε κλήση δεν μπορούμε να του δώσουμε γιατί είναι … σε ιδιωτικό χώρο» είπαν.
«Δεν λέω για κλήση…. Για γερανό σας λέω».
Οι άνθρωποι παραδέχτηκαν εμμέσως πλην σαφώς ότι «τέτοια ώρα» γερανός δεν βρίσκεται εύκολα. Τι να κάνουμε τώρα; Αναρωτιόσαστε ξανά και οι τρεις μαζί. Σου είπαν να του κάνεις μήνυση. «Ποιανού;» ρωτάα αφού δεν ξέρεις ποιος είναι και αν δεν καταγραφεί το συμβάν μπορεί και να ισχυριστεί ότι δεν βρέθηκε ποτέ εκεί. Δεν μπορεί να πει ότι έκανες λάθος εσύ; Μπορείς βραδιάτικα να κάθεσαι να φυλάς τσίλιες πότε θα εμφανιστεί να πάρει από εδώ το αυτοκίνητο. Συμφώνησαν μαζί σου και τότε αποφασίζει ο ένας αστυνομικός και τηλεφωνεί στην υπηρεσία, δίνει τα νούμερα της πινακίδας του εισβολέα και σε ένα λεπτό τον ακούς να λέει με το μάτι να ’χει απότομα ζωντανέψει:
«Πέσαμε σε αλλοδαπό». Το πράγμα αποκτούσε τώρα ενδιαφέρον, η περίπτωση δεν ήταν όποια κι όποια: Ο εισβολέας ήταν αλλοδαπός! Ετοιμαζόντουσαν να αναλάβουν δράση και τότε … τότε, ξαφνικά μένεις σύξυλη.
«Αλλοδαπός… είπατε;» ψελλίζεις.
«Μάλιστα, κυρία μου, αλλοδαπός» επιβεβαίωσε το όργανο.
«Ωχ…»

«Ωωωχ…» ξανά.
«Τι συμβαίνει;» ρωτούν με ζωηρό ενδιαφέρον οι αστυνομικοί.
«Μου… μου λέτε σας παρακαλώ το όνομα που σας έδωσαν» λες ξεροκαταπίνοντας «μήπως ήταν ….;». Λες και το όνομα που υποπτεύεσαι. Ναι, αυτό ήταν.
Ω, ρε γαμώτο μαλακία, σκέφτεσαι. Ήταν ο κηπουρός. Ο κηπουρός που είχε ζητήσει άδεια από τον πατέρα σου να αφήσει για ένα βράδυ το αυτοκίνητο σε σας, στη δική σου τη θέση (για ένα λόγο που δεν έχει τώρα καμία σημασία), αλλά εσύ το είχες ξεχάσει πως εκείνο το Σάββατο το βράδυ ο κηπουρός θα παρκάρει στη θέση σου. Γιατί εσύ συνήθως το Σάββατο το βράδυ ή δεν γυρίζεις σπίτι ή αν γυρίσεις είναι πάρα πολύ αργά. Αλλά τούτη τη φορά κάτι σου συνέβη και ο κανόνας έσπασε. Και ξέχασες τον κηπουρό του οποίου το αυτοκίνητο δεν γνώριζες καν ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος. Κι ο πατέρας σου κοιμόταν και δεν ήθελες να τον ταράξεις για μια τέτοια περίπτωση.
«Τώρα τι να γράψουμε;» ρώτησαν οι αστυνομικοί γελώντας.
«Ε, … τουλάχιστον γράφτε ότι λύθηκε φιλικά το ζήτημα».
Ε, στο κάτω- κάτω μάθαμε και κάτι: Αν άγνωστο όχημα παρκάρει αυθαίρετα μέσα στο δικό σας γκαράζ ούτε η Άμεση Δράση ούτε η Τροχαία μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί ο χώρος είναι ιδιωτικός. Ευτυχώς, αν και σε άλλες πολλές περιπτώσεις επίσης δεν έχουν δυνατότητα να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά εξ’ αιτίας κάποιου Νόμου ο οποίος καταλήγει στο εξής: «Πολίτη, κάνε εσύ μήνυση». Κάνε ότι σε φωτίσει η κρίση σου εκείνη την ώρα, αλλά πρώτα σκέψου δυο φορές κι άλλες δυο καλύτερα.
Από όλη αυτή την ιστορία, θυμηθήκαμε όμως κι ότι ένα περιπολικό κάνει να φτάσει κάπου τουλάχιστον σαράντα λεπτά από τη στιγμή της κλήσης και μιλάμε τώρα για να διανύσει απόσταση σχεδόν δυο χιλιομέτρων. Τέλος πάντων. Μπορεί να ’ρχόταν από αλλού κι όχι κατ’ ευθείαν από το Τμήμα που είναι πολύ κοντά. Ας είμεθα επιεικείς έτσι που την πατήσαμε αυτή τη φορά.

Αλλά θυμηθήκαμε και κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό: Οι νόμοι της Δημοκρατίας τελικά προβλέπουν πράγματα κατά τρόπο πολύ πιο σοφό από τον καθένα μας που αγανακτεί πιο γρήγορα απ’ όσο επιτάσσει η απαιτούμενη ηρεμία και οπωσδήποτε η διάθεση για μια όσο το δυνατόν δίκαιη και ειρηνική διευθέτηση των καταστάσεων. Σκέφτεσαι να είχαν πράγματι σηκώσει του ανθρώπου το αυτοκίνητο επειδή εσύ ήσουν αλλού ή παθαίνεις … διαλείψεις; Ούφο, ε, ούφο.

ΠΟΝΤΙΟΣ και ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ

Περί της Γενοκτονίας των ...Εκλογών

Είπε ο Θεόδωρος Παγκαλος:

"Η εκκαθάριση της ιστορικής της μνήμης, είναι μια από τις προϋποθέσεις που θα εντάξουν την Τουρκία στην ευρωπαϊκή οικογένεια των προηγμένων εθνών.
Η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως και εκείνη των Αρμενίων, έχουν επανειλημμένα αναγνωριστεί από Διεθνείς Οργανισμούς εγνωσμένης αντικειμενικότητας.
Η Τουρκία έχει πολλά και μεγάλα προβλήματα. Η εξαγωγή τους με διάφορα προσχήματα προς την κατεύθυνση των διεθνών της σχέσεων, δεν είναι ωφέλιμη για τον Τουρκικό λαό. Τέλος, θεωρούμε ότι, η ελληνική κυβέρνηση, πρέπει να τονίσει προς τους συνομιλητές της στην Άγκυρα, ότι κανείς σε μια Ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν μπορεί να κατευθύνει τον Τύπο και να απαγορεύει κατά το δοκούν, πολιτικές εκδηλώσεις οποιουδήποτε περιεχομένου."

Είπαν πριν από τον Πάγκαλο οι Τούρκοι:

«Δεν έχουν καμία ιστορική και επιστημονική βάση οι ισχυρισμοί για δήθεν γενοκτονία των Ποντίων, ισχυρισμοί οι οποίοι εντείνονται τώρα τελευταία από πλευράς οργανώσεων Ποντίων στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, με την ενεργή υποστήριξη ορισμένων ελλήνων πολιτικών»

Κι είπαν επίσης:

«Η συνέχιση της στάσης αυτής θα πλήξει το κλίμα φιλίας και εμπιστοσύνης που καταβάλλεται προσπάθεια να οικοδομηθεί μεταξύ του τουρκικού και του ελληνικού λαού, ενώ παράλληλα θα πλήξει και το κλίμα συνεργασίας που οικοδομείται μεταξύ των δύο χωρών. Με την ευκαιρία θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε τη βία και αγριότητα που χρησιμοποίησε η Ελλάδα κατά τον Απελευθερωτικό μας Πόλεμο. Εξ άλλου, δεν πρέπει να λησμονείται ότι το άρθρο 59 της Συνθήκης της Λωζάννης,περιλαμβάνει τη διάταξη που προβλέπει την αποζημίωση εκ μέρους της Ελλάδας,της καταστροφής που προκάλεσε ο ελληνικός στρατός ή η διοίκησή του στην Ανατολία, κατά παράβαση των κανόνων του πολεμικού δικαίου».

Είπε και ο κ. Κουμουτσάκος εκπροσωπώντας το Υπουργείον Εξωτερικών:

«Η Ιστορία δεν παραγράφεται. Δεν ξαναγράφεται. Δεν παραχαράσσεται. Ούτε μπορεί βέβαια να γίνεται θύμα εσωτερικών πολιτικών ανταγωνισμών και σκοπιμοτήτων.»

Κι άλλα πολλά και σωστά δήλωσε ο άνθρωπος, αλλά ξέρετε εσείς κανέναν που να σέβεται κανέναν και να ιδρώνει το αφτί του άμα δεν φοβάται;

Εμείς άραγε φοβόμαστε κανέναν; Για είμαστε απλώς άνθρωποι σώφρονες και χαμηλών τόνων; Και να σας πω και την αλήθεια ούτε που θα έδινα έμφαση στις δηλώσεις των Τούρκων περί της Γενοκτονίας των Ποντίων, αν δεν τύχαινε να δω τον πρώην υπουργό Εξωτερικών και νυν υπεύθυνο Εξωτερικών και Άμυνας του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, προχτές στο Μέγαρο, και τον είδα κάπως κατηφή και αναψοκοκκινισμένο, ίσως λιγάκι κουρασμένο, να λέει μέσα απο τα δόντια του κάτι για ...Πόντιους που δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή (μέχρι που ήρθε μετά SMS απο το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ ότι ο κ. Πάγκαλος είχε κάνει σχετική δήλωση), κι εγώ που περίμενα να πει κάτι για τις επερχόμενες εκλογές, νόμισα πως απλώς έκανε ...ποντιακό χιούμορ.

Συγνώμη, αλλά όταν ο άλλος τα λέει μισά και μουρμουριστά, συμβαίνουν και παρεξηγήσεις.

Έτσι μάλλον πιο ενδιαφέρουσα (στο Μέγαρο πάντα) ήταν μια λέξη της Βάσως Παπανδρέου που ενδεδυμένη στα λευκά ωσάν περιστερά, διερωτήθηκε μήπως τα περί εκλογών τον Οκτώβριο είναι ... "μπλόφα";

Κι αυτό τώρα τι θα πει; Ότι δεν θα γίνουν καθόλου; Ποτέ; Αφού το δήλωσε ο Λιάπης ότι τα μπάνια του λαού δεν θα τα ταράξει κανείς. Αλλά θα μου πεις αυτά τα μπάνια γίνονται Αύγουστο, άρα τι; Εκλογές τον Ιούλιο; Βρε μπας και τις πάει μετά τον Μάρτιο του 2008; Αυτό το σκέφτηκε κανένας; Γιατί δηλαδή πάντα να γίνονται λιιιιγο (ή πολύ) νωρίτερα και μια φορά να μη μπορούνε να γίνουνε λιιιιγο αργότερα; Ε; Γιατί; Βιάζεται κανείς;

Ειρήνη Υμίν και Ευλόγησον.

CALL ME ΣΕΒ

Πρόεδρος της Δημοκρατίας:
«Χαμηλό το επίπεδο των περισσότερων ελληνικών επιχειρήσεων»
Την ανησυχία του κατά πόσο θα κατορθώσουν οι ελληνικές βιομηχανίες και επιχειρήσεις να ανταποκριθούν στις πολύπλοκες προκλήσεις της σημερινής πραγματικότητας, εξέφρασε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας.
«Στις σημερινές συνθήκες οι ελληνικές αλλά και γενικότερα οι βιομηχανίες του δυτικού κόσμου, βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή», είπε εξαιτίας των εκτός Ε.Ε. χωρών με τα πολύ χαμηλά ημερομίσθια και την απουσία κοινωνικών παροχών.
Στην κατάμεστη αίθουσα των Φίλων της Μουσικής του Μεγάρου άκουσαν τον σύντομο αλλά ιδιαιτέρως ουσιώδη χαιρετισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος απευθυνόμενος στη Συνέλευση των μελών του Συνδέσμου (ΣΕΒ), μίλησε για τις προκλήσεις του «ανοιχτού κόσμου» που είναι πρωτόγνωρες, καθώς είπε, για την ελληνική και την ευρωπαϊκή επιχείρηση. «Ίσως αυτό να μην ισχύει για τις πολύ μεγάλες βιομηχανίες, ελάχιστες όπως ελληνικές βρίσκονται σ’ αυτό το επίπεδο» τόνισε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, επισημαίνοντας ότι «η ελληνική αλλά και η ευρωπαϊκή επιχειρηματικότητα, σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχει κερδίσει το στοίχημα αξιοπιστίας απέναντι στον καταναλωτή».
Η γνώση και οι νέες τεχνολογίες αποτελούν αναμφισβήτητα το υπόβαθρο της επιχειρηματικής δραστηριότητας, είπε ο Κάρολος Παπούλιας, εκφράζοντας όμως παράλληλα την πεποίθηση ότι η μεγάλη πρόκληση βρίσκεται στο σεβασμό των κανόνων ηθικής και δεοντολογίας και τον σεβασμό του περιβάλλοντος.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εξέφρασε την ελπίδα να βρίσκει πάντα μιμητές - όπως κάποτε στα χρόνια της δημιουργίας του νέου ελληνικού κράτους – το φαινόμενο του ελληνικού ευεργετισμού.

Κώστας Καραμανλής:
«Διαρκής μεταρρύθμιση»
Ο πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, λόγω απουσίας στην Αυστραλία, απέστειλε γραπτό χαιρετισμό (που διαβάστηκε από τον Γενικό Διευθυντή του ΣΕΒ) στον οποίο έγιναν κάποιες μικρές διορθώσεις της τελευταίας στιγμής προκειμένου να προστεθεί κάτι σημαντικό που έλειπε από το αρχικό κείμενο: η ανάγκη της προστασίας του περιβάλλοντος!
Κατά τα άλλα ο κ. Καραμανλής επανέλαβε πόσο κακό κόστισε στην Ελλάδα «η ανευθυνότητα των κυβερνήσεων του χθες» δίχως όμως να προσδιορίζει μέχρι πού φτάνει αυτό “το χθες” – κάτι που έκανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όπως θα δούμε παρακάτω -, κι επανέλαβε ότι μέσα σε τριάμισι χρόνια οι δικές του κυβερνήσεις κατάφεραν να μας βγάλουν από τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος (έτσι λέγεται σωστότερα η …δημοσιονομική επιτήρηση) που από 7,9% του ΑΕΠ έφτασε, λέει, φέτος στο 2,6% (σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία). Αλλά φυσικά «η δημοσιονομική εξυγίανση δεν επετεύχθη πλήρως» παραδέχτηκε και γι αυτό οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται και θα συνεχίζονται…

Γιώργος Παπανδρέου:
«Ριζικές τομές με το παρελθόν»
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, υπόσχεται ανατροπή ΣΤΟΝ κανόνα.
«Δεν θα επιβραβεύεται ο κομπιναδόρος και θα τιμωρείται ο σωστός», είπε. Δηλαδή όποιος άνθρωπος εργάζεται τίμια χωρίς combinations, τουτέστιν δίχως να κάνει συνεχώς συνδυασμούς άνομης, ανήθικης κερδοσκοπίας και αισχροκέρδειας, αυτός μπορεί να μην επιβραβεύεται αλλά τουλάχιστον δεν θα τιμωρείται λόγω τιμιότητας (δηλαδή λόγω βλακείας ελληνιστί). Ε, κάτι είναι κι αυτό αν υποθέσουμε ότι δεν είναι αέρας κοπανιστός.
Κατά τα λοιπά ειπώθηκαν τα γνωστά περί βιώσιμης και όχι ευκαιριακής ανάπτυξης, περί ισότιμης και δίκαιης και αξιοκρατικής και αξιοπρεπούς και αξιόπιστης τα λοιπά και τα λοιπά σωστά πράγματα που λέγονται πάντοτε περί ανταγωνιστικότητας, παιδείας (5% του ΑΕΠ την πρώτη τετραετία, 1 δις ευρώ περισσότερα τον πρώτο χρόνο), προστασία περιβάλλοντος, γυναίκες, νέους επιχειρηματίες πρωτοπορία, γνώση, τεχνολογία, καταπολέμηση φοροδιαφυγής, τα χρήματα του απλού πολίτη να πιάνουν τόπο, έξω οι πελατειακές λογικές και ούτω καθ’ εξής, τα ταμεία, τα ομόλογα.
Επισημαίνουμε τέσσερις ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις στην μακροσκελή ομιλία του προέδρου:
Πρώτον, ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα έχει πήλινα πόδια και βασίζεται κυρίως στην κατανάλωση και ότι αυτή η κατανάλωση βασίζεται στον δανεισμό των νοικοκυριών από τις τράπεζες.
Δεύτερον, ότι η χώρα δεν βγήκε από τη δημοσιονομική επιτήρηση, αλλά βγήκε από την διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (ορθότερος όρος που επίσης χρησιμοποίησε και ο κ. Καραμανλής στον χαιρετισμό του).
Τρίτον, θύμισε την περίοδο 1989-1993, λέγοντας ότι τότε ήταν που βυθίστηκε η Ελλάδα στο υπερδανεισμό: το χρέος σε μόλις τέσσερα χρόνια, είπε, αυξήθηκε από το 70% στο 110% του ΑΕΠ δηλαδή κατά 10 μονάδες το χρόνο. «Με αυτή τη βαριά κληρονομιά αναμετριέται ακόμα και σήμερα η Ελλάδα» τόνισε.
Τέταρτον, παραδέχτηκε ότι πάντα θα υπάρχουν ενήλικες που θα πέφτουν στην ανεργία και άνθρωποι που θα απολύονται λίγο πριν από τη σύνταξη. Έτσι, προτείνει για τους μεν ενήλικες ανέργους να έχουν το δικαίωμα να μετατρέπουν το επίδομα ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης ή αυταπασχόλησης (πράγμα που καλό μεν ακούγεται, αλλά χρειάζεται κάποια αποσαφήνιση, δηλαδή αν είμαι π.χ. σαράντα πέντε χρονών και χάσω τη δουλειά μου για οποιοδήποτε λόγο θα μπορώ με το επίδομα ανεργίας των ας πούμε πεντακοσίων, εξακοσίων, επτακοσίων, οκτακοσίων ή χιλίων ευρώ να ανοίξω τι; Ένα γραφείο, μια καφετέρια, ένα ψιλικατζίδικο, κομμωτήριο κ.λ.π. ).

Αχ, και να ξέρατε σήμερα πόσοι πάνε και νοικιάζουν ένα γραφειάκι όπου υποτίθεται ότι εργάζονται για να παίρνουν μια οποιαδήποτε επιδότηση την οποία, απλώς, καρπούνται αντιπαραγωγικά εννέα στις δέκα φορές; Γιατί; Πάντως όχι γιατί δεν θέλουν να προκόψουν. Τουλάχιστον όχι οι εννέα στους δέκα.

Όσο για τους ηλικιωμένους απολυμένους, δηλαδή ανθρώπους πάνω από πενήντα plus ή εξήντα χρονών, αυτοί, λέει, θα έχουν το δικαίωμα να προσλαμβάνονται σε κοινωνικές θέσεις εργασίας ώστε να συμπληρώσουν τα ένσημα που χρειάζονται για σύνταξη (π.χ φωτογραφία)
Μάλιστα, πες καλά. Αλλά κι από το να έχουν το δικαίωμα μέχρι να έχουν και τη δυνατότητα – δηλαδή να βρίσκουν σίγουρα και γρήγορα αυτή τη θέση – υπάρχει και κάποια διαδικασία.

Τι τύπου αλήθεια θα είναι αυτή;

Μια διαφορετική πρόταση

Αν μας είχε ζητηθεί η γνώμη, ΑΝ είχε ζητηθεί μέσω συμμετοχικής διαδικασίας, ίσως να λεγαμε πως όλα αυτά οι καλές προθέσεις που κολλάνε εύκολα παντού.
Σκέφτηκε κανείς όμως σε τούτη τη χώρα της δημοκρατίας και της προόδου που επικαλείται τάχα ένα ανθρώπινο πρόσωπο, να απαγορεύονται, ας πούμε, αυστηρά οι απολύσεις ανθρώπων που απέχουν πέντε χρόνια από τη σύνταξή τους (εκτός κι αν αιτιολογηθεί και αποδειχτεί πλήρης αδιαφορία για την εργασία, ή μια σοβαρή αξιόποινη πράξη);

Είναι λέτε νοητό και κατανοητό σε μια σωστή χώρα ένας επί σειρά ετών συνεπής και αποδοτικός εργαζόμενος (σωστός που λέει και Γιώργος) είτε στον ιδιωτικό είτε τον δημόσιο τομέα, κάποιος που έχει αποδείξει πράγματα και έχει αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία, να πετιέται έξω απαξιωμένος πριν φτάσει στην τελευταία στροφή της επαγγελματικής του ζωής; Θα πείτε, τι να κάνουμε, έτσι λειτουργεί η αγορά διεθνώς; Εντάξει. Καλά.

Δεν θα ήταν τουλάχιστον καλύτερα αν από νωρίς, χωρίς υποκρισία, παραδέχονταν τα κόμματα εξουσίας ότι το ενδιαφέρον τους για το μέλλον των νεαρών ανθρώπων (με τα γερά δόντια και τα δυνατά καπούλια) οφείλεται στην επιτακτική αυξανόμενη ανάγκη παραγωγής υψηλότερου ΑΕΠ (όπου γης) και στην ανάγκη εντατικής αναπαραγωγής ψήφων (επίσης όπου ελληνικής καταγω-γής);

Δεν θα ήταν καλύτερα να μάθουν οι νέοι αυτό που το διδάσκονται εν καιρώ, χρόνια τώρα, από προκατόχους: δούλεψε να φας, μα κλέψε να ’χεις για την ώρα που σα στημένη λεμονόκουπα θα σε πετάξουν στο δρόμο μια ώρα αρχύτερα. Ναι, γι αυτόν και μόνο τον λόγο, κύριε πρόεδρε, οι κομπιναδόροι επιβραβεύονται και οι σωστοί τιμωρούνται. Όσο για την υπόσχεση περί δικαιώματος πρόσληψης νέων σε επιχειρήσεις για 4 χρόνια με πλήρη ασφάλιση και κλιμακούμενη καταβολή των εισφορών, μήπως αυτό εξυπηρετεί διάφορες αμφιβόλου προοπτικής επιχειρηματικές δραστηριότητες, να δοκιμάζουν αντοχές; Και τις δικές τους αλλά δυστυχώς και των νέων που ίσως αντί να αξιοποιούν σωστά το χρόνο θα τον χάνουν μπας και στηριχτούν κάποιες, όποιες να' ναι, επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Τι εχέγγυα θα εξετάζει το κράτος προτού πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές, δίνοντας την ευχέρεια σε κάποιον επιχειρηματία να προσλαμβάνει φτηνό, και προφανώς με ελάχιστη εμπειρία, εργατικό δυναμικό ώστε να στήσει ή να στηρίξει την επιχείρησή του;
Το ντοπάρισμα σ’ αυτήν την κούρσα αντοχών θα το παρέχει το κράτος. Αλλά τις συνέπειες;

Μήπως και πάλι ο απλός πολίτης;

Πάντοτε θα υπάρχουν οι λαμπρές εξαιρέσεις, οι άνθρωποι που κάνουν την τύχη τους (είτε κληρονομώντας την είτε ρισκάροντας τα πάντα για να την κάνει) σε μια ούτως ή άλλως ρευστή και αβέβαιη εποχή όπου το ερώτημα είναι αυτό και καυτό: Άραγε, θα μπορέσει το παγκόσμιο σύστημα να προσαρμοσθεί ομαλά και να επιζήσει μετά τη συσσώρευση των διασυνδεδεμένων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που σήμερα αντιμετωπίζει;

Μα, τότε, γιατί τάχα όλοι κόπτονται για την επικινδυνότητα των ομολόγων υψηλού ρίσκου στα ασφαλιστικά ταμεία όταν συμφωνούμε ότι «το επιχειρείν, η καινοτομία, η πρωτοβουλία, η ανάληψη ρίσκου, είναι οργανικά στοιχεία της νέας αναπτυξιακής κουλτούρας που χρειάζεται η χώρα»; Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τα υψηλού ρίσκου αντί των σταθερής πλην χαμηλής απόδοσης επενδυτικά ομόλογα με χρήματα απο τα ταμεία. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρξε ανοιχτή και βροντώδης επιλογή των διοικήσεων αυτών των ταμείων. Να πουν καθαρά και ξάστερα: Κύριοι, αποφασίζουμε και παίρνουμε υψηλό ρίσκο προς όφελος των ταμείων! Το πρόβλημα ήταν αυτό ότι έγινε στα μουλωχτά, ως συνήθως γίνεται, προς όφελος οπωσδήποτε των ιδίων, δεν αποκλείεται και των ταμείων. Αλλιώς, ποιος θα χολόσκαζε να γενεί διοικητής; Μονάχα να γενεί για τις σκοτούρες; Εμ! αυτό είναι που λέμε πως δεν υπάρχουν πια ευγενείς Ντε Λα Πατρίδες παρά μονάχα Ντε Λα Μόγιες.

Μετονομασία άνευ προέλευσης
Εν πάση περιπτώσει το θέμα είναι πιο πολύπλοκο απ’ όσο δείχνει και πάντως ο προσδιορισμός «ελληνικών» ή «Ελλήνων» βγαίνει πλέον οριστικά από την επίσημη ονομασία του ΣΕΒ ύστερα από 100 χρόνια από την ίδρυσή του.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Δημήτρης Δσακαλόπουλος, δήλωσε: «Στην σύγχρονη πραγματικότητα αναβαπτίζεται ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) ως Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών».

Μας θύμισε ο κ. Δασκαλόπουλος ότι από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών – που ήταν η ιδρυτική ονομασία του ΣΕΒ το 1907 – περάσαμε το 1946 στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και το 1979 στον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών.

Στο εξής θα είναι Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών να ταιριάζει καλύτερα με το ανοιχτό και παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Ξεκαθάρισε και κάτι ακόμα ο πρόεδρος του ΣΕΒ: οι επιχειρηματίες δεν θέλουν να φτιάξουν κόμμα. Ίσως επειδή μπορούν να παίζουν άνετα με όλα όσα υπάρχουν ή θα υπάρξουν;

"Μας ρωτουν συχνά: αποσκοπείτε στην ίδρυση ενός κόμματος των επιχειρηματιών; Απαντώ ευθέως: Όχι βεβαια...////... Ο επιχειρηματικός κόσμος, εξάλλου, ήδη ανήκει σε μια δυναμική κοινωνική πραγματικότητα - χωρίς κομματική ταυτότητα",είπε ο κ. Δασκαλόπουλος.

ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ: ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ!

Αμαρτία ομολογημένη ουκ έστιν αμαρτία

Τα ευρήματα του ρεπορτάζ μιλούν απο μόνα τους για την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου:
JP Morgan, NAM (North Asset Managemenet), Acropolis Participation, Forest Dove (ή και Forest Gump μη σας πω), Hypovereinsbank, Proton Bank

Big Bang kai Mavres Tripes.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

Epidemic

Είναι πλέον απολύτως κατανοητό ότι "όσο και να βρέχει, νερό δεν θα έχει". Το γιατί δεν μπορούμε να σας το εξηγήσουμε πλήρως, αν εξαιρέσουμε, βεβαίως, το γεγονός ότι ευθύνονται οπωσδήποτε οι κλιματικές αλλαγές, το αλόγιστο πότισμα, οι υδροβόρες καλλιέργειες, η καταστροφή των δασών, τα αρδευτικά έργα που δεν βοηθούν στο να εξοικονομείται και να αξιοποιείται και η τελευταία σταγόνα βροχής, κ.λ.π, κ.λπ. Άρα το μόνο που μπορεί να κάνει το κράτος είναι να αυξήσει τους λογαριασμούς, να βάζει και πρόστιμα όπου ανακαλύπτει κατασπατάληση (λέμε τώρα...), αφού αποδεδειγμένα έχει επιδείξει την ανικανότητά του να εκμεταλλευτεί αποτελεσματικά με χρήση της τεχνολογίας, της γνώσης και του κοινού νου την κάθε είδους βροχή - είτε την καταρρακτώδη είτε την ψιχαλιστή - παρά μόνο μέσω των Μέσων, συστηματικά, "οι αρμόδιοι", βρέχει δε βρέχει, θα επαναλαμβάνουν στο ίδιο μοτίβο, χρόνια τώρα, τα περί της Στάθμης που πέφτει συνεχώς. Όσο και Ινδιάνοι να είμαστε, χορεύοντας στους θεούς να μας λυπηθούν, με το συμπάθειο, μαλάκες δεν είμαστε.

Σίγουρα οι περισσότεροι Έλληνες (από κοντά και οι αλλοδαποί μαθαίνουν) κουράστηκαν με την ανευθυνότητα και την απίστευτη προχειρότητα σε όλα μας, και εχουν γίνει κάπως αναίσθητοι και αρκετά αδιάφοροι, όχι για τίποτα άλλο, μα για να μην τρελλαθούν τελείως.

Φραπέ λοιπόν και Άγιος ο Θεός: ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, σου λέει, έτσι κι αλλιώς και τη βροχή και τη λειψυδρία εμείς την πληρώνουμε.

Η στάθμη, λένε οι μετρήσεις, πέφτει συνεχώς στους αποταμιευτήρες. Ίσως να είναι κι έτσι, (προσωπικά δεν έχω κάνει μετρήσεις, δεν ξέρω), αλλά, με τη στάθμη εγκεφάλου στους εθνοσωτήρες, τι γίνεται άραγε; Βρέχει μυαλό πουθενά; Βρέχει συνείδηση; Βρέχει θάρρος και εντιμότητα; Ή μας έχει πνίξει η μπόρα μιας επιδημικής υποκρισίας ακόμα κι απο κάτι κορυφές ζηλευτές, εύφορες και καταπράσινες που δεν το περίμενες ποτέ ότι θα συμβάλλουν ενεργά στην πτώση της στάθμης.

Καταλαβαίνω πως αυτό το τελευταίο περί "εύφορων κορυφών που συμβάλλουν ενεργά στην πτώση της στάθμης", πιθανόν, να χρειάζεται διευκρίνηση. Λέω, λοιπόν, ότι έχει να κάνει με την απογοήτευση που αισθάνεται κάθε Ινδιάνος όταν νιώσει πως κάποιοι που τους λογάριαζε στα συν της στάθμης των υδροφόρων οριζόντων της χώρας, αποδειχτούν μια απο τα ίδια, no better at all απο όσους κατηγορούν, εκ του ασφαλούς, για χαμηλό επίπεδο. Όμως ας μη ξεχνάμε ότι όλοι όσοι αποδεδειγμένα διαθέτουν υψηλή στάθμη εγκεφάλου, φέρουν βαρύτερη την ευθύνη της όποιας άνυδρης αντικοινωνικής συμπεριφοράς και στάσης ζωής των υπολοίπων απαίδευτων και απαίνευτων ανθρώπων προς τους οποίους απευθύνουν τα μεγάλα, θαυμαστά έργα και θαρραλέα λόγια τους - είτε γραπτώς είτε προφορικώς.

Χρόνια Πολλά, λοιπόν, σε μεγάλους και μικρούς Κωνσταντίνους, σε επιφανείς και αφανείς Ελένες - και όχι μονάχα στους σημερινούς εορτάζοντες - με την ευχή να μην προδώσουν ποτέ ξανά την (σωτήρια) ανωτερότητα τους στις συνειδήσεις των μικρών ξυπόλητων Ινδιάνων που έφεραν μεν βροχή αλλά πλημμύρισαν τα τσαντίρια και χάθηκε το νερό στις ασφάλτους.

Α, με την ευκαιρία σας πληροφορούμε ότι σήμερα γιορτάζει και η Πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, κυρία Helen Clark, στην οποία ευχήθηκε, Χρόνια Πολλά, αυτοπροσώπως, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, κύριος Κώστας Καραμανλής, στον οποίο ευχόμεθα κι εμείς υγεία και κουράγιο στην σκληρή προσπάθεια να επανορθώσει τα ανεπανόρθωτα μάγια.

Ινδιάνοι που χορεύουν στης μπόρας τη χαρά, υπάρχουνε παντού στην πλάση ετούτη.

ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ

Ωδή στη Φύση του Ανθρώπου

Η Φύση είναι όμορφη. Ο Άνθρωπος είναι άσχημος.

Η Φύση είναι ευγενική και ταπεινή. Ο Άνθρωπος είναι βάναυσος και αναιδής.

Η Φύση είναι καλαίσθητη και θελκτική. Ο Άνθρωπος είναι κακόγουστος και απωθητικός.

Η Φύση είναι γενναιόδωρη και συνεπής. Ο Άνθρωπος είναι εγωιστής και επίορκος.

Η Φύση είναι ολιγαρκής. Ο Άνθρωπος είναι άπληστος.

Η Φύση είναι χρωματιστή. Ο Άνθρωπος είναι βαμμένος.

Η Φύση είναι αρμονική. Ο Άνθρωπος είναι συγχυσμένος.

Η Φύση είναι γυμνή. Ο Άνθρωπος είναι κουμπωμένος.

Η Φύση είναι δυνατή. Ο Άνθρωπος είναι φοβισμένος.

Η Φύση είναι ήσυχη. Ο Άνθρωπος είναι ταραχοποιός.

Η Φύση είναι ακαλλιέργητη και σφριγηλή. Ο Άνθρωπος είναι καλλιεργημένος και ασθενής.

Η Φύση είναι ζωηρή και απέραντη. Ο Άνθρωπος είναι ανήσυχος και περιορισμένος.

Η Φύση υποφέρει σιωπηλά. Ο Άνθρωπος επωφελείται βρίζοντας.

Η Φύση αναγεννάται μόνη. Ο Άνθρωπος πεθαίνει μόνος.

Κάποτε η Φύση και ο Άνθρωπος συναντήθηκαν τυχαία, αγαπήθηκαν κι έκαναν απογόνους.

Ύστερα χώρισαν και τα παιδιά τους έμειναν ορφανά, γνωρίζοντας ποιά είναι η μάνα και ποιος ο πατέρας τους, επιτέθηκαν και στους δυο με το πάθος και την αγριότητα του πόνου.

Ο Άνθρωπος μεγάλωσε. Η Φύση συρρικνώθηκε.

Ο Άνθρωπος μεγαλούργησε. Η Φύση τον θαύμασε.

Ο Άνθρωπος πέθανε. Η Φύση τον θρήνησε.

Ο Άνθρωπος λησμόνησε. Η Φύση τον παρηγόρησε με ιστορίες που είχαν καλό τέλος.

Ο Άνθρωπος μπήκε στο τρένο και το λεωφορείο. Η Φύση δεν άντεξε τόση βιασύνη.

Ανάμεσα στους άμοιρους, τους δύσμορφους, πολυπληθείς ανίατους και δυστυχείς τροφίμους των τρένων που συνδέουν τα σημεία των προορισμών, αίφνης, ανάμεσα στην άμορφη μάζα αστράφτουν μικρά αστεράκια εδώ κι εκεί, σπανίως αλλά, ναι, χρωματιστά, σφριγηλά, ζωηρά.

Η Φύση χαίρεται. Ο Άνθρωπος δακρύζει.

Ξανά από την αρχή να σκεφτούν όμορφα πλάσματα που τα νόμισαν τέρατα και τα μίσησαν.

ΦΤΙΑΞΕ ΜΟΥ ΤΗ ΜΕΡΑ!

Διαχείριση Θυμού
Για όλους εσάς που ενίοτε βιώνετε μια άσχημη μέρα ,και απλά θέλετε να τα χώσετε σε κάποιον, μην το κάνετε σε κάποιον γνωστό σας, αλλά σε κάποιον άγνωστο.
Καθόμουν στο γραφείο μου μια μέρα, όταν ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα ξεχάσει να κάνω ένα τηλεφώνημα. Βρήκα το νούμερο του τηλεφώνου και το κάλεσα. Ένας άντρας από την άλλη άκρη της γραμμής απάντησε λέγοντας «Εμπρός?».
Πολύ ευγενικά του είπα ότι είμαι ο Θωμάς Φιλίππου, και ότι ήθελα να μιλήσω με την Έλενα" Ξαφνικά κατάλαβα ότι μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι τόσο αγενής.
Τελικά βρήκα το σωστό νούμερο της Έλενας, και της τηλεφώνησα. (Είχα κάνει λάθος στα δύο τελευταία ψηφία)
Αφού τα είπαμε, έκλεισα το τηλέφωνο και αποφάσισα να ξανακαλέσω το λάθος νούμερο.
Όταν ο ίδιος τύπος απάντησε, του φώναξα « είσαι πολύ μαλάκας» και έκλεισα το τηλέφωνο με δύναμη. Σημείωσα το νούμερο στην ατζέντα μου καταχωρώντας τον με το όνομα «μαλάκας» και την έβαλα στο συρτάρι μου. Κάθε δύο εβδομάδες περίπου όταν μού έρχονταν οι λογαριασμοί ή είχα πραγματικά μια άσχημη μέρα συνήθιζα τον παίρνω τηλέφωνο και να του φωνάζω «είσαι πολύ μαλάκας»
Κάθε φορά που το έκανα μου έφτιαχνε τη διάθεση.
Όταν κάποτε έκανε την εμφάνιση της η υπηρεσία αναγνώρισης κλήσεων, σκέφτηκα ότι έπρεπε να σταματήσω τα «θεραπευτικά » τηλεφωνήματα στον «μαλάκα». Έτσι τον πήρα ξανά τηλέφωνο και του είπα : «Γεια, είμαι ο Γιάννης Δημητρόπουλος από την τηλεφωνική εταιρεία και θα ήθελα να σας ρωτήσω αν γνωρίζετε σχετικά για την νέα υπηρεσία αναγνώρισης κλήσεων". Εκείνος μου φώναξε « ΟΧΙ!» και μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Τον ξανακάλεσα αμέσως και του απάντησα « πως να το ξέρεις αφού είσαι μαλάκας»
Μια μέρα, καθώς πήγαινα στο μαγαζί και ετοιμαζόμουν να παρκάρω το αυτοκίνητο μου στο parking, ένας τύπος με μια μαύρη BMW μου έκλεισε το δρόμο και μου πήρε τη θέση, που τόσο υπομονετικά περίμενα, για να παρκάρω το αυτοκίνητο μου. Κορνάρισα και του φώναξα ότι αυτή η θέση ήταν δική μου, καθώς ήμουν εκεί πολύ πριν από αυτόν. Ο κόπανος, επιδεικτικά με αγνόησε, αλλά για καλή μου τύχη πρόσεξα, ότι στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου, υπήρχε ένα «ΠΩΛΕΙΤΑΙ». Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα το στυλό και σημείωσα το τηλέφωνο του.
Δύο μέρες αργότερα, και αφού είχα καλέσει τον «πρώτο μαλάκα» (τώρα, είχα βάλει το τηλέφωνο του στην αυτόματη κλήση), μου ήρθε η ιδέα να καλέσω και τον μαλάκα με τη BMW.
Τηλεφώνησα και μία φωνή απάντησε « Εμπρός?». « Είστε αυτός που πουλάει μια μαύρη BMW» του λέω. « Ναι, ακριβώς» μου απαντάει. «Μήπως μπορείτε να μου δώσετε την διεύθυνση σας για να έρθω να δω το αυτοκίνητο από κοντά» τον ρωτάω. « Βεβαίως, μένω στη οδό Ελ.Βενιζέλου 28. Είναι ένα κίτρινο σπίτι, και ακριβώς απ' έξω είναι παρκαρισμένο το αυτοκίνητο " .
"Και πώς λέγεστε?" τον ρώτησα.
"Το όνομα μου είναι Μάρκος Δρόσος," απάντησε.
" Ποια είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να περάσω από εκεί, Μάρκο?"
" Φτάνω στο σπίτι γύρω στις 5 το απόγευμα." μου απαντάει.
" Άκου, Μάρκο, μπορώ να σου πω κάτι ?"
" Ναι ?"
" Μάρκο, είσαι μαλάκας!" Το έκλεισα και αποφάσισα να βάλω και το δικό του τηλέφωνο στη αυτόματη κλήση.
Τώρα, όποτε αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα, είχα 2 μαλάκες να καλώ.
Ωστόσο, μετά από κάποιους μήνες αλλεπάλληλων τηλεφωνημάτων και στους 2 μαλάκες, συνειδητοποίησα, ότι δεν μου έδινε την ίδια χαρά όπως παλιά.
Μια μέρα τηλεφώνησα στον μαλάκα #1.
"Γεια "
"Είσαι μαλάκας!" ( αλλά δεν το έκλεισα αυτή τη φορά)
" Είσαι ακόμα στη γραμμή?" με ρώτησε.
"Φυσικά," απάντησα
"Σταμάτα να μου τηλεφωνείς," μου φώναξε ουρλιάζοντας.
" Ανάγκασε με " του απάντησα ..
" Ποιος είσαι ρε ?" με ρώτησε .
" Λέγομαι Μάρκος Δρόσος."
" Αλήθεια ? Και που μένεις αν επιτρέπεται?"
" Μένω στην οδό Ελ.Βενιζέλου 28, μαλάκα . Είναι ένα κίτρινο σπίτι και ακριβώς μπροστά είναι παρκαρισμένη μια μαύρη BMW ".
Τότε μου λέει, " Έρχομαι από εκεί τώρα!! Μάρκο και καλά θα κάνεις να αρχίσεις να προσεύχεσαι."
Του λέω, " Ναι, τώρα φοβήθηκα, μαλάκα!"
Έπειτα, πήρα τηλέφωνο τον μαλάκα # 2. "
Εμπρός?" απάντησε.
" Γεια σου μαλάκα" του λέω.
Τότε εκείνος φώναξε, " Αν μάθω ποιος είσαι..."
" Τι θα κάνεις?" του απάντησα.
" Θα σου κόψω το κώλο" μου ξεκαθάρισε.
Τότε απάντησα, " Λοιπόν μαλάκα, να η ευκαιρία που έψαχνες. Έρχομαι τώρα σπίτι σου!"
Έκλεισα το τηλέφωνο και πήρα αμέσως την Αστυνομία, λέγοντας ότι ετοιμαζόμουν να σκοτώσω το gay εραστή μου, ο οποίος μένει στη Ελ.Βενιζέλου 28.
Στη συνέχεια, πήρα τηλέφωνο το Alter και τους ανέφερα για ένα ερωτικό έγκλημα, που γινόταν εκείνη τη στιγμή στη Ελ.Βενιζέλου 28.
Μπήκα γρήγορα στο αυτοκίνητο μου και κατευθύνθηκα στη Ελ.Βενιζέλου 28. Όταν έφτασα εκεί είδα 2 μαλάκες να πλακώνουν αλύπητα ο ένας τον άλλο , μπροστά σε 6 περιπολικά, 1 ελικόπτερο της Αστυνομίας και τις κάμερες του Alter.
Τώρα πραγματικά αισθανόμουν καλύτερα.

(Ευχαριστούμε θερμά τον φίλο Άγη Γεωργάκη για την fantastic στόρυ!)

ΜΑΥΡΑ ΣΕ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ

Οι αναρίθμητοι

Ωρέεεεε.... η Ελλάδα και μόνο η Ελλάδα είναι φορολογικός παράδεισος! Καθόμαστε τάχα να διαρρηγνύουμε ιμάτια για την κλοπή εις βάρος των χιλιάδων μικρο- επενδυτών (τζογαδόρων;) στο Χρηματιστήριο ή τις κομπίνες υψηλού ρίσκου στα εξωτικά μέρη, και κανείς δεν λέει το παραμικρό (παρά μόνο αναμεταξύ μας γκρινιάζουμε πότε πότε) γι αυτό που μας συμβαίνει καθημερινά εδώ και ... και σ' όλη μας τη ζωή: ότι κανείς δεν δίνει ποτέ καμιά απόδειξη όταν παίρνει του κόσμου τα λεφτά από δω κι απο κεί για υπηρεσίες, εργασίες, επισκευές, συντηρήσεις, αγορές και δεν ξέρω εγώ τι άλλο.

Αν εξαιρέσεις τις φορές που πέφτει το σύρμα ότι βγήκε ο ΣΔΟΕ παγανιά και προσέχουν, όλο τον υπόλοιπο καιρό λειτουργεί εκείνο το παραμύθι ότι αν θέλεις απόδειξη πληρώνεις και το Φ.Π.Α οπότε μεγαλώνει η λυπητερή και λες, Άντε και πήρα την απόδειξη, πού θα τη βάλω και τι θα κερδίσω; Τίποτα απολύτως. Άσε, δε θέλω απόδειξη.

Ιδού λοιπόν ένα μικρό παράδειγμα μερικών εξόδων που ένας φορολογούμενος μισθωτός καταπίνει αμάσητα την ώρα που οι παντός είδους "μάστορες" τα τσεπώνουν μαύρα μες την άσπρη μέρα:

- Συνεργείο αυτοκινήτων στη γειτονιά σου (450! Όχι για την εργασία αλλά ούτε καν απόδειξη αγοράς γνήσιου ανταλλακτικού δεν σου δίνει)

- Υδραυλικός (170! Εργασία και αγορά υλικών άνευ απόδειξης.. Τι; Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη;)

- Ηλεκτρολόγος ( 140! Άσε που μόνο κάποιο απόγευμα θα' ρθει, το πρωί δουλεύει στη Δ.Ε.Η)

- Μαραγκός ( 370! Μαζί και ο λουστραδόρος που θέλει τον κόπο του κι αυτός)

- Χρωματοπωλείο (Αν αγοράσεις κάτι που κάνει μόνο τρια ευρώ μπορεί και να το χτυπήσει στην ταμειακή, αν πάρεις υλικά αξίας π.χ. 250 ευρω; Ξέχνα τη)

- Μπογιατζής (1000! ας μη το συζητάμε καλύτερα, βάψ 'το μόνος σου φέτος)

- Αλουμινάς (19.000 ευρώ επειδή είσαι εσύ ... Α, κι αν δε σε πειράζει όχι τραπεζική κατάθεση)

- Κηπουρός (ε, καλά, πάει στην ευχή αφού θες και κήπο)

- Φαρμακείο ( εδω γελάνε, άμα δεν είναι φάρμακα και δεν έχεις ταμείο...)

- Δικηγόρος (πώς είπατε;)

- Φοροτεχνικός (ποιός είστε;)

- Συμβολαιογράφος (τώρα μάλιστα)

- Μεσίτης (ο καλύτερος, αν νοικιάσεις μοναχός σου, πληρώνεις μόνο τα μισά μαύρα)

- Ιδιοκτήτης διαμερίσματος ( αν είναι διαμερισματάκι εξοχικό, σιγά μη το δηλώσει ως νοικιασμένο αφού ούτε ο ενοικαστής δηλώνει πως το νοικιάζει αφού δεν έχει να κερδίσει τίποτα, απεναντίας ο ιδιοκτήτης του κάνει και μια καλή τιμή...)

Εσύυυ, ναι, εσύ φταίς που δεν τους ζητάς αποδείξεις! Αχα... Χα, χα, χα! Ναι; Αλήθεια;

Το ξέρετε δα πως όποιος το κάνει αυτό το πράγμα να θέλει αποδειξη τον περιφρονούν για πάντα είναι κατάπτυστος κι ούτε θέλουν πια να τον "εξυπηρετήσουν" - άλλωστε χάρη του κάνουνε - γιατί ένας τέτοιος πελάτης που θέλει αποδείξεις και τους τα πρήζει, καλύτερα να τους λείπει. Αλλά με ύφος επιμένει το κράτος: Κύριοι, να ζητάτε αποδείξεις! Μάλιστα, έτσι πετάει, πετάει όχι ο γάϊδαρος, μα το μπαλάκι στο κεφάλι του κοσμάκη ότι τάχα φταίει αυτός ο ιδιωτικός και ο δημόσιος μισθωτός υπάλληλος που τάξη δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει ποτέ στην ωραία και βολική αταξία αυτής της συνειδητής και πολύ οργανωμένης φοροδιαφυγής. Άρα; Τι τους μένει των μισθωτών να κάνουν; Όταν πάει, ας πούμε, ένας επιχειρηματίας π.χ. που έχει το γυμναστήριο αερόμπικ κικ μπόξινγκ κ.λ.π. να βγάλει στην πολεοδομία του δήμου... λέμε τώρα... μια άδεια για άλλον έναν όροφο ... ε; Να μη λαδωθεί λιγάκι κι ο υπάλληλος που του έχουνε βγάλει το λάδι όλοι οι αποπάνω "μαστόροι" κι άλλοι τόσοι αναρίθμητοι ( όχι σε αριθμό αλλά ... που είναι αδύνατον να τους ρυθμίσεις χε, χε, χε) . Θυμάμαι μια φορά είχε ψιθυρίσει φιλικά στ' αφτί ο προσωπικός μου ... αναρίθμητος: "Κοίτα, αν τύχει κι έρθουν να ρωτήσουν πόσα πληρώνεις το χρόνο θα πεις ...εκατό, εντάξει;". Εντάξει. Τι να πείς; Όχι; Τριακόσια έδινα, αλλά εντάξει έκανε και μια φιλική τιμή. Αμ' πώς;

Μετά από καιρό όμως κάτι συνέβη και τα σπάσαμε. Δεν θα σας λέω τώρα τι ακριβώς, αλλά να, απλώς με τα πολλά μαύρα φράγκα "οι αναρίθμητοι" ξιπάζονται κι αρχίζουν να κάνουν μαλακίες εις βάρος του πελάτη κι ύστερα με τον καιρό πέφτουν έξω...

Δύσκολος ο ανταγωνισμός της αγοράς σε συνθήκες ερασιτεχνισμού και γρήγορης αρπαχτής.

Ή μήπως όχι;

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Ιεροσολύμων συνέχεια

Την κρίση στο Πατριαρχείο διαχειρίζονται οι εκπρόσωποι Τύπου με δηλώσεις προς τον Τύπο.

Μετά τον κ. Γιώργο Κουμουτσάκο που εμμέσως πλήν σαφώς εξέφρασε την υποστήριξη του υπουργείου Εξωτερικών στον Πατριάρχη Θεόφιλο, τον οποιον αιφνιδίως (;) αποφάσισαν να καθαιρέσουν οι Ιορδανοί, τη σκυτάλη πήρε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου με την ακόλουθη ανακοίνωση:

"Οι εξελίξεις στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων κυοφορούνται επί πολύ καιρό, έτσι ώστε ούτε απροσδόκητες μπορούν να θεωρηθούν, ούτε να δικαιολογούν την καθυστερημένη αντίδραση του Υπουργείου Εξωτερικών, που δείχνει να αιφνιδιάζεται από γεγονότα που επιβαλλόταν να εργαστεί, ώστε να τα αντιμετωπίσει.
Το ΠΑΣΟΚ παρακολουθεί με ανησυχία και αίσθημα ευθύνης τα συμβαίνοντα στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Καλούμε όλες τις πλευρές να σεβαστούν το Πατριαρχείο και τον θεσμικά κατοχυρωμένο ρόλο του. Το δε ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, οφείλει να εργασθεί σκληρά ώστε να διαφυλαχθεί το status quo του Πατριαρχείου, όπως επιβάλλει η ιστορία του και η εκπλήρωση της αποστολής του, καθώς και της Αγιοταφικής Αδελφότητας, απέναντι στο σύνολο του ορθόδοξου ποίμνιού του."

WINPEACE FOR ALL

We are families!

On the occasion of the International Day of Families, 15 May 2007, four social NGOs are reminding the EU that any definition of families should reflect the diversity of families which exist in European societies. Increasingly, the traditional concept of family is challenged by the evolution of society. The number of teenage pregnancies, single-parent families and families based on same-sex unions is on the rise in the EU. A failure to acknowledge their existence, and respond to the particular challenges they face, in policy and legislation amounts to discrimination on the grounds of sex, race, age, nationality, religion, disability and sexual orientation.

Today is also the occasion to remind the EU of the need to implement the principle of family reunification and freedom of movement of families within the EU without discrimination. Increasingly restrictive family reunification policies across the EU member states undermine the right to family life, and have a detrimental effect on the integration of migrants.

Definitions of families and family policies should extend to quality publicly funded care for dependents and state benefits which recognise families in their diversity. Caring duties and costs must not fall solely on families and in particular women. Member states must take responsibility for the well being and the full integration of dependents.

List of quotes:

Patricia Prendiville, Executive Director of ILGA-Europe said:
“We do not want our families to be constantly considered as second class. At the end of the day, the ones who pay the toll for such discriminatory measures are children in lesbian, gay, bisexual or transgender (LGBT) families. Not recognising LGBT families in law and practice will only damage the right of children to the security and protection available to other children; it will not stop LGBT families from existing.”

Kirsti Kolthoff, President of the European Women’s Lobby stated:
"Care services are missing in the EU, which leads to a "double life burden", for women who more and more work outside the home and at the same time perform the majority of caring and household tasks. The way out of this "double life burden" of women, lies of course in changes in attitudes in the home, for an equal sharing of caring tasks between women and men, and it also depends on policies that allow women and men a real choice.”

Pascale Charhon, Director of the European Network against Racism (ENAR), pointed out that “there is an inherent contradiction in the policies of member states which seek to increasingly restrict migration and family reunification, while at the same time promoting integration and family rights in Europe”.

Anne-Sophie Parent, Director of AGE - the European Older People’s Platform observed that “the family should be considered in all its dimensions including the ageing family and that family policy should recognise the wish and limitations of families to care for their elderly dependants”.

For more information please contact:
Georgina Siklossy,
Communication and Press Officer
European Network Against Racism
Phone: 32-2-229.35.70 –
Fax: 32-2-229.35.75
E-mail: georgina@enar-eu.org

Juris Lavrikovs
Information and Communications Officer
The European Region of the International Lesbian and Gay Association
tel.: + 32 2 609 54 16
mob.: + 32 496 70 83 57
email: juris@ilga-europe.org


Notes for editors:

1. The signatory organizations are:
AGE – the European Older People’s Platform: http://www.age-platform.org/
European Disability Forum: http://www.edf-feph.org/
European Network Against Racism: http://www.enar-eu.org/en
European Region of the International Lesbian and Gay Association: http://www.ilga-europe.org/
European Women’s Lobby: http://www.womenlobby.org/
European Youth Forum: http://www.youthforum.org/
The Platform of European Social NGOs: http://www.socialplatform.org/
2. The 15 of May is the International Day of Families. On this occasion, families and gender equality ministers will meet under the auspices of the German EU Presidency for an informal Council on Families and Gender Equality in Bad Pyrmont.

ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΡΙΑ

Η κυρία Μαρία Μπακοδήμου, όπως η ίδια δήλωσε, δεν είναι υπεύθυνη για την εξωτερική πολιτική της χώρας - όχι δεν έχει βάλει στο μάτι το ρόλο της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη - και, έλεος, δεν χάθηκε πια ο κόσμος αν ως εθνική παρουσιάστρια σε μία μείζονος πολιτικής σημασίας διοργάνωση, όπως αυτή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, αναφώνησε Καλή Τύχη Μακεδονία! Άλλωστε, ζήτησε χίλια συγνώμη η γυναίκα για την "άτυχη στιγμή" της Ελλάδας. Ο πρωθυπουργός παρενέβη από την Κροατία όπου βρισκόταν και έστειλε ένα ολοστρόγγυλο πλην όμως σαφές μήνυμα προς Άγκυρα και Σκόπια, απαντώντας ταυτόχρονα και στην Μαρία Μπακοδήμου που κατά λάθος είπε την ΦΥΡΟΜ σκέτο Μακεδονία, αλλά και στον Νικολά Σαρκοζί που καθόλου κατά λάθος, έχει ξεκαθαρίσει ότι η Τουρκία δεν έχει καμμία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί δεν βρίσκεται στην Ευρώπη.

Ναι, αλλά ο κ. Κώστας Καραμανλής θέτει το θέμα διαφορετικά:

"Ως γείτονες της Τουρκίας και βεβαίως ως κράτος-μέλος της ΕΕ, είναι φυσικό να παρακολουθούμε πολύ στενά τις εξελίξεις στην Τουρκία. Θέλω να υπενθυμίσω ότι η ανεπηρέαστη λειτουργία της δημοκρατίας είναι θεμελιώδες ευρωπαϊκό κριτήριο. Όλοι περιμένουμε ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας και όλες οι υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις θα διασφαλίσουν και θα εγγυηθούν τη δημοκρατική διαδικασία. Είναι πιστεύω ότι για όλους μας αδιανόητο αυτές οι δημοκρατικές διαδικασίες να παρεμποδιστούν ή να επηρεαστούν από άλλους παράγοντες.
Μια σταθερή, δημοκρατική, προσανατολισμένη στην Ευρώπη Τουρκία, είναι απαραίτητη για τη σταθερότητα και τη συνεργασία στην περιοχή μας και βέβαια για την ίδια την ευρωπαϊκή προοπτική της, την οποία, ως γνωστόν, στηρίζουμε σταθερά.

Όπως γνωρίζετε, έχουμε υποστηρίξει ενεργά τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό όλων των κρατών της ΝΑ Ευρώπης. Και αυτή είναι μια στρατηγική επιλογή, που έχουμε λάβει προκειμένου να συμβάλλουμε, να διασφαλίσουμε αν θέλετε, την ειρήνη, τη σταθερότητα, την ανάπτυξη και την ευημερία στην ευρύτερη περιοχή. Όσον αφορά τη ΠΓΔΜ, η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Όλα τα κριτήρια, όλες τα προαπαιτούμενα που έχουν τεθεί από την ΕΕ για κάθε υποψήφια χώρα ισχύουν και στην περίπτωση αυτής της χώρας.
Να προσθέσω ότι η Ελλάδα επανειλημμένα έχει αποδείξει την καλή της θέληση. Είναι ώρα και η ΠΓΔΜ να αποδείξει τη δική της, στην κατεύθυνση της επίτευξης μιας κοινά αποδεκτής θέσης στο θέμα της ονομασίας και κατ’ αυτό τον τρόπο διευκολύνοντας την προσπάθειά της να προσεγγίσει τους ευρωπαϊκούς και ευρωανταλαντικούς θεσμούς."

ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΚΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Οι ελπίδες μας μετά τον αποκλεισμό της Ευριδίκης εναπόκεινται στον Σαρμπέλ καθ' ότι η Ντόρα βρίσκεται στην Κίνα και μαθαίνει την κινεζική, επευφημούμενη απο τους Κινέζους...

DIALER Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

ΝΤΡΡΡ...ΙΙΙ...ΙΝ...

Άκουσον, άκουσον τι σκεφτήκανε οι άνθρωποι για να μας εξηγήσουνε τους φουσκωμένους λογαριασμούς και να προτείνουνε τρόπο να πληρώσουμε κι απο πάνω για να γλιτώσουμε από τον αόρατο κλεφταρά.

Η λέξη dial υπάρχει και σημαίνει: κλήση αριθμού τηλεφώνου.

Η λέξη dialer δεν υπάρχει αλλά σημαίνει: κάποιος (;) που καλεί αριθμό τηλεφώνου

Υπάρχει λοιπόν "κάποιος" όμως που δεν ξέρουμε ποιός είναι - ούτε εμείς ξέρουμε ούτε ο Ο.Τ.Ε ξέρει - και αυτό που κάνει αυτός ο αόρατος, άγνωστος dialer, είναι να καλεί αριθμούς από το τηλέφωνό μας (άγνωστο πώς) κι ύστερα να μας έρχεται φουσκωμένη η λυπητερή.

Φυσικά ο Ο.Τ.Ε ισχυρίζεται ότι εκτός από εμάς τους ίδιους σίγουρα και κάποιοι άλλοι κάνουν τηλεφωνήματα απο το σπίτι μας και εμείς δεν το παίρνουμε είδηση, ή εμείς κάνουμε όλα τα τηλεφωνήματα και μετά το ξεχνάμε, ή απλώς λέμε ψέματα στον Ο.Τ.Ε μόνο και μόνο για να διαμαρτυρόμεθα κ.λ.π. κ.λ.π.

Έτσι τώρα δίδουν (μέσω e- mail ) την εξής καταπληκτική εξήγηση και λύση:

"Αγαπητέ πελάτη,
Συνεχώς πληθαίνουν οι περιπτώσεις των χρηστών που παραπονιούνται για αυξημένες χρεώσεις στους τηλεφωνικούς τους λογαριασμούς. Οι λογαριασμοί αυτοί εμφανίζουν κλήσεις στο εξωτερικό ή σε αριθμούς αυξημένης χρέωσης, χωρίς οι χρήστες να έχουν πραγματοποιήσει τις κλήσεις αυτές. Οι κλήσεις αυτές πραγματοποιούνται από προγράμματα που εγκαθίστανται “ακούσια” στον υπολογιστή και τα οποία ονομάζονται “dialers”.
Σας συμβουλεύουμε να διαβάσετε προσεκτικά το συγκεκριμένο e-mail για να μάθετε:
Τι είναι τα προγράμματα dialers
Πώς μπορείτε να προστατευθείτε
Τι είναι τα προγράμματα dialers
Τα προγράμματα dialers είναι λογισμικό (software) που εγκαθίσταται "ακούσια" στον υπολογιστή και πραγματοποιεί μέσω του modem κλήσεις προς τηλεφωνικούς αριθμούς υψηλής χρέωσης. Μεταδίδονται μέσω διαδικτύου κατά τη διάρκεια web surfing -συνήθως μετά από επίσκεψη σε sites με αμφιλεγόμενο περιεχόμενο (π.χ. παράνομες μεταφορές προγραμμάτων, πορνογραφικά κλπ)- ή σαν συνημμένα αρχεία σε κάποιο ηλεκτρονικό μήνυμα (email). Αφού οι dialers εγκατασταθούν, αλλάζουν τις ρυθμίσεις του modem, μετατρέποντας τον αριθμό σύνδεσης στο Internet (π.χ. ΕΠΑΚ ΟΤΕΝΕΤ 8962555555 για PSTN σύνδεση ή 8962545555 για ISDN σύνδεση) σε έναν αριθμό αυξημένης χρέωσης, είτε αυτός είναι της σειράς 90xxxxxxxx είτε αριθμός του εξωτερικό (00xxxxxxxxxx). Έτσι, όταν ο υπολογιστής είναι σε λειτουργία, οι dialers πραγματοποιούν κλήσεις προς τους αριθμούς αυτούς, χρεώνοντας τον τηλεφωνικό λογαριασμό του χρήστη.
Πώς μπορείτε να προστατευτείτε;
Να κάνετε εγκατάσταση μίας εφαρμογής η οποία μπορεί να αναγνωρίζει αν μπορεί να πραγματοποιηθεί μια κλήση ενός αριθμού διαφορετικού από αυτόν που έχετε εσείς καθορίσει. Ιδανική προστασία είναι η εγκατάσταση του OTENET Security Kit που ελέγχει συνεχώς την εισερχόμενη και εξερχόμενη κίνηση του υπολογιστή σας για τυχόν απειλές. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στο www.otenet.gr/securitykit
Ζητήστε την υπηρεσία φραγής εξερχόμενων διεθνών κλήσεων από τον τηλεπικοινωνιακό πάροχο (ΟΤΕ), ώστε το τηλέφωνό σας να μην μπορεί να κάνει κλήση σε τηλεφωνικούς αριθμούς του εξωτερικού.
Να είστε προσεκτικοί όταν "κατεβάζετε" προγράμματα από ιστοσελίδες (web sites).
Να μην ανοίγετε συνημμένα αρχεία (attachments) ηλεκτρονικών μηνυμάτων αν δεν γνωρίζετε ποιος σας τα έχει στείλει ή τι περιέχουν.
Τέλος, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι μία σύνδεση ADSL για πρόσβαση στο Internet, όπως είναι το ΟΤΕΝΕΤ OnDSL Kit, αποκλείει τη δράση προγραμμάτων dialers.
Σε κάθε περίπτωση επισημαίνουμε ότι πέρα από το πρόβλημα με τα προγράμματα dialers θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μπορεί να προκύψουν και άλλα προβλήματα κατά την περιήγησή σας στο διαδίκτυο, όπως ιοί, απόπειρες υποκλοπής προσωπικών δεδομένων, κλπ.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθυνθείτε στο OTENET Κέντρο Εξυπηρέτησης Πελατών 801 11 35 555 ή στο www.otenet.gr/hd."

Σφαιρικό συμπέρασμα

Αν δεν δεν χρεωθούμε και τη διαδικασία αναζήτησης των φαντασμάτων τύπου dialers, o Ο.Τ.Ε δηλώνει ευθέως ότι αδυνατεί να μη μας φουσκώνει τους λογαριασμούς.

Ας μας ενημερώσει, τουλάχιστον, πόσο κοστίζουνε (συνολικά στον κάθε λογαριασμό) κάποιες λεγόμενες μη ατελείς αστικές κλήσεις δηλαδή αυτές που δεν εμφανίζονται αναλυτικά επειδή τάχα η κάθε μια απο αυτές κοστολογείται με ...ασήμαντη(;) χρέωση μικρότερη των 0,0733 ευρώ. Αν όμως πας και ρωτήσεις πόσο κάνουν π.χ. 149 τέτοιες ...ασήμαντες κλήσεις, σού απαντούν, Α, μα πρέπει να πληρώσετε για να τυπωθεί ένας αναλυτικός πίνακας! Πόσο να πληρώσω; 25 ευρώ. Μάλιστα, Σιγά μη πληρώσω 25 ευρώ, εγώ το μόνο που θέλω είναι να με πληροφορείτε πόσο κάνουν συ-νο-λι-κά οι δεκάδες αόρατες (για μένα) κλήσεις.

Άκρη όμως δεν βγαίνει κι έτσι βρήκαμε τον ..... dialer, τον φταίχτη!

ΠΕΛΑΑΑΤΕΣ ΜΟΥ...

Ορίζοντες και ορυζώνες

Η αγορά στη χώρα (για την ώρα) δεν κινείται επειδή τάχα χρήμα ρευστό και μετρητό δεν υπάρχει. Αλλά έλα που χρήμα υπάρχει και διακινείται δροσερό και παγωμένο από την καλή συντήρηση!

Αν κι όχι με τον τρόπο που κάποτε ήξεραν έμποροι και πελάτες (τότε που ο έμπορος πουλούσε αυτό που ο πελάτης χρειαζόταν προκειμένου να κερδίσει χρήματα, τότε που ο πελάτης αγόραζε αυτό που ο έμπορος είχε να προσφέρει σε καλή τιμή και σε καλή ποιότητα), ένας τρόπος πολύ καλύτερος υπάρχει για όποιον παραποιεί ελλείμματα είτε τα απο - γράφει.

Γιατί φυσικά όπως έχει πει κι ένας θεατρικός συγγραφέας: "Δεν ανταλλάσσει κανείς ενα σακί ρύζι με ένα σακί ρύζι". Σωστά; Πολύ σωστά, αν πρώτα συμφωνήσουμε ότι όλοι βλέπουν ένα πράγμα με τον ίδιο τρόπο. Από την πρώτη, τρωτή, ύλη περνάμε στην παραγωγή, κι από την πώληση, τη χονδρική πριν τη λιανική, υπάρχουνε και στάδια πιο επικερδή.

Επεξεργασία, μεταπώληση. Μεταφορικά. Ω, μα βέβαια η συσκευασία; Η πιο σημαντική!

Η διαφήμιση; Ακόμα πιο πολύ. Θέλει πειθαρχία κάθε διεκδίκηση, χμμ... και μια μικρή εκδίκηση για ανεξέλεγκτη και ίσως λίγο ατυχή ανα - κύκλωση της συσκευασίας ή του περιεχομένου.

Άλλωστε η ανταλλαγή των αγαθών μεταξύ των ανθρώπων ανήκει σε κάποιο παρελθόν λίγο μακρινό, κάπως ξεπερασμένο. Το προϊόν (το αγαθό με άλλα λόγια) που έχει τιμή μη ανταλλάξιμη άνευ μεταλλικού ή χάρτινου αντικρίσματος των ενδιαφερομένων, αλλάζει μικρό όνομα, αλλάζει κι αριθμό μ' ένα σακί όρυζα κι ένα σακί ρυζιού γίνεται η πιστοποίηση στην πλάτη του φτωχού - που όμως κάνει τον ...Κινέζο από συνήθεια πιο πολύ παρά από συμφέρον.

Άντε λοιπόν και καλή μας ανταλλαγή (ε, συγνώμη... απαλλαγή ήθελα να πω) εμείς οι καταναλωτές απο την επιτήρηση των εμπόρων. Και πού ξέρεις; Μπορεί να αντιστραφούν οι όροι γιατί συμβαίνει κάποτε ο καλός πελάτης να γίνεται πονηρός σαν έμπορος που χαίρεται και χαμογελά όταν καταφέρνει να πλασάρει το σούσι μόνο με τα φύκια, χωρίς ρύζι.

Δεν καταλάβατε και πολλά, ε; Τι να γίνει; Δύσκολο να πεις τι εννοεί ο ποιητής στις μέρες μας.

Ή μήπως τα καταλάβατε όλα και μάλιστα παααρα πολύ ωραία και καλά; Σαν Έλληνες!

ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ

Τελειώσανε τα ...αστεία

Το Αλβανικό Κέντρο Κινηματογράφου σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Στέκι Πολιτισμού Αλβανών Μεταναστών διοργανώνουν το Αφιέρωμα «Ημέρες Αλβανόφωνου Κινηματογράφου» που θα διεξαχθεί από 24-05-2007 έως 30-05-2007 στο Κινηματογράφο Τριανόν Filmcenter στην Αθήνα. Επιπλέον, η εν λόγω εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Αλβανικής Πρεσβείας στην Αθήνα.

Το συγκεκριμένο Αφιέρωμα στοχεύει στην πρώτη ουσιαστική παρουσίαση του Αλβανικού Κινηματογράφου στην Ελλάδα, στην εδραίωση της συνεργασία ανάμεσα στους δύο οργανισμούς (Αλβανικού και Ελληνικού Κέντρα Κινηματογράφου) όπως και των ιδιωτικών φορέων του χώρου (παραγωγοί, σκηνοθέτες κλπ), και τέλος στην προβολή και την ανάδειξη αυτών των πολιτιστικών αξιών στον Τύπο και στα ΜΜΕ των δύο χωρών. Παράλληλα, σημαντικό γεγονός θα αποτελέσει η παρουσία πολλών σημαντικών προσωπικοτήτων του Αλβανικού και Ελληνικού Κινηματογράφου: σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι και κριτικοί κινηματογράφου.

Στο αφιέρωμα αυτό έχουν συμπεριληφθεί 25 ταινίες στο σύνολό τους. Από αυτές οι 11 είναι μεγάλου μήκους, 2 ντοκιμαντέρ, 4 μικρού μήκους και 6 κινουμένων σχεδίων.
Οι ταινίες είναι έργα διαφορετικών δημιουργών και καλύπτουν δύο ιστορικές περιόδους: την περίοδο της κομουνιστικής δικτατορίας και αυτήν της μέτα-κομουνιστικής εποχής (μετά το 1990). Ένας σημαντικός αριθμός αυτών των ταινιών έχουν διαγωνισθεί αξιοπρεπώς σε διάφορα Διεθνή Φεστιβάλ, αποσπώντας και σημαντικά βραβεία (αναφέρουμε εδώ ΤΙΡΑΝΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ του Φ. Κότση, ΝΥΧΤΑ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ του Α. Μιναρόλη, κ.α.).

Το ντεμπούτο τους στο Αφιέρωμα κάνουν επίσης και οι Κοσοβάροι δημιουργοί με 2 ταινίες μεγάλου μήκους, οι οποίες θα προσελκύσουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του κοινού τόσο για την θεματική τους όσο και για το υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο.

Ξεχωριστό μέρος του Αφιερώματος είναι και η συζήτηση MASTER CLASS με τίτλο: Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ – ΧΘΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ, από τον καθηγητή της Τέχνης του Κινηματογράφου κ. Abaz Hoxha.

Στοιχεία Επικοινωνίας:
Bujar Alimani, Σκηνοθέτης - Καλλιτεχνικός Διευθυντής
Τηλ.: 6946047373,
e-mail:alimanifilm@hotmail.com, stekialb@yahoo.gr

Eda Gemi, Εκπρόσωπος - Στέκι Πολιτισμού Αλβανών Μεταναστών Τηλ.: 6932595215, email@hotmail.com, stekialb@yahoo.gr

(Τα "αστεία" στα οποία αναφέρεται ο τίτλος μας είναι είναι εκείνα τα παλιά περί... Αλβανού τουρίστα).

ΖΗΣΕ ΜΑΗ ΜΟΥ...

Εκλογές έρχονται, εκλογές φεύγουν

Στη Γαλλία, την Τουρκία ή άλλού ένα είναι το ζήτημα: της χώρας το καλό και του λαού.

Όλοι αυτό υπόσχονται κανείς δεν το αρνείται, μα του καλού η συνταγή σπανίως να τηρείται.

Η συνταγή παμπάλαια, σάμπως δεν τηνε ξέρουν;

Τρεις λέξεις τη συνθέτουνε, δύο την ακυρώνουν: ψωμί, παιδεία, ελευθερία ...

Ναι, αλλά υπό προϋποθέσεις.

Με την εικόνα

Προϋποθέσεις που θέτει ο κάθε υποψήφιος για την ευημερία και την πρόοδο! Έτσι αρχίζει η πολιτική συζήτηση, η αντιπαράθεση απόψεων και ιδεών.

Όχι ποιός έχει δίκιο (σχετικό είναι και το δίκιο και το άδικο) αλλά ποιός πείθει;

Καβάλα στ' άλογο πείθει(;) καλύτερα ο Σαρκοζί που θυμίζει λιγάκι Ζαν Πωλ Μπελμοντό, ή μήπως la femme (!) Σεγκολέν που το βρήκε πολύ έξυπνο επικοινωνιακά να αναμετρηθεί με τον τρίτο άνδρα της κούρσας; Ο Γκιούλ είναι ή δεν είναι αρκετά ...κοσμικός; Η μαντίλα της κυρίας του να φταίει; Απο πού πέφτει γραμμή "ασχοληθείτε με τις μαντίλες";

Το μέλλον είναι γυναίκα; Είναι άνδρας; Είναι λευκός; Είναι άλλο χρώμα; Είναι θρήσκος ή άθρησκος; Είναι πολλά τα είναι που μπορεί ο καθένας να εφευρίσκει, βάζοντας διάφορες ετικέτες στα είδη των υποψηφίων κυβερνητών.

Το αν είναι ικανός ή ανίκανος μένει να αποδειχτεί αργότερα, καθώς δεν είναι της παρούσης, μια συζήτηση περί ικανότητας ή ανικανότητας του αντιπάλου προεκλογικά θα ερμηνεύεται ως ύβρις στο πρόσωπό του και σίγουρα θα τον ωφελήσει. Κάποτε κάποιος πληθωρικός ιδεολόγος πολιτικός είχε αποκαλέσει κύριο Τίποτα τον οπορτουνιστή και ρηχό αντίπαλό του. Πού είναι σήμερα ο ένας και πού είναι ο άλλος; Ο πληθωρικός παραμένει πληθωρικός και ο άλλος είναι υπουργός! Αρκούν τα λόγια να πολεμήσεις εκείνον που θεωρείς ανάξιο, ανίδεο, ανίκανο; Αρκεί η κάλπη να αναδείξει τους ικανούς; Αν αρκεί, τότε, τι συμβαίνει και το καλό του λαού και του τόπου παραμένει αιωνίως ενα άπιαστο όνειρο; Άνθρωποι κι οι πολιτικοί με λάθη κυβερνούνε, χαμογελούν με άνεση μήπως και εκλεγούνε. Η κάμερα κι ο φωτισμός τους σώζει ή τους σφάζει κι από τις χειραψίες τους ιδρώτας μόνο μόνο στάζει: αγωνία για το πολιτικό τους μέλλον, το προσωπικό τους όφελος, κάνουν τις κινήσεις για τις φωτογραφήσεις.

Αρκούν τα μεγάλα λόγια πριν από την κάλπη; Ποιός τα λέει καλά, ποιός τα εννοεί καλύτερα, και ποιός ψεύδεται κυνικά και ασύστολα για να ξεγελάσει το εκλογικό σώμα; Ποιός έχει φωτογένεια και άριστες δημόσιες σχέσεις; Πώς αποκτούνται αλήθεια οι άριστες δημόσιες σχέσεις ενός πολιτικού; Ποιοί και με ποιον τρόπο αναλαμβάνουν να μετατρέψουν το προφίλ ενός ανθρώπου ανάλογα με τις απαιτήσεις του ιδίου ή τις επιταγές των αντιπάλων του;

Όλα κινούνται μέσα σε ένα παιχνίδι που μπορεί και να είναι διασκεδαστικό για τους παίκτες.

Μήπως άραγε, παρ' όλα αυτά, δηλαδή πριν από κάθε κούρσα ηγετών, βουλευτών, δημάρχων χρειάζεται και μια διαφορετική προεργασία, μια άλλη διαδικασία από αυτήν που κλασσικά επικρατεί (δηλ. των συσχετισμών, των συμμαχιών, των κεφαλαίων) έτσι ώστε το κύρος του κάθε δημοκρατικά εκλεγμένου υποψηφίου - εκλεκτού του λαού και των δημοσκοπήσεων να έχει περάσει και απο ένα πιο απαιτητικό, πιο χρονοβόρο οπωσδήποτε, κόσκινο ουσιαστικών προσόντων: ικανότητας, συνέπειας, εντιμότητας, ήθους και συμπεριφοράς από εκείνο που εύκολα, αν θέλουν, καλλιεργούν επί πληρωμή οι πάμπολλες (public relations, image making και όλα τα σχετικά) εταιρείες; Λέμε τώρα... Να, ρε γαμώτο, γιατί όλη αυτή η φιλολογία έρχεται και δένει με τη διαφημιστική φωτογραφία μιας κούρσας Lexus σε συνδυασμό με το πρόσωπο εκπροσώπου της... τέταρτης(;) εξουσίας που, όχι, δεν είναι η Δρ. Παναγιωταρέα.

Καλό μας μήνα.